Morgunblaðið - 09.11.1967, Síða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 9. NÓV. 1967
Eyjólfur Ásberg
Björnsson
Fæddur: 13. ágrúst 1947.
Dáinn: 1. nóv. 1967.
EYJÓLFUR Ásberg var sonur
hjónanna Elísabetu Ásberg og
Björns G. Snsebjömssonar, for-
stjóra í Keflavík. Faðir hans dó
á bezta aldri aðeins fyrir rúmum
6 mánuðum. Þau hjón áttu tvö
börn í hjónabandi sínu og var
Eyjólfur heitinn einkasonur
þeirra, en systir hans Guðný, er
gift Árna Samúelssyni, verzlun-
armanni, Torfasonar, forstjóra í
Reykjavík.
Eyjólfur Ásberg Björnsson
fórst með sviplegum hætti af bíl-
t
Maðurinn minn
Ari Jónsson
fyrrverandi héraðslæknir
lézt að heimili sínu, Skafta-
hlíð 10, 8. nóvember.
Sigríður S. Þórarinsdóttir.
t
Ástkær eiginkona mín
Ágústa Guðmundsdóttir
lézt að Landakotsspítala
þríðjudaginn 7. nóvember.
Sigurður Bjarnason,
Reynimel 50.
t
Konan mín,
Sigríður Þórðardóttir
andaðist í Sjúkrahúsinu í
Keflavík 7. þ. m.
Ingimundur Jónsson,
dætur og tengdasynir.
t
Faðir minn,
Ambjörn Gunnlaugsson
skipstjóri, Vatnsstíg 9,
andaðist að Sjúkrahúsi Hvíta-
bandsins þirðjudaginn 7. þessa
mánaðar.
Fyrir hönd vandamanna,
Guðrún Claessen.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
Mattía Þórðardóttir
Kristiansen
andaðist þriðjudaginn 7. nóv-
ember.
Klara Kristiansen,
Gústaf Kristiansen,
Bergþóra Pálsdóttir,
Selma Kristiansen,
Jón Jóhannesson,
Baldur Kristiansen,
Steinunn G. Kristiansen,
Trúmann Kristiansen,
Birna Frímannsdóttir
og bamaböm.
— Minning
slysi aðeins tvítugur að aldri. Eft
ir gagnfræðanám stundaði hann
nám við Samvinnuskólann að Bif
röst í Borgarfirði og mundi hafa
lokið fullnaðarprófi í vor. Hann
var ásamt skólasystkinum sínum
í stuttri kynnisferð til Reykjavík
ur þegar dauða hans bar svo
óvænt að.
Sem fjölskylduvinur fylgdist
ég vel með Eyjólfi heitnum frá
barnæsku. Það sem einkenndi
hans stutta æviferil var einstök
prúðmenska í allri framkomu.
Hann var að eðlisfari fáskiptinn
inn námsmaður og hvers manns
hugljúfi, sem kynntist honum.
Hann var að eðlisfari fáskiftinn
og nokkuð dulur í skapi af æsku
manni að vera, en var þó ætíð
glaður og hrókur fagnaðar í hópi
jafnaldra og vina. Hann var mik
ið mannsefni og voru miklar von
ir bundnar við framtíð hans, ekki
sízt af móður hans og systur,
sem og ömmu, sem nú liggur hel
sjúk á sjúkrahúsL
Hinn hörmulegi og óvænti
dauði þessa unga efnismanns er
mikið áfall fyrir eftirlifandi ætt-
ingja og vini og meiri raun en
orð fá lýst fyrir móður hans og
systur.
Fjölskylda mín flytur móður
hans og ömmu, systur og manni
hennar, sem og öðrum aðstand-
endum okkar innilegustu samúð
arkveðjur.
Alfreð Gíslason.
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð og vinarhug við and-
lát og jarðarför eiginkonu
minnar, móður okkar, tengda-
móður og ömmu.
Sigrúnar A.
Guðmundsdóttur
frá Arnardal.
Jóhannes Guðmnndsson,
böm, tengdaböm
og barnabörn.
t
Hjartans þakkir til allra sem
sýndu okkur samúð og vinar-
hug við andlát og útför föð-
ur okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
Jóns Sveinssonar,
kaupmanns frá Gögrl,
Strandasýslu.
Við þökkum sérstaklega
starfsfólki á Sólvangi, Hafn-
arfirði, fyrir alla umönnun
og hjúkrun við hann síðast-
liðin ár.
Esther Thorarensen
Jónsdóttir,
Siggeir Eiríksson,
Ásta Jónsdóttir,
Ólafur Gúðjónsson,
Margrét Jónsdóttir,
Einar Guðmundsson,
Kristófer Garðar Jónnson,
Ólöf Vilhjálmsdóttir,
Sveinn Hafnfjörð
Jónsson,
Dagný Hansen,
Vigdís Jónsdóttlr,
Þorsteinn Jónsson,
Auðunn Hafnfjörð
Jónsson,
Jakob Thorarensen
Jónsson,
bamabörn og
bamabarnaböm.
