Morgunblaðið - 23.05.1967, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 23. MAl 1967.
3
Framsókn ræðst á
verkalýðssamtökin
— Krefst óraurthæfrar krófu-
gerðar og verkfalla
FRAMSÓKNARFLOKK-
URINN hefur nú hafið
mikinn áróður fyrir auk-
inni verðbólgu, gamaltli og
úreltri stefnu í kjaramál-
um og óraunhæfum kaup-
hækkunum, sem aðeins
geta valdið atvinnuvegun-
um í landinu vaxandi og
auknum erfiðleikum. Þess-
ari ábyrgðarlausu aftur-
haldsstefnu Framsóknar-
flökksins í kjaramálum er
lýst í „launþegaspjalli“
Tímans sl. sunnudag, þar
sem jafnframt er ráðizt að
þeim forustumönnum
verkalýðsfélaiganna, sem á
síðustu árum hafa beitt
sér fyrir raunhæfum kjara
bótum og félagslegum um-
bótum með þeim árangri,
að lífskjör launþega hafa
batnað miklu meir á síð-
ustu þremur árum en
nokkru sinni fyrr á tímum
verkfalla og óraunhæfra
kaupkrafna.
Tím.inn lýsir hinni ábyrgðar
lausu afturhaldsstefnu Fram
sóknarmanna í kjaramálum
á þennan veg:
„Félagar í mörgum öflug-
ustu launþegafélögum Iands-
ins hafa horft upp á það í
hálft ár eða lengur, að leið-
togar þeirra hafa ekkert gert
til þess að reyna að koma á
■nýjum kjarasamningum til
kjarabóta fyrir meðlimina.
Sum félögin hafa jafnvel
einungis afrekað það að halda
einn fund með atvinnurek-
endum á þessu langa tíma-
bili. Það er engu líkara en
leiðtogar umræddra verka-
lýðsfélaga hafa hreinlega
gefizt upp“.
Síðan er með velþóknun
fagnað skyndiverkföllum,
sem samtök járniðnaðar-
manna hafa boðað til á síð-
ustu vikum og sagt:
„Hvergi hafa þó þessi fé-
lög fengið raunverulegan
stuðning frá öðrum verkalýðs
félögum, frá þeirra hendi
kemur þögnin ein og aðgerð-
arleysi".
Eins og sjá má skortir ekki
frýjunarorðin á hendur verka
lýðsleiðtogum af hálfu Fram-
sóknarblaðsins.
Þá ræðst Tíminn á mið-
stjórn Alþýðusambands ís-
land og segir:
„Gott dæmi um aðgerðar-
leysi forustunnar er sú stað-
reynd, að um síðustu ára-
mót mun miðstjórn Alþýðu-
sambandsins hafa borizt bréf
frá einum verkalýðsleiðtoga
utan af landi, þar sem hann
lagði til, að haldin yrði verka-
lýðsmálaráðstefna, þar sem
mótuð yrði ákveðin stefna í
kjaramálum. Fáeinir stjórnar-
menn munu hafa verið þessu
frekar fylgjandi en hitt — en
tómlæti var svar flestra".
Eftir að Tíminn hefur
þannig ráðist á miðstjórn Al-
þýðusambands íslands og hina
'hófsamari verkalýðsleiðtoga
og krafist verkfalla, óraun-
hæfrar kröfugerðar og ábyrgð
arlausrar stefnu í kjaramál-
um, er ráðizt að ríkisstjórn-
inni fyrir að hafa tryggt
sjúklingum afgreiðslu lyfja
vegna verkfalls ljrfjafræðinga
og um leið veitzt að verka-
lýðssamtökunum fyrir að hafa
ekki veitt meiri stuðning þeim
aðgerðum lyfjafræðinga, sem
höfðu þegar skapað alvarlegt
hættuástand í afgreiðslu lyfja.
En um þetta segir Tíminn:
„Annað dæmi um aðgerðar-
leysi og tómlæti er sú stað-
reynd, að engin opinber mót-
mæli verkalýðssamtakanna
hafa birzt gegn bráðabirgða-
lögum ríkisstjórnarinnar um
kjaradeilu lyfjafræðinga —
en þau lög studdu einvörð-
ungu málstað atvinnurek-
andans svo sem kunnugt er,
auk þess sem verkfallsréttur-
inn var fótum troðinn. Þætti
engum mikið, þótt leiðtogar
íslenzkrar alþýðu létu frá sér
heyra mótmæli gegn þeirri
valdbeitingu“.
