Alþýðublaðið - 21.07.1920, Qupperneq 1

Alþýðublaðið
Greíiö ilt af A-lþýðuflokknum.
Miðvikudaginn 21. júlí
164. tölubl.
Konungskoman.
Konungur kemur ekk! í sumar vegna meiðsía.
Jón Magnússon forsætisráðherra I
'kefir fengið svohljóðandi símskeyti
frá Kristjáni konungi:
Ráðherra jón Magnússon
Reykjavík.
Sorgenfrihof 20/7 1920.
Mér til mikilla leiðinda sé eg
nicr ekki fært að koma í sumar
til íslands, vegna meiðsla þeirra
er eg hefi hlotið á fæti. Drotning-
unni og mér þykir þetta því Ieið-
ara, þar eð við höfum heyrt um
undirbúning þann er gerður hefir
verið fyrir komu okkar, og að við
Býrtíöin og utanríkispólitik
sícrveldanna
eftir Philip Snoruden.
Væri eg beðinn að skýra með
einu orði orsökina til dýrtfðarinn-
ar, myndi eg hvorki til nefna
gengishækkun, auknar rikisskuld-
ir, launahækkun, skatta eða tolla,
né framleiðsluskort. Orðið myndi
vera utanríkispólitík — utanríkis-
pólitík stórveldanna. Allir hinir
iiðirnir er eg áður nefndi eru
hvergi nærri eins þýðingarmiklar
orsakir í dýrtíðinni.
Dýrtíðin er um allan heim og
hún stafar af sömu orsöknm
alstaðar í heiminum.
Utanríkispólitfkin var það sem
kom heimsstyrjöldinni á stað.
Styrjöldin hefir gersamlega eyði-
5agt alt fjárhagslíf Evrópu. Hún
fiutti mestalla heimsverzlunina og
auðinn yfir í hendur Japana og
Amerfkumanna. Þjóðir þær er
tóku þátt í styrjöldinni eru eftir í
getum ekki haldið Ioforð vort,
sem við bæði höfðum óskað og
vonað. Christian R.
Meiðsli konnngs.
(Frá fréttaritara vorum.)
Khöfn 20. júlf.
Konungur hefir þvf nær staur-
fót vegna meiðslis þess, er hann
hlaut í Suðurjótlandsförinni. Lækn-
irinn hefir Iýst yfir því, að hans
hátign verði fyrst búinn að ná sér
nokkurnveginn eftir þrjár vikur,
og muni tæpast ferðafær fyr en í
ágústlok.
sárum, hlaðnar sköttum og skyld-
um og sjá ekki út yfir skuldasúp-
una. Styrjöldin eyddi tugi miljóna
dagslátta af ræktaðri jörð, þar
sem eitt sinn vóru frjóir akrar,
er gáfu af sér fæðu handa mönn-
unum og hráefni handa iðnaðin-
um. Styrjöldin drap miljónir
manna er áður voru nytjafram-
Ieiðendur og rýrði og saug lífs-
þrekið og þróttinn úr miljónum
annara manna.
t>að var utanrfkispólitík stór-
veldanna sem olli styrjöldinni; það
er utanrfkispólitík þeirra sem er
fjárhagslegri viðreisn Evrópu nú
verstur þrándur f götu.
í sex ár hefir mestur hluti
heimins verið útilokaður frá mörk-
uðum Rússlands, sem telur 180
miljónir íbúa, og öllum náttúru-
auðæfum þess. Þýzkaland sem var
hjarta alls viðskiftalífs meginlands
Evrópu fyrir stríðið, hefir nú verið
gereyðilagt sem stóriðnaðarfram-
leiðandi með skilmálum friðar-
samninganna í París og Versölum.
Auður og fjárhagsveldi Austur-
rf^is og Ungverjalands er að engu
orðið og meiri hlutanum af Mið-
og Vestur-Evrópu hefir verið skift
þannig í pólitfsk ríki að þau em
hvert um sig geróhæf til að lifz
fjárhagslega sjálístæðu lífi.
Bretar kvarta undan dýrtíðinni.
Þeir elta uppi allar mögulegar
orsakir er Iiggi henni til grund-
vallar, en snerta aldrei við aðal-
orsökinni.
Þeir furða sig á verðhækkun:
sykursins; en þeir hreyfa hvorki
hönd né fót til að Þýzkalandi og
Austurríki verði bjargað við aftur,
en þaðan fékk enska þjóðin ódýra
sykurinn fyrir stríðið. Menn kaupa
brauð fjórföldu verði, en meiri-
hluti brezku þjóðarinnar þolir
möglunarlaust pólitík Bandamanna
gegn Rússum, en hún er það
sem er orsök í hinu háa brauðverði.
Úr húsnæðisvandræðunum hefir
enn eigi verið bætt. Verð á bygg-
ingarefni gerir ókleyft að byggja.
Orsökin til þessa er einnig utan-
ríkispólitíkin. Rússar gætu með
hinum geysimikla trjávið sínum
orðið Vestur-Evrópu ómetanleg
hjálp f þessu máli. Utanríkisstjórn-
málamennirnir loka því sundi.
Það eru bornar á borð fyrrr
oss allar hugsanlegar lausnir á
dýrtíðarvandræðunum að hinni
einu mikilvægu undantekinnr.
Lofsverðar tilraunir hafa verið
gerðar af góðum huga til að lina
hungur Mið-Evrópu þjóðanna. —
Brezka stjórnin skorar á efnx-
fólkið að kaupa ríkisskuldabréf til
að grynna á hernaðarskuldunum.
Hver sparnaðarhugvekjan rekur
aðra án þess þó að margir skeyti
um slíkt. Jafnaðarmenn heimta að
lagður sé á stórgróðaskattur til
að borga rfkisskuldirnar með, svo
verð falli, verzlunarhringunum er
kent um mikið af þessu, og hverfc
lagaboðið rckur annað um þá. —
En altaf er sama utanríkispóli-
tíkin sem ræður. Hún eyðileggur
hverja nýja tilraun til að leysa
fjárhagsvandræðin og koma á
alþjóða verzlun.
Yfirhershöfðinginn segir þjóðinni
að friðarvonin sé fallvölt og hann