Kveðja frá æskuvini.
Harmur oss sló við helfregn þá
og hljóð við litum til baka.
Allt hið fagra er við eigum
þér frá
mun okkar í minningum vaka.
Líf þitt var okkur sem Ijúfur
blær,
þeir ljósgeislar fegurð skarta.
Þú varst oss svo hlýr og vinur
kær
með vorið þitt yndisbjarta.
Hugur þess minnist hve hlýtt
var og bjart
og heillandi saman að una,
og hvað okkur alltaf að yndi
varð margt
um ævina gott er að muna.
í ljúfsárum trega hver sveipast
sýn
og samverustundimar björtu.
Hver minning sem græðandi
geisli skín
að gleðja sorgþrungin hjörtu.
Sá harmurinn mikli að horfinn
ert þú
er hljóður, en vonimar lýsa,
að allt, sem oss þroskar, ástúð
og trú
oss efli frá duftinu að rísa.
Er lokast öll sund og lamast
vort ráð,
það Ijós verður bjartara og
skærra,
að baki öllu lífi Guðs búi náð,
sem beri oss stöðugt hærra.
Af söknuði er hugurinn hljóður
og einn
með harminn hinn þunga og sára.
Því burt ertu vinur minn
broshýri sveinn
í bliki liðinna ára.
Öll okkar kynni og ævispor hér
í ástkærri miningu standa.
Hjartans þakkir og heill fylgi
þér
til hlýrri og sólfegri landa.
O.G.
Til eru skáld sem aldrei hafa
ort, af því að líf þeirra er einn
skáidskapur. Til eru leikarar
sem aldrei hafa komið á svið
en líf þeirra er sjónleikur,
málarar sem aldrei hafa mál-
að en lifa fegurstu myndir
sínar innan augnalokanna.
Sumir menn hafa sérstakan
tilgang með lífinu eitthvað
ákveðið til að lifa fyrir, eitthvert
takmark. Þrátt fyrir hlédrægni
og lítillækti hafði Eyjólfur Ás-
berg Björnsson tilgang með líf-
inu, eitthrvert takmark. Hann
stóð traustari fótum en við hin
bekkjarsystkinin á Bifröst, fýrir
honum tolasti ekki reikul óviss-
an og loknu skólanámi heldur
ákveðin verkefnL Samvinnu-
skólinn að Bifröst var áfangi á
fyrirfram m.arkaðri braut. Við
fráfall föður síns á síðastliðnu
vori hafði hann, ásamt móður
sinni, tekið við kvikmyndahús-
rekstri í æskubygigð sinni, Kefla-
vík. Hann vann erfitt starf af
alúð og hinni sérstöku samvizku-
semi sem einkenndi hann öll okk
ar bynni Við hann voru bimdn-
ar miklar vonir.
Eyjólfur var dulur maður og
hlédrægur. Hann gerði ekki
alla að vinum sínum en toatt því
tryggari böndum við þá, sem
urðu vinir hans. í umgengni var
hann sérlega prúður og óáreit-
inn, hlaut þegar virðingu skóla-
systkina sinna og þeirra er hon-
um kynntust. Vándvirkni og
fórnfýsi í námi og starfi voru
aðalsmerki hans.
Hann átti ýmis áhugamál, en
þó mætti ætla, að Ijósmynda- og
kvikmyndagerð hafi eignazt hug
hans allan. Hann hafði sitthvað
á prjónunum í sambandi við
þessi tómstundastörf sín, sem
honum voru mikils virði, og
þeim er nutu starfs hans á þess-
um sviðum. Eyjólfur Ásberg
Björnsson flikaði ekki hæfileik-
■um sínum. Hann bjó yfir duld-
um eiginleikum sem hann áleit
að ekki þyrftu að vera eign
fjöldans.
Á þessari stundu þegar hann
hefur verið hrifinn brott úr hópi
okkar kemur fátt til huggunar.
iMóður hans, siystur og öðrum
skyldmennum viljum við votta
dýpstu sarwúð okkar þó lítils
megnug sé.
Við, sem þekktum hann, vit-
um hvílíkur harmur er við frá
fall hans. Megi minning Eyjólfs
Ásbengs Björnssonar lifa.
Skólasystkini á Bifröst.
