Morgunblaðið - 26.09.1967, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 26. SEPT. 1967
MAYSIB GREIG:
16
Læknirinn
og
dansmærin
Er þetta sá stórbrotni, sem þú þorir ekki að nefna við kaup-
hækkun? öllu má nú nafn gefa.
sér betur. Á eftir stakk Marcel
upp á því, að þau kæmu öll sem
gestir hans í Maxim-klúbbinn í
Nice.
— En ég vara þig við því,
Yvonne, að ég ætla ekki að leyfa
þér að dansa. Fóturinn á þér er
ekki orðinn góður enn, og það
gæti tafið fyrir þér um marga
mánuði.
Hún andvarpaði en sagðist
skyldu verða þæg og ekki dansa
neitt. En hún vissi vel, að ekki
langaði hana til annars meira en
dansa við Marcel.
Forresterhjónin urðu stórhrif-
in. Þau höfðu ékki efni á að
fara á dansstaði. En þau þurftu
ekki að búa sig uppá Nætur-
klúbbarnir þarna á ströndinni
voru ekki mjög vandlátir um
klæðaburð gesta sinna.
Danssalurinn í Maxirn var lang
ur og allur uppljómaður. í öðr-
um endanum var hljómsveit á
palli, en bar í hinum endanum.
Þarna voru ýms skemmtiatriði.
Þetta var andrúmsloft, sem
Yvonne kannaðist við, því að
það var svipað því og hún hafði
vanizt alla ævi. En henni fannst
skrítið að vera ekki sjálf að
skemmta. Við hvert atriði fór um
hana ánægjustraumur. Hún var
búin að vera svo lengi utan við
þetta allt, að henni var ánægja
að vena nú komin þar aftur, jatfn
vel þótt hún væri ekki nema
áhorfandi.
Marcel virtist skilja þetta.
Hann þrýsti hönd hennar undir
borðinu. — Þú færð einfrverja
heimþrá, af því að þú ert ekki
með í þessu sjálf? En farðu
bara vel með þig stúlka mín, þá
kemstu von bráðar aftur í hóp-
inn.
En hún varð eitthvað einkenni
lega niðurdregin. Hún var tekin
að efast um, að sig langaði neitt
aftur í þennan óstýriláta hóp.
Hún vildi bara vera konan
mannsins, sem hún elskaði. Hún
vissi nú orðið að sá maður var
Marcel en ekki Tim, Hún óskaði
þess heitast að þau færi fljótt
úr klúbbnum, s-vo að þa,u Marcel
gætu aftur ekið upp í fjöllinn.
En samkvæmið dróst á lang-
inn — að minnsta kosti frá henn
ar bæjardyrum séð. En hin virt-
ust skemmta sér ágætlega. Loks-
ins andivarpaði Louise og sagði:
— Við verðum víst að fara heim.
Þó langar mig ekkert til að fara,
því að mikið höfum við skemmt
okkur vel í kvöld.
— Ég líka, sagði Yvonne, —
enda þótt hann Marcel vilji ekki
lofa mér að dansa. Mig hefur
kitlað í fætura. Mér þykir svo
gaman að dansa.
— Þú getur það áreiðanlega
bráðum, sagði Louise. Og svo
þegar Carl er búinn að selja mál
verk, ætlum við að bjóða ykkur
á einhvern svona stað — bara
ekki svona fínan. Jafnvel þótt
Carl fengi hámarksverð fyrir
mynd, hefðum við aldrei efni á
að fara á svona dýran stað.
— Ég veit nú heldur ekki,
hvernig þú hefur efni á því,
Marcel, sem tekur aldrei neitt
gjald af sjúklingunum þínum.
Hann hló. — Hafðu engar
áhyggjur. Ég læt svei mér þá
borga, sem hafa efni á því, og
ef þú heldur áfram að stríða
mér, Yvonne, sendi ég þér bara
reikning.
— Og ég skal greiða hann
samstundis, sagði hún.
— Ég held við verðum að fá
okkur eina flösku af kampavíni,
sagði hann og brosti. — Það virð
ist svo sem ég ætli að fara að
verða múraður í næstu viku, og
það verðum við að halda hátíð-
legt.
Þau drukku svo kampavín og
horfðu á síðari sýninguna. Klukk
an var langt gengin tvö, þegar
Louise vakti aftur máls á því, að
þau færu að fara. Yvonne var
þreytt. Þetta hafði verið langur
dagur hjá henni. En hún var
lí'ka niðurdregin. Það var orðið
alltof framorðið til að aka upp
upp í fjöllin.
