Morgunblaðið - 23.09.1967, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. SEPT. 1907
Guðrún Jóhanna
Guðmundsdóttir
F. 30. júní 1896. D. 14. sept. 1967
„Hvað er hel?
011111111 Líkn er lifa vel,
engill, ®em til Ijós.sins leiðir
ljósmóðir, sem ihvílu breiðir.
Sólaribros, er birtir él,
heitir hel.“
(Matt. Joch.)
MÉR koma ofanritaðar ljóðlín-
ur í hug, er ég minnisit frú Guð-
rúnar Jóhönnu Guðmundsdótt-
u.r frá Efra-Hrepp í Skorradal,
sem í diag verður jarðsett við
hlið manns síns í Hvanneyrar-
kirkjugarði, en aðeins fimm
mánuðir enu .síðan hún stóð yfir
moldum hans.
Guðrún Jóhanna var fsedd 30.
júní 1896 að Hábæ í Leiru. For-
eldrar hennar voru Guðmund-
ur Sknonarson frá Berghyl í
Ytiú-Hrepp og kona hans Mar-
grét Símonardóttir frá Borgar-
t
Eiginkonan mín
Kafrín Söebech
andaðist að heimili sínu
Snorrabraut 81 aðfararnótt
21. sept. sl.
T. J. Júlínusson.
t
Eiginmaður minn
Hákon Jóhannsson
Laugabóli, Mosfellssveit,
sem andaðist hinn 18. þ.m.,
verður jaxðsettur frá Mos-
fellskirkju mánudaginn 25.
sept. kl. 2 e.h.
Hólmfríður Guðvarðaxdóttir.
t
Móðir og tengdamóðir okkar
Henny Othilie
Kristjánsson
verður jarðsungin frá E>óm-
kirkjunni þriðjudaginn 26.
þjn. kl. 10.30 f.h.
Atlhöfninni verður útvarpað.
Þeim sem vildu minnast
hennar er bent á líknarstofn-
anir.
Áslaug Arngrímsdóttir,
Baldur Maríusson,
Unnur Arngrímsdóttir,
Hermann Ragnar Stefánsson.
t
Móðir okkar, systdr, tengda-
móðir og amma
Hólmfríður
Sveinbjörnsdóttir
frá Siglufirði, Vesturg. 46A,
sem lézt að Vífilsstöðum 19.
þjn., verður jarðsungin frá
Dómkirkjunni mánudaginn
25. sept. kL 10,30. Athöfninni
verður útvarpað. Blóm vin-
samlega afþökkuð, en þeir
sem vilja minnast hinnar
látnu láti Krabbameinsfélagið
njótia þass.
Börn, systkin, tengdabörn
og barnaböm.
eyrum undir Eyjafjöllum. Þau
fluttu að Melshúsum í Leiru og
áttu þar lengst af heima. Þar
ólst Guðrún upp með foreldrum
sínum og glöðum systkinahóp.
Systkini Guðrúnar voru fjögur:
Símon elstur, nú búsettur í
Reykjavík, Einar og Ingibjörg
tvíburar. Einar lézt 1918, en
Ingibjörg lifir og býr í Selkirk
í Kanada. Jðhann dó ungbarn
og bar Guðrún Jóhanna ruafn
hans og föðurömmu sinnar.
Eins og að framan greinir átti
Guðrún aettir sánar að rekja til
góðra bænda og hagleiksmainna
í Árnes og Rangárvallaiþingum.
Hún var ágætum gáfum gædd
og góðum hæfileikum til munns
og handa. í æsku þráði hún að
njóta meiri menntunar en þá
tíðkaðiist um börn lítt ednaðra
foreldra. Enigin tök voru á því,
að kosta Guðrúnu til náms.
Strax er aldur og þroski leyfði
varð 'hún að taka þátt í athafna-
lífinu, sem þá var fábreytilegra
en nú er, aðallega heyskaput; og
fiskvinna. En Guðrún var
snemma kjarkmikil og dugleg og
vílaði ekki fyrir sér að ganga að
’hvaða störfium sam var, til að
■létta undir með foreldrum sín-
um í harðri líflsbaráttu í byrjun
þesisarar aldar. Verklagni og
dugnaður kom Guðrúnu líka að
góðum notum í lífinu. Alla æfi
va-r hún .sívin-nandi og féll na-um
■ast verk úr hendi, þótt hún væri
ekki heilsusterk síðustu árin.
