Morgunblaðið - 02.09.1967, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 2. SEPT. 1967
- ÞAKKIR
Framhald af bls. 11.
hafa stækkað við ilm rósanna
frá Fagrahvammi og það er bæn
mín að þjóð mín eignist marga
staði sem lundinn við Varmá og
snyrtimennin er hann hafa gert.
Það var eins og engum lægi
neitt á þaðan en rökkrið seig að
og haldið var upp Kamba yfir
heiði og heim.
Þorkell Þorkelsson, forstjóri
Bæjarleiða ávarpaði okkur á leið
suður og þakkaði liði sínu góð-
an dag. Um það geta þau verið
viss höfðingsmennin á Bæjar-
leiðum að þrátt fyrir allt geisla-
flóðið sem frá ?? ?? ?? ?? ? hið
efra stafaði þennan dag, þá var
ljúfmennska þeirra og greið-
vikni við okkur sólarlagsmenn-
in, þó skærasti og fegursti geisl-
inn, Gæfa fylgi þeim og fyrir-
tæki þeirra.
Hinn fararstjórinn Gísli Gísla-
son kvaddi okkur í kirkjusal.
Hann og samstarfsfólk hans á
vissulega þakkir skyldar fyrir
ógleymanlegan dag. Okkur er
svo mörgum orðið tregt um
gang, þessvegna fögnum við
hverri styðjandi hönd, er leiðir
okkur á vit þess lands er við
elskum. Séra Árelíus las okkur
frá aitari orð um meistarann
mikla og heim héldum við með
minnir.garnar sem lýsa munu
iangt fram á veg.
Guð blessi Langholtssöfnuð
og starfið hans allt.
Þakklátur gestur.
t
Eiginmaðiur minn og faðir
ökikar,
Geir F. Sigurðsson,
Vesturbrún 14,
lézt í Bo r ga rsj úk rah úsi nu
föstudaginn 1. sept.
Kristjana Einarsdóttir,
Öm Geirsson,
Sigurður Geirsson.
t
Eiigimmðiur minn,
Jóhannes Björnsson
frá Hofsstöðum,
andaðist á Borganspítalanum,
fimimtudagi.nn 31. ágúst.
Kristrún Jósefsdóttir.
t
Maðurinn minn, faðir,
tengdafaðir og afi,
Ágúst Jósefsson,
vélstjóri,
andaðist föstudaginn 1. siept.
Vigdís Jósesfsdóttir,
Magnús V. Ágústsson,
Edda Jóhannsdóttir
og bamabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
Guðrún Jónsdóttir,
Meðalholti 13,
lézt í Landsspítalanum 1. þ.
m. Jarðarförin verður auglýst
síðair.
Guðrún Guðmundsdóttir,
Sigríður Guðmundsdóttir,
Valdimar Kristjánsson,
Sólveig Guðmundsdóttir,
Aðalbjörg Gunnlaugsdóttir,
Óskar Guðmundsson,
Kristín Jóhannsdóttir,
Jón Rafn Guðmundsson,
Eraa Amgrimsdóttir,
Ólafur Guðmundsson,
Engilbert Sigurðsson
Kristrún Guðmundsdóttir,
og bamaböm.
Daniel Eyjólfsson
— Minningarorð —
í DAG verður Daniel EyjóJfí-
son jarðsettur að Borg á Mýr-
um, en hann andaðist 25. ágúst.
Daníel var fæddur í Arnarholti
í Stafholtstungum 21. október
1885. Foreldrar hans voru Eyj-
ólfur Jónsson og Karitas Vigfús-
Jarðarför konunnar minn-
ar,
Guðrúnar Helgu
Kristjánsdóttur,
sem aindaðist í Landsspítalan-
um 25. ágúst sl., fer fram frá
Fossvogskirkju mánudaginn 4.
sept. nk. kl. 10:30.
Vegna fjarstaddra ættingja
og vina verður atihöfninni út-
varpað.
Sigurvin Össurarson.
Þökikiuan innilega samúð og
vinarhug við andlát og jairð-
arför föður dkkair, ten.gda-
föðiur og atfa,
Sigurðar Guðmundssonar,
Miðtúni 7, Keflavík.
Sérstaklega þökfcum við
stanfsfólfci Landsspítaians fjrr-
ir hlýhug þess og góða hjúkr-
un.
Dagmar Sigurðardóttir,
Friðjón Þorleifsson,
Ester Guðmundsdóttir,
Sakarías Hjartarson
og barnaböra.
Innilegar þakkir öllum
þeim mörgu, sem sýndu okk-
ur samúð og vináttu við and-
lát og jarðarför bróður míns
og frænda,
Péturs Halldórssonar,
Hjalteyri.