Þegar Framsóknarmálgagn-
ið hefur með þessum hætti
krafist þess, að upp verði tek-
in á ný sú stefna í kjaramál-
um, sem sannanlega færði
launþegum í raun engar
kjarabætur, heldur þvert á
móti, — og jafnvel kommún-
istar í verkalýðssamtökunum
hafa gert sér grein fyrir og
varpað fyrir borð a.m.k.
sumir hverjir leggur Tím-
inn til, að verkalýðsfélögin
verði á ný tröllriðin af póli-
tískum átökum, eins og hér
gerðist um allt of langt skeið,
en mjög hefur dregið úr á
síðustu árum. Um þetta segir
Tíminn:
„Stundum er um það rætt,
að það sé mikil ógæfa fyrir
íslenzka verkalýðshreyfingu
að vera klofin eftir stjórn-
málaskoðunum félagsmanna,
telja sumir það helzt til lausn-
ar, að koma á svonefndri
faglegri stjórn á breiðum
grundvelli innan hreyfingar-
innar, með það fyrir augum
að losa hana þannig við póli-
tískar deilur. . . . hef alltaf
talið það furðulega einfeldni,
þegar reyndir menn halda
því fram, að me'ð því að taka
menn ur öllum pólitísku
flokkunum og setja þá í
stjórn saman og kalla fag-
lega stjórn á breiðum grund-
velli, þá hættu þessir menn
allt í einu að hugsa póli-
tískt“.
Þessi steína, sem Tím-
inn boðar nú er engin önn-
ur en sú aftursstefna, sem
kommúnistar miðuðu allt
starf sitt í verkalýðshreyf-
inigunni við um áratuga
skeið, með þeim afleiðing-
um, að verkalýðshreyfing-
in var annars vegar klofin
og innbyrðis sundruð af
pólitískum átökum og hins
vegar að launþegar í land-
inu náðu ekki fram raun-
hæfum kjarabótum. Af-
leiðing þess, að slfk stefna
yrði nú upp tekin á ný
væri sú, í fyrsta lagi að
verðbólguþróunin mundi
magnast á nýjan leik, í
öðru lagi, að eyði'lagður
mundi- verða sá árangur,
sem launþegar á síðustu
þremur árum hafa náð í
raunhæfum kjarabótum
og félagslegum umbótum,
í þriðja lagi mundu at-
vinnuvegirnir lenda í svo
miklum erfiðleikum,
vegna miki'l'la launahækk-
ana og verkfalla, að mikil
hætta er á, að þeir mundu
algerlega stöðvast, og það
mundi aftur stofna atvinnu
örygginu í landinu í voða.
í örvæntingu sinni skirr
ast Framsóknarmenn því
ekki við að taka upp
ábyrgðarlausa afturhalds-
stefnu í kjaramálum laun-
þega, sem er í rauninni
ekkert annað en hin gamla
og úrel'ta stefna kommún-
ista, sem fyrir löngu hefur
gengið sér til húðar. Um
þetta mál er nánar rætt í
Staksteinum Morgunblaðs
ins í dag.
STAKSTEINAR
- UTGONGUBANN
Framha'ld af bls. 1.
atað sig óhreinindum ög blóði,
til þess að láta líta svo út, sem
þeir hefðu orðið fyriir barðinu
á brezku lögreglumönnunum og
æsa þannig til enn meiri átaka.
Þegar útgöngubanni hafði ver
ið lýst yfir, var verzlunum lok-
að í skyndi og verkamenn, skrif
stofu- og verzlunarmenn
streymdu út frá vinnustöðum.
Lagði fólkið af stað fótgang-
andi til heimkynna sinna, til
þess að komast örugglega í húsa
skjól, áður en útgöng.ubannið
gengi í gildi. Ferjuferðir milli
Hong Kong og Kowloon lögðust
niður. . -
Fyrir utan banka og banka-
útibú kommúnista stóðu þeir í
hópum og hrópuðu slagorð gegn
brezku yfirvöldunum. Tilvitn-
anir úr verkum Maos glumdu í
gjallarhornum.
í Kína var um helgina haldið
áfram mótmælaaðgerðum gegn
brezku yfirvöldunum í Hong
Kong. Hinar umfangsmestu
urðu í Shanghai, þar sem Rauð
ir varðliðar réðust á skrifstofu
Peter Hewitts, sendimanns
brezku stjórnarinnar. Eyðilögðu
varðliðarnir mynd af Elisabetu
Englandsdrottningu og reyndu
að neyða Hewitts til að lúta
mynd Maos. Síðan neyddu þeiir
hann með sér í mótmælagöngu
umhverfig skrifstofubygging-
una.
f dag, mánudag, ti'Ikynnti svo
Pekingstjórnin, að skrifstofu
Hewitts hefði v-erið lokað og
honum gert að fara úr landi inn
an tveggja sólarhringa.
