Morgunblaðið - 27.05.1967, Blaðsíða 22

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 27. MAÍ 1967.
i
22
Minning flugmannanna
þriggja er fórust við Eyjar:
Egill
Benediktsson
KYNNI okkar Egils Benedikts-
sonar voru ekki ýkja löng. Við
kynntumst á árinu 1958, er foáðir
hugðu á flugnám erlendis. At-
vikin höguðu því þannig, að þar
urðum við skólabræður og svo
eftir að heim kom, vorum við
samfbýlismenn um hríð.
Egill lauk flugnámi sínu á
skemmri tíma en við hinir, sem
stunduðum nám með honum.
Hann stundaði námið af kost-
gæfni og samvizkusemi, enda
hlaut hann einkunnir í samræmi
við það.
Þau vináttubönd, sem mynd-
ast milli ungra manna, sem eru
við nám fjarri heimahögum, reyn
ast oft haldbetri en önnur. Við
félagarnir áttum margar ánægju-
legar stundir saman, og þegar
litið er til baka rifjast ýmislegt
upp.
Þegar heim kom var ekki auð-
velt um vinnu fyrir unga flug-
menn. Vann Egill þá um skeið
á bifreiðaverkstæði og er ég sann
færður um, að einnig þar hefur
hann unnið störf sán með þeirri
samvizkusemi og ósérhlífni, sem
honum var eiginleg.
Árið 1961 réðist Egill til flug-
félagsins Flugsýn h.f., þar sem
hann starfaði sem flugmaður og
síðan sem flugstjóri til dauða-
dags. Þessi ár bjuggu við um
skeið í sama húsinu. Við vorum
þá tíðir gestir hvor hjá öðrum
og það var ævinlega upplyfting
að hitta Egil og spjalla við hann
um sameiginleg áhugamál. Milli
fjölskyldna okkar var náinn sam
gangur og góð kynni.
Egill Benediktsson var trygg-
ur félagi og hjálpsamur. Greiða-
semi var honum í blóð borin, og
hann var ævinlega fyrstur
manna til að bjóða hjálp eða
aðstoð, ef eitthvað bjátaði á. Það
var gott að lynda við Egil. Hann
skipti sjaldan skapi og það var
í eðli hans að hyggja vel að hlut-
unum, og ekkert var fjær hon-
um en óvarkárni, eða að tefla á
tvær hættur. Ég tel mig hepp-
inn að hafa kynnst Agli og not-
ið vináttu hans og velvilja.
Forsjónin hefur nú tekið í
t
Konan mín og móðir,
Jónea Hólmfríður
taumana og bundið enda á kynni
okkar. Við því fær enginn gert.
Það er ævinlega sárt, þegar ung-
ir menn, fullir af fjöri og lífs-
þrótti, eru kallaðir héðan, þegar
þeir eru rétt að byrja lífið. Fer
ekki hjá því, að á slíkum stund-
um vakni ýmsar spurningar og
leiti á hugann. Óneitanlega finnst
manni erfitt að sætta sig við
það, er vinur hverfur svo skyndi
lega, en við örlögin fær enginn
ráðið.
Árið 1959 kvæntist Egill Stein-
unni Elísabetu Jónsdóttur. Hygg
ég að leit hafi verið að hjónum,
sem voru jafn samhent og sam-
rýmd og þau voru. Henni og
öðrum ættingjum Egils votta ég
innilega samúð.
Baldur Oddsson.
t
Nú á uppstigningardegi síð-
degis, þegar mér dettur í hug
að koma saman minningu um
Egil Benediktsson flugstjóra, vin
minn, með einfaldri hugsun um
einfalda kyrrláta og hljóða vin-
áttu okkar í milli, — Þá verður
þetta allt í einu geysilega flókið
þegar dauðinn birtist þarna í
einu vettvangi. Fréttin um slys-
ið fer einhvern vegin líka fram-
hjá mér þangað til nú í morgun
er ég tek Morgunblaðið til lestr-
ar, svo að viðlbrigðin eru helzt
til snögg jafnvel fyrir mig, hvað
þá fyrir hans hjartfólgnu eftir-
lifandi eiginkonu Steinunni Elísa
betu Jónsdóttur, foreldra og syst-
kini og aðra nánustu ættingja,
og tengdafólk í húsinu sem ég
bý í.
