Morgunblaðið - 01.08.1968, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 1. ÁGÚST 1968
Minning:
Katrín Fjeldsted
málarameistari
F. 18. 8. 1883 D. 20. 7. 1968
SÉRKENNILEG kona, er setti
svip á bæinn í áratugi, vegna
sérstæðs persónuleika. Katrín
var yfir meðal hæð, þéttvaxin,
dökkhærð, brúneyg og svipmik-
il. Hún hafði sterka skapgerð,
var mjög vel greind, glaðvær,
orðheppin og fylgin sér og lét
sér ekki allt fyrir brjósti brenna
ef svo bar undir, enda marga
hildi háð um langa ævi. En
hvað var það, er skar hana úr
hópi samferðafólksins og gerði
það að verkum að eftir henni
var tekið? Katrín þræddi ekki
nákvæmar leiðir kynsystra
sinna, hún var ætíð sjálfstæð í
hugsun og verk, lét engan
tepruskap aftra sér frá því að
fara ótroðnar leiðir, hikaði ekki
við að taka til hendi við þau
verk, er karlmenn unnu, og taldi
það rangt, að þeir hefðu sér-
stöðu á hinum almenna vinnu-
markaði. Það var Katrín sem
reið á vaðið sem kvenréttinda-
kona í verki, það var hún sem
þorði að framkvæma, og skeytti
engu um það hvað hver hugsaði
eða sagði. Katrín var önnur
tveggja kvenna á íslandi, er fékk
málarameistraréttindi í húsamál
un, ung að árum og stundaði þá
atvinnu stóran hluta ævi sinn-
ar, og hætti ekki fyrr en fyrir
nokkrum mánuðum, þá há-
öldruð kona. Geri aðrir betur.
t
Móðir okkar,
Guðrún Gísladóttir
Hansen
Melgerði 17,
lézt 31. júlí.
Synir hinnar látnu.
t
Útför föður okkar,
Gríms Þórðarsonar
Grettisgötu 22b,
fer fram föstudaginn 2. ágúst
kL 3 e.h., frá Fossvogskirkju.
Börnin.
t
Útför eiginkonu minnar, móð
ur og tengdamóður okkar,
Ferdinu, Stefaníu
Bachmann Ásmundsdóttir
Hæðargarði 40,
fer fram frá Fossvogskapellu
föstudaginn 2. ágúst kL 1.30.
Blóm vinsamlegast afþökkuð.
Magnús Gíslason,
börn og tengdabörn.
t
Útför mannsins míns,
Gunnars Gíslasonar
kompássmiðs,
Hólabraut 6, Hafnarfirði,
fer fram frá Fríkirkjunni í
Hafnarfirði föstudaginn 2.
ágúst kl. 2 e.h.
Else Gíslason.
En Katrín gerði meira, hún tók
bílpróf, hafði atvinnuréttindi til
fólksflutninga og stundaði þá at-
vinnu jafn'hliða húsamálun um
margra ára skeið, fyrsti kven-
maðurinn er öðlaðist þau rétt-
indi hér á landi, einnig var hún
góður organleikari og sem ungl-
ingur hafði hún verið organisti
í sinni heimabyggð.
Þegar ég kynntist Katrínu var
hún orðin roskin kona, og frá
þeirri stundu urðum við vinir
alla tíð. Hún var vinur vina
sinna, traust, hjálpfús og góður
félagi. Hún hafði yndi af börn-
um, það var hennar eðli að
verja lítilmagnann, og voru ekki
fáir er hún leysti undan fjötrum
þrælsóttans með djörfung sinni
og hnitmiðuðu orðavali, því hún
var hugrökk og djarforð og eng-
inn var öfundsverður fengi hann
hana upp á móti sér, því þá var
hún hörð í horn að taka og gat
þá liðið langur tími til sátta.
Aldrei heyrði ég Katrínu kvarta
yfir neinu er að henni sneri, hún
horfði með djörfung fram á við,
en liti hún til baka, var það til
að minnast skemmtilegra
stunda, og þá hló hún sínum dill
andi hlátri, er ennþá ómar mér í
eyrum.
Líf Katrínar var ekki líf hinn-
ar óbrotnu íslenzku konu, hún
var ávallt í sviðsljósi samborgar
anna og skilaði hlutverki sínu á
sérstæðan og ógleymanlegan
hátt.
Ég veit að það fer vel um Kat-
rínu vinkonu mína, öðruvísi
gæti það ekki verið.
Ég vorkenni mér að hún skuli
vera horfin mér og minni fjöl-
skyldu, en ég er líka stoltur yfir
því, að forsjónin gaf mér tæki-
færi til þess að kynnast henni
Katrínu Fjeldsted, og það er mín
sárabót.
Þorgrímur Emarsson.
t
Þökkum hvers konar sóma
sýndan minningu,
Eggerts Ólafssonar,
lýsismatsmanns,
og alla samúð í okkar garð
við andlát hans og bálför.
Sérstakar þakkir viljum vfð
færa læknum og hjúkrunar-
liði Landakotsspítala.