Sigriður Halldórsdóttir,
Jóna Pétursdóttir,
Halla Pétursdóttir.
Árið 1910 er talið að 40 manns
hafi flutt í Borgarnes, þar á með-
al Daníel og Jón bróðir hans.
■Þeir Jón og Daníel voru giftir
systrum, Þórdísi og Þóxu, dætr-
um Jóns Benediktssonar og Guð-
rúnar Þórðardóttur í Borgar-
nesi, en meðal barna þeirra voru
einnig Margrét og Ásmundur,
en þessi fjölskylda setti mjög
svip sinn á Borgarnes um langt
skeið. Þeir Jón og Daníel bjuggu
í Borgarnesi til æviloka en Jón
sem var nokkru eldri, lézt nokkr-
um dögum á undan Daníel bróð-
ur sínum, og var jarðsettur sl.
laugardag.
Daníel, Eyjólfsson kom um
langt skeið mjög við sögu Borg-
arness og var alltaf ótrauður for-
vígismaður flestra þeirra mála
er til framfara horfðu. Áður en
verkamenn þar höfðu nokkra
skipulagða félagsstarfsemi hafði
Daníel löngum forystu þeirra í
þeim málum er stéttínni væri til
heilla og þegar fyrsta verkalýðs-
félagið var stofnað í BorgarneSi
árið 1930 var Daníel sjálfjörinn
fyrsti formaður þess og gegndi
því starfi í nokkur ár. í hrepps-
nefnd sat hann um tíma og tók
þátt í ýmsum félagssamtökum
m.a. var hann í stjórn útgerðar-
félagsins Grímur.
Þau Daníel og Þóra eignuðust
eina dóttur, Guðrúnu, gift Oddi
Búasyni bifreiðarstjóra í Borg-
arnesi.
Frá því ég var barn man ég
eftir Daníel. Mér er ógleyman-
legt hve góður og ljúfur hann var
mér og þessi ljúfmennska og vin-
átta hélzt til æviloka. Ég er eins
og fleiri íslendingar, að þykja
vænt um þann stað, sem maður
er fæddur og uppalinn. Þegar ég
kem næst til Borgarness til þess
að kveðja þennan aldna vin
minn, hlýt ég að verða þess var
að það er orðið einum góðum,
manni fátækara.
Aðstendendum sendi ég mínar
beztu samúðarkveðjur.
Jón Magnússon.
Erlingur Jóhannes
Ólafsson — Minning
ERLINGUR Ólafsson stundaði
nám við Hlíðardalsskóla fjóra
sl. vetur — laiufc þaðan gagn-
fræðaprótfi sl. vor.
Hann stundaði n,ám sitt og
önnur störf atf skyldurækni, eljiu
og isamvizkusemi. Hann var glað
ur, hjálpsamur, karlmannlegiur,
en þó viðkvæmur og hjar.tahiýr.
dóttir, er búið höfðu á nokkrum
bæjum í Stafholtstungum m.a.
Mel og Bjargarsteini.
Ég er trúaður unglingur, em pabbi og mamma eru ekki
trúuð. Mig langar til að ávinna þau fyrir Jesús Krist, en
þau vilja ekki hlusta á mig. Hvað viljið þér ráðleggja
mér?
ÞÚ skalt umfram allt vera þolinmóður í sambandi
við foreldra þína. Þau vilja ganga úr skugga um,
hvort trú þín á Krist sé eitthvað meira en ímyndun,
sem hverfur með tímanum. Ungt fók er óstöðugt, og
sennilega búast þau við því, að þú gefir þetta allt upp
á bátinn og snúir þér að öðru fyrr en varir, eins og
unglingamir skipta sífellt um áhugamál.
Gefðu þig svo algerlega Kristi á vald, að foreldrar
þínir sjái, að þú hafir breytzt. Ungu fólki hættir til
óánægju gagnvart foreldrum sínum, og þú munt
aldrei ávinna þau, ef þú sýnir þeim lítilsvirðingu með
hegðun þinni eða þykist upp yfir þau hafin.
Loks skaltu biðja fyrir þeim. Svo kann að virðast
sem þau gefi vitnisburði þínum engan gaum. En þau
hlusta betur en þú hyggur. Öllu þessu getur bænin
breytt, og ef þú ert trúr, kemur að því, að afstaða
þeirra breytist.
En þetta gerist ekki á einni viku eða á mánuði,
ef til vill ekki einu sinni á einu ári. Guð er aldrei
óðlátur, en andi hans er sífellt að verki. Og minnstu
þess, að Bibían segir: „Þreytumst ekki að gera það,
sem gott er, því á sínum tíma munum vér uppskera
ef vér gefumst ekki upp“. (Gal. 6,9).
