Morgunblaðið - 19.08.1966, Side 15

Föstudagur 19. Sgúst 1966
MORGUNBLAÐIÐ
15
Umferð og slysahætia
MerkjagjÖf leysir ekki undan
varýðarskyldu
„HVERS VEGNA á að
fara að kæra mann fyrir
annað eins lítilræði og það
að gleyma að gefa stefnu-
ljós“, sagði ökumaðurinn
og leit spyrjandi á lögreglu
þjóninn. Því miður eru
þeir alltof margir ökumenn
irnir sem álíta að stefnu-
ljósin séu „smá atriði“ og
hirða því lítið um að nota
þau rétt. Hins vegar er það
staðreynd, að stefnuljósin
eru mjög þýðingarmikil
öryggistæki, sem stuðla að
öruggari og greiðari um-
ferð.
Hvenær á að gefa
stefnuljós?
í 52. gr. umferðarlaganna
2. málsgr. segir svo: „Skylt er
að gera merki um breytta
akstursstefnu, þegar þörf er
á, til- leiðbeiningar fyrir aðra
umferð. Merki þessi skal eink
um gefa, þegar breytt er um
akstursstefnu á vegi eða ekið
er af stað frá brún akbrautar.
Merki skal gefa með stefnu-
ljósum á þeim ökutækjum, er
hafa skulu slík tæki. Annars
skulu þau gefin með því að
rétta út hægri eða vinstri
hönd, eftir því, serÁ við á, éða
á annan greinilegan, ótvíræð-
an hátt. Ökumanni er skylt að
hætta merkjabendingum, þeg
ar þær eiga ekki lengur við.
Sem sagt, samlcvæmt um-
ferðarlögunum er skylt að
gefa merki í tæka tíð:
a. þegar beygt er á gatna-
mótum.
b. þegar skipt er um ak-
rein á vegi.
c. þegar ekið er af stað frá
brún akbrautar.
Þá hafa margir ökumenn
tekið upp þann góða sið í sam
bandi við akstur úti á þjóð-
vegum að nota stefnuljós við
framúrakstur, en gæta verður
þess vandlega, að gefa stefnu
ljós ekki til bendingar um
framúrakstur, nema vegurinn
framundan sé auöur og hindr-
unarlaus.
Vanræksla á notkun
stefnuljósa getur
valdið slysi.
Á þessu má sjá að notkun
stefnuljósa er ekki flókin, og ... . „
á að vera hverjum ökumanni Her he‘ur bifreið mynnzt við fosturjorðina og lent í skurði a enn einum gatnamotum, sem
auðlærð. Það sem er lang mest kalla má slysagatnamót, þótt allt umhverfið sé opið, og greinilega merktir vegir. Það er á
áberandi í sambandi við akst- Bústaðavegi ofanvert við nýja Borgarsjúkra húsið.
ur með stefnuljósum er, hvað
ökumenn gefa stefnuljós
seint. Mjög margir ökumenn
gefa t.d. ekki stefnumerki fyrr
en um leið og þeir beygja. Ef
stefnuljósin eru notuð á þenn
an hátt, koma þau að engu
gagni. Það er stundum lík-
ekki grein fyrir, hvaða götur
þeir ætla að aka og síðan
sveigja þeir skyndilega og
setja stefnuljósin á. Menn eiga
að vera búnir áð gera sér
grein fyrir því, hvaða götur
Einna líkastur fornaldardýri er þessi bíll, sem lent hefur í
árekstri. Góðir ökumenn! Tökum höndum saman og vinnum
að fækkun slysanna á vegunum.
ig gefið stefnumerki í tíma,
til þess að sýna öðrum veg-
farendum, hvað þeic ætla að
gera.
Þá má heldur ekki gleyma
að minnast á þá ökumenn,
sem gleyma að taka stefnu-
ljósin af, eftir að þeir hafa
beygt, og aka síðan jafnvel
framhjá mörgum gatnamót-
um með stefnumerki logandi.
Slíkur akstur er beinlínis lífs
hættulegur.
Staðsetning stefnuljósa.
Samkvæmt reglugerðinni
um gerð og búnað ökutækja,
skulu stefnuljósker staðsett
þannig, að Ijósin sjást greini-
lega frá stöðum á fram-
lengdri mi'ðlengdarlínu bif-
reiðar, 10 m. fyrir framan og
10 m. fyrir aftan hana. Á
vörubifreiðum með opnum
palli skal miða við að hann
sé hlaðinn að yztu brún.
Tíðni stefnuljósa skal vera
60 til 120 rið á mínútu. Ef
stefnuljós eru ekki tengd
stýrisbúnaði eða tímarofi
stöðvar ekki merkjagjöf,
skulu þau tengd sérstöku
ljósa- eða hljóðmerkjabúnaði
er gefi ökumanni til kynna,
hvenær þau eru í notkun.
Merkjagjöf leysir öku-
mann ekki undan
varúðarskyldu.
Margir ökumenn virðast
standa í þeirri meiningu að
stefnuljós veiti þeim einhvern
ákveðinn rétt í umfer'ðinni,
t.d. sé það nóg að gefa stefnu-
ljós og skipta síðan um ak-
rein. Beri þá þeirri umferð,
sem er á þeirri akrein, sem
þeir ætla yfir á, að víkja fyrir
þeim. Þetta er mikill mis-
skilningur. Stefnuljós veita
engan ákveðinn rétt í umferð
inni.
Notið stefnuljós í tæka tíð,
helzt 30—50 m. frá gatnamót-
um og gætið þess vandlega,
áður en þið gefið stefnumerki
að breyting á akstursstefnu
eða hraða, valdi ekki hættu
eða verulegum óþægindum
fyrir aðra, og síðast en ekki
sízt: stefnuljósagjöf leysir
ökumann ekki undan varúðar
skyldu.

líornið a Noatuni og Laugavegi er eitthvert mesta slysahorn í bænum. Mörg slys þar stafa af óaðgæzlu manna með stefnuljós. Þá eru þarna teknar stór-
hættulegar beygjur, frá Laugavegi upp Nóatún og frá Nóatúni inn Laugaveg. Á vetrum, þegar akreinar eru huldar snjó, er mjög erfitt að átta sig á þeim,
og eru þá stefnuljós það sem gildir, og ber þeim, sem á eftir kemur ekki síður en hinurn, sem ætla að skipta um akrein eða beygju, að sýna fulla varúð.