Ragnhildur Gottskálksdóttir,
Sesselja Eggertsdóttir,
Ólafur Eggertsson,
Elínbjörg Eggertsdóttir,
Gottskálk Eggertsson,
Ragnhildur Eggertsdóttir,
Kjartan Eggertsson,
Jón Guðmundsson,
Erla Þorsteinsdóttir,
Jens Sprensen,
Guðrún Einarsdóttir,
Birgir Sigurjónsson
og barnabörn.
SVAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM

MÉR er farið eins og flestum öðrum, að ég vildi
gjarnan eiga vissu þess, að ég færi til himins, þeg-
ar ég dey. Er unnt að eignast þessa vissu, áður en
við deyjum?
í Ritningunni liggur það ljóst fyrir, að trúin á Krist
veitir örugga vissu um eilíft líf. Ég skal benda á nokk-
ur dæmi:
„Vér tölum það, sem vér vitum“. (Jóh. 3,11).
„Ég veit, á hverju ég hef fest traust mitt“. (2. Tím.
1,12).
„Vitum vér, að vér þekkjum hann“. (1. Jóh. 2,3).
„Af því þekkjum vér, að vér erum í honum“. (1.
Jóh. 2,5).
„Vér vitum, að vér erum komnir yfir frá dauðan-
um til lífsins“. (1. Jóh. 3,14).
„Af því þekkjum vér, að hann er stöðugur í oss“.
(1. Jóh. 3,24).
En fullvissuna hljótum við þá fyrst, er trú okkar
beinist að Kristi, og ekki fyrr. Þessi fullvissa veitist
okkur, þegar við felum líf okkar svo algjörlega á
vald Krists, að við afneitum sjálfum okkur og fylgj-
um honum heilshugar. Þá gefur Drottinn okkur vissu. 1
Hún er sérstök gjöf handa þeim, sem trúir, og eng- I
inn annar á hana. Það er í mínum augum einhver á-
hrifamesta stundin á samkomum okkar, þegar kórinn
syngur með fagnaðargný: „Heilaga vissa“. Höfundur-
söngsins var Fanny Crosby. Hún var blind, en hún sá 1
betur með augum trúarinnar en margir þeir, sem telj-
ast hafa heilbrigða sjón. Hún hafði lært að nota hina
andlegu sjón, og sú skynjun veitist okkur ekki, fyrr
en við tökum við Jesú Kristi.
- ÞAR RIKJA
Framhald af bls. 11
ekki til vopna gegn Rússum,
beiti þeir hernaðaríhlutun. Lík
legra þykir, að reynt verði að
finna einhverja málamiðlun,
sem báðir geti fallist á. a.m.
k. um sinn.
Þegar Tékkóslóvakía er bor
in saman við Ungverjaland,
landfræðilega séð, er augljóst,
að landið er betur til hernað-
ar fallið en Ungverjaland. En
eins og einn af eldri komm-
únistum í Prag sagði um dag-
inn: „Við munum sennilega
ekki grípa til vopna — við
vitum, að það yrði vonlaust
og mundi einungis valda til-
gangslausu blóðbaði. En Rúss
ar munu (ef þeir gripu til
hernaðaríhlutunar) þar með
fá til viðureignar fjórtán millj
ónir andstæðinga, sem í kyrr-
þey mundu vinna gegn þeim
og það yrði ekkert spaug fyr-
ir Rússa“.
Því að margt hefur breytzt
á ekki lengri tíma en þeim
tólf árum, sem liðin eru frá
því að Rússar bældu ung-
versku byltinguna niður með
vopnavaldi. Þjóðir heims, jafnt
stórar sem smáar virðast smám
saman hafa komizt að þeirri
niðurstöðu, að heppilegast
reynist áð beita pólitízkum
áhrifum en beinu valdi, reynsl
an á síðustu árum hefur sýnt
það víða um heim.
Tékkóslóvakía er ekki stórt
land, nær aðeins yfir tæplega
128.000 ferkílómetra og lengsta
leið milli landamæra er 768
km. Þegar á það er litið hvaða
lönd liggja þar að og hver
afstaða þeirra til deilu Tékk-
óslóvakíu og Rússa hefur ver
ið, er augljóst, að Tékkar
yrðu fljótt sigraðir í hernaði.
fbúarnir í lajidinu virðast
mjög samhentúi í þessari deilu
þótt ekkí séu peir allir sama
uppruna. Þeir eru, eins og
áður sagði, samtals rúmar fjór
tán milljónir. Þar af eru
Tékkar 65 prs., Slóvakar 28
prs. og afgangurinn nokkur
smærri þjóðabrota. Fjölmenn
astir þeirra eru Ungverjar, sem
telja 3,9 prs. þjóðarinnar,síð-
an koma Þjóðverjar, Pólverj-
ar, Ukraniumenn, Rússar og
fleirri enn smærri.
