Morgunblaðið - 17.05.1966, Page 10

10
MORCUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 17. maí 1966
BORGIINilMI I)
2HTjjJ33EEDHEE
BORGIIMISII
GIIVM
VIÐ fengum tækifæri til að
kynnast tveimur skemmtilegum
og þroskandi þáttum í skólalífi
barnaskóla Reykjavíkur nú um
helgina. Á laugardag vorum við
viðstaddir þegar yngri deild
lúðrasveitar drengja í Yestur-
bænum tók við af þeirri eldri,
og spiluðu báðar deildirnar við
góðan fögnuð foreldra og ann-
arra viðstaddra.
Á sunnudag skoðuðum við svo
mjög athyglisverða sýningu á
handavinnu og teikningum barn-
anna í Melaskólanum, og var
þeim haganlega fyrir komið um
allan skólann. >að þurfti ekki
lengi að ganga um skólabygging-
una til að sjá, að vetrarvinna
barnanna hefur í senn verið
oaikil og þroskavænleg.
Lúðrasveitir barna- og ungl-
Ingaskólanna voru stofnaðar fyr-
ir ellefu eða tólf árum, og þá
ráðnir tveir tónlistarmenn til að
veita þeim forstöðu, þeir Karl Ó.
Runólfsson og Páll Pampichler
Páisson. Drengirnir byrja 10 eða
11 ára, og eru valdir eftir ábend-
ingu söngkennara barnaskól-
anna. Síðan eru þeir þrjú til
fimm ár við tónlistarnám, en
bætta þá og aðrir taka við, eins
og fyrr getur.
Karl O. Runólfsson skýrði frá
því í Miðbæjarskólanum, að nú
væru starfandi í lúðrasveitum
borgarinnar nokkrir piltar sem
byrjað hefðu í Lúðrasveit
drengja, og auk þess væru tveir
þeirra fastróðnir í Sinfóníuhljóm
sveit fslands. Sýndi þetta vel
hver árangur hefði náðst af
iþessu tónlistarnámi, enda þarf
ekki að fara í grafgötur um, að
það er í senn skemmtileg nýjung,
og veitir piltunum aukinn þroska,
skerpir eínbeitingar- og athyglis-
gáfu þeirra, og gerir þá hæfari
til að taka tillit til annarra.
Auk Karls Ó. Runólfssonar
tóku til máls Páll Pampichler
Pálsson og fræðslustjórinn í
Reykjavík, Jónas B. Jónsson, og
sagði hinn síðarnefndi að tón-
listarstarf þetta væri mikilsvert
uppeldisatriði og þyrfti að auka
í náinni framtíð á hvern veg,
sem það yrði bezt gert. „Á hverju
ári spila drengirnir á Litlu jól-
um í barnaskólum borgarinnar
og hafa þeir þannig mörg þúsund
áheyrendur á hverju ári“, sagði
fræðslustjóri, og bætti því við,
að þeir væru vel séðir gestir í
skólunum. f>á benti hann á að
önnur eldri deildin hefði leikið,
þegar hin nýja slökkvistöð var
tekin í notkun á laugardag.
Auk foreldra og nokkurra ann-
•rra áheyrenda var borgarstjór-
Lúðrasveit drengja — Austurbæjardeild.
Örvandi dæmi
úr skðlalífinu
inn í Reykjavík, Geir Hallgríms-
son, viðstaddur hljómleikana í
Miðbæjarskólanum.
Fyrst spiluðu yngri drengirnir
þrjú lög, en eldri drengirnir léku
svo nokkur lög á eftir og fórst
báðum deildum það vel úr hendi.
Þótti ýmsum furðu gegna, hve
góðum tökum þessir ungu dreng-
ir hefðu náð á hljóðfærum sínum
og samstillingu í leik. En þar
eiga auðvitað kennarar og stjórn-
endur mikinn hlut að, og þarf
enginn að vera í vafa um að hér
liggur á bakvið mikið og erfitt
starf, sem borið hefur heilla-
drjúgan ávöxt.
Tónleikarnir í Miðbæjarskól-
anum voru haldnir fyrir eldri og
yngri deild Lúðrasveitar drengja
í Vesturbænum, en svipuð at-
höfn fór fram í Breiðagerðis-
skóla, þegar yngri Austurbæjar-
deildin tók við af þeirri eldri.
Eldri drengjunum var þakkað
gott starf, og þeir yngri boðnir
velkomnir, og þess vænzt að þeir
eigi eftir að veita Reykvíking-
um, og þá einkum börnum og
unglingum í bænum, góða og
þroskandi skemmtun.
