Morgunblaðið - 19.07.1967, Page 24

Morgunblaðið - 19.07.1967, Page 24
24 MORGUNELAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 19. JÚLÍ 1967 Alan Williams: PLATSKEGGUR — Nú, svo að þér eruð Eng- lendingurinn? Hann skaut fram fhendi og kveikti ljósið. — Svo að Charles ætlar þá loksins að fara að láta verða úr þessari Krítarferð sinni? Gamli maður- inn! Hr. Biaggi setti upp þreytu- legt glott og 'hellti sódavatni í glas handa sér. Hann var hrukk- óttur í framan, líkastur gömlum hanzka. — Er hún falleg? bætti hann við. — Hver? — Stelpan hans Charles. Hann sagðist vera búinn að finna stelpu til þess að fara með til Krítar. Já. Jú, hún er ekki svo frá leit. — Já, einmitt! Hann hefur verið að leita að þessari stelpu vikum saman. Ég vona, að hann verði ánægður með hana. Hann saup á glasinu og lokaði augun- um. — Ég er lasinn. Eruð þér sjómaður, hr. Ingleby? — Nei, en við höfum sjómann með okkur. — Ah, sagði hr. Biagigi og kinkaði kolli en augun voru enn lokuð. — Þér viljið fá skipsskjöl- in? Þau eru á skrifborðinu. Hann bandaði hendi í áttina til glugg- ans. Skjölin voru þar, ásamt kveikjulyklinum, í vatnsheldu umslagi, merktu „Serafina“. Neil blaðaði í þeim til þess að sjá, hvort þau væru í lagi. — En ég vil fá bátinn aftur eft- ir helgina, tautaði hr. Biaggi. Ég þarf að fara með stelpur til 'Naxos á mánudaginn. Hann opn- aði blóðihlaupin augun og brosti með heilli röð af kopartönnum. Hvaða dagur er í dag? — Miðvikudagur. — Æ, sagði hann og klappaði sér á loðinn magann. — Ég er svo lasinn. Ég hef ekkert étið síð- an í febrúar. — Neil horfði á hann þar sem hann lá eins og slytti á rúminu. — Þakka yður fyrir, hr. Biaggi. — Salut! svaraði hinn og lyfti ofurlítið annarri hendi, — farið þið vel með hana .... ég á við hana Serafinu. Neil stanzaði við dyrnar, skammaðist sín og vorkenndi hr. Biaggi. Honum var meinilla við ríka menn, sem eyddu tímanum með stelpum á skemmtibátum. En Biaggi kæmi ekki til með að fara með sína stelpu til Naxos á mánudaginn. Bátur hans yrði gerður upptækur og settur í bylt inguna í Norður-Afríku og sæist sennilega aldrei aftur. En það var nú samt skylda Neils að komast til verndarríkisins eins fljótt og hægt væri. Pol bar alla ábyrgð á bátnum, og Neil hélt sér því sam yöar málning ún& Jkupa an og fór út frá Biaggi, og lagði hurðina hljóðlega aftur á eftir sér. Van Loon beið í forsalnum með farangurinn, sem hann 'hafði safnað saman í gistihúsinu þeirra á* leiðinni frá franska sendiráðinu. Hr. Molyneux hafði reynzt vera rólegur lítill maður, sem hafði ekki sagt nema örfá orð og afgreitt þá með áritan- irnar og leyfin á tíu mínútum. Neil fór í afgreiðsluna til þess að sírna heim, að hann væri á leið til Afríku. T-veir menn voru við afgreiðsluborðið. Annar var granni, gráhærði maðurinn, sem hafði verið að lesa í „L-Aurore“ um morguninn, fyrir hádegis- verð. Hinn var þrekinn maður með togleðursandlit, og snoð- klippt hár, sem líktist mest vír- bursta. Þegar Neil nálgaðist, gaf afgreiðslumaðurinn þeim ein- 'hverja höfuðbendingu. Báðir litu við. Sá granni gekk til hans og sagði: i— Mér skilst, að þér hafið verið að spyrja um hr. Pol? Neil dokaði við. Andlit manns ins var slétt og stálgrátt, og aug- un dauðaleg bak við gleraugun. Neil kinkaði kolli. — Við erum líka að leita að hr. Pol, sagði maðurinn, — þér vitið máske hvar hann er? 16 — Því miður .... sagði Neil, sem sá, að maðurinn leit ofur- lítið við og leit á van Loon — ég hef ekki séð hr. Pol síðan í morgun. Ég býst