Morgunblaðið - 26.10.1967, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 26. OKT. 19«7
Valgarð Thoroddsen:
LEIÐAR ERJUR
EINN gamall kunningi minn hef leikbróður.
ur tekið upp þann sið, á undan-
förnum þremur árum, að skrifa
við og við miður vinsamlegar
greinar um mig í vikublöð borg
arinnar. Sumt af þessu er senni
lega rétt, annað rangt, en ég hef
ekki talið ástæðu til að leggja
í ritdeilu út af slíku, því það
myndi enn espa hann og vonað
hef ég, að bikar synda minna
væri brátt tæmdur í botn.
Svo var þó ekki aldeilis, því
um sl. helgi ber hann á mig
þjófnað.
Maður er nefndur Kjartan og
er Pétursson, sonur fyrrverandi
siökkviliðsstjóra í Reykjavík.
Hann ólst upp í andrúmslofti
slökkviliðsmála og tók fljótt þá
stefnu að helga sig þeim mál-
ium. Hann starfaði £ slökkvistöð
inni í Reykjavík, var í Banda-
ríkjunum til að fullnuma sig í
starfinu, var um tíma slökkviliðs
stjóri Reykjavíkurflugvallar og
gegndi ýmsum ráðunautastörfum
á svið br.unamála. Kjartan var
vel fær í sínu starfi, duglegur,
hugmyndaríkur og með sjálfs-
traust í betra lagi. Einhver brest
ur er þó á skaphöfn hans, sem
veldur því, að hann á erfitt um
samstarf við aðra.
Við Kjartan vorum leikbræð-
ur í barnæsku og ég minnist þó
ekki annars en að vel hafi á með
okkur farið.
Svo gerðist það árið 1964, að
slökkviliðsstjóri Reykjavíkur fell
ur frá og ráða skal nýjan. Ég
mun þá hafa verið eini verk-
fræðingurinn í þjónustu Reykja
víkurborgar, sem eitthvað hafði
fengizt við slík störf, en áður
hafði ég verið slökkviliðsstjóri
í Hafnarfirði í um 10 ár, sam-
hliða rafveitustjórastarfi. Það
varð því að ráði, að ég gegndi
þessu starfí fyrst um sinn.
Kjartan var þá, sem oftar, á
lausum kili og bauð hann mér
aðstoð sína sem einskonar þjálf-
ari slökkviliðsins. Að athuguðu
máli þótti þó ekki rétt að stofna
slikt nýtt embætti hjá Reykja-
víkurborg.
Kjartani mun hafa fallið þetta
mjög þungt, og væntanlega búizt
við sterkari stuðningi síns gamla
JOHniS - mILLE
glerullareinanpnin
Sárindi hans komu fram í á-
deilum á mig í vikublöðum, að
jafnaðí eftir hver stórtíðindi 1
brunamálum borgarinnar. Nú er
ég hættur fyrir rúmu ári síðan
en enn heldur Kjartan áfram að
minnast mín, þegar bruna ber
að höndum, og svo nú um sl.
helgi i einu blaðanna.
Nú skal ég hafa stolið gang-
stéttarhellum frá slökkvistöð-
inni, til að nota í sumarbústað
mínum, og auk þess greitt til-
lag til Rauða-krossins með ein-
hverju sem hann nefnir brenni-
vínsvixla. '
Ríkidæmi Kjartans að hug-
myndum er mér ráðgáta.
Eitt er það, að ég á engan. né
nokkur ítök í sumarbústað. Ann
að er það, að gömlum gangstétt-
arhellum í heimagarði mínum
henti ég fyrir rúmu ári og setti
tréþrep í staðinn og í þriðja
lagi verð ég að viðurkenna, þótt
skömm sé frá að segja, að ég
hef aldrei stutt Rauða-krossinn
með öðru en merkjakaupum.
Þegar ég hripa þetta niður,
eru tveir litlir hnokkar að leika
sér hér fyrir utan gluggann. Þeir
eru á harðahlaupum fyrir hús-
horn, í eltingáleik.
Hvernig verða þeir eftir 50 ár?
Boranii hjá Þingeyri gefa vonir
BORAÐ hefur verið eftir köldu
vatni í landi Hvamms í Dýra-
firði á vegum Þingeyrarhrepps,
að tilvísun Jóns Jónssonar jarð-
fræðings. Boraðiar voru tvær hol
ur, 14 metra djúpar, og gefur bor
unin góðar vonir um, að nægilegt
vatn fáist á þessum stað.
