Morgunblaðið - 29.02.1968, Qupperneq 28

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 29. FEBRÚAR 196«
M. Fagias:
FIMMTA
Komiv
og Axelu Mehely, sigraði Axela
ótvírætt í þeirri keppni. Það
var enginn vandi að trúa því,
að karlmaður gæti látið sér
detta í hug að strjúka með
henni. Jafnvel Nemetz sjálfum
fannst hún sérlega aðlaðandi og
það meir en honum sjálfum lík-
aði.
— Heyrið þér nú til, kæra
ungfrú Mehely, sagði hann, of-
urlítið fyrtinn. — Þér virðist
vera skynsöm ung stúlka — þá
vitið þér væntanlega, að þegar
lögreglumaður spyr, væntir
hann svars. Sama hversu óþægi
leg spurningin er. í minna en
fimm hundruð metra fjarlægð
heyrðust skothvellir. — Og auk
þess er það sjaldnast nein á-
hætta fyrir vitni að segja sann-
leikann.
— Já, einmitt. Svo ég er þá
talin vera vitni? sagði hún bros
andi. — Þakka yður fyrir þær
upplýsingar. Og ég sem hélt,
að ég væri grunuð.
— f þessu máli er enginn
grunaður enn. f því er bara
eitt fórnarlamb — frú Halmy.
— Hún roðnaði. — Já, frá
yðar bæjardyrum séð. Svo varð
tónninn allt í einu reiðilegur.
— En lögreglan gerir sér bara
ekki allt af ljóst, að stundum
eru það ekki hinir dánu, sem
eru fórnarlömbin, heldur hinir,
sem eftir lifa.
— Við skulum nú ekki vera
að fara undan í flæmingi, ung-
frú Mehely. Ég var að spyrja
um samband yðar við Halmy
lækni. Hittið þér hann líka ut-
an vinnutíma?
Hún leit á hann, kuldaleg og
þrjózk á svipinn.
— Já, það geri ég. Talsvert
oft. Við erum vinir. Eða, svo að
þér skiljið það. Okkur þykir
vænt hvoru um annað. Já,
Halmy læknir er elskhugi minn.
Þá vitið þér það. Nokkuð
fleira?
Nemetz kinkaði kolli. Það var
einmitt það. Nú gat hann gengið
skrefi framar.
í gærkvöldi fór Halmy lækn-
ir heim, til að hafa fataskipti.
Munið þér, hvenær hann kom
ÞEKKIRÐU
MERKIÐ?
BÖRN
Þetta merki er sett þar sem sér-
stök ástæða er til að vara öku-
mergi við, er þeir nálgast svæði
þar sem vænta má barna, svo
sem. í grennd við skóla, ieikveili
eða leikgötur, sem sérstök
ákvæði eru um.
Það. er því miður of algengt, að
börn fari ógætilega f umferðinni,
og yngri börn eru óútreiknanleg.
Ökumenn eru þvf hvattir til að
gefa gaum að aðvörunarmerkjum
og draga úr ferð til að vera við-
búnir að stanza, ef barn hieypur
óvænt út á akbrautina.
FRAMKVÆMDA-
NEFND
HÆGRI «
UMFERÐAR 5
aftur?
Hún fölnaði og augun urðu
stór og hrædd. Svo lét hún
augnalokin síga, rétt eins og
þegar tjaldið er snögglega látið
falla, vegna ein'hvers ðhapps á
sviðinu. Þetta bragð þaulþekkti
Nemetz frá fyrri reynslu. Þetta
var auknablikið, iþegar það
rennur snögglega upp fyrir
vitni, að það sé aðili í málinu,
og það mál sé fyrirfram tapað.
Út frá svona tilviki geta flest-
ir ákærendur, ef þeir fylgja
leiknum eftir, fengið vitnin á
sitt band.
Samt vissi Nemetz mætavel,
að í þessu máli væri það
heimska að vænta neins slíks.
Það mesta, sem hægt var að
vona, var það, að stúlkan gæti
skilið, að eitthvert samband
væri með fjarveru læknisins frá
sjúkrahúsinu og dauða konu
hans. En svo var vitanlega líka
hugsanlegt, að hún væri í vit-
orði með honum.
Alexa opnaði augun, en án
þess að líta á hann.
