Morgunblaðið - 17.05.1966, Síða 28

28
r
MORGUNBLAÐIB
Þriðjudagur 17. maí 1966
Mary Raymond:
STÚLKA
MEÐ
CRÍMU
Brom g-erði, sem húsbóndi
hans bauð honum og ég átti
skemmtilegan hálftíma með
honum í reiðtýgjasalnum, þar
sem allt var fullt af verðlauna-
gripum og svo myndum af uppá
haldshestunum hans. Ég fékk að
heyra um alla methafana, syni
Omars, stóðhestsins og svo sagði
Brom mér líka nokkuð af sjálf-
um hér. Hann hafði verið hjá
Steve í tíu ár, allan tímann síð-
an hann erfði eignina, en þar
áður hafði hann verið á farossa-
búi í írlandi, en þaðan var hann
ættaður. Hann sagði mér, að
Steve væri „ágætis maður“.
Ég tók nú að fara svolítið var-
legar í allri þessari forvitni
minni. Ég minnti sjálfa mig á
það, að Steve væri mágur minn,
enda þótt maðurinm minn hefði
orðið ósáttur við hann, — þessi
einkennilegi og dularfulli mað-
ur, s£m ég mundi ekkert um og
virtist líka láta sér alveg á sama
standa 'þótt ég hefði verið að
dauða komin af slysförum.
Kannski var hann líkur Steve
og kannski var það þessvegna,
sem mér fannst Steve svo aðlað-
andi. Mér datt snögglega í hug,
hvort Steve mundi ekki eiga
myndir af sér og bróður sínum
og ásetti mér að spyrja hann að
þvL
Þetta kvöld borðuðum við
hjúkrunarkonan saman kvöld-
verð niðri með Steve, og mér
gafst íæri á að svala forvitni
eftir mat, sagði Steve. Móðir
minni um það, sem ég hafði enn
ekki séð af húsinu.
Ein» og ungfrú Daly hafði
sagt mér, var Sorrell ekkert sér-
lega stórt hús, enda þótt her-
bergin væru rúmgóð og þægi-
leg. Niðri í því voru, auk garðs-
ins, lítið bókaherbergi, stór dag
stofa, sem náði eftir endilöngu
húsinu og var með gluggum í
báða enda, svo var borðstofan
og þá líklega eldhúsið og það,
sem því tilheyrði, en þangað
kom ég auðvitað ekki. Ég skal
játa, að ég var dálítið vonsvik-
in. Ekki svo að skilja, að húsið
væri vanhirt. bað var hreint
og húsgögnin laus við ryk. -Sjálf
voru þau mjög falleg og margar
fallegar myndir á veggjunum,
og allsstaðar voru ýmsir smá-
hlutir, sem glöddu augað, — en
samt var eins og lítið væri hugs-
að um þetta allt saman. Þetta
var hús manns, sem lét sér á
sama standa hvemig búsgögn-
unum væri komið fyrir, sem tók
sennilega ekkert eftir þeim,
vegna þess, að þau höfðu alltaf
þarna verið, og hafði vissulega
ekki eytt miklu í málningu eða
veggfóður árum saman. Líklega
fóru allir peningarnir hans og
áhuginn í hesta og það, sem þeim
tilheyrði. Þetta var hús eirihleyp
ings, sem trúir þjónar litu eftir
á viðunanlegan hátt — því að
eldabuskan hans kunni vissulega
að búa til mat og allt á borðinu
var skínandi hreint — en engri
umhyggju var hinsvegar eytt á
húsið, sjálfs Þess vegna. Þar var
ekkert einasta blóm, þrátt fyrir
blómagarðinn, þar sem þau voru
í hundraðatali.
Húsgögnunum var komið fyr-
ir um altt húsið, án nokkurs
skipulags. En skárri var það
annars afskiptasemin 1 mér,
hugsaði ég meðan ég var að
borða kvöldverðinn. Það sem
mig langaði mest til var að koma
einhverju skipulagi á hús gest-
gjafa míns og fylla það blómum.
Veggirnir í borðsalnum voru
prýddir myndum. Það var auð-
velt að þekkja Frederick Ger-
ard, höfuðsmann í riddara-ein-
kennisbúningi sínum. Mér
fannst ég sjá ættarsvip með hon-
um og Steve, einkum þó kring
um augun og líklega var þessi
tízkudama yfir arinhillunni með
snúnu lokkana, fyrsta frú Ger-
ard, ríka stúlkan, sem átti allan
ullarauðinn. Auk þess var hún
falleg, svo að Gerard höfuðsmað
ur hafði heldur betur dottið í
lukkupottinn.
Ungfrú Daly og Steve héldu
að mestu uppi samræðum við
borðið. Ég var allt í einu orðin
þreytt og var farin að kenna
höfuðverkjar.
Hjúkrunarkonan horfði á mig
og virtist hafa nánar gætur á
mér. — Líður yður vel, frú Ger-
ard? Ég vona, að við séum ekki
að halda yður of lengi á fótum,
svona fyrsta daginn?
