Morgunblaðið - 23.05.1967, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 23. MAÍ 1967.
UNDIR
VERND
4
I þetta sinn fékk Faith leyfi til
að koma til hennar í nokkrar
mínútur eftir hádegisverð. En
ungfrú Wintergreen var inni
allan tímann og enn þóttist
Paula verða þess vör, að reynt
hafði verið að eitra barnið í
hennar garð. Og í þetta sinn w
hún of lasin til þess að geta feng
ið sjálfa sig ofan af þeirri trú. Á
eftir reyndi hún að sofa, en það
tókst ekki. Henni var heitt og
hún var óróleg.
Um klukkan fjögur var barið
að dyrum og ein stúlkan opnaði
og sagði: — Það er hérna herra,
sem heitir Fairgreaves, sem
langar að tala við yður. Hann er
núna niðri. En ungfrú Freeman
sagði við hannj að þar sem þér
vaeruð rúmliggjandi, munduð
þér ekki kæra yður um herra-
heimsóknir, en hann heimtaði
að ég færi upp og spyrði yður
um það.
— Ég heimtaði nú ekki eim-
asta, heldur kom ég bara, sagði
Lance brosandi, er hann gekk
inn á eftir stúlkunni.
Hún starði á hann gapandi.
— Já, en, ungfrú........ sagði
stúlkan við Paulu.
— Það er allt í lagi, Doris,
sagði Paula. — Ég ætla að tala
við hr. Fairgreaves. Þú getur
farið.
Þegar stúlkan var komin út,
gekk Lanee að rúmi Paulu, og
leit á hana með glettnislegu en
vingjarnlegu brosi, sem hún
kannaðist svo vel við.
— Halló, Paula! sagði hann.
— Þetta fór illa fyrir þér. Ja,
það má nú segjá!
En þá fór hún allt 1 einu að
gráta, án þess að vita sjálf hvers
vegna.
Hann starði á hana steinhissa.
— Hvað gengur að? sagði hann
og greip hönd hennar með með-
aumkunarsvip á andlitinu. —
Paula, Paula, endurtók hann en
hún svaraði engu. Hún sneri sér
undan og grét enn. — Hvað geng
Hvítar munstraðar
barnasokkabuxur
munstraðir sokkar, Hudsonsokkar, Tauschersokkar.
Tösku og hanzkabúðin
Skólavörðustíg.
Klippingar - háralitun
Nú er rétti tíminn til að láta klippa sig og
hressa upp á háralitinn fyrir sumarið.
Látið okkur annast það.
Valhöll hf.
Laugavegi 25, uppi, sími 22138 og 14662.
Valhöll hf.
Kjörgarði, sími 19216.
SÓLSTÓLAR
margar tegundir,
margir litir.
Geysir hf.
Vesturgötu 1.
ur að, elskan mín? Hann hallaði
sér yfir hana.
Dyrnar opnuðust hljóðlega
og Mavis stóð í dyrunum. — Ég
ætlaði bara að vita, hvort hann
vinur yðar vildi fá te, en svo
virðist sem mér sé ofaukið hér.
Það var ekki hægt að misskilja.
hvað í orðunum lá.
Lance sleppti hönd Paulu og
sneri sér snöggt að henni. —
Nei, yður er ekkert ofaukið og
ég vil gjarnan þiggja te. Og ég
held, að Paula mundi líka geta
þegic það. Ég veit ekki, hvers
vegna hún er að gráta. Ég get
ekki amnað skilið en hún finni
sig einmana hér.
Mavis eins og stirðnaði upp. —
Ég fæ ekki séð hvað það kæmi
yður við, hr. Fairgreaves. Ung-
frú Redmond er í húsi unnusta
síns, og við erum öll að hlynna
að henni eftir föngum, eftir
;..;..;. .*. .*..;..;..;. ,• A I .;. .;..;..;
U ■ ❖❖❖❖❖❖❖❖❖•:
þetta slys hennar. Og svo gekk
hún út.
— Leiðindaskeppna! sagði
Lance. — En ég er heldur aldrei
hrifinn af þessum persónulausu,
músgráu manneskjum. Sagan
um ófríðu, góðu sveitastúlkuna
og þá vondu fallegu, er gjör-
samlega úr gildi fallin. Ég þori
að bölva mér uppá, að því
fallegri sem stúlka er, því betri
er hún í flestum tilfellum. Hann
sneri sér aftur að Paulu. — Hver
er hún annars?
Paula var hætt að gráta. Hún
sárskammaðist sín fyrir að hafa
farið að gráta. Og hún skildi
heldur ekki, hversvegna hún
hafði farið til þess. Hún óskaði
þess, að Mavis hefðu ekki kom-
ið inn einmitt á þessari stundu.
Mundi hún segja Davíð frá því?
Hún vonaðist til að hitta hann
sjálf og verða fyrri til að segja
honum það.
Heyröu! — Hvað heitir
— Hún heitir Mavis Freeman.
