Morgunblaðið - 12.09.1967, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 12. SEPT. 1967

MAGIMÚSAR
SKIPHOLTI21 SÍMAR 21190
eftir lokun'síml 40381
siM11-44-44
\mium
Hverfisgötn 103.
Simi eftir lokun 31160.
LITLA
BÍLALEIGAN
Ingólfsstræti 11.
flagstætt leigugjald.
Bensín innifalið • leigugjaldi.
Simi 14970
BÍLALEIGAN
- VAKUR -
Sundlaugaveg 12. Síml 35135,
Eftir lokun 34936 og 36217.
f r—-vaHUUfMÍAM
l£&/L/v/Æ>r
RAUOARARSTfG 31 SlMI 22022
Hest til raflagna:
Bafmagnsvörur
Heimilstæki
Útvarps- og sjónvarpstæki
Suðurlandsbraut 12.
Sími 81670 (næg bílastæði).
Atvinnurekendur
Samvizkusaman og reglusam-
an mann um þrítugt vantar at
vinnu og íbúð, einhvers staðar
á landinu. Margt kemur til
greina. Tilboð með sem
gleggstum uppl. sendist Mbl.
fyrir 20. þ. m. merkt: „Fram-
tóð 2744".
Bókband
Tek bækur, blöð og tímarit í
band, geri einnig við gamlar.
Uppl. á Víðimel 51, eða í síma
23022.
ÖDÝRAR
LITKVIKMYNDIR
Gerum ódýrar litkvikmyndir
fyrir einstaklinga og fyrir-
tæki. Fullkomin tækni. Leitið
upplýsinga. Opið um helgar.
LINSAN SF.
Sknar 52556 og 41433.
Nýtt heiti á svif-
reiðina
B. S. sikrifar:
„Margar tillögur eru uppi
um nafn á hið nýja fara-r-
tæki, sem verið er að kynna
hér á landi. Er því kannski
leyfiiegt að bæta einni við,
meðan engin ein hefur unnið
sér ótvíræðan sess í málinxL
Mín tillaga er sú, að farar-
tækið verði kallað „Skopi".
Er nafnið dregið af sögninni
að skopa í setningunni að
skopa seiðið. Að skopa seiðið
merkk að Maupa &vo létt, að
fæturnir sjéist varit eða ekki
snerta jörðu, sbr. frásögnina af
för Þórs til Útgarðakxka.. Skopi
merkir því farartæki sem
svífur áfram, en er þó jarð-
bundnara en flugvél.
Orðið hygg ég, að yrði aðal-
legia notað með greini, eins og
t. d. í slíkum setmnguim: „Skop
inn fer til Akmness á morg-
un“.„Sköpinn fór þrjár ferðir
í gær til V estma n naeyj a“,
en einnig má að sjáLfsögðu
nota það án greinis og t. d.:
„þrjár ferðÍT á dag með Skopa
milli Reykjavík’Ur oig Vest-
mannaeyjia“. Skopi beygist
eins og lopi.
Með þökk fyrir birtinglguna.
B. S.“.
ir Bakpokalýður enn
T. H. H. skrifar:
„Ég bjóst satt að segja
ekiki við því, að greinarkorn
miitt 17. ág. s.l. myndi koma
hugum manna á rót, en ég sé,
að ég hefi miisreiknað mig.
Gleði manna birtist á marg-
an hátt, t. d. söngglaðir menn.
Margir þekkja þá. Veizlu-
glaðir menn, með glas í hendi,
þá þekkja enn fleiri. Og að
síðustu ritglaðir mervn. í þeim
flokki er Jóhann Hannesson,
prófessor. Hann er sdskrifandi
og fræðir okkur hinn breiða
ahnúga. Og tekst honum jafn-
an vel.
Mér datt í !hug að svara
hans pistli stnax, en hætti við
það.
3. sept. fæ ég tvær kveðjur
í viðíbót og mun ég reyna að
gera þeim nokkur skil.
Ég stiíkla á stór.u, hvað Jó-
hanni Hannessyni viðvikur.
Hann kveðst haía ábt viðtal
við þýzkan stúdent, sem
búinn var að vera í vinniubúð-
um Rússa í 9 ár, og segist hafa
lært meira af samtalinu við
hann, en þó að hann hefði les-
ið þrjú bindi.
