Morgunblaðið - 25.05.1968, Side 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 25. MAÍ 190«.
Ragnheiður Jónsdótt
ir frá Ljárskógum
F.: 23. nóv. 1908.
D.:19. maí 1968.
„Eitt bros getur dimimu í
dagsljós breytt,
sem dropi breytir veig heillar
skálar.
>el getur snúist við atorð eitt.
Aðgát skal höfð í nærveru sálar“
t
Eiginkona mín,
Ingibjörg Kristín
Agnarsdóttir,
Haðarstíg 18,
andaðist að morgni þann 23.
þ.m. á Borgarspítalanum.
Aðalsteinn Andrésson,
börn tengdabörn
og bamabörn.
t
Einar Erlendsson
fyrrv. húsameistari ríkisins,
lézt að heimili sínu Skóla-
stræti 5 b, föstudaginn 24.
þ.m.
Fyrir hönd aðstandenda.
Erlendur Einarsson
Sigrún Einarsdóttir.
Á brímguð'um haustdegi, fyrir
nær sextíu árum, fæddist inn í
glaðan eystkinahóp, að Ljárskóg-
um í Dölum, lítil stúlka. Það
kom snemroa í ljós að viðbrögð
hennar og viðmót allt var hug-
þekkur ylgjafi og hana bar jafn
an bæst þar sem gleðin sat í
öndvegi.
Ljárskógar voru fjölmennt
heimili og lágu um þjóðbraut
þvera. Þótti þar öllum gott í
garð að koma, ekki sízt þeim er
hraktir voru eftir vossama ferð.
Dvaldizt því mörgum lengur en
í fyrstu var ætlað. Hið laðandi
litríka svipmót þeirra er þar
t
Eiginmaður minn, faðir okkar
og sonur,
Haukur Oddsson,
Holtsgötu 41,
verður jarðsunginn frá Foss-
vogskirkju, mánudaginn 27.
maí kl. 1.30 e. h.
Blóm vinsamlegast afbeðin
en þeim, sem vildu minnast
hins látna, er bent á liknar-
stofnanir.
Sigríður Anna Magnúsdóttir,
Arnar Hauksson,
Vilhelmína Hauksdóttir,
Tómas Reynir Hauksson,
Loftur Hauksson,
Kolbrún Hauksdóttir,
Oddur Tómasson.
t
Jarðarför konunnar minnar,
Unnar Bjarnadóttur,
Bakkagerði 2,
fer fram frá Fossvogskirkju,
mánudaginn 27. þ.m. kl. 3.
Sigurður H. Jóhannsson,
börn, tengdabörn
og barnaböm.
t
Þökkum hjartanlega auðsýnda
samúð við andlát og útför,
Magnúsar Víglundssonar,
frá Svínaskálastekk,
sem andaðist að Hrafnistu
hinn 11. maí.
Aðstandendur.
t
Jarðarför eiginkonu minnar
og móður,
Karenar Mörk,
sem lézt í Landakotsspítala 20.
þ.m. fer fram frá Fossvogs-
kirkju, mánudaginn 27. maí,
kl. 10.30 fyrir hádegi.
Hans Samúelsson
Úlfar Páll Mörk.
t
Eiginmaður minn,
Júlíus Eiríksson,
frá Miðkoti,
verður jarðsettur frá Hvals-
neskirkju laugardaginn 25.
þ.m. kl. 2 síðdegis.
Salvör Pálsdóttir.
t
Innilegar þakkir færum við
öllum þeim, sem auðsýndu
okkur samúð og vinarhug við
andlát og jar'ðarför,
Erlendar Erlendssonar,
frá Helgastöðum.
Jóna Jónsdóttir,
Guðni Erlendsson,
Gísli Erlendsson.
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð og vinarhug við andlát
og jarðarför,
Soffíu Kristjánsdóttur,
sem lézt 13. maí sl. Sérstak-
lega viljum víð þakka Jóni
Jóhannssyni, Jóhönnu Brynj-
ólfsdóttur og öðru starfsfólki
Sjúkrahúss Keflavíkur fyrir
frábæra umönnun.
Börn tengdabörn
og barnaböm.
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð, við andlát og jarðar-
för móður okkar, tengdamóð-
ur og ömmu,
Önnu Skarphéðinsdóttur.