Vatnsveita sú, sem við not-
umst við nú, er yfirborðsvatn úr
Hvammsá og var byggð 1953. Þó
að vatnið sé nægilegt, hefur það
reynzt illa. bæði hvað snertir
truflanir á rennsli vegna breyti-
legs veðurfars og einnig sökum
óhreininda. Vonandi rætist úr
þessum vatnsmálum Þingeyr-
inga; ef nægilegt vatn fæst úr
SVEINN KRISTINSSON SKRIFAR UM
KVIKMYNDIR
Fleiri og fleiri nota Johns-
Manville glerullareinangrun-
ina með álpappírnum
Enda eitt bezta einangrunar-
efnið og jafnframt það
langódýrasta.
Þér greiðið álíka fyrir 4”
J-M glerull og 2V\” frauð-
plasteinangrun og fáið auk
þess álpappír með!
Hagkvæmir greiðsluskilmálar.
Sendum um land allt —
Jafnvel flugfragt borgar sig.
Jón Loítsson hf.
Hringbraut 121. - Sími 10600.
Akureyri: Glerárgötu 26.
Sími 21344.
KÓPAV OGSBÍÓ:
Læðurnar
(Kattorna)
Sænsk mynd, gerð eftir sam
nefndu leikriti finnska leikrita-
skáldsins, Walentin Chorells,
sem sýnt var í Þjóðleikhúsinu
árið 1964.
Framleiðandi:
Lorens Marmstedt.
Leikstjóri:
Henning Carlsen.
Nú um þessar mundir eru sýnd-
ar tvær kvikmyndir í kvik-
myndahúsum Stór-Reykjavíkur,
sem áður hafa verið sýndar í
leikritsformi í Þjóðleikhúsinu.
Það eru myndirnar ”Hver er
hræddur við Virginiu Woolf?“
sem Austurbæjarbíó sýnir, svo
og ofannefnd kvikmynd, sem
Kópavogsbíó hefur tekið upp á
sína arma. Það hefði verið nógu
gaman að sjá Læðurnar þegar
þær beruðu tennurnar hér í Þjóð
leikhúsinu og hafa þannig saman
burð við kvikmyndina, en því er
ekki að fagna með undirritaðan.
Ég veit því ekki, hvort eða, að
hve miklu leyti framleiðandi
kvikmyndarinnar kann að hafa
brugðið út af efni og framgangi
leikritsins. Og er þá auðvitað ó-
kunnugt um, hvort breytingar, ef
einhverjar eru, hafa orðið til
bóta.
Hitt fer ekki á milli mála, að
hér er um kvikmynd að ræða,
sköpunartilþrifum og dramatízk
ari efnismeðferð en venjulegt er.
Hér er stofnað til meiri sálrænna
átaka og reynt að kafa dýpra í
undirdjúp mannlegrar vitundar
en algengast er í kvikmyndum.
Annað mál er svo það, hvort
höfundur gerir nokkrar nýjar
uppgötvanir á sálfræðilegum
vettvangi. Hann fjallar um svið
mannlegs lífs, sem lengi mun
hafa sætt nokkuð hefðbundinni,
lítt breytilegri meðhöndlun. Og
varla verður sagt, að í þessari
kvikmynd komi fram nein bylt-
ing í viðhorfi til þess efnis, sem
um er fjallað. En hæfileiki höf-
undar til að skapa dramatíska
spennu er hinsvegar augljós, og
gefur það myndinni mest gildi og
það jafnt fyrir því, þótt driffjaðr
ir spennunnar og eftirvænting
arinnar séu ekki gerðar úr nýj-
um efnum.
Ég spurði mann, kunnan hög-
um Kópavogsbíós, hvort mynd
þessi hefði ekki verið mikið sótt.
Nei, svaraði hann.
Röskur ng ábyggilegur
ungur maður óskar eftir at-
vinnu hálfan daginn. Margt
kemur til greina. Hefur stúd-
entsmenntun. UppL í síma
51134 eftir kl. 7 á kvöldin.
HÖRDUR ÓLAFSSON
hæstaréttarlögmaður
Löggiltur skjalaþýðandi og
dómtúlkur (enska).
Austurstr. 14 - Sími 10332 og
35673.
Og hvers vegna ekki?
Fólk vill fá klám, svaraði hann.
Ég á bágt með að trúa því á
landa mína, að þeir séu upp til
hópa orðnir svo forfallnir í þess-
um sökum sem ofangreint viðtal
gæti gefið til kynna. Auk þess
má benda á að þótt kvikmynd
þessi veiti kannski litla innsýn í
kynferðislíf í beinu myndrænu
formi — þó ekki örgrannt —
þá er þar um ekkert meira spjall
að en ást, afvegaleidda ást eða
ást, sem talin er hrærast í eðli-
legum skorðum. — Vérum ekki
of kröfuharðir í þessum efnum,
Eva Dahlherg leikur Mörtu for
stöðukonu af mikilli snilld, en
það er stærsta og erfiðasta hlut-
verk myndarinnar. Mér er sagt,
að Guðbjörg Þorbjarnardóttur
hafi farið með það hlutverk í
Þjóðleikhúsinu um árið við góð-
an orðstír. Rike er leikinn af Gio
Petré, einnig mikið og vandasamt
hlutverk. Yfirleitt er leikur góð
ur í helztu hlutverkum, þótt af
beri leikur Dahlberg. — Mynd-
in er með dönskum skýringar-
textum. —
Einstætt er fyrir þá, sem sáu
”Læðurnar“ í Þjóðleikhúsinu, að
minnsta kosti, að nota síðustu
tækifærin til að sjá þessa mynd.
