Morgunblaðið - 04.11.1967, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 4. NOV. 1987
MARY ROBERTS RINEHART:
SKYSSAN MIKLA
bréf til Maud, sem var nýkom-
ið. Hann hleypti brúnum að bláa
umslaginu.
— Hvenær kom þetta? spurði
hann.
— Með síðdegispóstinum.
— Er mamma búin að sjá það?
— Nei, ekki enn,
— Þá skal hún ekki sjá það,
sagði hann og stakk því í vasa
sinn. Ég hreyfði einhverjum mót
mælum, en hann var ósveigjan-
legur.
— Sjáðu nú til, elskan, sagði
hann, — þú skalt ekki skipta þér
af því, sem þig varðar ekki um.
Ef þú segir Maud frá þessu, skal
ég bíta a-nnað fallega eyrað af
þér. Og mér er alvara.
Síðan fór hann út og ég heyrði
hann faTa af stað í bílnum sín-
um. Hann ók nú alltaf hratt, en
þennan dag fannst mér eins og
honum hefði verið hleypt úr
byssu.
Hann var ókominn aftur þegar
Maud kom. Ég var niðri í for-
salnum að aðgreina músíkræmur
í orgelið, þegar ég heyrði hana
koma akandi. Annar þjónninn,
hann Thomas, var við dyrnar
þegar hún kom, og þegar ég leit
upp, var Gus, aðalbílstjórinn, &S
hjálpa henni út. Eg leit sem
snöggvast framan í hana, og rétt
i því bili, hélt ég, að hún væri
að deyja. Hún var náföl og Gus
hélt í handilegginn á henni, eins
og hann væri hræddur um, að
hún ætlaði að detta. Ég hljóp
til og tók undir hinn handlegg-
inn á henni.
— Ertu veik? sagði ég.
Hún svaraði engu hristi höfuð-
ið máttleysislega.
— Komdu mér inn, sagði hún.
— Og kallaðu á Hildu.
Við komum henni inn í forsal-
inn, en þá kom Tony utan úr bíl-
skúrnum og sá hana. Hann var
þreytuilegur á svipinn.
— Hvað er að, eiskan? sagði
hann.
Hann féll á kné hjá henni og
neri fallegu hendurnar hennar.
Af einhverjum ástæðum halda
karlmenn alltaf, að eitthvert
gagn sé í því. En andlitssvipur-
inn á honum lýsti jafnt ást sem
ótta, og mér líkaði betur við
hann nú en mér hafði áður gert.
Gus hafði elt okkur inn og nú
sneri Tony sér að honum.
— Lentirðu í einíhverjum
árekstri? sagði hann.
— Nei. Hún var alveg heil-
brigð fyrir svo sem klukkutíma.
Við vorum komin út úr borg-
inni og þá vildi svo til, að ég
leit í spegilinn. Þá vai hún hálf-
samanfallin í sætinu, svo að ég
stanzaði og spurði hana, hvort
ég ætti að ná í lækni. Hún af-
þakkaði það, en bað mig bara að
aka sér heim.
Meðan á þessu stóð sat Maud
kyrr — þessi káta Maud okkar,
sat þarna eins og hún vissi ekki
af neinum kringum sig, og
hvorki hlustaði né heyrði. Hilda
kom með eitthvert sterkt amm-
óníak, og hún gleypti það orða-
laust. Ég þreifaði á slagæðinni,
og hún var frekar veik, en jöfn.
Svo virtist sem forsalurjnn væri
orðinn fullur af fólki, þegar hér
var komið. Þarna voru Reynolds
og þjónarnir, Thomas og Stev-
ens, Hilda og frú Partridge, sem
neri saman höndum, og svo
Tony og ég.
Ég reyndi að hafa stjórn á
þessu eins og ég bezt gat, sendi
Hildu til að taka af rúminu henn
ar, Reynolds að lyftunni og Tony
til að hringja í Bill Sterling. En
þá var Maud tekin að jafna sig.
Hún reyndi að standa upp og
laga á sér hattinn.
— Ég vil engan lækni, sagði
9
hún. — Þetta var bara hitjnn.
Ég er orðin alveg góð aftur.
Og loksins varð þetta allt sam-
an að skrípaleik, því að svo vildi
til, að lyftan sat föst milli
tveggja hæða. Sem betur fór var
sæti í henni, og ég lét hana
sitja þar, meðan Tony öskraði
skammir til allra, sem mál hans
máttu heyra. Það leið heil
klukkustund áður en rafvirki
staðarins var kominn, og klukku
stund áður en Bill Stertling for
að æpa skipanir sínar að neð-
an og Tony studdi á hnappana,
milli þess að hann aðgætti móð-
ur sína.
Þegar við loks vorum komin
niður í forsalinn aftur, var Maud
talsvert tekið að skána. Nú fyrst
virtist hún verða vör við okk-
ur, sem vorum kring um hana.
— Guð minn góður, en það
umstang! sagði hún. — Vertu
Meðeigandi óskast
Sá sem hefði áhuga á að gerast hluthafi i heild-
sölufyrirtæki með góð viðskipti og bankasambönd
og gæti lagt fram 400-—600 þúsund krónur, vinsam-
lega sendi tilboð til blaðsins merkt: „Arðbært —
311".
veitingahúsið
RSKUR
BÝÐUR
YÐUR
HELGARMATINN
i handhœgum umbúðum til að taka
HEIM
GRILLAÐA KJTJKIJNGA
ROAST BEEF
GLÖÐARSTEIKT LAMB
GLÓÐARSTEIKT NAUTAFILLÉ
GLÓÐARST. GRÍSAKÓTELETTUR
HAMBORGARA
Gleðjið frúna —
fjölskjlduna — vinina
— njótið
hinna Ijúffengu rétta
heitna í stofuyðar.
