Morgunblaðið - 26.10.1967, Síða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 26. OKT. 1987
Daníel Fjeidsted
læknir — Minning
I dag fer fram frá Dómkirkj-
unni útför Daníels Fjeldsteds
læknis.
Hann varð brá'ðkvaddur á
heimili sínu hinn 20. þ. m., þá
hátt á 73. aldursári. Hafði hann
verið heilsutæpur síðustu árin,
en þó jafnan haft ferilsvist.
Með Daníel lækni er fallinn
frá góður læknir, mætur maður
og vinsæll.
Daníel var Borgfirðingur að
ætt. Fæddur hinn 6. nóv. 1894
að Ferjukoti, sonur hjónanna
Vernharðs bónda í Ferjukoti
Daníelssonar Fjeidsteds bónda að
Hvítárósi, bróður Andrésar
bónda á Hvitárvöllum, — og Vig
dísar dóttir Péturs bónda að
Grund í Skorradal, Þorsteinsson-
ar.
Árið 1899 flutti Daníel með
foreldrum sínum til Reykjavík-
ur.
Hann stundaði nám í Mennta-
skólanum í Reykjavík og Háskól-
anum og lauk prófi í læknis-
fræði hinn 21. júní 1921. Stund-
aði Daníel framhaldsnám er-
lendis um nærri eins árs skeið.
Næstu tvö árin var hann ýmist
aðstoðarlæknir eða staðgöngu-
maður ýmsra héraðslækna. Hér-
aðslæknir á Patreksfirði var
hann um eins árs skeið 1923
til 1924. Gegndi síðan læknis-
störfum í Reykjavík og um tíma
í Hafnarfirði. Frá ársbyrjun 1927
gegndi hann læknisstörfum með
styrk úr ríkissjóði í Reykjavík-
urhéraði utan kaupstaðarins,
ásamt Mosfellssveit, Kjalamesi
og Kjós, unz hann var skipaður
héraðslæknir í Álafosshéraði ár-
ið 1941, sem þá var gert að
sérstöku umdæmi, og náði það
til fyrrgreindra sveita.
Daníel var héraðslæknir í Ála-
t
Gróa Einarsdóttir
V estmannaeyjum
lézt 16. þ. m.
Jarðarförin fer fram frá
Krosskirkju, Austur-Landeyj-
um, laugardaginn 28. okt. kl.
2 síðdegis.
Vandameim.
t
Útför eiginmanns míns
Guðmundar Sveinssonar
fulltrúa,
Suðurgötu 6, Sauðárkróki,
er lézt fimmtudaginn 19. þ.
m. fer fram frá Sauðárkróks-
kirkju laugardaginn 28. þ. m.
kl. 2 e. h.
Fyrir mína hönd og ann-
arra vandamanna.
Dýrleif Amadóttir.
t
Jarðarför
Margrétar Hallgrímsdóttur
frá Hvammi í Vatnsdal,
Otrateig 5,
fer fram frá Fossvogskirkju
föstudaginn 27. þ. m. kl. 10.30
og verður útvarpað.
Hilmar Valdimarsson,
Asta Sölvadóttir,
Helga Sigurðardóttir,
Daníel Óskarsson,
Theódóra Hallgrímsdóttir,
Guðjón Hailgrimsson,
Aðalheiður HaUgrimsdóttir.
fosshéraði með búsetu í Reykja-
vík þar til árið 1960, að hann
lét af störfum fyrir aldurssakir.
Hann var farsæll og röggsam-
ur í læknisstarfi sínu.
Nokkru fyrir heimsstyrjöldina
síðari var Daníels vitjað til
ungrar stúlku í Þemey á Kolla-
firði, sem fengið hafði útbrot
á hendur og handleggi. Gekk
Daníel úr skugga um, að útbrot
þessi stöfúðu af því, að stúlkan
hafði mjólkað kú af erlendu
kyni, sem var meðal nautgripa,
sem hafðir vom í sóttkví í Þem-
ey áður en þeir skyldu flytjast
í land. Hlutaðist Daníel til um
það, að gripir þessir vom felld-
ir, svo þeir ollu ekki frekari
skaða. Þarna gat verið ný pest
á ferðinni, skaðvænleg fyrir ís-
lenzkan landbúnað, hliðstæð
fjárpestum, ef ekki hefði tekizt
að stemma á að ósi fyrir rögg-
semi Daníels.