Um hvaða bókmenntir gat
þessi maður frætt Jóhann
Hannesson? Jóhann segir að
miaður þessi hafi helgað sig
rússneskum fræðum. Jóhann
minntist á Friðþjóf Nansen við
manninn, en hann, stúdentinn,
kannaðist ekki við hann. Jó-
hann fræddi hann um Nansen,
og skilst mér að þeir hafi
skilið k/vittir.
Eins og öllum er kunnugit
höfum við á undanförnum ár-
um fjárfest margar þúsundir
milljóna í skipum, fLugvéLum
o. fL erlendis frá. Mest af þess-
um nauðsynjum er baktryggt
með ábyrgð rílkisins. Væri
nokkur goðgá að fjárfesta dá-
litið í viðbót, og tryiggja okk-
ur sivona eina tyift af þessum
fuglum í nokkra rnánuði, til
þess að mennta kennatraefni
vor, og mennta sJkólanemend-
ur. Þeim peningum hlyti að
vera vel varið.
Stud. phil. Egon Hitzler
hefir orðið. Hann ræðir um
fegurð íslands, verðlag og fl..
Ég læt það lönd og leiðir. Hann
segist hafa ferðast á þumal-
fingrimum oig kynnst fóLkinu,
og telur kynni sín af Landi ag
atrix verndar
fegrar
BUÐBURDARFOLK
OSKAST í eftirtalin hverfi
Laugaveg frá 114—171 — Skúlagata — Laufásveg-
ur I — Tómasarhagi — Skúlagata — Hraunbær frá
102 — Eskihlíð I.
Talið við afgreiðsluna i sima 10100
þjóð hafi orðið hetri, en ef
faann hefði ekið með áætlun-
arbíl milli hótela. Ekki mun
ég deila við stúdentinn um
fróðleik hans á landi og þjóð.
En hitt veit ég, að ódýrara er
að snapa sér far með einka-
bílum stað úr stað, heldur en
að fara með áætlunarbílum.
Egon Hitzler telur í fyrsta
lagL að ég hafi verið á ferða-
liagi í Þýzkalandi að vetrin-
um. Hið sanna er, að þetta
skeði sunnudaginn 14. maí
1967 í glaða sólskini og yfir
20 gráðu hita. Farið var frá
Lubeck, gegnum Travemunde
og norður þjóðveginn. Alls
ekið um daginn um 800 km.
í öðru lagi segir Egon Hitzler,
að ég muni ekki hafa opnað
rétt augað.
Ég bið nú forláts eins og
sagt var í Víkinni í gamla
dagia. Ég finn ekki í þe.ssu
púðrið. Filtinum til skilnings
auka læt ég hann. þar með
vita að bæði min aúgu eru I
bezta lagL
Egon Hiitzler telur sig hafa
hitt nokfcra íslendingia í Frakk
laudi, Englandi og Dianmörku,
sem ferðast hafi á þumaLfingr-
unum. Ég læt svona sögur fara
inn um annað eyrað og út um
hitt.
Ég veit að vísu að kiomið
getur fyrir ísilendinga, eins og
aðra menn, að sikorta skot-
siLfur á erlendri grund. En
að þeir taki upp á þeim
fjanda, að fara þá í labbifúr
um viðkomandi land þvert og
endilangt, ja þar brýt ég nú
í blað.
Að lokum segir Egon Hitzler
orðrébt: „Útrýmið þessum
þumailfingursibakpokalýð. Gjör
svo vel. Þá gebur þú séð næsta
sumar eintóma gamla, vamb-
mikla, erlenda bisnismenn,
sem flytja dollana en ekki
tjöld í bakpokum. Þeir koma
allir á 15.000 tonna skemmti-
ferðaskipum, en þá verða
engir á 3. farrými á GulMossi“.
Sivo mörg eru þau orð.
Þarna hitti Egon Hitzler
niaglann á höfuðið. Það er ólíkt
skemmtilegri sjón aS sjá
aldraðan kaupsýdumann vel á
skinn kominn, með fullan bak-
pokann af dollunun, (okkur
vantar nefnilega tilfinnanlega
dollaira, þegar aflinn bregzt),
heldur en að sjá grindhoraðan
slæping með hárlubbann niður
á axlir, skreiðast upp af 3. far-
rými á Gullfoss, með bakpoka
innihaldandi tjaldgarm, eða
kannski ekki neitt. Kveð ég
hér með stud. phil Egon
Hitzler.