— Þér viljið vita, hvað klukk
an var? endurtók hún spurn-
inguna.
Nemetz var það ljóst, að hún
var að reyna að vinna tíma,
og var reiðubúin að bíða. Stund
um getur vel úthugsuð lygi
leitt meira í Ijós, en óundirbúin
upphrópun.
— Jæja, hann hlýtur að hafa
verið farinn um sexleytið, en
hann var kominn aftur kl. sjö,
hélt hún áfram og bar óðan á.
— Ég er alveg viss um, að
hann var kominn aftur klukk-
an sjö. Ég man eftir, að ég
leit á úrið mitt. Ég var við
smásjárrannsókn, sem átti að
vera lokið klukkan sjö.
— Ég skil sagði Nemetz.
Hann þagði andartak en hélt
síðan áfram: — Þér haldið því
fram, að hann hafi verið kom-
inn klukkan sjö. En einn burð-
armaðurinn man það glöggt, að
hann kom ekki aftur fyrr en
klukkan níu. Hvort er nú rétt-
ara?
Stúlkan starði niður í gólfið.
Han gerði sér ljósa þessa gildru,
og var hrædd við að svara án
þess að hafa fyrst borið sig
saman við lækninn.
— Hvort er réttara? endur-
tók Nemetz.
Hún strauk sér um ennið, rétt
eins og hún væri að reyna að
nudda úr sér höfuðverk.
— Það veit ég ekki. Það veit
ég sannarlega ekki. Það er allt
af svo margt að gerast hér —
stanzlaust. Það eru fimm dagar
síðan ég hef sofið í rúmi. Stund-
um veit ég ekki einusinni, hvaða
dagur er.
— Já, en þér voruð samt hár-
viss um, að Halmy læknir var
kominn aftur klukkan sjö,
stundvíslega.
— J'á, en ég sagðist hafa
litið á úrið. þaut hún upp. —
Af því að smásjárrannsókninni
átti að vera lokið klukkan sjö.
— Halmy læknir var ekki í
sjúkrahúsinu klukkan sjö. Á
þeim tíma var hann enn heima.
Ásamt konu sinni, sagði Nemetz.
— Var hann það? Hún yppti
öxlum. — Og hvað um það? Þá
hlýtur þetta að hafa verið degi
fyrr, sem ég er með í huganum.
Ég er búin að segja yður, að
ég er orðin alveg rugluð 1
ríminu. Til hvers eruð þér yf-
irleitt að elta hann á röndum?
Rödd hennar var hvöss og ör-
væntingarfull. — Þúsundir
manna er drepnar hér í borg-
inni. Fólkið hrynur niður eins
og flugur. Jafnvel hér, innan
þessara veggja. Er kannski
nokkur að spyrja, hver hafi
myrt það? Byltingin. Leynilög-
reglan. Rússarnir. Hversvegna
er þá verið að gera veður út
af einu dauðsfalli í viðbót?
Hversvegna í ósköpunum er frú
Halmy mikilvægari en drengur-
inn, sem dó á skurðborðinu
hérna 1 kvöld? Hversvegna?
Hvað liggur að baki þessu öllu?
Hefnd? Uppljóstranir? Hvað?
— Já, eitthvert af þessu. Eða
hvorttveggja. Því að sannast að
segja, var ljóstrað upp um
Halmy lækni.
Hún leit á hann, agndofa.
— Ljóstrað upp? Það er óhugs-
andi. Hver mundi finna upp á
því að saka hann um svona
ódæði?
— Frú Halmy.
— Frú Halmy? Hún hleypti
brúnum. — Já, en ... er hún
ekki ... var hún ekki ... Hún
sem er dauð.
— Jú, rétt er það. Hún var
myrt i gærkvöldi. Samt var hún
bráðlifandi þegar hún kærði
ihann?
— Viljið þér vera svo vænn
að endurtaka það, sem þér vor-
uð rétt núna að segja? Þessi
rödd kom utan úr dyrunum.
Halmy læknir stóð á þröskuld-
inum. Hann var snöggklæddur
og í peysu, ógreiddur og syfju-
legur í augunum. Stúlkan þaut
til hans og greip í handlegginn
á honum.
— Zolton. Þetta er ihrœðilegt.