Öllu þessu fólki votta ég og
fjölskylda mín innilegustu sam-
úð. Mér er sönn ánægja að minn-
ast búsetu hans og konu hans
Elísabetu í húsinu að Ægissíðu
86, og samvinnu okkar.
Nú síðustu árin heimsótti hann
jafnaðarlega tengdaforeldra
sína í því sama húsi, og hafði
ég þá sömuleiðis óblandna á-
nægju af að njóta glaðværðar
hans í viðmóti, sem ég mun
miikillega sakna, svo og hófværð
ar í viðræðum yfir kaffibolla ef
svo stóð á.
Þegar ég lít til baka yfir segj-
um 20 s.l. ár, þá finnst mér að
fullmikið af ungum, kyrrlátum
og hljóðum kunningjum mínum
og vinum, svona eins og Egill
var, hafi horfið yfirum. Voru
þeir of ljúfir og fullkomnir mið-
að við okkur hina almennt, og
því kallaðir til annars hinum-
megin? Er kannski heppilegt að
vera með hávaða og lætd í
frammi, þannig að hinir góðu
vættir himna taki ekki eins eftir
manni? Lengir það líf manns?
Slíkar og þvílíkar getgátur eru
auðvitað tilgangslausar með
öllu því engin ákveðin formúla
er fyrir tilvist okkar hér. Egill
vinur minn var maður sem gott
var að hafa í nánd, og vildi ég
gjarnan í enda ferðalags míns
hér og að leikslokum, dvelja
þar sem honum er ætlaður sama-
staður. Blessuð sé minning hans.
Páll Hannesson.
fisgeir H.
Einorsson
Fæddur 12. desember 1943.
Látinn 3. maí 1967.
Dáinn horfinn — Harmafregn!
Hvilikt orð mig dynur yfir.
Já dáinn — minn góði bernsku
og æskufélagi. Jörðin tekur kipp,
að er virðist undir manni, sem
jarðskjálfti væri er slík orða
fregn berst á öldum ljósvakans,
að eyrum manns að þrjú ung-
menni hefði farizt með flugvél
sinni í aðflugi, að Vestmanna-
eyja flugvelli. — Ásgeir minn!
Þessi fátæklegu kveðjuorð mín
Friðsteinsdóttir,
andaðist á Landakotsspítala
18. mai. Jarðarförin hefur far-
ið fram. Við þökkum vináttu
og velvilja.
Arnlaugur Ólafsson,
Halldóra Hafliðadóttir,
Ástríður Hafliðadóttir,
Hákon Hafliðason,
Helgi Hafliðason.
t
Innilegar þakkir fyrir auð-
sýnda samúð og vináttu við
andlát og útför dóttur okkar,
systur og mágkonu,
Bergljótar Thorarensen.
Bryndís og Grímur E.
Thorarensen,
systkin og mágar.
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð og hlýhug við andlát
og jarðarför móður okkar,
tengdamóður og ömmu,
Þorbjargar Elíseusdóttur,
Kársnesbraut 50,
Börn, tengdadóttir,
og barnabörn.
t
Þökikum af altoug auðsýnda
samúð og vináttu við andlát
og jarðarför
Ástríðar Bárðardóttur
frá Ljótarstöðuu.
Sigurður Sveinsson,
börn, tengdabörn
og barnabörn.
til þín eiga að votta þér þakk-
læti mitt og virðingu fyrir allt
það er þú varst mér í bernsku
minni og æsku. Minningarnar
steðja að mér bjartar og heið-
ríkar eins og þú varst sjálfur.
Yfir ásjónu þinni skein bjartur
dýrðarljómi fríður sviphreinn og
yndislegur á sál og líkama, hvers
manns hugljúfi vinur og félagi
blessuð sé minning þín. Ásgeir
Hinrik Einarsson var fæddur
12/12 1943, sonur Einars A. Jóns-
sonar gjaldkera hjá Sparisjóði
Rvíkur og Nágrennis og Herdís-
ar Hinriksdóttur. Við Ásgeir urð-
um félagar og vinir er við mætt-
ustum til skólagöngu í 7 ára
bekk Austurbæjarbarnaskólans
strax þá urðum við einhvern
veginn samtengdir fyrstu dagana
og sú vinátta hélst til æfiloka
hins góða drengs. Þá meðan við
slitum barnsskónum ákváðum
við, að ganga í sama knattspyrnu
félagið (Val) sem og við gerð-
um og þar komu fram hans hæfi-
leikar að hann vax fæddur til
forustu. Strax og hann hafði ald-
ur til var hann kominn í meist-
araflokk nefnd félags — en þar
yfirgaif hann knattspyrnu, aC
mestu leyti því flugið dró hann
að sér, eins og segull dregur að
sér málminn. í Bandaríkjunum
var hann í eitt ár, sem skipti-
nemi, við góðan orðstír eins og
hans var von og vísa.