Það sannaðist á Daníel „að
römm er sú taug er rekka dreg-
ur föðurtúna til“, því að hann
leitaði á sumrin til föðurtún-
anna í Borgarfirði á unglings-
ámnum og gerðist þá þegar mik-
ill lax- og siltmgsveiðimaður
eins og forfeður hans og frænd-
ur. Entist honum sú íþrótt til
s.l. sumars. Einnig hafði Daníel
mikið yndi af ræktun landsins,
einkum skógrækt. Hann og Fjóla
fyrri kona hans, tóku á leigu
erfðafestuland í Fossvogi og
komu þar upp í frístundum sín-
um fögrum skógarlundi með
garðhúsi og garðrækt. Þá gaf
Daníel til Skógræktar ríkisins
eignarhluta sinn 1/10 af Sand-
ey í Þingvallavatni.
Bræður Daníels á lífi em Þor-
steinn bóndi að Vatnshömrum
í Andakíl og Sigurjón pípulagn-
ingameistari í Reykjavík, en
systkini hans Petrína Kristín og
Matthías em látin. Lézt hún
liðlega tvítug, en hann á fyrsta
aldursári.
Daníel var tvíkvæntur. Fyrri
kona hans var Fjóla matreiðslu-
kennari Stefánsdóttir, systir Þór-
arins heitins bóksala á Húsavík
og þeirra systkina, en fóstur-
systir og frænka Benedikts föð-
ur míns og þeirra bræðra. Gengu
þau í hjónaband 30. ágúst 1930.
Fjóla andaðist 20. febr. 1949. Þau
Daníel áttu kjördóttur, Kristjönu
sem gift er í Florida í Banda-
ríkjunum.
Daníel kvæntist seinni konu
sinni, Margréti, 4. des. 1952.
Hún er dóttir Bessa Gíslasonar
hreppstjóra í Kýrholti, Viðvíkur
hreppi, Skagafirði og lifir mann
sinn. Þeim var einnar dóttur auð
ið, Ragnheiðar, hinnar efnileg-
ustu stúlku, sem verður 12 ára
í næsta mánuði.
Á heimili Daníels ríkti ætíð
hinn mesti myndarbragur og
gestrisni, sem mjög margir nutu
góðs af. Eiginkonur hans báðar
voru hinar beztu húsmæður. Þá
var Daníel sjálfur eigi síður au-
fúsugestur, hvar sem hann kom.
t
Alúðarþakkir færum við
öllum þeim er sýndu okkur
samúð við andlát og jarðar-
för.
Hólmfríðar
Sigurðardóttur,
Helga Lárusdóttir,
Jóhannes V. Jensen,
Sigurður Lárusson,
Asthildur Magnúsdóttir,
Sigríður Lárusdóttir
Sigurður Gíslason .
Hann kunni frá mörgu að segja,
en stillti þó allri frásögn í hóf
og var hinn bezti félagi.
Er það að vonum að margir
vinir og kunningjar Daníels
Fjeldsteds sakna nú vinar í stað,
þegar hann hefur svo skyndilega
haldið til ókunnra heima.
Samstarfsmennimir þakka
samfylgdina og kveðja hann með
söknuði um leið og þeir votta
konu hans og dætrum innilega
samú'ð sína.
Sveinn Benediktsson.
t
Kveðja úr læknishéraðinu.
DANIEL FJELDSTED var lækn
ir okkar í Kjósarsýslu nær 40
ár, var settur t£l að gegna þar
1927, en sat í Reykjavík eins
og hann gerði al'la tíð. En þó
Daniei læknir hætti sem hér-
aðslæknir fyrir nokikrum árum
þá voru fjölda margir úr hér-
aðinu s-em leituðu til hans og
var hann ^eirra laeknir til síð-
ustu stundar.
Daniel var mjög lítið þekktuæ
þar um slóðir áðux en hann
kom, og það varð nokkur að-
dragandi að fólkið kynntist hon
um atoiennt. Hann sat aldrei í
héraðinu eins og áður segir
Ihafði þess vegna litil samskipti
við héraðsbúa nema í gegn um
læknisstarf sitt. Héraðið hafði
verið um nokkurra ára skeið
efri hreppum Kjósarsýslu^ næst
um læiknislaust, frá því Þórður
Edilonsson fluttist úr Kjósinni
til Hafnarfjarðar. Var þá o£t
rneir leitað til lækna sem hver
og einn þekkti í Reykjavík.
