Morgunblaðið - 26.10.1966, Blaðsíða 15

Miðvikudagur 26. okt. 1966
MORCU N BLAÐIÐ
15
500 milljónir manna á Indlandi
BÚA FLESTIR VIÐ SULTARKJÖR
Stærsta nautgripahjörð heims kemur oð engum
notum, Jbví kýrin er heilög
Eftir J. McGowan jr.
(Associated Press)
GREIN þessi um Indland
er úr vikulegum greina-
flokki Associated Press
fréttastofunnar, sem nefn-
ist „The World Today“,
eða „Heimurinn í dag“. —
Hefur blaðið gerzt áskrif-
andi að þessum greinum,
og munu þær birtast öðru
hverju í framtíðinni.
Eins og nafnið ber með
sér er hér um mjög fjöl-
breytt lestrarefni að ræða,
sem lesendur blaðsins eiga
vonandi eftir að hafa bæði
gagn og gaman af. Grein-
arnar verða ekki birtar
undir neinni sameiginlegri
fyrirsögn, aðeins merktar
höfundi og fréttastofunni.
Fjalla þær um ýmsa helztu
viðburði í heiminum, þekkt
fólk, íþróttir, viðskipti og
fleira.
Nýpu Delhi
(Associated Press)
f september einhversstaðar á
Indlandi, sennilega í ein-
hverju frumstæðu þorpi þar
sem hvorki er hjúkrunarkona
né læknir, mun kona hafa
fætt 500 milljónasta íbúa
landsins. Þessi merkisdagur
varðandi íbúafjöldann var
ekki hátiðlegur haldinn. Hann
leið án þess að nokkur tæki
eftir honum. Starfsmenn
manntalsskrifstofunnar voru
ekkert að hafa fyrir því að
reikna út hvenær dagurinn
rynni upp. Því þrátt fyrir allt,
þegar fyrir eru 499,999,999
íbúar, hvað munar þá um
einn til viðbótar?
íbúatala Indlands er því
hærri en samanlögð íbúatala
Bandaríkjanna, Kanada, Mexí
kó, Englands, Frakklands og
Vestur Þýzkalands. Það er að
eins Kína, sem hefur fleiri
íbúa, en þar er áætlað að
búi 750 milljónir.
Fólksfjölgunin hefur alvar-
leg á'hrif á, og persónulega
þýðingu fyrir hvern og einn
af þessum 500 milljónum íbúa
Indlands. Og framtiðarhorfur
íbúa númer 500,000,000 eru
síður en svo glæsilegar, en
þær eru m. a. sem hér seg-
ir:
— Líkur fyrir því að hann
læri að lesa og skrifa eru
einn móti þremur.
— Nái hann me'ðalaldri,
deyr hann 45 ára (fyrr ef
barnið er stúlka) samanbor-
ið við 70 ára meðalaldur i
Bandaríkj unum.
— Meðal tekjur hans á ári
verða 324 rúpiur (um 1,815, -
krónur). Og þar af fara 8 af
hverjum 10 rúpíum í mat.
— Möguleikar fyrir því að
hann eignist útvarpstæki eru
einn á móti 140, einn á móti
1,000 að hann eignist síma,
ein-n á móti 3,000 að hann
kaupi dagblað.
Með einu getur barnið
reiknað sem vísu, og það er
að það gangi í hjónaband. Að-
eins einn af hverjum 12,500
Indverjum giftast aldrei. Og
það sem meira er, þeir gift-
ast ungir (fjöldinn allur inn-
an tvítugsaldurs) og eignast
mörg börn.
Einnig getur hann reiknað
með veikindum og farsóttum,
vegna lélegs mataræðis og ó-
heilsusamlegs vatns og um-
hverfis í heild.
Einn af hverjum 50 Ind-
verjum þjáist af kynsjúkdóm:
einn af hverjum 200 er holds
veikur. Kólera er útbreidd í
Indlandi, og berklasjúklingar
eru óteljandl. Nýlega var á-
ætlað að 10 milljónir manna
væru veikir á degi hverjum á
Indlandi. Samt eru meðalút-
gjöld á mann þar fyrir lyf og
læknishjálp aðeins um 20
krónur á ári.
Framfarir og fólksfjölgun
Með viðtækri erlendri að-
stoð hafa Indverjar unnið
mikið á í baráttunni við sjúk
dóma og hungur. Og það grát
lega við þann ávinning er að
hann hefur valdið hinni gífur
legu fólksfjölgun í landinu.
Farsóttir urðu áður milljón-
um manna að bana. Árið 1918
er áætlað að 13 milljónir Ind
verja hafi dáið úr inflúenzu,
sem m. a. leiddi til fólksfækk
unar á tímabilinu manntali
1911 til næsta manntals, ár-
ið 1921. En í dag hefur tekizt
að vinna bug á malaríu, bólu
sótt er í rénun og aðrar far-
sóttir á undanhaldi.