Hrólfur Jónsson,
Þorkell Jónsson,
Margrét Þorgilsdóttir,
Petrína Jónsdóttir,
Hálfdán Einarsson,
Guðrún Jónsdóttir,
Halldór Bjamason,
bamaböra og
barnabaraaböra.
réðu húsúm og veittu beina, lét
menn oft gleyma stöðu stundar-
innar.
Á þessu heimili átti Ragniheið-
ur æsku sína alla og cLrjúgain
spöl fulllorðins ára. Foreldrar
hennar, Jón Guðmundsson bóndi
í Ljárskógum og kona hans,
Anna Hallgrímsdóttir, voru
sæmdarhjón, er nutu vinsælda
og virðingar langt út fyrir mörk
sinnar heimabyggðar.
Ljúfir söngvar, leikur og starf
var samtvinnað hversdagsönn
Dalastúlkunnar, sem unni og
vann æskulheimili sínu öllu öðru
frerour og gerði 'hvern þann sam
ferðamann betri, er af henni
hafði nokkur kynni.
Sumir geta fundið og fetað
leiðir til fjár og frama án þess
að láta nokkru simni til næsta
manns öðru vísi en í ábataskyni.
öðrum hafa verið veittar þær
eðáiseigindir, að finna þá gleði
mesta, er gengið er á veg með
glöðum.
Þá vöggugjöf hlaut Ragnheið-
ur frá Ljárskógum. Lengi var
hún styrkur addraðra foreldra og
vildi það eitt vinna, er hún vissi
þeim til ánægju og sæmdar. Má
vel svo að orði kveða, að á því
timábili hafi hún borið reisn
foreldra sinna fyrir gest og gang
andi. Enda munu fáir minn-ast
svo Ljárskóga, að hlutur Ragn-
heiðar verði þar ekki nokkur.,
Sero fullorðin kona flutti hún
á heimili Jóhanns Pálssonar véla
meistara á Akranesi, batt við
Þórður Sigurbergs-
son — Minningarorð
Fæddur 30. apríl 1904
Dáinn 19. maí 1968
Kveðja frá bróðurdóttur
MARGAR eru minningarnar, sem
vakna, þegar ég kveð þig í hinzta
sinn. Flestar eru þær samt frá
æskuárum mínum, en þær verða
ekki taldar upp hér. Ég geymi
þær í mínu hjarta. Aldrei mun
ég gleyma hversu gott var að
geta alltaf leitað til þín með sín
viðkvæmustu og sárustu vanda-
mál. Alltaf sýndir þú mér skiln-
ing og ráðlagðir mér það eitt, sem
þú áleist mér vera fyrir beztu.
Ég þakka þér fyrir alla þá ástúð
og umhyggju, sem þú sýndir mér
og dætrum mínum til hinztu
stundar. Ég kvéð þíg elsku vinur
með trega og söknuði, en við
sjáumst síðar. Á ströndinni
stöndum við vinir þínir og sjáum
þig sigla burt frá okkur. Þú ert
glaður, og við gleðjumst með þér,
en við vitum, að þú kemur ekki
aftur til okkar, þess vegna syrgj-
um við farinn vin.
Guð blessi þig.
Alla Árdís Alexandersdóttir.
Kveðja frá bróður
Ég hljóður stend hjá landamerkjalínu
við liðna daga huga minn ég bind
Mun ég því í minninganna skrínu
mæta geyma kærleiks vinarmynd.
Skilnaður á stund er margs að minnast
máttur kærleikans það hefur skráð.
Síðar máske fáum við að finnast
og fagna því, að það sé drottins náð.
Oft við ræddum eilífðar um málin
ásamt fleiru, er vfð fórum tveir
fannst okkur þá fyrst að væri sálin,
en fötin hennar, líkaminn sem deyr.
Líkamann þótt moldin megi hylja
maðurinn er ekki grafinn með
Við eigum anda gæddan viti og vilja
sem valdið dauðans ekki ræður vi/S.
Nú sendi ég þér hugar míns úr heimi
hjartans kveðju saknaðar með hreim
Vertu sæll og dýrðlega þig dreymi
Drottinn leiði þig í lífsins heim.
Frá dætrum mínum flyt ég kveðju kæra
þær krjúpa í hljóðri þökk við be'ðinn þinn.