Vonin um menntun í æsku varð
að víkja fyrír erfiði og striti til
að atfla daglegs brauðs. En þótt
draumurinn um menntun týnd-
ist í am-str-i daganna, aflaði Guð-
rún sér síSar á lífsleiðinn-i stað-
góðrar þekkingar á mönnum og
málefnum með lestri góðra
bóka og með því að fylgtjast af
lifandi áhuga með viðhurðum
samtáða-rinnar og framþróun
þeirri sem gætt hefur á öllum
S'viðum á þessari öld.
I sikól-a lífs-ins komu æ skýrar
í ljós meðfæddir hæfileikar
Guðrún-ar, góð greind, viðsýni
og næmur fegurðarsmefckur. Þá
va-r hún vel ritfær og akáldmælt,
þótt hún flíkaði því Jltt og færi
dult með.
Nýr þáttur hófst í lífi hinnar
ungu stúlku er hún kvaddi for-
eldrahúsin og gitftiist 23. júní
1917 Þorsteini Jónssyni frá
Neðri-Hrepp í Skorradal, mesta
ágætis- og myndarmanni. Ungu
hjónin hófu búskap í Neðrd-
Hrepp í s-ambýli við foreldra
Þorsteins. Þaðan fluttu þau að
Litlu-Drageyri. Eftir þriggja óra
búskap þa-r flu-t'tust þa-u aftu-r að
Neðri-Hrepp og bjuggu þ-ar unz
þau festu kaup á jörðinni Bfra-
Hrepp og bjuggu þa-r síðan tiJ
æviloka, að síðustu í sambýli
við son þeirra Guðmund.
t
Þökkum auðsýnda samúð
og vináttu við ja-rðarför,
Páls Sigurðssonar
frá Keldudal.
Guðrún Magnúsdóttir,
börn, tengdabörn, fóstur-
dætur og barnabörn.
t
Við þöfckum i-nnilega auð-
sýnda samúð við andlát og
jarðarför eiginmanns míne og
föður okka.r
Sigurjóns Sigurðssonar.
Sigrún Sturlaugsdóttir
og böm.
Þeim ‘hjónum varð fjögra
ba-rna auðið, sem öll eru upp-
komin og haifa stofnað sín eigin
heim.ili. Þau eru: Aðalheiður
húsfreyja í Reykjavík. Einar
ski-pa- og húsa.smíða,meistari í
Keflavik. Guðmundur bóndi í
Efra-Hrepp og Guðjón húsa-
s-miður í Kefl-avík.
Eins og áður er getið bjuggu
Þorsteinn og Guðrún len.gst af í
Bfra-Hr-eþp, þar var sevistarfið
-unnið. f fáum orðum sagt toreyttu.
þaú. Utt.. ræktuðu smábýli . í
kxastájörð/og byggðu upp öll hús.
Bóndinn megnaði vissulega ekki
ei-nn að Lyfta því stórátaki, sem
g-ert var í Efra-Hrepp, ef kona-n
heíði ekki staðið örugg við hlið
ha-nis og lét-t undir með hpnum,
bæði í eiginlegri og ó-ei-gin-Legri
■meF'kingu þess orðs. Öll rapsn
og myndarhragur- heimilis' hvíl-
ir ekki síður á herðum húsfreyj-
unnar, og ekki verður annað
sagt en hjónin hafi verið sem-
hent að gera garðin frægan, bœði
gestrisin og góð heim að sækja.
Þegar augum er renn-t yfir
stórt og rennislétt túnið í Efra-
Hrepp kemur fyrst í huig sta-rf
-bóndans. Þegar nær er litið og
betur sikoðað blaisir við skrúð-
garður við íbúðarhúsið og -tveir
trjálundir í skjólsælli brekku
ofan við bæinn. Þa-r er heitt v-atn
í jörðu og ræktunarskilyrði hin
ákjó.sarnlegustu. Allt er þetta a-ð
mestu leyti verk Guðrúniar, end-a
hafði hún mi-kið yndi af al-lri
-ræktun. Stærri trjálundi-nn gáfu
þau hjónin kvenfélaigin-u „19.
júní“ og var hann alla tíð í um-
sjá Guðrúnar. Þá er ótalið a-llt
blómaskrúðið, sem Guðrún rækt
aði og hlúði að innan húsis. Átti
-hún m-argar ániægjustundir hjá
þessum vinum sínum, blómun-
um.
Jafnframt rækbuninni stóðu
hvers kyn,s félagsm-ál nærri hug
og hjarta Guðrúnar, og starfaði
hún mikið á þeim vettvang-i inn-
am sinnar sveitar. Hún v-ar m-eð-
aá stofnenda- kvenfél-agsins „19.
júní“ og var allt frá stofnun
þess 1938 mjög virk-ur þátttak-
andi í féla-ginu og átti -lengst af
sæfi í stjórn þess, og formaður
var hún nálægt áratug. Guðrún
var raunsæ og tillöguigóð í fé-
lag-smálastarfsemi si-nini og segj-a
miátti að hverju máli væri borg-
ið er falið var h-ennar farsj-á.