Guðsteinn Ingi
Sveinsson — Minning
Fæddur 4. sept. 1945,
Dáinn 30. júlí 1967.
Kveðja frá æskuvinnni.
ANDLÁTSFREGN þín kom yfir
okkur sem reiðarslag. Þú farinn,
ungur maður í blóma lítfsins, vel
á veg kominn að skapa þér og
fjölskyldu þinni framtíð, sem
virtist blasa við björt og fögur.
Svo allt í eirui ert þú horfinn.
Það er stundum erfitt að trúa
sannleikanum.
Okkur, æskufélaga þína, sem
vorum með þér að leik, þá er
okkur rekur fyrst minni til, okk-
ur setti hljóða. Hugar okkar tóku
að líða um liðna daga, allt frá
óljósum minningum óvitanna til
dásamlegra samverustunda í leik
og í starfi, er þú varst í okkar
hópi, kátur og skemmtilegur, ótal
minningar brutust fram í huga
okkar sem eru og munu verða
okkur dásamlegir fjársjóðir sem
aldrei gleymast.
Við vorum ekki háir í loftinu,
er við hófum leik saman á Sel-
fossi, aðeins smá snáðar. AUa
Hann var söngielsfcur og tón-
næmiur, söng jafnan í sfcólakórn-
um, og huguir hans hmeigðist til
tónsmíðia, þótt fáir vissu. Hann
var trúaðiur og sannur, iðkaði
líkamsrækt og íþróttir.
Allir þessir eiginledkar orsök-
uSu, að hann vann hylli, traust
og vináttu allra, sem kynntust
homum og áttu við hainn sam-
stiartf. Hann gætti trúniaðairstarfa
innan skólans.
Fram’tíðariáform hans ein-
fcemndust af mieðíæddum eigin-
leiifcum hans og voru því háleit,
djönf og göfuig. Hann hafði á-
formað nám við KennaraskóiLa
íslands á komianda vetri.
Um mimningu hans ríkir fagiur
og hreinn Ijómi. Við, sem þekfct-
um hann bezt, vitum bezt, hvert
sfcarð er með dauða hans högglv-
ið í raðir íslenzfcra æskumanna
og þar með framtíðarstarfendia
þjóðarinnar. Við vitum, að hér
er ekki ofmælt. Og við vitum
enn fremur, að væru ungmenni
íslands sem Erlingiur heitinn var,
myndi æskulýðsimáliuim landsins
borgið.
Ég nota þetta tækitfæri til að
votta dýpstu samúð öllium ást-
vimum hans og ættmennum. Þessi
fagra lífsmynd statfar bjarma út
yfir song og tár. Hún getur að-
eins vakið gleði, aðdáun c»g þafck
lætL Blessuð sé minning hans.
Jón H). Jónsson,
skólastjóri.
skólagönguna og allt fram til síð-
ustu ára lágu vegir okkar svo
samtvinnaðir sem frekast má
verða hjá ungum drengjum. Og
etftir að þú stofnaðir heímili í
Sandgerði, var gott og skemmti-
legt að koma til þín og fjölskyldu
þinnar, sjá og komast í snertingu
við þig glaðan og ánægðan. Allan
þennan tima varst þú trúr þinni
köllun. Tryggari vin höfum við
vart fundið.
Við finnum það, að við höfum
misst mikilhæfan vin, sem þú
varst. Við votum fjölskyldu þinni
innilega samúð, um leið og við
þökkum þér frábæran drengskap
og trygga vináttu. Við berum
djúpan söknuð í brjósti þar sem
dýr hlekkur í keðju vina er horf-
inn.
Við þökkum þér af allhug fyrir
allar dásamlegu samverustund-
irnar, sem við höfum átt saman,
aJlt frá fyrsta degi til hins síð-
a.sta. Minningin um þig litfir í
hugum okkar allra.
Æskuvtnir.
Hjartans þakkir til aillra, sem
minntust mín með heimsiókni-
um, gjöfum og skeytum á
áttræðisafmæli mínu, 24.
ágúst síðastliðinin.
Guð blessi ykfcur.
Þórður Ólafsson,
Innni-Múla.
Alúðarþakkír sendd ég öll-
um þeim, er sýndu mér marg-
víslega vináttu og hlýhug á
60 ára af.mæli mínu hinn 18.
ágúst sl.
Guð blessi ykkur öll.
Elín Kristjánsdóttlr,
Kistiutfelli.