Þórður Edilonsson var vinsæll
og talinn góður læknir, en það
þótti erfitt að sækja hann á
hestum til Hafnarfjarðar með-
an svo var því hann var manna
stærsbur og þyngstur. En nú
var 'kominn læknir sem skyld-
ur var að gegna þessu héraði
og vísað var á það geta orðið
náin kynni á skömmum tíma við
lækninn. Oftast er það á alvöru-
stundum sem læknis er vitjað
að framkoma hans var fólkinu
mikils virðL Danel Fjeldsted var
ekki sérleiga ffljóttekinn, hann
var mikill alvöru maður, talaði
lítið fullyrti ekki nema að hann
væiri viss þegar um sjúkdóma
var að ræða, gaf ekki lofórð eða
sagði sem hann var ekki viss
um að geta efnt. Danáel læknir
var mikill drengskapanmaður
og hjálplegur þegar á reyndi
og þá ekki eftirgangssamur
með greiðsluir til sín, hafði
næman skilning um hag og á-
stæður annarra og allra manna
tryggastur. Nærgætni hans við
minnimáttaírfól'k t.d. börn og
gamalmenni var eftirtektar-
verð. Allir þessir eiginleikar
hans urðui til þess að hann
eignaðist marga vini í læknis-
héraði sínu sem leituðu til hans
löngu eftir að hann var hætt-
ur sitörfum sem héraðslæknir.
Fyrstu 1'5 árin sem Daníel
gegndi í Kjósarsýslu var hann
settuir. Þegar héraðið var svo
veitt og til greina kom að öðr-
um læknir en Daníel Fieldsted
yrði veitt það. Þá sendi yfir-
gnæfandi meirihluti af hérðs-
mönnum áskorun til landlæknis
um að veita honum héraðið
sem var þá líka gert. Sást þá
bezt hvað hann átti mikil ítök
í fólkinui- hvað það kunni vel
að meta hann, hvað festa og
trygglyndi á vel við fólkið, þótit
lítið sé sagt og engin fyrirfram
loforð sem geta brugðist.
Nú þegar Daníel Fjeldstied e.r
horfinn akkur fyrir fuilt og
allt, vil ég kveðja hann fyrir
minn hlut og míns heimilis og
þakka honum fyrir löng kynni
og vináttu frá því við þekkt-
umst fyrst, og ég hygg að ég
mæli þar fyrir munn margra í
héraðinu. Jónas Magnússon.
MÉR datt sízt í hug, er vinur
minn og náinn og stöðugur sam-
ferðamaðusr um margra ára-
tuga skeið, Daníel Fjeldsted
læknir, heimsótti mig sem oft-
ar að kveldi hins 19. þ.m. yrði
horfinn yfir landamæri lifs og
dauða um hádegi næsta dag.
Að vísu vissi ég að hann hafði
um skeið þjáðst af sjúkdómL
er búast mátti við að leidxii
hann til bana þá og þegar, en
mér var svo eiginlegt að sjá
hann lifandi í návist minni, að
mér datt ekki bráður dauði í
hug í sambandi við samvistir
okkar. Mér varð því mjög hverft
við, er mér var skýrt frá því í
síma að vinuT minn Daníel væri
látinn og víst er að mér finnst
og mun finast stórt skarð fyrir
skildi vegna brottfarar hans.
Daníel var einum degi yngri
en ég. Við höfðum uimgengist
mikið, aöt frá fyrstu árum okk-
ar í menntaskóla, jafna verið
mjög góðir vinir og að ég held,
skilið vel hvor annan. Ég
minnist þess ekki að akkur hafi
nokkurn tíma sinnast. Við
höfðum og góðan trúnað hvor
annars og leituðu'm jafnan ráða
hvor hjá öðrurn ,er við töldum
okkur góðra ráða vant. Hann
var t.d. læknir minn, frá því að
hann lauik læknaprófi og reynd-
ist mér og fjölskyldu minni
jafna hinn trau'stasti í þeim
efnurn.
Það væri ekki að hans skapi,
að ég færi að þylja lof um á
hann og mér finnst það að ein-
hverju leyti andstætt mér að
rita um hann látinn. Á hinn
bóginn er mér þörf á að senda
honum nokku'r kveðjuerð ag
þakka honum fyrir löng og á-
gæt kynni og sérstaklega er
minningin um hann mjög rík I
huga mér og mun að sjálf-
sögðu vara, meðan ég dvel hér,
hvort sem það verður langt eða
skammt.
Daníel var að mínu viti vitur,
tilgerðarlaus, sannur og góður
maður og mjög traustur vinur
vina sinna. Ég tei mig geta votb-
að um þessa kosti hans eftir
langa reynzlu af honum.
Daníel unni mjög skógrækt
og féfckst talsvert við hana.
Hann átti t.d. fallegan skógar-
lund í FossvogL er hann stund-
aði, meðan hann naut heilsu.