Þetta hlýtur að vera misskiln-
ingur. Ég veit ekki, hvað full-
trúinn er að vilja, en ...
Læknirinn klappaði henni ró-
andi á kinnina, og gekk til
Nemetz. Hún gekk á eftir hon-
um og hélt enn í handlegginn
á honum.
— Viljið þér halda því fram,
að konan mín hafi í kvöld leit-
að til yðar í lögreglustöðinni?
sagði læknirinn.
— Það hef ég aldrei sagt.
Nemetz hristi höfuðið, en bætti
svo við með skökku ánægju-
brosi: — Það var nú samt ein-
mitt það, sem hún gerði. Þér
hljótið að hafa frétt það frá
henni sjálfri.
Alexa vissi, að þarna var
læknirinn króaður inn í horn,
og andartak hélt hún niðri í
sér andanum. En hann virtist
ekkert kippa sér upp við þetta.
Hann leit á Nemetz og svipur-
inn var bæði hissa og vorkenn-
andi.
— Segið þér mér eitt, full-
trúi. Hversvegna hafið þér ekki
látið gera neitt við þetta ör?
Duglegur skurðlæknir gæti lag-
að það mikið.
Spurningin kom alls óvænt og
setti Nemetz út úr jafnvæginu.
— Svei því þá, læknir, sagði
hann. Ég hafði engar áhyggjur
af því, meðan ég var ungur.
Og hvaða ástæða væri þá til
þess nú orðið? Ég er að verða
gamall.
— Hversvegna höfðuð þér
ekki áhyggjur af því.
— Afþví að ég leit aldrei í
spegil — það var ástæðan. Nem
etz yppti enn öxlum.
Báðir þögðu stundarkorn.
Það var greinilegt, að læknir-
inn var búin að koma hinum
úr jafnvægi. Nú þurfti hann
ofurlítið tóm til þess að jafna
sig aftur.
— Látum oss nú sjá ... sagði
Nemetz og kom aftur að efn-
inu. — Konan yðar fór úr skrif-
stofunni hjá mér kortéri fyrir
níu. Hún sagðist ætla heim. Og
þegar klukkan var tíu var hún
dáin. Þá lá hún fyrir utan
Bozan—brauðbúðina. Og nú vil
ég aðeins fá að vita: Hvar vor-
uð þér milli þrjú korter í níu
og tíu? Ef þér hafið verið
heima, gætuð þér kannski hjálp
að mér við verk mitt. En ... vit-
anlega ... ef þér hafið verið í
sjúkrahúsinu, get ég ekki vænzt
neinna upplýsinga frá yður.
— Þar skjátlast yður nú samt,
sagði Halmy og hló. — Vitan-
lega hefði ég getað keypt ein-
hvern til að myrða hana. Það
— Hefurðu af því óþægindi að ég reyki?
hefði að minnsta kosti ekki ver-
ið neitt fráleit hugmynd. Það
versta er, að það hefði ég átt
að láta mér detta í hug fyrir
ævalöngu. Ekki verið að bíða í
tíu ár. Hann þagnaði og neri
hvarmarauð augun. — Tókuð
þér annars eftir AVOmanninum
í luktarstaurnum? f Szentky
raliygötunni? Ég skal bölva mér
uppá, að hann hefur verið fúl-
menni. Og hvað sem hann svo
hefur gert, hefur hann aldrei
verið verri en konan mín. Því
að enda þótt hún hafi kannski
al'drei drepið eða kvalið fóllk
líkamlega, þá var hún ímynd
alls kvalræðis sem yfir okkur
toefur gengið undanfarin átta ár.
Hún var heimsk ágjörn, spillt,
illskufull og lygin. Og nú er
hún dauð. Og ég segi bara:
guði sé lof. Mönnum stendur
sýnilega á sama um þennan
AVOmann. Hversvegna þá þessi
áhugi á konunni minni? Ég segi
yður, að dauði hennar er engu
síður afleiðing af byltingunni.
Hér fer fram hreingerning í
borginni. Það er sannleikur,
hvort sem yður líkar það betur
eða verr. Burt með óþverran.
Verði ljós, sagði Drottinn. Og
þá varð ljós.
Snögglega bilaði lækninn
röddin og magur líkaminn tók
að rugga, rétt eins og jörðin
gengi skykkjum undir fótum
hans. Hefði ekki Alexa gripið í
hann, hefði hann liklega dottið
um koll.