Nokkur orð til ferðálangs. Ég
bið hann afsökunar á því, þó
að ég verði stubtorður, og slíti
máski úr samhengi. Hann seg-
ir að óg staðhæfi að „oft væri
þetta óaldalýður". Ég hefi
aldrei staðhæft þetta. Þettja eru
orð Bandaríkjamanns, sem
mikið ihefix ferðazt á þjóðveg-
um þar, eins og fram kemur
í grein mmni.
„Dúna“ skrifiar í Morgun-
blaðið 20. ágúst og segir frá
kynnum þeirra hjóna við
þetta. fóLk.
Greinin er ágætlega skrifuð,
og Leyfi ég mér hér með að
benda „Ferðalang“ á að lesa
hana.
FerðaiLangur toveðst sjálfur
ihafa ferðazt á þumaifingrun-
um um mestalla Evrópu. Ég
hefi haldið því fram, að ís-
lendin.gar gerðu lítið að slíiklu
ferðaLagi.
En gamla spakmælið er enn
(í igilidi. „Undantekn ingin.
sa-nnar regluna".
Nart í minn garð í öllum
þesSiUm pistlum, læt ég eins og
vind um eyr.u þjóba.
T. H. H.“.
Sjónvarp handa
Aröbum
„Lesandi“ s'krifar:
„VeLvakandi góður.
Ég vildi biðja þig að birta
eftirfar.andi kLausu úr TLme
11. f. m., Benedikt Gröndal til
umhugsunar:
„Nú hefur ísrael, sem fanð
hefur sér hægt um að sjá sín-
um eigin borgurum fyrir S'jón-
varpssfcemmtun, ákveðið að
að koma upp í skyndi sjón-
varpsstöð handa Aröhum. Þvf
að Arabar hafa lengi verið
ákafir sjónvaTpsaðdáendur;
miklu fleiri sjónvarpstæki eru
á faernumdu svæðunum en. í
ísrael“.
Bæta mætti því við, að sagt
er, að ekkert skorti á aðhúnað
hásikóla, safna og annarra
æðri menntasitofnana í ísraeL
★ Draumar og minn-
ingar
Þorsteinn Jónsson á Úlf-
ljótsstöðum skrifar:
„f Velvakanda MbL 25. ág.
sl. er grein með fyrirsögninni
„Draumar", og er þar í byrjiun
vikið að geis'lum þeim, sem
frétt kom um í blaði fyrir
nokkru, .að væru níu sinnum
hraðfarari en Ljósið. Leibast
greiniarhöfundur, sem nefnir
S'ig „áhugasaman", við að sýna
fram á, að sMkt hafi verið mis
skilningiur, og ætla ég öðTuxn
að ræða um það. En vegna
þess að ég hef oft nokkiuð
skrifað um drauma og eðli
þeirna, og einmitt á þann háitt,
sem „áhiugasamur" vill gera
lítið úr, þá læt ég ekki ógert
að vikja að því. Skal það þá
fyrst tekið fram, að óg og
aðrir, sem táileinkað Wafa sér
hinn nýalska draumaskilning,
telji mlnningar einstaklingsins
ekki koma' draumium ha.ns við.
Minningar mianns htafa, hvað
drauma hans enertir, samskon-
ar þýðingu og strenigir hljóð-
færis, sem leik'ið er á. En værd
ég spurður, hvort ég telji þá
ekki drauma vera einar saman
minningar eða upprifjan minn-
inga, þá neiita ég því. Rétt eins
og það, að strengir hljóðtfæris
óma ekki án þess að vera
snertir, þegja minningar soí-
andans án þess að ubanaðikom-
andi áhriif verði til þess að
vekja þær, og hef ég þúsund-
um sinnum gert mér þetta
ljóst. í hvert sinn, sem mér
teks't að muna, hvað mig
dreymdi, var það frábrugðið
því sem vera mundi, ef minn-
ingar minar væru þar gerand-
inn eða undirrótin, og vil ég
nú mælasit til þess við þá, sem
raiunver.ulega ertu áhugasam-
ir um að komast hér að hinu
rétta, að þeir reyni að gera
sér ljóst varðandi sína drauma.
Og tákist þeim að gera sér
þeitta ljóst, þá væniti ég þess,
að þeiji fari einnig að verða
ljóst, hversu óifulinægjanidi
það er hér til fuiLls skilniinigs
að tala um undirvitund og
kyn slóðaminni.
Þorsteinn Jónsson
á Úlfljótsstöðum“.