I æsku var þeim ljúft að finna og læra
að litlum varst þú bezti vinurinn.
Alexander Sigurbergsson.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug
við andlát og jarðarför móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu
SIGRÍÐAR HELGADÓTTUR
Alda Markúsdóttir, Eggert Theodórsson,
Gunnþórunn Markúsdóttir, Jón Ásgeirsson,
Helga Markúsdóttir, Kristinn Jónasson,
Markúsína Markúsdóttir, Karl Guðmundsson,
Hermannía Markúsdóttir, Kristín Markúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
hann tryggðir og gjörðist vinuir
og móðir barna hans. Þar var svo
starfsve tt v a ngu r ihennar tdl leið-
arloka. Þegar Ragnheiður galf,
þá var ekki um neina hálfgjöf að
ræða.
í Ihópi þessara vina hygg ég að
Uf hennar hafi öðlast mesta fyll-
ingu, tilgang og takmark. Glöð
ár á æskuheimilinu voru að
baki, en lifðu sem ljúf minning:
>rHljóma mitt 1 hversdagsönn
hreinnar svana-lagsins.
— Aldrei máir tímans tönn
töfra æskudagsins".
Nú taka við ár fómifúsrar móð-
ururohyggju, óeigingjamrar vin-
áttu og ástar, björt og gæforríik.
Börnin, sem uxu ti'l þroska und-
ir handleiðslu 'hennar voru ljúf
og hugþekk og hún eignaðist
virðingu og traust allra þeirra,
er hlut áttu að máU og til
þekktu.
Gleðin, hinn ríki eðlisþáttur
þessarar góðu konu, var þó ekki
með öllu skuggalaus. Til viðbót-
ar þeim eðlilegu rökum ltfsins
að sjá á bak öldruðum foreldr-
um og vinum, varð hún að þola
þá raun að kveðja ástkæran
bróður, og elskaðan Mfsförunaut,
löngu fyrr en dagur virtist að
kvöldi kominn. En Ragnheiður
kunni þá list að brosa gegnum
tár, ef verða mætti samferða-
mönnunuim styrkur. Þannig lifðS
hún, og þannig kveður hún, einn
ig miklu fyrr en árin segja kvöld.
„Nú glitra gulltár á hvarmi,
er geislinn í kveldhúmi dvin.
Svo lokar hún augunum,
hægt og hljótt,
og hverfur — vornótt —
til þín“.
Þegar Ragnheiður heilsaði Mf-
inu var haust, en hun hlaut vor-
'hu'g í vöggugjöf og á vori kveðuæ
hún lífið. Minningin sem hún
lætur eftir þeim lifandi er björt
eins og íslenzkur sólmánuður.
Sorg þeirra verður ekki döpur
eða dimm, en söknuður og tregi
„Þar sem góðir menn ganga eru
guðs vegir“. — Slíkra vina eir
Ijúft að minnast. —
Ragnheiður — litla systir, stóra
systir, bræðurnir, 'börn þín og
vinir hafa- mikið misst,
En sólstafir langdegis signa þín
gengnu spor og gera leiðina greið
ari þeim sem á eftir fara. Þess
vegna er þakklæti ríkast í huga
við brottför þína,
„f vestri sígur sól í m-ar
og syngur bára við strönd
og endurminning alls, sem var,
fer éldi um hugams lönd.
Sindrar yfir sundum
sólarlagsins glóð.
Fuglar kveða og kvaka
kvöldsins vögguljóð.
Endurómur titrar
innst við hjartastað.
— Flytur kannske kvakið
kveðju — heimanað“.
„Kvöldlblœrinn ljóðar í laufi
lífsins fegursta braig,
heiðríkjan sól'heimum synguir
söngva — um eilífan dag“.
Þorst. Matthíasson.
Innilegar þakkir til þeirra,
sem á einn e‘ða annan hátt
glöddu mig á fimmtugsafmæl-
inu.
Björn Bjarnarson.
Þökkum af alhug öllum þeim,
sem glöddu okkur á margvís-
legan hátt á gullbrúðkaups-
degi okkar, hinn 18. þ.m.
Kristín Jónsdóttir og
Steingrimur Pálsson,
Selvogsgrunni 3.