Hann átti einnig nokkrum
hluta af Sandey í Þingvalla-
vatni og sýndi áþreifanlega. að
þar getur vaxið skógur. HQuta
sinn í Sandey gaf hann Skóg-
ræktarfélagi fslands fyrir nokkr
um árum, þar sem hann
taldi að á þann háiit tryggði
hann bezt framtíð skógræfctar
þar. Ég hygg að hann hefði
helzt viljað að sfcógur yxi hvar-
vetna úr sporum hans. Hann
gróðursetti víða skógarplöntur,
er hann fór um, t.d. í Ferj u-
koti í BorgarfirðL þar sem
hann drvaldi odBt hjá frændum
og vinum, frá æsku og æfina út.
Daníel var tvígiftur og hlaut
í bæði skiptin ágætár eigin-
konur, frú Fjólu Sfefánsdóttur
og frú Margréti Bessadóttur, er
lifir mann sinn. Hann eignaðist
og tvær dætur, Kristjönu, er
var kjördóttir og býr nú í
Ameriku og Ragnheiði, sem er
nú 12 ára og býr hjá móður
sinnL frú Margréti. Báðar eru
dæturnar hinar mannvænleg-
ustu og var Daníel því ham-
ingjuimaður í einkalífi sinu.
Ég vil að lokum fyrir hönd
mína og fjölskyldu minnar
þaikka honum fyrir löng og góð
kynni og vona að við eiigum
etftir að hittast aftur.
Eiirnig sendi ég ástvinum
hans innilegar samúðarkveðjur
og óska þekn góðrar framtið-
ar.
Sveinbjörn Jónsson.
Aflabrögð ágæt til þessa
hjá Húsavikurbátum
MBL. hafffi í gær samband viff
Björn Ólafsson, framkvæmda-
stjóra Fiskiffjusamlags Húsavík-
ur og sagffi bann, aff aflabrögff
hefíVu veriff ágæt allt til þessa,
en nú hefði brugðið til ógæfta
og væri lítill sem enginn fisk-
ur í Flóanucm. Fiskiffjusamlagið
hefur tekiff á móti um 4600 tonn
um í ár, sem er 600 tonnum
meiri afli en á sama tíma í
fyrra.
— Frá Húsavík stunda tveir
bátar dragnótaveiðar og hefur
afli þeirra verið sæmilegur. Fisk
iðjusamlagið hefur tekið við
þeim kola, sem þeir hafa veitt,
og hefur hann einungis verið
flakaður. Afskipanir á kola hafa
gengið mjög vel, en hann er
seldur á Englandsmarkað.
Smæstu stærðarflokkarnir hafa
þó ekki selzt eins vel og þeir
stærri.
Sinfóníutónleikar í kvöld
ÞRIÐJU tónleikar Sinfóníu-
hljómsveitar Islands á þessu
nýbyrjaða starfsári verða haldn
ir á fimmtudagton kemur (26.
október). Á efnisskrá eru
Oberon forleikurinn eftir Web-
er, síðan fiðlukonsert Sibeliusar
og loks ballettsvítan „Eldfugl-
inn‘ eftir Stravinsky. Stjórnandi
hljómsveitarinnar að þessu sinni
er einn frægasti hljómsveitar-
stjórinn á Norðurlöndum,
finnski hljómsveitarstjórinn
Jussi Jalas. Jalas er nú aðal-
stjórnandi finnsku óperunnar,
auk þess sem hann stjórnar
reglulega utan Finnlands. Hann
kom hér einu srr.ni áður, fyrir
17 árum, og stjórnaði sérstök-
um Sibeliusar-tónleikum hér í
Reykjavík.
Einleikarinn er hins vegar
iítið þekktur hér. Hann heitir
Ruben Varga, ur.gur fíðluleik-
ari, sem fæddist í Tel-Aviv, en
stundaði nám við Franz Lászt
Akademíuna i Búdapest og
Juilliard skólann í New York.
Ruben Varga er búsettur 1
Bandaríkjunum og skiptir störf-
um sínum jafnt milli kennslu
og tónleikahalds. Hann kennir
við Lighthouse tónlistarskólann
í New York og Columbia háskól
ann. Hann hefur haldið tánleika
í Norður- og Suður-Ameríkiu,
ísrael og víða í Evrópu. Auk
þessa hefur Varga samið tölu-
vert af tónsmíðum.
Innilegar þakkir til allra
ættingja og vina, sem auð-
sýndu mér vináttu á 70 ára
afmælinu 20. október s.L
Eggert Guffmundsson,
Bjargi, BorgarnesL