ekki við, að hann komi aftur fyrr en seinna í kvöld. Mennirnir litu hvasst á hann, kinkuðu svo kolli hvor til ann- ars og gengu út án þess að segja orð. Neil skrifaði skeytið og bað um leigubil, og útskýrði þvínæst fyrir van Loon: — Ég held, að það séu þessir tveir, sem eru að ieita að Pol. Hollendingurinn hristi höfuð- ið. — Þetta er allt brjálað.! Snarbrjálað! Leigubílinn var með útvarpi og undir mælaborðinu, var há- talari, sem leit út eins og brauð- rist. Þegar Neil var að stíga inn, tók hann eftir dökkbláum Renault-Gordini, sem stóð á göt- unni svo sem fimmtíu skrefum fyrir aftan þá. Bílstjórinn studdi á hnapp og svo óku þeir áfram og hlustuðu á „Never on Sun- fOSPER ___ f biðstofu dýralæknisins. day“, með enskum texta, en ‘Neil sat og horfði gegn um aft- urrúðuna og sá, að Renaultbíllinn var á eftir þeim og sniglaðist, gegn um umferðina, svo sem iþrjátíu skrefum að baki þeim. Hann hleypti brúnum. Chrysler- inn þeirra ók yfir Ormoniostorg- ið, og klukkan sló hálfsex. Ren- aultbíllinn 'herti á sér, þaut gegn um umferðarröð og nú gat Neil fyrst séð, að hann var með TT- skrásetningarbókstöfum frá Par- ís. Tveir menn voru í bílnum og ekillinn var með svört gleraugu. Þeir höfðu bygt inn í Lýð- ræðisgötuna. Renaultbíllinn var enn skammt á eftir þeim, með sama millibili. Neil fann ofur- litið til hræðslu og slagæðin herti á sér. Hann sneri sér að bílstjóranum. — Geturðu komizt hraðar en þetta? Ekillinn talaði ensku. — Já, ég get komizt eins hratt og vera skal. Það gnauðaði í Ohryslern- um og hann beygði rétt fyrir framan rykugan strætisvagn, lög reglumaður veifaði kylfunni sinni, ljóin urðu rauð, Chrysler- inn varð að stanza, og þá var hinn bílinn rétt á eftir honum. — Fjandinn hafi þá! sagði Neil. — Hvað er það, sem þeir vilja? sagði van Loon og horfði á Renaultbílinn, sem fór af stað á eftir þeim. — Þeir vilja ná í hann Pol. — Til hvers? — Sennilega vegna þess, að hann er þeim hættulegur. Þessir kallar eru byrjaðir á byltingu. Þeir vilja ekki, að hann komist leiðar sinnar og rugli fyrir henni. Bílstjórinn lá með höndina á flautunni og sama gerðu hinir bílarnir allt í kring um þá, og anginn hreyfðist úr stað. — Þetta er slæmur umferðartími sagði bílstjórinn, að minnsta kosti ef maður þarf að flýta sér. Van Loon strauk skeggið. — En þessi kall getur r,ú ekki verið sérlega hættulegur, sagði hann. — Jæja, þeir sem eru á eftir okkur í bílnum, halda sýnilega, að hann sé það. Neil leit aftur um öxl, órólegur. Renaultbíllinn var þarna enn. Fram undan var strætið, alþakið ökutækjum allra tegunda. Bílstjórinn sagðist ætla að beygja inn í hliðargötu til að stytta sér leið. Svo brauzt hann einhvern veginn gegn um um- ferðina, en þurfti samt að hemla á nokkurra skrefa fresti, og bíll inn vaggaði eins og bátur i ósjó. Loksins komust þeir þó inn í hliðargötuna. — Fljótur nú! æpti Neil og bíllinn herti á sér, hulinn ryk- skýi. Þeir hafa kannski verið komn ir svo sem tvö hundruð skref, þegar Neil sá Renaultbílinn aft- ur. Hann kom eins og fallbyssu- kúla gegn um rykskýið, en dró úr ferðinni þegar hann var ^om- inn innan sjónmáls frá þeim. — Þetta var misskilningur hjá okkur, sagði Neil. — Nú vita þeir, að við erum að reyna að sleppa frá þeim. — Fjandinn hafi það, sagði van Loon. Við skulum bara stanza, og sjá, hvað þeir taka þá tii bragðs, þessir bölvaðir asnar. TRYGGIÐ YÐUR TOYOTA TOYOTA CROWN 2300 Japanska bifreiðasalan hf. Ármúla 7. — Sími 34470.

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.