Ný gluggatjaída
verzlun opnuð
FYRIR nokkru tók til starfa ný
verzlun í nýju verzlunarhúsnæði
að Skipholti 17A, Er hér um
að ræða verzlun, sem sérhæfir
sig í húsgagnaáklæðum og
gluggatjaldaefnum, en auk þess
munu verða á boðstólum hand-
klæði, baðmottuteppi, borðdnk-
ar, svo að eitthvað sé nefnt.
Eigandi og fra:nk.væmdastjóri
verzlunarinnar Óli M. Metúsa-
lemsson, tjáði fréttamönnum að
kappkostað myndi verða að hafa
sem fjölbreyttast úrval af hús-
gagnaklæði bæði úr ull og
ýmsum gerviefnum, svo sem
nylon, dralon, terylene og fleiru,
ásamt snúrum og leggingum til-
heyrandi. Ennfremur hvers kon-
ar gluggatjaldaeíni, bæði ytri
og innri gluggatjöld þunn og
þykk. Áherzla mun einnig verða
Afli Grinda-
víkurbáta rýr
TVEIR bátar eru byrjaðir á línu,
Hrafn Sveinbjarnarson H. og
Þorbjörn. Aflinn er heldur rýr
og uppistaðan í honum langa og
keila, sem eru verðlitlar fisk-
tegundir.
Hrafn Sveinbjamarson II. hef-
ur farið 17 róðra og er meðal-
talsaflinn 4.800 kg í róðri. Þor-
björn hefur róið tvisvar og er
aflinn svipaður. Auk þess hafa
tveir aðkomubátar róið hérna
síðasta hálfa mánuðinn og hefur
aflinn verið heldur rýrari hjá
þeim.
Allmargir bátar eru á botn-
vörpu og hefur afli yfirleitt ver-
ið heldur tregur, utan eina og
eina nótt.
Aflinn er unninn allur hér
heima og fer ýmist í frystingu,
salt eða herzlu.
Sjö bátar héðan eru á síldveið
um fyrir austan og hefur gengið
sæmilega, síðan síldin fór að fær
ast nær landinu, en þeir fóru
ekki austur fyrr en í ágúst og
september.
lögð á að hafa tii íslenzkt efni.
Verzlunin hefur eigin sambönd
víða um heim og leggur áherzlu
á fjölbreytt vörurúval og hag-
stætt verð.
borholunum, en borun þessi er
fyrsti áfanginn í þeim fram-
kvæmdum. — Hulda.
- MINNING
Framhald af bls. 23
traustan lífsförunaut, Guðrúnu
Guðmundsdóttur, sem bjó manni
sínum notalégt heimili á Loka-
stíg 6, og þangað var gott að
koma. Þau eignuðust tólf börn,
og eru tíu þeirra á lífi, allt
mannvænlegt fólk. Góð kona og
barnalán. Skyldi það ekki hafa
verið Tryggva Gunnarssyni
fagnaðarefni, er riddarinn á hin-
um bleika jó kvaddi dyra hjá
honum fimmtudaginn 19. þ.m.?
Hann hafði þá tvo um sjötugt.
Við setningu glímuþings fyrir
nokkrum dögum minntist for-
maður Glímusambands íslands,
Kjartan Bergmann Guðjónsson,
Tryggva með þessum orðum:
„Tryggvi Gunnarsson, fyrrver-
andi glímukappi, lézt í Reykja-
vík 19. október sl. 72 ára að
aldri. Hann var fæddur í Reykja
vík 10. júní 1895, sonur Gunnars
Gunnarssonar trésmiðs og konu
hans Salvarar Guðmundsdóttur
bónda að Staðarhóli í Andakíl
Runólfssonar.
Tryggvi var afburða íþrótta-
maður og mjög fjölhæfur, en
þekktastur var hann fyrir afrek
sín í glímunni. Hann var glímu-
kappi íslands árin 1919 og 1920
og skjaldarhafi Ármanhs 1921.
Það, sem einkenndi kappglímur
hans sérstaklega, var, hversu
stuttar þær voru. Þar kom til
bæði snarleiki hans, mýkt og
kraftar. Tryggvi var sérstaklega
fallega vaxinn og vel limaður, og
á allan hátt hinn frækilegasti“.
f alla staði fer vel á því, að
með þessum ummælum for-
manns Glímusambands íslands
ljúki fátæklegum minningarorð-
um um Tryggva Gunnarsson.