Sumarið 14 júlí 1962 héldum
við annar flokkur Knattspyrou-
félagsins Vals ásamt þjálfara og
fararstjórum til Danmerkur og
man ég vel eftir hinum ljós-
hærða, og bjarta vini minum er
var hrókur alls fagnaðar er við
ferðuðumst um Danmörk og
hetja á leikvelli í sókn og vörn,
en alltaf sami ljúfi drengurinn
og hér eru tveir af þessum ung-
mennum farnir þá leið, er við
allir og öll förum. Ekki óraði
mig fyrir því er við sátum og
töluðum saman nokkrum dög-
um áður fyrir þennan sorglega
Framfoadd á bls. 10
Finnm
Finnsson
FÁIR HLUTIR eru ungum
mönmim fjarlægari en dauðinn.
Æskan hugsar um dauðann sem
einhvern órafjarlægan stað, hul-
inn bláma fjarskans. Ferðin þang
að virðist það löng, að ástæðu-
laust er að velta vöngum yfir því,
hvenær eða hvernig henni Ijúki.
Það er svo margt, sem eftir á að
gera, svo margt, sem á eftir að
skoða og reyna, áður en dauðinn
bindur enda á tilveruna.
Er slíkar véifréttir sem lát
bekkjarbróður berast ungum
mönnum, er flestir hafa ekki enn
hafið lífsstarf sitt, setur þá
hljóða. Dauðinn er þá ekki jafn
fjarlægur og menn héldu. —
Hann getur verið svona undar-
lega nærri.
Finnur Finnsson, sem lauk með
okkur stúdentsprófi fyrir rétt-
Innilegustu þakkir til allra
sem heimsóttu mig á 75 ára
afmælisdagimn og hjartans
þakkir fyrir allar gjafirnar,
skeytin og blómin, sem mér
var sent.
Guð blessi ykkur öll.
Með innilegustu kveðju.
Hjörleifur Ólafsson
frá Hænuvík.
um tveimur árum, er látinn. Já,
lengra er ekki síðan við kvödd-
umst, glaðir og reifir. Allir hugð
um við á frekari nám áður en út
í lífsbaráttuna væri haldið. Hver
hindrun var okkur sem þúfa,
erfiðleikarnir vofu til að sigrast
á þeim.
En nú er einn okkar horfinm.
Enginn má sköpum renna.
Við kveðjum þig Finnur daprir
í bragði. Ættmennum þínum
vottum við dýpstu samúð og
biðjum þau að hugleiða, að þú
hefur ekki kvatt að fullu, þvi
enn gildir sem áður:
Deyr fé
deyja frændur
deyr sjálfur hið sama.
En orðstír
deyr aldregi
hveims sér góðan getur.
Bekkjarbræður úr Mennta-
skólanum.
Hjartanlega þakka ég öll-
um vinum og vandamönnum,
sem heimsóttu mig eða glöddu
með gjöfum, blómum og
skeytum á 70 ára aifmæli
mínu 17. 5. sl. Einnig vil ég
færa samstarfsfólki mínu í
fsbirninum hf. innilega fyrir
mikla vinsemd og fallega
gjöf.
Guð blessi ylkkur ölL
Sæunn Sigurðardóttir,
Lundi, KópavogL
Kærar þakkir flyt ég öllum vinum og vanda-
mönnum, sem sýndu mér vinsemd og virðingu með
gjöfum, kveðjum og heimsóknum á 75 ára afmæli
mínu
Ólafur R. Iljartar.
] t ] Lokað í dag il hádegis vegna minningarathafnar. FLUGSKÓLINN ÞYTUR.

1 > ^okað í dag vegna minningarathafna. Aðalumboð Pan American