— Afsakið, sagði hann. — Ég
er hræddur um, að ég hafi þörf
á að leggja mig. Alltof þreytt
ur ... ég hefði ekki átt að
fara í d eilu við yður.... ég
þarf að leysa dr. Kraus af hólmi
klukkan fjögur.
Halmyhjónin bjuggu í Jósef
Attila—götu, eitthvað þremur
litlum húsasamstæðum frá Boz-
an—brauðbúðinni. íbúðin var á
annarri hæð í húsi sem hafði
einusinni verið glæsilegt, en var
nú orðið herfilega vanrækt. Við
hliðina á látúnsplötu með nafni
læknisins voru tvö nafnspjöld,
fest með teiknibólum og á þeim
nöfnin JANOS TOTH og KAR
OLY ZLOCH. Undir Totlh stóð:
„Vinsamlega hringið tvisvar",
■en undir Zlodh: „Hringið þrisv-
var“ og ekkert „vinsamlegast".
Nemetz hringdi einu sinni og
þegar ekki var svarað, tvisvar.
Eftir að hafa reynt aftur heyrði
hann einhverja mannaferð inn-
an við flugnadrituðu hurðina.
Lyklinum var snúið og óhrein
hönd með svartar neglur opnaði
hægt hurðina um mjóa rifu. Nem
| • •' 'WW
Hrúturinn 21. marz — 20. apríl.
Vertu kurteis og hógvær. Ofmetnastu ekki af því hve vel
hefur gengið að undanförnu. Hafðu samband við vini þína.
Nautið 21. apríl — 21. maí
Reyndu að taka lífinu með ró og oíreyna þig ekki. AIls konar
misskilningur getur sprottið upp á vinnustaðnum eða heimili
forðastu að blanda þér í það.
Tvíburarnir 22. maí — 21. júní.
Hvers vegna ekki að gleðjast með glöðum og gleyma um
sttrnd eigingirni þeirri, er oft vill ná tökum á þér. Hagstæður
dagur til flutninga.
Krabbinn 22. júní — 23. júlí.
Ágætt að fara í löng eða skemmri ferðalög í dag og hitta
að máil nýja kunningja. Gættu þó að þér í umferðinni.
Ljónið 24. júlí — 23. ágúst.
Hafðu stjórn á skapi þínu. Bíddu rólegur og málið mun leysast
án milligöngu þinnar. Hvíldu þig í kvöld og farðu snemma
í háttinn.
Jómfrúin 24. ágúst — 23. september.
Hittu nýtt fólk, það mun hafa jákvæð áhrif á þig. Mikil
umbrot umhverfis þig. Slappaðu af og sýndu þínum nánustu
hlýju og nærgætni.
Vogin 24. september — 23. oktober.
Leggðu til hliðar eigin hugmyndir og bíddu eftir að málin taki
aðra stefnu. Þér hættir til afskiptasemi. Hún borgar sig sjaldnast
Drekinn 24. okt.ber — 22. nóvember.
Gerðu eitthvað elskulegt fyrir ættingja þína. Vertu skyldu-
rækinn við vinnu þína. Gerðu engar nýjar áætlanir, þær munu
hvort eð er ekki standast.
Bogmaðurinn 23. nóvember — 21. desember.
Þú hefur verið heppinn í fjármálum að undanförnu og ættir
að hlaupa undir bagga með þeim, sem ekki eru eins vel stæðir
og þú. Vertu heima í kvöld. Lestu góðar bækur.
Steingeitin 22 desember — 20. janúar.
Fréttir kunna að vera óljósar og næsta furðulegar í dag,
láttu það ekki á þig fá, haltu þínu striki af festu og einurð.
Vatnsberinn 21. janúar — 19 febrúar.
Hugmyndir þínar standast efkki allar, þegar þú vilt gera þær
að veruleika. Vertu ekki mæddur yfir því. fcú skalt hvorki
lána peninga né fé að láni í dag. Kvöldið athafnasaimt.
Fiskarnir 20. febrúar — 20. marz.
Kímnigáfa þín er stundum harla sérstæð, svo að naumast er
við að búast, að allir séu með á nótumun. Vertu ekki að hæða
þá sem minnimáttar eru.