Morgunblaðið - 26.10.1966, Blaðsíða 21

Miðvikudagur 26. okt. 1966
MORCUNBLAÐIÐ
2!
SVEINN KRISTINSSON SKRIFAR UM
KVIKMYNDIR
Uver liggur í gröf minni?
(Who is buried in my grave?)
Amerísk mynd, byggð á skáld-
sögu eftir Bog Thomas
Framleiðandi
William H. Wright
Leikstjóri
Paul Henreid
Höfuðleikandur:
Bette Davis
Karl Malden
Peter Lawford
- Efniviður ofannefndrar mynd-
•r er óneitanlega allsérstæður
og til þess fallinn að virkja á-
buga manna til fullnustu, enda
tná segja, að myndin haldi mönn
«im í spennitreyju forvitni og
iurðu allt frá byrjun til loka.
Er ekki vafi á því, að mynd
þessi á eftir að verða vel sótt,
enda hefur kvikmyndahúsið lát-
ið gera góðan íslenzkan texta
við myndina, sem gerir hana ó-
neitanlega enn aðgengilegri öll-
um almenningi.
Bandarísk kona missir eigin-
tnann sinn, vellauðugan óðals-
eiganda. Við jarðarförina mætir
tvíburasystir hennar, en þær eru
nánast eins útlits. Hún hafði elsk
eð hinn látna eiginmann systur
sinnar fyrr á tfð, en systir henn-
ar hafði orðið hlutskarpari og
hinn látni auðkýfingur gifzt
henni, þar sem hún sagðist ganga
með barn hans. Eftir jarðarför-
ina heldur hin aðkomna tvíbura-
eystir heim með systur sinni, og
kemur þar tiil snarprar orða-
aennu þeirra í milli. Kemur þar
að sú aðkomna segir systur sinni
að ganga á fund fjandans og
akellir hurðum á eftir sér.
Síðar fréttir hún, að systir
hennar hafi aldrei alið neitt
barn, og fær það mikið á hana.
Þykist hún nú sjá berlega, a'ð
eystirin hafi aðeins logið því upp,
til að fá hlutdeild í auði hins
Sétna manns, en hafi aldrei elsk-
að hann. Og hún fyllist mann-
drápsbeiskju.
f»að verður lfka útfallið, að
hún myrðir systur sína við
fyrsta hentugt tækifæri, hefur
fataskipti við hana, og er hún þá
ekki þekkjanleg frá ekkjufrúnni,
enda tekur hún að sér hlutverk
hennar og breytist nú skyndilega
úr fátæku flækingskvendi í virta
og ríka ekkju með frægu ættar-
nafni.
AUt heppnast þetta svona
íæmilega, að minnsta kosti í
fyrstu. Henni tekst að læra á
peningaskápinn á hinu nýja
heimili sínu, blekkja einkabíl-
atjórann, gamlan þjón og þjón-
wstustúlku, og meira að segja
virðist gríðarstór og raddmikiU
hundur, sem gengur þar um
gai'ða sætta sig við breytinguna
sem „fait accompli“.
Hún hafði komið því.svo fyrir,
að svo leit út sem systir hennar
hefði framið sjálfemorð með
akammbyssu heima hjá sér. Hún
er að vísu tilkvödd til að stað-
festa, að hin látna sé systir henn-
•r, hvað hún gerir, en morð-
grunur virðist ekki falla á hana.
>— >að er alldramtís'k sena, er
hún stendur frammi fyrir unn-
wsta sínum, gjörvilegum lögreglu
znanni. Unnistinn glápir og gláp-
ir, gat það verið að þetta væri
önnur kona en unnusta hans?
„Við vorum tvíburasystur“, út-
skýrir „ekkjufrúin“, og lögginn
ver'ður að gjöra svo vel og trúa
því.
Þannig virðist þetta djarfa til-
tæki ætla að heppnast allvel hjá
hinni fyrrum svo fátæjju og ó-
lánsömu tvíburasystur. Hún situr
t auð og allsnægtum og snýr
þjónustufóikinu í kringum sið,
eins og skopparakringlum. En
dag nokkurn, þremur mánuðum
eftir dauða systur hennar, kemur
maður einn á fund frúarinnar,
•em hún ber ekki kennsl á. Ligg-
ur við að hann geri skyndibrúð-
kaup til hennar í augsýn þjón-
ustufólksins. Hver var þessi mað
ur? Hvert var erindi hans? Fólst
það kannski t hlutverki hennar
•ð leggjast með þessum manni?
Þannig spyr hia nýríka, glæsi-
lega kona sjálfa sig. En aðkomu-
maður spyr: „Hvað er að þér,
Margrét? >ú ert allt öðru vísi
en þú átt áð þér“. — Lengra
skulum við ekki halda með
þráðinn.
Eins og af þessu má þegar sjá,
er efxiið mjög dramatískt og, eft-
ir því sem ég fæ bezt greint, all-
vel farið með það í kvikmyndun
og tæknilegum atriðum gerð góð
skil.
Bette Davls leikur tvíburasyst-
urnar báðar, að sjálfsögðu vanda
samasta hlutverkið. Tekst henni
í báðum tilvikum að laða fram
kaldgeðja, ágjarna, greinda, en
grimmlynda konu, sem svífet
einskis til að ná aúð og metorð-
um. Kannski hefði einhver önn-
ur leikkona leyst þetta verkefni
eins vel eða betur af hendi. Um
það er erfitt að dæma, en leikur
hennar sýnist mér óaðfinnanleg-
ur, með þeisi fyrirvara þó, að
líklega fyrirfinnast sem betur fer
heldur fátt af svona kvenpersón-
um, og verður hlutverkið sjálft
að teljast heldur ómanneskjulegt
frá höfundar hendi. En ekki er
það sök leikkonunnar.
Áberandi lítið blóð þótti mér
koma úr frúnni, er hún var skot-
in, hvað sem valdið hefur með
svo geðríka konu. — Annars sýn-
ist mynd þessi eins og áður grein
ir, vel úr gai'ði gerð tæknilega,
og ég hefi þá trú, að hún eigi
eftir að ná vinsældum hér. Fjöl-
skylduharmleikir höfða jafnan
til áhuga stórs hóps manna, jafn-
vel þótt þeir nái ekki þeirri
dramatísku spennu, sem þessi
mynd býr yfir.
SIMCA ‘62
Til sölu Simca Arian ’62. — Upplýsingar í síma
41094 eftir kl. 7 á kvöldin.
Vörulager
Tilboð óskast í góðan vörulager, aðallega kven-
fatnað. Tilvalið tækifæri fyrir þá, sem vilja opna
nýja verzlun eða sölumenn sem fara út á land.
Lánað í 12 — 18 mán. Tilboð sendist til Mbl. fyrir
mánaðamót merkt: „Hagstæð kaup — 4698“.
3ja herb. íbúð — Bílskúr
Til sölu mjög góð 3ja herb. íbúð og góður bílskúr
í Austurborginni. — Aðeins 3 íbúðir í húsinu.
íbúðin er laus strax.
Austurstræti 12.
Sími 20424
Kvöldsími 10974.
Bezt ú auglýsa í Morgunblaðinu
'X-

