Morgunblaðið - 23.09.1967, Side 17

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. SEPT. 1967
17
Almenn fræðsla um upp
eldismál nauðsvnleg
ÞAÐ EIR kunn'ara en frá þurfii
að segja, að almemin fræðsla
uim ibarniauippeldi er or'ðin að
kniýjandi nanðisyn hér í Reykja
ví'k ag sjáilfeagt í fleiri bæj-
uim lanidsin>s.
Mæður eru nú margar k»rn-
U'nigar, er þær hefja barnaiupp-
el'di, varla orðnar fullmótaðir
einstaikliinigar tilfininimigale-ga og
gera sér því ekki ljósa ábyrgð
þá, sem fylgir því að vera for-
eldri.
Það er að mínum diómi engu
mimni þörf að fræða hinia uingiu,
verðaindi móður um mikilvægi
fyrstu ára barmsin's frá uppeld-
iisl'egiu sjónarmiði, helduir er
rétt mataræði ag hæfileg
þyngd. Er hér á engan hátt ver
ið .að gera lítið úr þætti líkams-
þraskains, síður eni svo, en sijálf
sagt er farsælast að þetta
hvort tveggja haldist í hend-,
ur. Eftirlit með vainfærum kon'-
um og lungbörnium er svo vel
af hendi leysit, a.m.k. hér í
Reykjavík, að til fyrirmyndar
er. Sömleiðits er ég þesis full-
viss, að mjög há hundraðlstala
verðamdi mæðra hér notfærir
sér þessa þjónustu samvizkiu-
lega. En varðandi meðferð hiinn
ar u,n.gu sálar, hefur elk'ki ver-
ið 'Uim neina titeögn að ræða.
Að sjálfsögðu fá þær stúlkur,
sem fara í húsmæðraskóla, ein-
hverja fræðslu um barnauipp-
eldi, en vafa'samt er, hvort það
kemiur að fulluim nbtum, stúlk
urnar ungar að árum, hjúskap-
ur ef tiil vill ekki ákveðinn á
næstunni, og barniauppeldi því
eitthvað, sem eflcki þarf að
hugsa 'uim í náimni framtíð.
Heppilegasti tíminn ti'l slíkrar
fræðslu er ábyggilega meðan
barnsiins er beð-ið og fyrst eftir
fæðinigu þesis. Liggur þá bein-
ast 'við að láta sér tdl hugar
koma, hvort ekíki sé hæg't að, fylgjast með, 'að allir mæti á
frafnkvæma islika kennsLu í réttum íma. Er þetta sízt til
saimfoaindi við mæðraslkioðun'inia, þess fallið að skapa ró og næð'i
þ.e.a.s. að sambaind væri haft
við konur þær, siem ikama ti'l'
skoðunar og ganga með fyrsta
barn sit't, þeim boðin fræðsla
í þessum efnium þeim að bostn
a'ðariausu. Það er margt sér-
menin'tað fólk í uppeldisfræðum,
sem er við störf á vegium rfkis
og bæjar, og því hæg heimatök-
iin.
Bn það eru fleiri en korn-
ungar mæður, sem þurfa
fræðslu í þessium ©fnum, ekki
veitir af að hugisa um okikur
hinar, sem erum með börn kom
in af uingbarnaaldri. Það er mik
ið og vandasamt starf að leið-
bein bömum sínium við nám,
og Í'eik, hj'álpa þeim til þroska
og ástundunar hollra lifnaðar-
hátta.
Á íslandi er bamauppeldi
noklkuð laust í reipum, og því
erfiðara fyrir foreldra að s-etja
fastar slkorður um þau mál.
Bön og untglinigar hér njóta al-
mennt mikils frjáls,ræðis frá
foreldra hendi, eru vön meiri
peningaráðum en. jafnaldrar
aninars staðar. AÆ þe-ssu lei'ði-r,
að þa-u þykja frjálsleg og hisp-
urslauis mjög, sv-o oft og tíðum
ná-lgast frekju og uppvöðslu-
hátt.
Al-drei er svo, að ekiki sé
hægt að mæla foreldrum ein-
hverja bót. Slkólatími barn-a og
ungmenna er oft ákafleg-a ó-
heppilegur, h-vað viðvilkur heim
il-uim.
Á rnörgum h-eimilium eru
börnin sjal-dnast öll á sam-a
tí'm-a, í sikóla, og þegar. ven-ju-
leg-u,r skólatími er ú-t-ii, er ver-
ið að hlaupa fram og atftur í
ei-nin og einn auk-atíma, þann-
ig -að istóir hLu'ti dagsins f-er í að
................................
í kringium börn-iin-, og mæðrum
gert stórum erfiðara fyrir.
Enn fr-emur ruglaði- það fólk
talsvert í rirninu, þegar ým-i-s
s-álfræðileg h-eiti tólkiu að sikjóta
upp kiolliinuim í daglegu t'ali.
Nægir þar að ben-da á, þegar
„mininiimáttarkenn,d“ komst í
móð oig allt undir h'a-na heim-
fært. Heyrt hetf ég konu ei-na
segja frá því, að hún þyrði ekki
að in-eita dótt-ur sin-n'i, ung-ling
í gagnlfræðasikól-a, um nokkurn
-hlui af hræðislu við að -telipan
fengi vanmetakennd!