Konu hans, börnum og öðrum
ástvinum færi ég innilegar sam-
úðarkveðjur.
Thorolf Smith.
- SJONVARP
Framhald af bls. 14
staðizt. Svarið' virðist augljós-
lega vera að þar sé sjónvarpinu
sjálfu um að kenna, eða ráða-
mönnum þess.
í fyrsta lagi er augljóst, að
tekjurnar hafa verið áætlaðar
alltof háar, og þá m.a. vegna
þess að vegna ráða erlends sér-
fræðings var kostnaðinum
við sjónvarpsauglýsingar hald-
ið alltof háum í upphafi
vega, og hafður samanburð-
ur af dagblöðunum, hin-
um rótgrónu miðlurum auglýs-
inga kaupsýslumanna á íslandi.
Sá kostnaður var að vísu lækkað
ur eitthvað, þegar sýnt þótti að
hveriu stefndi, en hann var
ekki lækkaður nóg.
Sjónvarpið ætti að vita, að
kostnaður við að framleiða einn-
ar mínútu auglýsingamynd er
miklu hærri en myndamót í heil
síðuauglýsingu í dagblaði. Þar
við bætist, áð hugmyndin um
sjónvarpsauglýsingar eru algjör-
lega ný hér; kaupsýslumenn
þekkja enn lítt til áhrifa þeirra.
Enn má nefna, að mér vitanlega
veitir sjónvarpið sjálft enga að-
stoð við gerð slíkra auglýsinga-
kvikmynda.
Það sem gera þarf í þessu sam-
bandi að mínum dómi, er að hlúa
miklu betur að auglýsingadeild
sjónvarpsins, sem óneitanlega er
annað af tveimur fjöreggjum
þess. Ég get ekki skilið að það
gæti talizt léleg fjárfesting að
leggja fram peninga til þess að
bætá starfsemi þeirrar deildar,
sem standa á undir miklum
hluta kostnáðarins við sjón-
varpið í heild. Það þarf að koma
upp aðstöðu til þjónustu við
kaupsýslumenn varðandi gerð
auglýsingakvikmynda og að mín-
um dómi þarf auglýsingadeildin
að ráéa góðan SÖLUMANN til
þess að kynna kosti sjónvarps-
auglýsinga fyrir kaupsýslu-
mönnum, leiðbeina þeim varð-
andi gerð þeirra etc. En slíkan
mann væri tilgangslaust a’ð ráða
nema því aðeins, að hann gæti
veitt þjónustu, sem í dag virð-
ist því miður ekki vera fyrir
hendi.
Ég er sannfærður um, að þang-
að til að einhverjar slíkar ráð-
stafanir verða gerðar, mun sjón-
varpið áfram búa að því, að aug-
lýsingatími þess sé ekki hálffyllt-
ur kvöld hvert, til stórtaps fyrir
það sjálft, sem á einhverju
stigi málsins verður síðan velt
yfir á bök okkar aumra sjón-
varpsglápenda.
Annað atriði, sem ég vildi
minnast á í lok þessa spjalls, eru
þriðjudagssendingar sjónvarps-
ins. Ég tel það ákaflega óheilla-
vænlega stefnu að fylla heilt
kvöld með „fræðslumyndum",
um stærðfræði etc. Flestöll eru
þessi „fræðsluprógröm" ágæt,
þótt ég að vísu sé ekki alveg
viss um hvaða tilgangi almanna-
varnaþátturinn sl. þriðjudags-
kvöld þjónaði. En vel má vera
að almenningur hafi gagn af því
að vita hvernig slökkviliðsmenn
eiga að rúlla saman brunaslöng-
um sínum.
Ég held að heppilegra væri a'ð
dreifa þessum fræðsluprógröm-
um meira um dagskrána. Þau eru
ágæt mörg, hvert um sig, en
saman mynda þau heldur þurra
og leiðinlega heild.
Og þá dettur mér í hug endur-
sýningin á laugardagsmyndinni
á miðvikudagskvöldi. Uppistaða
sendingarinnar á laugardags-
kvöldum er löng kvikmynd, sem
aftur verður uppistaða miðviku-
dagskvöldsins! Ágætt er að end-
ursýna kvikmyndir, en mætti
ekki t.d. gera það síðdegis á
laugardögum eða sunnudögum?
Að lokum má geta þess, að á
næstunni mun Ragnar Magnús-
son, rita pistla um sjónvarpið hér
í Mbl., og munu þeir fyrst og
fremst fjalla um einstök dag-
skráratiríSi hverju sinnL
__ hh.