Tékkóslóvakía skiptist í 3
aðalhluta, Bæheim og Mora-
viu í vestri og Slóvakíu að
austan. Er landslag mjög fjöl
. breytt og fagurt, fjallakrans
umlykur landið að verulegu
leyti og svo skiptast á fjöll
og fljót, skógar og sléttur.
Um landið allt er dreift ótal
fallegum og sérkennilegum
gömlum borgum, bæjum og
þorpum, höllum, vígjum, kast-
ölum og kirkjum og mikil
auðlegð fornra minja. Þótt
Tékkóslóvakía eigi hvergi að-
gang að sjó, nema um stór-
fljótin, aðallega Elbu og Dóná
sem eru aðal siglingaleiðirnar
stunda þeir fiskirækt og fisk-
veiðar af kappi. Aðallega veiða
þeir í ánum, sem eru fjöl-
margar en einnig í vötnum
og tjörnum, sem víða eru af
mannahöndum gerð.
Á síðustu árum hafa lands-
menn gert mikið til þess að
laða að landinu erlenda ferða
menn og hafa uppi stórfelld-
ar áætlanir um frekari fram-
kvæmdir í þeim efnum. Grípi
Rússar tH hernaðaríhlutunar
og frekari kúgunar er hætt
við, að það reynist heldur frá
hrindandi fyrir ferðamenn og
yrði þá til lítis unnið mikið
starf.
Þó væri það lítilvægt at-
riði borið saman við það and-
lega og efnalega áfall. sem
landsmenn yrðu fyrir, ef Rúss
ar gripu til svo róttækra að-
gerða, — og ekki aðeins Tékk
óslóvakar heldur allar þjóðir
Austur-Evrópu og Vestur-
Evrópu. Þar með yrðu stigin
stór skref aftur á bak og að
engu gerðar þær vonir, sem
Evrópubúar hafa undanfarið
alið með sér um, að ríkja-
heildirnar tvær, Austur og
Vestur Evrópa geti aukið sam
skipti sín í milli og smám
saman þokað frá járntaldinu
þunga sem hangið hefur í
milli þeirra um aldarfjórð-
ungsskeið.
I

- ERLENT YFIRLIT
Framhald af bls. 10
svæði sambandsstjórnarinnar,
séu ekki eitruð af Nígeríumönn-
um, og fullvissa verður Lagos-
stjórnina um að leiðir þær, sem
reynt er að fá opnaðar til mat-
vælaflutninganna, séu ekki not-
aðar til herflutninga.
Samkomulag um Enugu?
Ljóst er að Enugu, fyrrver-
andi höfuðborg Biafra, sem nú
er á valdi sambandsstjórnarinn-
ar, er heppilegasta miðstöð hugs-
anlegra matvælaflutninga, en
þaðan er hægt að senda vöru-
bíla inn í Biafra. Önnur hugs-
anleg lausn er sú, að flugvöll-
urinn í Enugu verði lýst hlut-
laust svæði og væri þá hægt að
flytja vistir þangað óhindrað frá
spönsku eynni Fernando Po. Sam
kvæmt fréttum um helgina virð-
ist leiðtogi aðskilnaðarsinna, Oj-
ukwu ofursti, reiðubúinn að fall
ast á að flogið verði með vist-
irnar til Enugu, þar sem þær
verði skoðaðar áður en flogið
verði með þær áfram til flug-
valla í Biafra undir eftirliti
Rauða krossins.
Hins vegar geta hinir nýju bar
dagar. sem blossað hafa upp í
Biafra, gert að engu möguleik-
ana á því gagnkvæma trausti
sem nauðsynlegt er til þess að
samkomulag náist um matvæla-
flutningana og að friðarviðræð-
urnar í Addis Abeba beri ár-
angur. Að dómi kunnugra er hér
um að ræða lokaorrustu stríðs-
ins og að dómi sambandsstjórn-
arinnar getur henni aðeins lykt-
að með ósigri Biaframanna. Þús-
undir flóttamanna hafa undan-
farna daga streymt til heim-
kynna Ibó-ættflokksins þar sem
rúmlega fjórar milljónir flótta-
manna eru fyrir og verða að
þola ósegjanlegar hörmungar
ar.
Ægilegt mannfall hefur orðið
í liði Biaframanna og skærulið-
ar þeirra reyna að valda glund-
roða að baki víglínu sambands-
hersins. Þessir síðustu bardagar
geta gert að engu vonir um
frið í Nígeríu og þótt Biafra-
menn bíði ósigur eru þeir stað-
ráðnir að halda áfram barátt-
unni og grípa til skæruhernað-
ar. Þeir segjast ætla að berjast
til síðasta manns.
Hugheilar þakkir fyrir auð-
sýnda samúð og vinarhug við
andlát og jarðarför,
Guðmundar R.
Magnússonar
fyrrum framkvæmdastjóra,
Bræðraborgarstíg 5.
Svanhildur Gissurardó4tir,
böm, tengdabörn, baraa-
börn og barnabarnabörn.
Verzlunar- og
skrifsfofuhúsnœði
til leigu í .
Austurstrœti
Fyrirspurnir sendist til afgr. Mbl., merktar: „A1 8417“.