— Þið verið að koma fljótt
aftur og borða hjá okkur, sagði
Louise.
— Já, við dett.um inn áður en
varir, lofaði Marcel.
— Þið eruð alltaf velkomin.
Eiguim við ekki að ákveða dag-
inn strax?
Yvonne leit á Marcel. Hún
hefðfi fegin viljað fara aftur
næsta föstiudag, en hann hristi
höfuðið. — Ég er hræddur um,
að ég geti ekki aðstaðið. Ég hef
svo mikið að gera á næstunni.
En eins og ég sagði, getum við
dottið inn hjá ykkur þá og þeg-
ar.
Yvonne tók að velta því fyrir
sér, hversvegna hann væri svona
tregur að nefna ákveðinn dag.
Var það bara af því, að hann
vildi ekki binda sig fyrirfram?
En í þetta sinn hafði hann sam-
þykkt föstudaginn orðalaust.
Þau óku Forresterhjónunum
heim, afþökkuðu boð þeirra að
koma inn og fá sér eitt glas að
skilnaði, og óku síðan áleiðis til
Antibes.
— Þakka þér fyrir að vilja
vera gestur minn. Svo bætti
hann við eftir nokkra þögn. —
Ég veit bara ekki, hversu oft
þú getur orðið gestui minn, fyrst
um sinn.
Hún fékk fyrir hjartað. Hún
varð hrædd.
— Hvað áttu við, Maroel?
— Elskan mín .... Hann sneri
sér við til hálfs og snerti arm
hennar. — Ég þarf að segja þér
nokkuð/ en þá vildi ég heldur
að við ækjum á einhvern kyrr-
látan stað. Það eru ýmsir mjóir
þvervegir út frá veginum hérna.
Eigum við að aka inn á einhvern
þeirra og stanza stundarkorn?
Þetta hafði hún verið að þrá
allt kvöldið, en nú kveið hún fyr
ir því.
— Já, það skulum við gera.
Þau óku upp brattann, spöl-
korn upp í fjallið og aðeins út af
aðalveginum. Hann ók bílnum út
í vegarbrúnina og drap á vél-
inni.
_ Elskan mín. Ég er hræddur
um, að við þurfuim að hætta við
þetta.
Hún áttaði sig ekki strax á
því, hvað hann var að fara. Hiún
gat það ekki. Hún var enn undir
töfrum 'kossa hans og atlota. En
loksins færði hún sig ofurlítið
frá honum.
— Hvað áttu við með því að
við verðum að hætta Við það?
— Mamma mín kann að hafa
tekið eftir einhverju. Hún er svo
næm fyrir öllu. Hún hefur boðið
unnustunni minni, henni Alise
Dupont, í heimsókn hingað. Ég
get fullvissað þig um, að þetta
kom mér heldur illilega á óvart.
Svo virðist sem hún vilji fara að
flýta bnúðkaupiniu. Og ég verð
að láta eins og ég sé því feginn.
__ En ef þú ert ekki feginn,
hvergvegna segirðu þá ekki for-
eldrum þínum það?
— Hvernig get ég það? Þau
mundu aidrei skilja það. Og ég
hef eytt þremur ánum fyrir
Alise. Hún hefði getað fengið
annað og betra gjaforð. Hún er
af góðu og ríku fólki komin.
Hvað hjónaband snertir, hefur
hún allt hugsanlegt til síns
ágætis.
— Já, en þú elskar hana ekki,
Marcel!
— Ég hef aldrei gefið sjálfum
mér tækifæri til að elska hana.
Ég býst við að ég hafi ósjálfrátt
verið því andvígur. þegar for-
eldrar okkar fóru að semja um
þetta. En sú afstaða mín er ekki
kóleu
BlMMMKMiIiiailV Hafnarstræti 19
Ný sending:
tækifæriskjóla
C H KO
« jví©
rO
Tækifæriskjólar
skokkar
pils
blússur
sloppar
í mjög
fallegu og góðu
úrvali.
SÖNGMENN
Getum bætt við nokkrum góðum
söngmönnum.
Upplýsingar í síma 33553 kl. 6—7
eftir hádegi.
KARLAKÓRINN FÓSTBRÆÐUR.
Kennsla hefst í Góðhemplarahúsinu við Vonar-
stræti mánudaginn 2. október.
Kennt verður í byrjenda- og framhaldsflokkum.
Innritun á morgun og næstu daga í síma 83085
mííli kl. 10—12 og 18—20.