Kvenfélagið gaf út félagsblað
um tíma, og var Guðrún ritstjóri
þess og .sá hún að mestu leyti
um blaðið og handskrifaði það.
Guðrún h-afði góða söngrödd
og var í kirkjukór Hvanneyrar-
kirkju í mörg ár. Einniig va.r hún
í safnaðarsájórn og gjaldkeri
kirkjunnar var hún yfir lengri
táma.
Velfamaðarmál aldr-aðr-a voru
eitt meðal annairs er Guðrún
hafði mikiinn hug á að vinna að,
og flutti hún eitt sinn um þau
erindi í útvarpið, sem vafcti at-
hygli margra er um þau. mál
fjölluðu þá. Hún var eindreginn
stuðningsmaður að sbofnum elli-
heimilis í Borgarfirði og mun
það mál væntanlega komið nú á
þann rekspöl, að 1 hölfn komisit
inn-an fár.ra ára.
Slysavarnamál voru Guðrúnu
mjög hjartfólgin og gekkst hún
fyrir stofnum slysa-varnadeildar-
innar „Hring-urinn," er náði yf-
ir Skorrada-1 og Andakíl. Var
Guðrún formaður deilda-rinnar
alla tíð, og tók virkan þátt í
slysa.varnamálum. Sat hún nofck
ur landsþing Slysavarnafélags
íslamds.
Þess s-kal hér getið, að skrdf-
stofustjóri Slysiarvarnafélaigsins
ósk-ar að flytja 'hinni látinu þakk
ir félagsins fyriir áhu.ga hennar
og fórnfúst sta-rf í þágu slysa-
varnanma.
Svo atftur sé vikið að fnaman
greindum ljóðlinum: „Hvað er
hel? Öllum líkn er lifa vel.“ Nú
er vegferðinni lokið, erfiðri sj.úk-
dómsibyrði síðustu máuðima af-
létt. Heimvonin er góð, nýtt til-
verusvið tek-ur við þar sem bÍTta-
hins eilífa morgiuns dvinar ekki:
„Sólarbros er birtir éþ heirtir
hel.“
Börn, tengdaibörn og bama-
börn kveðja ástrík-a móður,
tengda-móður og ömmu og þakka
henni sikiln-inig, nærgætnii og um-
ömnun á liðnum árum. Jafn-
framt -kveðja -aðrir ættingjar og
vinir hina mikilhæfu sæmdar-
konu með virðingu og þakklætL
Blessuð sé minning henna.r.
Ármann Kr. Einarsson.
Þorsteinn
Minning
F. 25. marz 1885
Dd. 15. sept. 1967
Þorsteinn Erlendsson var fædd
ur að Ketilsstöðum í Holtum 25.
marz 1885 og dvaldist þar sín
fyrstu bernskuár eða til 1894 að
hann fluttist með foreldrum sín-
um að Gíslaholti í sömu sveit og
dvaldi þar til 22ja ára aldurs,
er hann flutti að Sumarliðabæ,
einnig í sömu sveit árið 1907.
Árið 1916 flytzt hann svo aftur
á sínar fyrri bernskuslóðir og
byrjar búskap á Ketilsstöðum og
bjó þar til ársins 1947 er hann
fluttist að Snjalisteinshöfðahjá-
leigu (sem nú heitir Ártún) í
Landssveit og dvaldi þar til ævi-
loka, hjá hjónunum Elínborgu
Sigurðardóttur og Bjarna Jó-
hanssyni, en þau höfðu áður
byrjað sinn búskap á Haga í
Holtum, sem er næsta jörð vfð
Ketilstaði.
Þorsteinn heitinn var maður
hægur og gæddur góðum
gáfum og hafði sérstaklega
skemmtilega kímftigáfu til að
bera, hagyrðingur góður þó svo
að hann væri nokkuð spar á þá
hæfileika sína. Hann var glað-
lyndur að eðlisfari og manna
skemmtilegastur í kunningjahópi.
Erlendsson
Hann var búmaður góður í oftðs-
ins fyllsta skilningi, þó svo að
hann byggi aldrei stóru búi. En
hvergi á byggðu bóli hef ég fyrr
né síðar litið aðra eins snyrti-
mennsku í allri umgengni og á
Ketilsstöðum, enda fór orð af,
hve allur búfénaður á Ketils-
stöðum var fallegur og vel fóðr-
aður.
