Morgunblaðið - 17.05.1966, Page 25

Þriðjudagur 1T rnaí 1966
MORGUNBLAÐIÐ
25
Guðmundur Jóhann-
esson — Minning
1944; Erla, gift Birni Lárussyni
frá Grímstungu, óðalsbónda að
Auðunnarstöðum II; Gurmar, raf
virkjameistari í Rvík og Hálfdán,
verzlunarstjóri, Vík í Mýr^al.
ENN er fallinn í valinn einn af
öndvegisbændum Húnavatns-
sýslu. Hinn 26. f. m. ándaðist í
Bjúkrahúsinu á Hvammstanga
Guðmundur Jóhannesson, fyrr-
um bóndi á Auðunnarstöðum í
Víðidal, 82 ára að aldri. Hann
var jarðsettur 7. þ.m. að Víði-
dalstungu.
Nokkurra helztu aeviatriða
Guðmundar er getið í bókinni „ís
lenzkir samtíðarmenn", sem
flestum mun vera tiltæk. Svo
•em þar segir var Guðmundur
Sjötugur í dag:
Jon Guð-
mundsson
TJM og eftir síðustu aldamót var
vorhugur í lofti á íslandi, enda
gáfu almennar framfarir og sigr-
ar í sjálfstæðisbaráttunni glæst
fyrirheit um framtíð landsins. —
IÞjóðrækni hefur án efa sjaldan
verið meiri en þá og ótalinn mun
aá hópur ungra manna og
ikvenna, sem sór þess dýran eið
að duga vel ættjörð sinni. Þessi
kynslóð, sem nefnd hefur verið
eldamótakynslóðin, mótaði síðan
«neð trúmennsku og dugnaði sam
fara hyggindum, framfarasókn
Þá á öllum sviðum þjóðlífsins,
aem hér hefur staðið óslitið síð-
an. Að visu má eflaust segja, að
ýmsir af kynslóð þessari hafi að
vonum átt erfitt með að tileinka
aér ýmis slagorð og tízkufyrir-
bæri síðustu ára, enda börn síns
tíma. Jón Guðmundsson drakk í
aig lífsskoðanir þessa fólks á
ungum aldri og þær hafa orðið
honum vegarnesti til þessa dags.
Jón íæddist að Kvennabrekku
I Dölum hinn 17. maí 1896. For-
eldrar hans voru hjónin Guð-
mundur bóndi þar Guðmunds-
60n og kona hans, Margrét Þor-
kelsdóttir. Hann stundaði öll al-
igeng sveitarstörf I æsku, en flutt
ist ungur til Reykjavíkur og
■tundaði hér í fyrstu fiskvinnu
og sjósókn, en varð að hætta
þeim störfum sökum heilsubrests.
Síðustu tvo áratugina hefur hann
unnið í Málningarverksmiðjunni
Hörpu. Jón er ágætur verkmað-
ur, samvizkusamur og iðinn, enda
fellur honum nálega aldrei verk
úr hendi. Umgengni hans á vinnu
stað er og mjög til fyrirmynd-
ar. Hann er maður góðlyndur og
getur verið hrókur alls fagnaðar,
ef svo ber undir. Helztu áhuga-
*nál hans eru á sviði þjóðmála
og verkalýðsmála, en um þessi
efni bæði hefur hann mjög fast-
mótaðar skoðanir, sem hann hef-
ur yndi af að tjá öðrum, og skipt-
ir þá ekki máli, hver í hlut á.
Jón er kvæntur Matthildi
Kristjánsdóttur frá Þverá á Síðu.
Þau hjón eiga eina dóttur,
IMatteu að nafnL
Ég vil í tilefni af þessum tíma-
mótum færa afmælisbarninu
beztu hamingjuóskir starfsfélag-
anna, en við væntum þess, að það
eigi eftir að fylla hópinn enn
um langa hríð.
L. B.
kvæntur Kristínu Gunnarsdótt-
ur, Kristóferssonar, óðalsbónda
að Valdarási, en síðar kaup-
manns á Hvammstangau
Guðmundur og Kristín voru í
fremstu röð húnvetnskra búenda
á meðan þau stunduðu búskap,
enda fór saman hjá báðum dugn-
aður og fyrirhyggja, góðar gáf-
ur og einstök prúðmennska. —
Kristín sem lifir mann sinn, var
á sínum tíma talin vera ein af
beztu kvenkostum héraðsins og
stóð því vel að vígi að velja sér
lífsförunaut. Búnaðist þeim Guð-
mundi vel, en jafnframt komu
þau upp svo myndarlegum barna
hóp, að orð var á gert. Börn
þeirra, 7 talsins, voru þessi: Ingi-
björg, gift Gunnari Hansen, raf-
virkjastjóra, Rvík; Jóhannes, óð-
alsbóndi að Auðunnarstöðum;
Sophus, skrifstofustjóri í Rvík;
Kristín, gift Sigurði Tryggvasyni,
kaupm. Hvammstanga, dáin
glöggur svo af bar.
Guðmundur var einn þeirra
mörgu, sem hlutu í uppvexti tak-
markaða, bóklega tilsögn, en
bættu sér það upp með lestri
bóka, svo sem kostur var og ann-
ir leyfðu. Leiðin til langskóla-
náms var á þeim árum ekki auð-
sótt efnalitlum sveitapiltum, en
Guðmundur var einn í þeirra
hópi. Sú tíð er nú liðin og er
það veL
Ég kveð þennan vin minn og
samstarfsmann um langt árabil
með þakklæti og eftirsjá. Menn
með hans skapgerð eignast í lífi
sínu vini, en ekki óvildarmenn.
Ekkju hins látna votta ég inni-
lega samúð mína, svo og börnum
þeirra hjóna. Sameiginlega eiga
þau og vinir hans minninguna
um mikilhæfan og góðan mann.
Blönduósi, 8. maí 1966.
Guðbr. ísberg.
Þegar ég kom í Húnavatns-
sýslu 1932, var Guðmundur sál.
annar tveggja, skipaðra yfir-
skattanefndarmanna í Húna-
vatnssýslu og um nær 20 ára
skeið var hann samstarfsmaður
minn í þeirri nefnd, nokkrar vik-
ur á ári. Betri samstarfsmann
gat ég ekki kosið mér á því sviði,
en hann var athugull og tölu-
Skrifstofustúlka
óskast, helzt vön skrifstofustörfum. Verzlunarskóla-
eða hliðstæð menntun æskileg.
RANNSÓKNASTOFNUN FISKIÐNAÐARINS
Skúlagötu 4, sími 20-240.
Husið Bergstaðastræti 39
selst til flutnings eða niðurrifs nú þegar. Hentugt
sem sumarbústaður. Tilboð leggist inn á skrifstofu
okkar Bergstaðastræti 39 B.
SÍLD og FISKUR.
SIGURÐAR SAGA FÖTS