Frænka konunnar sálugu hans
Davíðs. Hún hefur verið hér
ráðskona.
— Og vill ekki láta stinga sig
út, skal ég bölva mér uppá, sagði
hann.
— Nei, ég býsi ekki við, að
hana langi sérlega til þess, sagði
hún og brosti dálítið.
Hann var líka brosandi, en
svo varð hann allt í einu alvar-
legur.
— Hús fullt af draugum, eða
hvað, Paula? Og þegar hún svar
aði engu, hélt hann áfram: —
Þú manst eftir, að ég varaði þig
við því, fyrsta kvöldið sem við
borðuðum saman?
— Já, ég man það, sagði hún.
Hún lokaði augunum. — Já, fullt
hús af draugum. Var það þess
vegna, sem henná. fannst hún
ætla að kafna í þessu húsi, ef því
það var svo fullt af gömlum
minningum? Af þvi að önnur
kona hafði skipulagt allt líf
Hjíikriinarkona óskast
að Hjúkrunardeild Hrafnistu. Uppl. í síma 36380
og eftir kl. 16 í síma 37739.
Peysur — peysur
Mikið úrval af peysum ullarsokkar, þykk-
ir og þunnir, ullarfatnaður, teppi,
kerrupokar.
U1 lar vör uverzlunin
Framtibin
Laugavegi 45.
^ fdager ^
KAFFIKYNNINGIN ,
í verzluninni
í
SÖEBEKSVERZLUN
Miðbæ, Háaleiti.
þu annars?
Davíðs? Hún hafði talið sig geta
breytt þessu, en nú var hún ekki
eins viss um það. Hún opnaði
augun og spurði:
— Hversvegna komstu hing-
að, Lance?
— Þeirri spurningu skal ég
svara ef þú vilt lofa mér að
koma með aðra, sagði hann. —
Hversvegna fórstu að gráta,
þegar þú sást mig?
— Ég veit það ekki almenni-
lega, sannast að segja, Lance.
— Er nú víst, að þú vitir það
ekki? Varstu ekki bara dálítið
fegin að sjá mig?
Ofurlítill roði steig upp í kinn
ar hennar. — Jæja, ég skal nú
játa, að það varð ég.
— Það var gott, þá ertu bú-
in að viðurkenna það, sagði
hanri hróðugur. — Þetta er vel 1
áttina. Og nú skal ég svara
þinni spurningu. Ég kom til að
beiðast afsökunar. Þú skilur, að
þessu trúlofun ykkar Hankins
varpar dálítið öðru ljósi á sög-
una hennar mömmu um ykkur
Wainwright, er það ekki? Jafn
vel ég hélt, að þú værir að
reyna að veiða hann og notaðir
dálítið grófa aðferð til að losna
við hana mömmu. En svo virðist
nú ekki hafa verið. En ég get
samt ekki skilið til hvers þú
varst að því. Hvað var það? Eitt
hvert vinarbragð?
Hún hristi höfuðið. — Nei.
— Ég hef brotið heilann um
þetta, sagði hann og renndi fingr
unum gegn um skolleita hárið,
— þangað til ég var að verða
vitlaus. Hvers vegna léztu mig
standa í þessari trú?
— Hefur þessi trúlofun okkar
Davíðs svo mikið að segja í
þessu sambandi? Það var þó
fyrst og fremst hún mamma
þín, sem varð fyrir þessu bragði
mínu.
— Það veit ég. Hann stakk
höndunum í vasana og tók að
stika fram og aftur um gólfið.
— Ég veit, að ég ætti að hata
þig, hennar vegna, en mamma
er nú svo skrítin, eins og þú
veizt. Ég held ekki, að þetta hafi
sært hana neitt varanlega. Nú
er hún trúlofuð honum Bighy
ofursta, og er eins ánægð og
hún hefði alla tíð verið að
ganga eftir þessum gamla leið-
indaskrjóð. Það er varla hægt
fyrir mig að halda áfram að
hata þig, hennar vegna, úr þvi
að hún er svona harðánægð með
tilveruna. Þvi þú skilur, Paula.
að mig langar svo til að þykja
vænt um þig, sjálfs mín vegna.
Og ef maður kann ekki alls
kostar vel við þá, sem maður
elskar, fer þetta allt í vitleysu
hjá manni.
Hún sagði, veikri röddu: —
Þú getur ekki haldið áfram að
elska mig, þegar ég ætla að fara
að giftast honum Davíð.
— Og samt gréztu þegar, þú
sást mig, og ég skal bölva mér
uppá, að hefði ég tekið þig í
faðminn, hefðirðu lofað mér að
kyssa þig. Hver er skýringin á
þessu? Hversvegna þarf ástin að
vera svona bölvanlega flókin?
Er hægt að elska tvo i einu?
Ekki get ég það. En þú?
— Vitanlega ekki, Lance, en
hún átti bágt með að koma út
orðunum.