Nei, það er víst enlgum Vafa
u-n-d-iirorpið, að fræð-slu er þörtf,
og virðist -sjóinv-arpið kj-ör-ið
tælki til slílks. Stuttir þættir,
þar seim telkið er fyrir eitt við
fan,gisefni í eirntu, á einfaldan
hát svo alli-r skil'j-a, ætti að
geta gert óimetanleg-t gagn
Hlýtur þetta að vera það, sem
kioima ska-1 o.g því fyrr því betra.
Er ekflci að efa, a-ð þetta yrðu
vinsælir sjón-varpsiþættir, og
vontandi, að þeir verði teknir
uipp str'ax í haust.
Leðurhanzkar og
meðferð þeirra
Endintgu og gott útlit hluta,
fatn'aðar og a-n-nars, er hægt að
lenigja að mun m-eð góðri meðL
ferð og réttri hr-einsun,. Góð'iir
leðurha-nzkar g-eta en'zt okkur
ia-ntgta lengi, og þótt þei-r séu
nokikuð dýnir, g-ebum við i raun
o-g veru sparað með því að eign
ast ein-a slíkta. Þei.r e-ntda-st á
vi-ð 2-—3 hanzka úr öðr-um efn-
um, en- þá gil'dir s-em fyrr, að
meðihön-dla þá rétt og að sjálf-
sögðu gæt'a þeirra það vel að
ski-lja þá eikki eftir á búða-r,-
borði emh-ver's staðar eða glopra
þem ntiðiur á ferðu-m oflck-ar.
an eins og þið væruð að þvo
ykkur um hentdurnar.
2. Nud-dið óhreinusitu blettina
me-ð bómll'ar-hnoðra, sem
sápulögur er s-ettur í.
3. Taki-ð hanzlkana a-f hön'dun-
um og skolið þá vel úr vol-gtu
vatni. Sumir ha-nzk'ar g-eifla
frá s-ér lit, og er þá mjög
áríðandi- að skola þá, þar tifl
vatníið er alveg hreint.
4. Kreisti-ð vatnið úr þem, vind
ið þá aldrei.
5. Komið réttri lögun á han-zk-
ana.
6. Blásið innan í þá.
Perlukringlur
20-0 g.r. hv-eiti
175 gr. smj-örlíki
50 kr. syk-ur
% tsk. ger.
ÖLLU hn-oðað sama-n, og bún-ar
til úr þes-s-u lemgjur, s'em síðan
eru gerðar ú-r krin.glur. Penslað
með rjóma ofan á krinig-lurnia-r
og st,ráð á þær muldum mola-
sykri.' Bakist við meðal hita i
u.iþ.b. 6 mí-ntútur.
M-eðfyigjia.ndi myndi-r sýna,
hvernii-g setja á hanzkana á siig
á réttan hátt, sömuleið’is hvern'
ig taka á þá af sér o,g ganga
frá þei'm svo að þeir missi ekki-
lagið.
Suma Ieðurhanzka er óhætt
að þvo úr volgu sápuvatn,, þá
er venjiulega te'kið fram á merk
is-miða hanzka.nna. Sé óhætt að
þvo þá, er þetta bezba leiðin.
1. Gegnfol-eyti-ð hian'zlkana og
sétjið á yflckur. Þvoið þá síð-
7. Hengið þá upp við hliða-r-
saumana og hengið þá upp
til þer-rits, en ekki í of mikl-
um hita eða sól.
8. Þagar hanzikarn'ir eru næst-
um þurrir, setji-ð þá á hend-
lurnar, til þes-s að þeir verði
mjú'kir o-g fái- sína réttu
stærð oig lögun.
9. Þegar þeir eru al'veg þu.rrir,
þiurr-kið þá yfi með mjúkum
klút.
Góð geymsla
fyrir prjónagarn
PLASTPOKAR eriu ti'l mangra
hluta þarfir, eins og allir vita,
og ekiki hvað s(í-st til að halda
han'diavinimunini hreinmi. Er t.d.
prýðilegt, þ-e-gar verið er með
-miariga liti af prjóinagarni í ein-uk
að s-etja hny’klana í hrein'a,n
plastpolka, gera síðani gat fyrir
h-vern lit og dra-ga en/dana í
gegn. Kem-ur þetta- í veg fyri-r,
að garnið flæflcis-t um leið og
pokin,n varn'ar því að gamið ó-
hreinkist.
FALLEGXR kjólar með frakkia-greinileig „Dior“-en.kennii, og
sniði, app'els'ín'ugulir og „lilia“ekki eyðil-e,ggj>a „safari" hatt-
á liti-nn. Þykj.a skjólarnir- hafaar,n,ir heildarsvipiinn.
Húsráð
EF simélbletti-r koma á rú-
s'kinnsskó.n-a, má fja-rlægja þá
með því að strjúka yfir þá með
naglaþjöl úr pappa.
Einlhvers stfaðar rákums-t við
á þær upplýsin'gar, að hreinsa
mætti skartgripi, sem fallið
væri- á, m?ð því að bera á þá
tannkrem o>g bursta síðan yfir
með tan.nfoursba, niaglafoursta
eða bim'ull. E’kiki fylgdi það
sögunni, hv-ort þessi .meðhömicll-
un ætti vi-ð dýrari gerðina af
slkartgripum, eða hin,a óvand-
aðri.