Teikningar ARTHUR ÖLAFSSON
Leysti Hrólfur konungur út mund
dóttur sinnar sæmilega í gulli og dýr-
gripum. Skildu þeir nú með vinúttu. Sett-
ist Asmundur konungur að Húnalandi og
þótti hinn mesti höfðingi. Hann átti ágæt-
an son við Elínu drottningu sinni, er
Hrólfur hét. Hann varð konungur að
Húnalandi. Hans synir voru þeir Ásmund-
ur og Hildibrandur Húnakappi.
Sigurður fótur sat að Vallandi og þótti
hinn ágætasti maður. Unnust þau Signý
vel og sæmilega. Þykjast menn varla vit-
JAMES BOND

að hafa aðra fóstbræður betur hafa unn-
izt í neyti en þessa, drengilega dugað
hvor öðrum.
Og lýkur þar sögu Sigurðar fóts og
Ásmundar Húnakonungs.
Eftir IAN FLEMING
James BonJ
J BY IAN FLEMIN6
DKAWING BY JOHN McLUSXY
f skrifstofu Kerim’s fórum við í sloppa im’s færði okkur vasaljós.
fyrir heimsókn okkar til rússnesku mið- Skyndilega svipti Kerim til bókaskáp,
stöðvarinnar í Istambul. Einn sona Ker- sem huldi op í veggnum. Brátt muntu
J Ú M B Ö
skiljal

En þegar Júmbó ætlar að lita nánar á
farartækið, þá kemur hann auga á
„Spora“, eða réttara sagt dúkkuna, sem
þeir höfðu gert á eynni til þess að leika
á auðkýfingana. Og þá sér hann skyndi-
lega samhengið — glæpamennirnir höfðu
Iaumað fjársjóðnum út í dúkkunni, og að
þetta hafði ekki verið Jói, sem þeir báru
frá borði, heldur einmitt dúkkan. — En
hvað um það, sagði Júmbó, við erum þó
alltaf á réttu spori.
— Hvaðan hefurðu svo þessa dúkku,
spurði Júmbó manninn. — Ég fékk hana
frá nokkrum sjómönnum sem borgun,
svaraði maðurinn einlægur.
Það leið ekki á löngu þar til Júmbó
hefur fengið algjöra sönnun fyrir því,
að þjófarnir höfðu án alls efa tckið áætl-
unarvagninn til Bakalao.