Þurrkar gengu yfir landið
nokkuð reglulega og ollu því
að milljónir dóu úr hungri.
Ekki er lengra síðan en árið
1943 að þessi sorgarsaga end-
urtók sig. En árið 1966, þeg-
ar hungursneyð vofði yfir,
sendu Bandaríkin milljónir
tonna af korni til Indlands
og for’ðuðu íbúunum frá
hungri.
Þessar framkvæmdir hafa
opnað flóðgáttirnar fyrir
mannflóðið, sem hefur tvö-
faldað íbúatölu Indlands frá
því 1901. Og ef ekki verður
gripið til róttækra ráðstaf-
ana til að draga úr fólksfjölg
uninni, mun íbúatalan enn
tvöfaldast — í einn milljarð
íbúa — fyrir næstu aldamót.
Jafnvel núverandi íbúa-
fjöldi er svo mikið álag á
afkomumöguleika þjóðarinn-
ar, að vestrænir menn geta
varla gert sér grein fyrir því.
Á Indlandi eru um 576,000
þorp með allt að fimm þús-
undum íbúa. Þessar 500 millj
ónir byggja land, sem er að
svipaðri stærð og Argentína,
þar sem 22 milljónir manna
búa. íbúafjöldinn eykst um
rúmlega 12 milljónir á ári,
og er fjölgunin jöfn allri íbúa
tölu Ástralíu.
Hváða þýðingu hefur þetta
fyrir venjulegt indverskt
barn? Við skulum kalla hann
Raj Babu.
Ömurleg framtið.
Raj gæti verið fæddur í
Kerala-héraði á suð-vestur-
strönd Indlands, þar sem
íbúafjöldinn er 421 á hvern
ferkílómetra. (Jafnvel á auðn
um Rajasthan eyðimerkurinn
ar eru 46 íbúar í hvern fer-
kílómetra. Sennilega hefur
ljósmóðir þorpsins tekið á
móti barninu, og ekkert fæð
ingarvottorð var gefið út, né
heldur dánarvottorð þegar
þar að kemur.
Ef heppnin er með honura
mun Raj búa í eins herbergja
húsi, byggðu úr brenndum
leir og me'ð stráþaki. Systir
hans sækir vatnið í leirbrúsa
í þorpsbrunninn. Sennilega er
þarna ekkert rafmagn, því
rafmagn er aðeins komið í
tíunda hvert þorp á Indlandi.
Raj gengur ekki í fötum
nokkur fyrstu árin, og ef til
vill eignast hann aldrei skó.
Hann gengur í dhoti, indversk
um buxum líkum bleyjum,
sem að likindum eru úr heima
ofnum dúk.
Þar sem hann er Suður
Indverji þekkir 'hann ekki
annan mat á uppvaxtarárun-
um en hrísgrjón, og lítur ekki
við öðrum mat, jafnvel þeg-
ar skortur er á hrísgrjónum.
Sé fjölskylda hans Hindúar
er mataræðið bundið við
grænmeti. Má hann þá ekki
einu sinni borða fisk, sem
mikið er af í Indlandshafi.
(Á Indlandi er einnig
stærsta nautgripahjörð heims
— um 250 milljónir dýra. En
kýrin er heilög, svo ekkert
af þessum gífurlega forða
eggjahvítuefnis kemst á mat-
arborð Indverja þótt þörfin
sé brýn. Sannleikurinn er sá
að svo miki'ð er að nautgrip-
um og svo lítið fóður að
mjólkurframleiðsla er engin.
Sú mjólk, sem er í boði, er of
dýr fyrir fátækan almúgann).
Móðir Raj síður sennilega
máltíðir fjölskyldunnar yfir
lítilli leirfötu, og fjórða hver
fjölskylda notar kúamykju
fyrir eldsneyti.
Foreldrarnir munu kenna
Raj eitt af 14 helztu tungu-
málum Indlands, eða eina af
mörg hundruð mállýzkum.
Vegna hinna sterku fjölskyldu
tengsla hjá Hindúum, mun
Raj sennilega aldrei yfirgefa
þorpið sitt eða næsta ná-
grenni þess, jafnvel þótt það
dragi úr framtíðarmöguleik-
um hans. Fjölskyldan ákveð-
ur hverri hann skuli kvæn-
ast, og hugsanlegt er að hann
sjái ekki brúði sína fyrr en á
giftingardaginn — en daginn
ákve’ður stjörnuspámaður
fjölskyldunnar eftir stjörnu-
merkjum hjónaefnanna.
Hæpið er að Raj greiði
nokkurntíma opinber gjöld,
þvi árstekjur undir 4,200 rúp
íum (um 23,500, —) eru skatt
frjálsar. Auk þess eru þeir
Indverjar óteljandi, sem ættu
að greiða opinber gjöld, en
gera það ekki vegna þess ein-
faldlega að á því sviði sem
flestum öðrum er yfirvöldun-
um ekki fært að fylgjast með
öllum þessum mannfjölda. Að
eins er skilað um 2,5 millj-
ónum skattframtala á ári.