Baldur Sveinsson, bankafull-
triii — Minning
Fæddur 18. okt. 1902
Dáinn 2. nóv. 1967
MEÐ Baldri Sveinssyni, deildar-
stjóra í Útvegsbankanum, er
horfinn af þessum heimi góður
drengur og hugljúfur þeim,- er
þekktu. Hann var nýorðinn 65
ára, fæddur í Stykkishólmi 18.
október 1902, sonur Sveins Jóns-
sonar trésmiðs þar og konu hans,
Guðrúnar Björnsdóttur bónda á
Hörgshóli í Vestuxhópi, Lofts-
sonar í Galtarnesi í Víðidal,
Þórarinssonar. Sveinn var af
Djúpadalsæitt, albróðir Bjöms
Jónssonar ritstjóra ísafoldar og
síðar ráðherra, en Guðrún, sem
var mjög glæsileg kona, var
sjötti liður í beinan kvenlegg frá
Páli lögmanni Vídalín, fimmti
frá Bjarna sýslumanni Halldórs-
syni á Þingeyrum, fjórði frá Jóni
vísilögmanni Ólafssyni í Víði-
dalstungu og þriðji frá síra
Friðriki Thorarensen á Breiða-
bólstað í VesturhópL
Baldur heitinn var góðum gáf-
um geeddur, eins og hann átti
kyn tiþ hraðvirkur reiknings-
maður, hafði gott vit á skáldskap
og var sjálfuT allvel hagmæltur
— þótt hann flíkaði því lítt, enda
var hann yfirlætislaus og prúður
í allri umgengni — söngmaður
ágætur og var um allmörg ár
einn helzti bassamaður Fóst-
bræðra. Hann var glaðlyndur og
skemmtinn í góðra vina hópi,
hvort sem var við laxveiðar, sem
hann stundaði talsvert meðan
heilsa leyfði, við spU, því að
hann var bridge-maður ágætur,
eða í félögum, svo sem Odd-
fellow-reglunni, sem hann starf-
aði í alllengi, og meðal starfs-
toræðra sinna í bankanum, en
um þann þátt mun annar skrifa
mér fróðari.
Baldur var grannvaxinn og
ekki sterkibyggður, en svipfríð-
ur, bjartur yfirlitum og göfug-
mannlegur ásýndum. Fyrir um
það bil 20 árum varð hann fyrir
því áfallL er hann var á gangi
frá starfi sinu til hádegisverðar,
að annað lunga hans brast og
komst hann nauðuglega heim til
sin. Eftir það varð hann aldrei
samur maður að heilsu. Síðustu
árin þjáðist hann af lungna-
þemlbu og meðfyLgjandi hjarta-
bilun, sem ágerðist eftir því sem
árin liðu, og varð hann að láta
af störtfum sínum í bankanum af
þeim sökum fyrir nokkrum ár-
um. Seinustu vikurnar dvaldist
hann í LandakotsspítaLa og síðan
á VífilsstaðahælL þar sem sjúk-
dómux hans dró hann til bana
þ. 2. nóvember síðastliðinn.
Baldur kvæntist þ. 3. nóvem-
•ber 1932 Fríðu Guðmundsdóttur
frá Hvammsvík í Kjós og lifir
hún mann sinn. Þau ættleiddu
Frh. á bls. 24
Magnús Þórarinsson
kennari — Minning
EFTIRFARANDI ljóð er ort í
minningu Magnúsar Þórarins-
sonar, kennara, en birtist af mis-
tökum á eftir minningargrein
um Magnús Jóhannesson s.L
föstudag. Eru hlutaðeigendur
beðnir velvirðingar.
Lék á Haustkulið harL
hafs valt ólga um sand,
skekta skipshlið kom frá,
skundar gestur á land;
húmið skyggði þá ský,
skímdi, sundur þá dró
og Breiðdals brimströndu á
bjarm'a flöktandi sló.
Svo gekk hann heim frá grá;
gesti opnuðust dyr.
Léfct var brúnanna barð.
Boðið gott kvöld var fyr;
en þessi drengur með dag
innúr dimmunni vattst;
mynd af Magnúsi forn
mér í huga sú battsL
Breiðdals bið ég nú þegn,
— braut hans víðar þó lá, —
óræð ævi sem beið
þín æskufagnandi þá,
að rekja varðaðan veg
vegna minningar hans,
því við þrumum hjá beð
þessa ágæta manns.
Riði ólag þig á,
ángrið bar hann með þér;
væri væta á kinn,
vinarþel falt var mér.
Manstu handtakið hans?
Hlýlegt var það og fast;
hvorki fals eða fum
fundið hjá honum gazt.
Á því raun varð og rfk
reynslu skír gegnum eld.
Hver ei hitti þar dag?
Ekki hugboð um kveld.
Einlægt eigindir hans
ótal sifjanna þarf;
fylgir farnaður góðs
fram í aldanna hvarf.
Helgi Hóseasson.
Ég þakka hjartanlega öllum
börnum, tengdabörnum og
ættingjum og vinum sem
glöddu mig með gjöfum,
blómum, skeytum og heilla-
óskum á 75 ára afmæli mínu
28. október.
Með kærri kveðju til ykkar
allra.
Rósa Guðbrandsdóttir.