Ef þér óskið
getið þér hringt og pantað -
við sendum leigubíl
með réttina heim
tiljðar.
K S KU K matreidir fyrir yður
alla daga vikimnar
SuðurJandsbraut lJj simi 38550
ekki með þennan áhyggjusvip,
Tony. Hún tók ofan hattinn og
renndi fingrinum gegn um hár-
ið á sér. — Ég lít víst fallega
út. Ég held ég verði að fara í
rúmið. Hvar er hún Hilda?
Hún afþakkaði lyftuna í þetta
sinn og gekk hægt upp stigann.
Bill gekk við hlið hennar og
Tony hinumegin. Á miðri leið-
inni upp, reyndi hún að hrista
þá af sér. — Ég kemst þetta ein,
sagði hún óþolinmóðlega. — Ég
þarf ekki annað en kaldan dúk
um höfuðið og svo að fá að vera
í friði.
Hún fékk hvorttveggja. Hún
gat verið nógu þver, þegar hún
sá gállinn var á henni, og það
leið ekki nema stundarfjórðung-
ur áður en Bill Sterling kom nið
ur aftur og var í vondu skapi.
Tony var með honum og þarna
stóðum við öll þrjú, án þess að
vita, hvað til bragðs skyldi taka.
Það var Bill, sem stakk upp á
því að kalla á Gus.
Hann kom inn, snyrtilegur að
vanda í gulbrúna einkennisbún-
ingnum, stuttbuxum og gljáandi
legghlífum. Það voru einir sex
menn við bílana, en Gus var að-
albílstjórinn hjá Maud. Hann
hafði ekið fyrir hana árum sam-
an, en nú var sýnilegt, að honum
var eitthvað órótt.
Það, sem hann sagði okur, var
furðulegt. Samkvæmt frásögn
hans, höfðu þær Maud og Marge
ry farið saman í búðir. Þær
voru báðar í góðu skapi, jafnvel
kátar. Klukkan fimm hafði hann
skilið Margery eftir í skrifstof-
unni hjá Julian, og síðan lagt
af stað heim að skipun frá
Maud.
Hann hafði ekki ekið nema
nokkrar húslengdir, þegar hún
kallaði til hans. Giugginn fyrir
aftan hann var opinn, svo að
hún hafði ekki notað símann.
Hann áttaði sig á því nú, að
röddin í henni hafði verið eitt-
hvað einkennileg.
— Hvað áttu við með þvi?
spurði Tony.
— Að hún var ekki henni lík.
Rétt eins og hálf kæfð.
— Guð minn góður, hvers
vegna leiztu ekki á hana? Hvað
sagði hún?
— Hún sagði mér að aka til
skrifstofu hr. Elliotts, sagði Gus,
dræmt. — Og það gerði ég. Hún
var ekkert veik þá, en þó eins
og ofurlítið föl.
Það sem eftir var af sögunni,
gaf litlar upplýsingar. Við hús-
ið steig hún út, en þegar hún sá
fólk þyrpast út á gótuna, eins og
vant er að vera kiukkan fimm,
stanzaði hún og leit á úrið sitt,
en sneri þá aftur að bílnuim og
bað Gus að aka sér heim.
Svo gerðist ekkert, fyrr en á
miðri heimileiðinni, þegar hann
leit aftur fyrir sig og sá hana í
hnipri í sætinu. Þá hafði hann
stöðvað bílinn og spurt, hvort
nokkuð gengi að henni, en hún
hafði bara gefið honum bend-
ingu um að halda áfram.
— Þú veizt ekki, hvers vegna
hún hætti við að hitta hr.
Elliott? spurði Tony.
— Nei, ekkert annað en það
var orðið nokkuð áliðið. Hún
getur hafa haldið, að hann væri
farinn.
Við vorurn því engu nær. Við
gerðum okkur að góðu þessa skýr
ingu í sambandi við hitann, enda
þótt ég haldi, að hvorki Tony né
Bill tryðu henni. Eitthvað hafði
komið fyrir Maud þennan dag í
borginni, eitthvað, sem hún vildi
láta liggja í láginni. Þetta varð
upphafið að öllum binum dular-
fullu viðburðum hjá okkur.
Bill Sterling sendi hjúkrunar-
Fasteignasalan Garðastræti 17
símar 24647—15221.
Til sölu
við Álfhólsveg, skammt frá Hafnarfjarðarvegi, 200
ferm. húsnæði á 1. hæð. Hentar vel fyrir: verzlun,
iðnað, veitingarekstur eða félagssamtök.
Nánari upplýsingar á skrifstofunni.
Árni Guðjónsson, hrl., Þorsteinn Geirsson, hdl.,
Helgi Ólafsson sölustj., kvöldsími 40647.
Frá Tæknifræðinga-
félagi Islands
í ráði er að halda námskeið í C.P.M. (Critical Path
Metod) fyrir meðlimi félagsins á tímabilinu 10.—12.
nóv. n.k. Þeir sem hug hafa á þátttöku snúi sér til
skrifstofu félagsins, sem er opin á tímanum.
Mánud.: kl. 13,30 — 16,30 og kl. 18 19
Miðvikud.: kl. 13 — 17.
Stjórn T.F.I.