— ★ —
Eins og fyrr segir, komum við
einnig í Melaskólann á sunnu-
dag og skoðuðum það sem þar
var sýnt af vetrarvinnu nem-
enda. Er óhætt að fullyrða að
sýningin hafi borið skólanum
fagurt vitni; myndir og handa-
vinna er unnið af natni og hlý-
hug, og ekki kastað höndunum
til neins. Á slikum sýningum
kemur vel í ljós að börnin fá í
senn að láta hugmyndaflugið
leika lausum hala, ef svo mætti
segja, en auk þess eru þau öguð
við ströng vinnubrögð og ást á
list og starfi. Þarf enginn að fara
í grafgötur um, að þeir skólar,
sem geta boðið upp á slíka sýn-
ingu ala ekki upp neinn laus-
ungarlýð, heldur góða og þarfa
þegna í þeirri framtíðarborg,
sem hér er verið að reisa. Slíkar
sýningar barnaskólanna í Reykja
vík hafa verið augnayndi for-
eldrum og öðrum þeim sem séð
hafa, og við tökum undir það
sem fræðslustjórinn í Reykjavík,
Jónas B. Jónsson, sagði við .okk-
ur á sýningunni í Melaskólan-
um: „Hérna er á ferðinni eitt-
hvað nýtt og frjóvgandi. Svona
sýning örvar ímyndunaraflið og
ingu að því að setja myndina
saman. Uppi á vegg voru svo
sýningar á skrift og myndum eft-
ir þessa litlu og áhugasömu
þegna þjóðfélagsins, og þar stóð
innan um annað:
Því fagni gjörvöll Adamsætt,
Hallelúja. —
Þarna komast börnin sem sagt
strax í nána snertingu við undir-
stöðu íslenzkrar menningar,
kristna trú, og hún fléttast á öðr-
um myndum inn í aðra þætti
menningarlífs okkar og atvinnu-
vegi.
Sum barnanna hafa kannski
aldrei komið í sveit, en samt
hafa þau unnið að því að búa til
sveitabæ með kúm á túni og
hestum í haga — svo ekkert mun
koma þeim á óvart þegar þau
hleypa heimdraganum. Uppi á
veggjum voru skemmtilegar
myndir af sumar- og vetrarleikj-
um, og þar vantaði hvorki flug-
dreka né snjókarla með kústa
sína. Þar birtist þetta bjarta og
fagra mannlíf, sem er æska og
gleði — áhyggjulaixs leikur og
góður undirbúningur undir
þann stóra heim sem bíður. „Áð-
ur var hesturinn einasta farar-
tækið á landinu, nú er það bíll-
inn“, stendur á einum stað. Og
við fáum ennfremur upplýsingar
um það, að árið 1900 hafi ein-
ungis fjórar ár verið brúaðar á
landinu, en hálfri öld síðar hafi
brýrnar verið orðnar 1000 að
tölu. Af því má sjá að börnin eru
snemma æfð í því að leita sér
upplýsinga og færa sér þær í nyt.
Við göngum nú yfir í níu ára
deildina og virðum fyrir okkur
á leiðinni myndir á veggjunum,
kannski eru einhverjar þeirra
eftir upprennandi listamenn. Hér
sjáum við að málfræðin er m.a.
kennd í myndum (dæmi um lýs-
Skúta.
Skúli Magnússon, Jón Vídalin, Árni Magnússon.
veitir þægilegan innblástur". Og
því má bæta við að hún sýnir, að
þeir kennarar sem hér koma við
sögu eru engir hugmyndasnauðir
sællífismenn, heldur fólk sem
leggur mikið á sig fyrir sína
stóru og fögru hugsjón: hamingju
sama og vel upplýsta æsku í fal-
legri borg.
— ★ —
Og svo hefjum við göngu um
skólann í fylgd með Inga Krist-
inssyni sem verið hefur skóla-
stjóri Melaskólans í sjö ár.
Fyrsta myndin sem vekur at-
hygli okkar er í anddyrinu, þ.e.
fornmenn á þingi.
Þá gengum við upp stigann og
virtum fyrir okkur margar
skemmtilegar myndir á leiðinni,
en skoðuðum svo sýningu sjö og
átta ára barna. Þar mátti sjá
skemmtilega föndurvinnu, þar
sem börnin bjuggu til þorp við
sjó, bóndabæ og götuna með bíl-
um og umferðarmerkjum. Að
þessu vinna þau þannig, að
hvert þeirra á sinn bíl eða sinn
bát, en síðan er unnið í samein-
ingarorð: langur, lengri, lengst-
ur — mynd af körlum með haka
og skóflur og eru þeir í mismun-
andi stærð, eins og lýsingarorðin
segja til um). Hér er lögð áherzla
á átthagafræðina. Stór mynd fyr-
ir miðjum vegg er unnin þannig
að börnin skipta með sér verkum
og gerði hver hópur sína þætti
í heildarmyndina, en síðan voru
allar myndirnar settar saman;
skemmtileg uppáfynding: hvað-
an eru hráefnin komin, t.d. timb-
ur — hvaðan koma landbúnaðar-
afurðirnar? Og hvað er gert úr
hráefnunum, hverjir kaupa vör-
una? Allt er þetta skýrt með
myndinni, og börnin hafa lagt
mikla vinnu í að afla upplýsinga;
þau hafa fengið dálítið sýnis-'
horn hér og hvar, og er þeim
komið fyrir á réttum stöðum. En
efst á þessari mynd trónar svo
þing og stjórn, eins og vera ber.
Meðan börnin voru að gera þessa
mynd fóru þau niður í Alþingi
,og þar var þeim tekið með kost-
um og kynjum — enda aldrei að
BORGIIMIMI
BORGIIMIMI
BORGIIMÍMI