¥
Búa í bílskúr.
Indverjar, sem búa í stærri
borgunum bera meira úr být-
um, en af því þarf ekki að
leiða að líf þeirra sé auð-
veldara.
Gott dæmi um það er Moh-
an Lal, 43 ára og matsveinn
hjá tékkneskri fjölskyldu í
Nýju Delhi. Hann vinnur 6V2
dag í viku, annast öll inn-
kaup og matreiðslu auk þess
sem hann vinnur minniháttar
húsverk eins og áð bursta skó
og þurrka af í borðstofunni.
Laun han eru 140 rúpíur
(780, — krónur) á mánuði.
Mohan Lal býr ásamt konu
sinni og sex af átta börnum
þeirra (tvö eru flutt að heim
an) í bílskúr bak við hús
vinnuveitandans, og greiðir
hvorki húsaleigu né ljós og
hita. Kalt vatn er leitt inn í
bílskúrinn, og fjölskyldan hef
ur aðgang að salerni, sem
fjölskyldur fjögurra annara
starfsmanna tékknesku fjöl-
skyldunnar nota einnig.
Fjölskylda Lals skiptist á
að nota fjóra charpoys, eða
ofna hampbedda, til svefns,
-en þegar hitar eru mestir á
sumrin sefur fjölskyldan í að
keyrslunni, nema þegar regn-
ið hrekur hana inn í bílskúr-
inn. Mohan Lal sendir einn
sona sinna öðru hverju í
skóla „vegna þess að blek og
pappír er of dýrt“. Mestur
hluti teknanna fer í mat
handa fjölskyldunni. Ekki
finnst Lal þröngt um sig í bíl
skúrnum — hann hefur aldrei
kynnst öðru betra. Það trufl-
ar heldur hvorki hann né
fjölskyldu hans þótt þau
þurfi að baða sig, elda mat
og sofa í innkeyrslunni fyrir
augunum á hundruðum ann-
arra þjónustufjölskyldna — líf
ið er þannig.
„Ég kýs heldur a’ð vinna
hjá útlendingum, þeir greiða
hærri laun“, segir Mohan Lal.
„Stundum gefa vinnuveitend
urnir auka mánaðarlaun í
jólagjöf og nýjan vinnufatn-
að. Það gera indverskir vinnu-
veitendur ekki“.
Eins og flestir Indverjar
gerðist Mohan Lal stórskuld-
ugur til að geta haldið veg-
lega upp á brúðkaup elztu
dóttur sinnar, Shokand Lal,
sem þá var 19 ára, og til að
greiða fjölskyldu brúðgum-
ans heimanmund. „Ég varð
að kaupa á hana föt, eitthvað
af gull- og silfurmunum, og
sérstakar gjafir handa foreldr
um drengsins", segir hann.
„Þetta kostaði mig 3,000 — rúp
ía (tæplega 17 þúsund krónu-
r).
Jafnvel menntaðir Indverj
ar fá sjaldan vinnu, sem hent
ar hæfileikum þeirra, því
samkeppnin um beztu stöðurn
ar er afar hörð. Gott dæmi
um þetta er Bhagat Singh,
skeggjaður Indverji áð Sikh
ættflokknum. Hann nam lög-
fræði, en hefur undanfarin tíu
ár setið daglega á strámottu
fyrir framan skrifstofu flótta
manna og unnið þar að bréfa
skriftum og að fylla út um-
sóknir fyrir ólæsa flóttamenn.
B'hagat Singh neitaði að
gefa upp hve mikið hann tæki
í þóknun, eða hve mikið hann
bæri úr býtum. En flóttamenn
irnir, sem skildu aleigu sína
eftir í Pakistan og eru nú með
al gífurlegs fjölda heimilis-
lausra landa hans, hafa að-
eins ráð á að greiða nokkra
aura fyrir þessa vinnu.
Þetta er það fólk, sem eng-
an skiptir máli hvort lifir eða
deyr. Það þekkir hvorki
bankainnistæður né líftrygg-
ingar. Þarna eru háskóla-
menntaðir menn, sem vinna
við að flytja ferðamenn í hand
vögnum, prófessorar, sem af-
greiða í verzlunum.
Það eru þessir menn, sem
efna til óeirða er grunur leik
ur á að einkafyrirtæki eða op
inberar skrifstofur ætli að
taka rafeindaheila í þjónustu
sína, sem þýddi það að starfs
mönnum yrði sagt upp (en
auðveldara yrði t. d. að inn-
heimta skatta). Þetta eru þær
fimm hundruð milljónir, sem
byggja Indland.
Mohan Lal, kona hans og tvö af átta börnum þeirra i bílskúrnum í Nýju Delhi.

'i
1 !
!