Ég brá fyrir mig lygi. Ég
vildi ekki láta reka mig í rúm-
ið. — Hafið þér nokkrar mjmd-
ir af manninum mínum? spurði
ég Steve snögglega.
— Við eigum fullt upp af
tækifærismyndum, svaraði hann.
— Langar yður að sjá þær?
— Já. Það voru svo mörg and-
lit á sveimi í huga mínum — og
það gæti verið, að það vekti ein-
hverjar endurminningar, ef ég
sæi mynd af honum.
— Ég er alltaf að segja frú
Gerard, að hún verði að hvíla
sig, sagði ungfrú Daly. — Reyn-
ið þér umfram allt ekki til að
muna neitt sérstakt.....
— Ég er eitthvað svo ringluð,
rétt eins og ég sé ekki ég sjálí,
heldur einhver gestur frá ann-
arri stjörnu.
— Jæja, ekki komuð þér nú
með neinn fljúgandi disk með
yður, svaraði hún.
— Ég skal finna myndirnar
SMJORIÐ KOSTAR
AÐEINS
Osta-og smjörsalan s£
eftir mat, sagði Steve. Móðir
mín átti heilar bækur fullar af
þeim og svo hljóta að vera til
einhverjar nýrri, en hinsvegar
verðið þér að muna, að ég hef
ekki séð bróður minn í tíu ár.
□--------------------------□
9
D------------------------—□
— Er hann líkur yður? spurði
ég?
Steve hristi höfuðið. — Lík-
lega er einhver ættarsvipur með
okkur, en Tom er dökkhærður
eins og Kay, systir okkar.
— Svo að ég á þá líka mág-
konu? sagði ég.
— Kay fór í brúðkaupið ykk-
ar, sagði Steve. — Það var hún,
sem sagði mér, að þér væruð
frönsk, er ég alveg viss um —
eða að minnsta kosti alin upp í
F/akklandi, með frönskum föð-
ur en enskri móður.
— Mér finnst ég alls ekki vera
frönsk. Hvar er Kay núna?
— Hún er gift og á heima i
Ameríku. Þér sofið núna í her-
berginu hennar. Það er falleg-
asta hertoergið í húsinu.
Ég lyfti glasinu mínu og
drakk svolítið meira af rauðvíni.
Ég hafði nógu góðan smekk til
þess að finna, að þetta var gott
rauðvín. Ég var vonsvikin. Það
var eins og ailt tæki sig saman
um að umkringja mig með ein-
tómu ókunnugu fólki. Ég þráði
að hafa einhvern, sem ég þekkti
kring um mig, einhvern, sem
gæti gert grein fyrir þv£ hvers
vegna ég væri hérna, svo langt
að heiman frá mér.
— Svo Kay er þá gift Ame-
ríkumanni?
— Það er ég hræddur um.
— Hversvegna eruð þér
hræddur? Hvað er að því að
vera gift Ameríkumanni?
Steve yppti öxlum. — Svo
sem ekkert. Mágur minn er allra
viðkunnanlegasti maður. Ég
vildi bara óska, að Kay væri
ekki þrjú þúsund milna veg I
burtu. Hún var hér áður en hún
giftist og stjórnaði húsinu fyrir
mig.
— Mér finnst Ameliu og
Piero fara hússtjórnin fullvel úr
hendi, sagði ungfrú Daly.
— Já, það er ekki néma satt,
en ég hef alltaf verið að skipta
um starfsfólk og búsið nýtur
ekki þeirrar umhyggju, sem það
ætti skilið.
— Þetta er svo fallegt hús,
sagði ég. — Það ætti að sjá vel
um það.
Höfum tíl sölu
þennan sambyggða
AANONSEN kæli- og frysti
skáp er selst með afslætti
vegna nokkurra skemmda.
EINAR FARESTVEIT & CO. H.F.
Aðalstræti 18, sími 16995.
íbúðir til sölu
2ja herb. rúmgóð, nýleg íbúð á hæð í sambýlishúsi
við Safamýri. Vandaðar og góðar innréttingar.
Teppi. Hitaveita. Ágætt útsýni.
3ja herb. nýleg kjallaraíbúð I Goðheimum. Sér inn-
gangur. Sér hiti. Aðeins 3 íbúðir í húsinu.
4ra herb. íbúð á hæð í suðurenda á sambýlishúsi við
Kleppsveg. Selst með frágenginni miðstöð og
sameign úti og inni múrhúðuð. Afhendist fljót-
lega.
5 herb. skemmtileg hæð við Kópavogsbraut. Stærð
um 130 ferm. Afhendist nú þegar fokheld. Sér
inngangur. Sér hiti. Sér þvottahús á hæðinni.
Hagstætt verð.
2ja, 3ja, 4ra og 5 herbergja íbúðir á hæðum í sam-
býlishúsum við Hraunbæ. Seljast tilbúnar undir
tréverk og sameign úti og inni oftast fullgerð.
Teikningar til sýnis á skrifstofunni.
ÁRNI STEFÁNSSON, HRL.
Málflutningur — Fasteignasala
Suðurgötu 4 — Sími 14314.