Mínar fyrstu bernskuminning-
ar eru tengdar Steina á Ketils-
stöðum, en svo var hann jafnan
nefndur af nágrönnunum. Rn það
var einn af has mörgu góðu kost-
um, hva’ð hann var sérstaklega
barngóður. Það vakti mikla til-
hlökkun, að fá að fara sendiferð
að Ketilsstöðum og ég var ekki
gamall eða hár í loftinu, þegar
ég fór að sækjast eftir að sendast
þangað, ef eitthvert erindi til
féll.
Aldrei átti Steini svo annríkt
að hann mætti ekki vera að
ræða við lítinft snáða og engar
voru þær spurningar til sem
hann ekki gat svara'ð þó svo
að hann kímdi stundum, því um
margt þurfti að fræðast á þeim
árum. Enda hefur mér fundizt
þá og jafnan síðan meira koma
til Steina en annarra manna og
með þakklæti í huga geymi ég
minningu hans.
Gamall sveitungi.
Síðasta hefti ,Barna-
gamans' komið út
RÍKISÚTGÁFA námsbóka hefur
nú sent frá sér 4. og síðasta hefti
lestrarkennslubókarin-nar „Barna
gaman“ eftir Rannveigu Löve og
Þorstein Sigurðsson með teikn-
ing-um eftir Baltasar.
Þetta síðasta hefti er fyrst og
fremst helgað kennslu samhljóða
sambanda, og eru öll þau helztu
kynnt og æfð í orðalista og
texta, en skotið in-n á milli upp-
rifjunarætfinga, þula og ævin-
týra.
Fjórða heftið er svipað hinum
fyrri að stærð og útliti, 48 blað-
síður í stóru broti. Eins og fyrr
hefur ísafoldarprentsmiðja hf.
sett textann og Litbrá hf. off-
setprentað.
Lestrarkennslubókin Barna-
gaman, sem nú er komin út í
heild, er á ýmsan hátt nýstárleg.
Bókin hefst á undirbúningsæfing
um, sem ætlað er að kanna les-
þroska barnanna, skerpa athygli
þeirra og einbeitingu, festa nauð
synleg h-ugtök og vinnuvenjur í
huga þeirra og auka orðaforð-
ann. Yfirferð er hæg, námsat-
riði mörg, og þyngd stigskipt. Þá
er í byrj-un mikið magn af létt-
um texta, en í öllum hetftunum
eru orðalistar í ýmsu formi mik-
ið notaðir til kynningar á orð-
myndum og skýringarmyndir
tengdar nafnorðunum, þar sem
þess er kostur. Allt miðar þetta
að því að leggja traustan grund
völl að Lestrarnáminu og koma í
veg fyrir lestrarörðugleika síðar
á námsferlinum.
Litlu bókstafirnir eru ein-
göngu notaðir, meðan á kennslu
hljóðanna stendur. Þessi ný-
breytni er upp tekin, vegna þess
að samsömun hljóðs og hljóð-
tákns (bókstafs) veldur mörgum
nemendum örðugleikum í byrj-
un. Tvenns konar hljóðtákn fyr
ir sama hljóðið (t.d. D-d) gerir
börnunum þá mun erfiðara fyr-
ir og ruglar þau að óþörfu. Að
lokinni innlögn hijóðanna eru
stóru bókstafirnir kenndir og
sérstaklega æfðir í lét-tum texta,
sem jafnframt er ætlaður til al-
mennrar upprifjunar og könn-
unar, áður en kennsla samhljóða
sambanda og tvöfaldra sam-
hljóða hefst.
Almennt má s-egja, að „Barna
gaman“ sé byggt upp samkvæmt
grundvallarlögmálum hljóðaað-
ferðarinnar, en jafnframt er leit
azt við að hagnýta kosti annarra
aðferða og sneiða hjá þeim van-
köntufta, sem lestrarsérfræðing-
ar hafa fundið á hljóðaaðferð-
inni.
Slótrun hnfin
n Klnustri
SLÁTRUNIN hófs í siáturhúsi
Sláturfélags Suðurlands á Kirkju
toæjarklaustri sl. mánudag. Er
gert ráð fyrir að nú í ha-ust
verði slátrað um 20 þúsund fjár.
Það sem af er sl-átrun virðast
dilkar vera fremur rýrir.
I fyrra var slétrað um 21 þús-
und fjár. — Fréttaritari.
Alúðarþakkir færi óg öll-
uim ættingj-um mínum og
vi-nium, starfsfélögujn og
lúðrasveM.a.nfélögum hér í
bæ og víðs vegiar um landið
fyrir að minnast mín á fimm-
tugaafmæli mínu með skeyt-
um, blómium og öðr.uim góð-
um gjöfum.
Lifið heil.
Hreiðar Ólafsson.