- ÁTÖK
Framhald af bls. 1.
varnaráðherra, hvatt landsmenn
til að hætta að berjast, þar eð
það valdi truflunum á fram-
leiðslu, valdi vinnustöðvunum
og eyðileggingu og leiði til
slæmrar meðferðar á eignum
rikisins. Flakkandi varðliðar
hafa fengið skipun um að snúa
til síns heima.
*

BRUNA
TRYGGINGAR
11700
Framsókn gegn
stöðvun
verðbólgunnar
EINS og kunnugt er byggjast
verðstöðvunarlögin í grund-
vallaratriðum á því, að á gildis-
tíma þeirra verði ekki um um-
talsverðar launahækkanir að
ræða. Velflest verkalýðs- og
launþegafélög landsins hafa virt
þesssi óskráðu lög og þótt þau
hafi haft lausa samninga um
nokkurra mánaða skeið, hafa
þau ekki haft uppi aðgea'ðir tfl
þesis að knýja fram kauphækk-
anir. í hópi þeirra verkalýðs-
félaga, sem hafa virt verðstöðv-
unarlögin með þessum hætti eru
m.a. stærstu og öflugustu verka-
lýðsfélög landsins. Það er og öll-
um hugsandi mönnum ljóst, að
vegna hins mikla verðfalls á út-
flutningsafurðum okkar hafa at-
vinnuvegirnir enga möguleika á
að standa undir hækkuðu kaup-
gjaldi og það væri þvi bjarnar-
greiði við þá að stofna til slíks
og raunar líklegt, að það leiddi
til stöðvunar mikilvægra at-
vinnugreina, en þar með væri
atvinnuörygginu í landinu stefnt
í voða. Verðstöðvunarlögunum
er einnig ætlað að stöðva þá
verðbólguþróun, sem hér hefur
rikt og hafa allir stjórnmáia-
flokkar a.m.k. í orði tjáð sig
fúsa til þess að styðja raunhæfa
viðleitni til stöðvunar verð-
bólgunnar.
En skv. skrifum Tímans sð.
sunnudag er ljóst, að Framsókn
er nú að hefja áróður, sem mið-
ar að því að koma verðbólgu-
skriðunni af stað, knýja fram
óraunhæfar kauphækkanir,
stefna rekstri atvinnufyrirtækja
í hættu og þar með atvinnu-
örygginu í voða.
I „launþegaspjalli“ Tímans sl.
sunnudag eru félagsmenn verka-
lýðsfélaganna beinum orðum
hvattir til þess að taka ráðin af
forustumönnum sínum. Þar seg-
ir: „Félagar í mörgum öflugustu
launþegafélögum landsdns hafa
horft upp á það í hálft ár eða
lengur, að leiðtogar þeirra hafa
ekkert gert til þess að reyna að
koma á nýjum kjarasamningum
til kjarabóta fyrir meðlimina.
Sum félög hafa jafnvel einungis
afrekað það, að halda einn fund
með atvinnurekendum á þessu
langa tímabili. Það er engu lík-
ara en leiðtogar umræddra
verkalýðsfélaga hafi hreinlega
gefizt upp“. Það eru aðeins
tveir hópar manna á íslandi I
dag, sem þannig hugsa og þann-
ig skrifa. Það eru Framsóknar-
menn og fámennur hópur æstr-
ar klíku í Sósíalistafélagi Reykja
víkur. Aðrir eru fyrir löngu bún
ir að sjá, að sú stefna í kjara-
málum sem Tíminn nú boðar
hefur fyrir löngu gengið sér til
húðar. Hún er afturhaldsstefna
okkar tíma í kjaramálum.
Orð sem
gleymast ekki
Þessá ábyrgðarlausu frýjun-
arorð Framsóknarblaðsins
gleymast ekki. Launþegar, sem
frá júnísamkomulaginu 1964
hafa bætt hag sinn mun meir en
nokkru sinni fyrr munu leggja
þessi orð vel á minni. Atvinnu-
rekendur, sem Framsókn er
alltaf að smjaðra fyrir munu
einnig minnast þeirra og íhuga
hvernig komið yrði hag fyrir-
tækja þeirra ef þessi stefna
Framsóknar næði fram að
ganga. Sá fjöldi sjúklinga, sem
þarf á öruggri lyfjaafgreiðslu
að halda, mun minnast við-
bragða Framsóknarblaðsins
vegna aðgerða ríkisstjórnarinn-
ar tii að tryggja það. Og lands-
menn allir, sem eru orðnir lang-
breyttir á verðbólgunni og hafa
almennt fagnað verðstöðvun-
inni munu taka eftir tilraunum
Tímans til þess að kynda nýj-
an verðbólgueld.