K V I K S J A

HERFEHÐIN GEGN TERMÍTUNUM
Hugsast getur að termítarnir hafi kom-
izt tii N-Evrópu með skipum. Að minnsta
kosti fundust þeir fyrst í hafnarborgum í
Þýzkalandi og Frakklandi (Hamborg og
La Rochelle). Hvarvetna, þar sem þeir
hafa sézt hefur nánast verið lýst yfir
hernaðarástandi. í Hamborg var slökkvi-
liðið kallað á vettvang og hóf það stríð
gegn termítunum með eiturefnum, en oft.
fann slökkviliðið ekki aðra leið út úr ó-
göngunum en að kveikja í húsum, sem ter-
mítarnir höfðu ráðizt á. Á Spáni hefur
breiður hringur af eiturefnum verið gerð-
ur kringum Escorial-höliina. Á Ítalíu
setti menntamálaráðuneytið á laggirnar
sérstaka nefnd og veitti henni 780 millj.
lírur til að berjast gegn þessum skorkvik-
indum. Með myndavélum og næmum
hljóðnemum reyna menn að komast á
snoðir um leyndarmál termítanna. En
þessi harðgerðu illvirkjar láta ekki snúa
á sig og eins og stendur er ekki mikiU
árangur af baráttunni gegu þeim.
MOR A
Júmbó minnir Álf nú á það, að þorpar-
arnir þrír geti þakkað honum og vinum
hans lífbjörgina. En Álfur stendur fast
á sínu. — Að þú hefur farið fáránlega að
ráði þínu, Júmbó, segir ekki, að ég eigi
að gera það saman.
— Ég hef aðeins áhuga á einu, segir
hann þá, og það er að losna við ykkur.
Og ég fékk lausnina . . . Hann ætlar víst
að gera alvöru úr þessu, hvíslar Júmbó
að Spora . . .
Álfur snýr sér nú að einum þorparanna
JAMES BOND

og segir skipandi röddu: — Farðu aftur
að skipstjóranum og sláðu hann með
lurknum.
— Með mestu ánægju, Álfur, segir sjó-
liðinn.
Eftii IAN FLEMING
James Bondl
“ SUCH INSUBOQDlMATlOJ MU§T WAV5 ANNOYBD
Með augnaráð húsbóndans mikla, Seraf-
fimo Spangs, hvílandi á mér gekk ég út úr
spilavítinu með 20.000 dali í vasanum. Slík
óhlýðni hlýtur að hafa farið meira en lítið
í taugarnar á honum, því að næsta morg-
un, þegar handsnyrtidaman í rakarastof-
unni meiddi á honum fingurinn missti
hann stjórn á sér og sló hana niður í
gólfið.
Nú fer eitthvað
Vegasl
að láta undan i Lm