Morgunblaðið - 12.09.1968, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 12. SEPT. 1968
tryði henni ekki. Hún var orð-
in kafrjóð og kinnar hennar
brunnu af reiði
— Svo að þú fannst myndina.
En Hal sagði mér, að hann væri
búinn að brenna hana fyrir æva-
löngu.
— Nei, það var hann ekki,
sagði Pam Ég fann hana hjá
honfum ura hádegiisbiilið í dag.
Phyllis stirnaði upp. Hún hik
aði andartak en sagði svo í ör-
væntingu sinini. Hveir held-
urðu að þú sért, að ætla að
fara að setja mér kosti? Ég
sleppi Jeff alls ekki. Hann skal
giftast mér, hvað sem veltist.
— Það skal hann ekki, svar-
aði Kay kúldalega. — Hann
elskar þig ekki og hefur aldrei
gert en þú greipzt þetta sví-
virðilega hrekkjarbragð til þess
að fá hann til að giftast þér. Ef
þú ekki skrifar honum þetta, sem
ég sagði skal ég sýna honum
þetta bréf. Og ekki nóg með það
heldur skulu allir nágrannarnir
fá að vita um það. Og eftir það
þorir þú ekki að sýna þiig neóins-
staðar. Ég fullvissa þig um, að
þér væri miklu hollara að skrifa
honium. Jeff þetta bréf.
Meðan hún talaði, var eins og
Phyllis fé'lli saman. Hún flygði
sér á legubekk og fór að há-
gráta.
— Já, en hvað á ég að gera?
snökkti hún. — Ef ég missi
Jeff hef ég engan Hal vill ekki
giftast mér. Hann sagði mér það
frá upphafi, að hann vildi það
ekki.
— Ég held þér væri betra,
sagði Kay og röddin var nú orð
in ei'tthvað mildari, — að þér
væri bezt að fara héðan burt og
gleyma bæði Jeff og Ruhers.
Annað geturðu ekki gert.
Pam og Kay fóru skömmu síð
ar. Báðar voru þær slituppgefn
ar, bæði á sál og líkama. Allt
of þreyttar til þess að tala sam-
an á heimleiðinni. Kay tautaði
aðeins.
— Hvílík heppni, að ég skyldi
muna eftir leynihólfinu í skrif-
borðinu hans afa! Hvílík heppni!’
Pam kinkaði kolli og tók undir
það.
En á þeirri stundu þorði hún
ekki einusinni að hugsa sér, hve
mikil heppni þetta gæti orðið
fyrir hana.
19. kafli.
Hugh fór út þennan morgun
snemma í eftirlitsferð á akrana.
Jeff hafði verið úti, að því er
þjónustufólkið sagði, síðan í dög
un. Pam og Kay töluðu saman
yfir morgunverðinum, sem var í
seinna lagi.
— Það er dásamlegt að hafa
fengið hann Hugh heim aftur,
sagði Kay. — Ég get ekki lýst
því, hve dásamlegt það er.
Pam brosti til hennar. — Það
get ég ve'l skilið, Kay.
Kay kom sér betur fyrir í
körfustólnum
Það er sérstaklega gaman
a® vena þess vör, að hann gat
ekki verið án mín og kom þess-
vegna svona þjótandi heim aftur.
Ég held að þægilegasta kennd
konunnar sé að verða þess vör,
að maðurinn hennar getur ekki
án hennar verið. Hún þagnaði,
en bætti svo við.
En hér er ég að hrósa
happi yfir minni eigin gæfu,
þegar þín er enn í óvissu.
— Mér þætti gaman að vita,
sagði Pam, — hvort Phyllis
hefur nokkurnitíma skrifað Jeff
þetta bréf?
— Að minnsta kosti skrifaði
hún honum eitthvað, sagði Kay.
— Það bíður hans bréf með
hennar hendi, niðri í forstofu.
En vitanlega veit ég ekki,
hvað í því stendur.
Pam dró snöggt að sér andann.
— En hvað sem hún kann að
hafa skrifað, hélt Kay áfram, —
þá höfum við öll spilin á hend-
inni.
Nokkru síðar þekkti hún fóta-
tak Jeffs á svölunum að ganga
inn í húsið.
— Þetta er Jeff, sagði Kay.
Pam svaraði engu. Hún gat
það ekki. Einhver kökkur sat
fastur í hálsinum á henni.
Þær heyrðu hann stanza við
hilluna í forstofunni, og síðan
— Mér þætti gaman að vita,
hvað hún hefur sagt í þessu
bréfi, tautaði Kay. — Ó guð
minn, ég vildi gefa mikið til að
vita það. Þessi óvissa er hrein-
asta kvöl.
52
- ♦ •«-»
Andartaki síðar kom Jeffþjót
andi inn til þeirra. Hann virtist
allt í einu vera orðinn gjörbreytt
ur maður — algjörlega ólíkur því
sem hamn hafði verið. Höfuðið
á hon/um vatr kafrjótt af S'penm-
ingi, og griáu augiun ljómniuðu.
— Farðu út, Kay, sagði hann
snöggt við systur sína. — Ég
þarf að tala við hana Pam. . .í
einrúmi.
Kay gretti sig yfir borðið til
Pam.
— Þú gætir að minnsta kosti
lofað mér að ljúka við að borða,
í flriði muldnaði hún viJð Jeff. —
Við Pam eruim að ræða, hvað
hún ætlar að taka sér fyrir
hendur þegar hún kemur aftur
til Englands.
— Fjandinn hafi hvað hún
ætlar að gera, þegar hún kemur
til Englands! gaus upp úr Jeff.
— Ég skal sjá um það allt. Æ,
í guðs bænum farðu út, Kay!
— Já, en maturinn minn, mót-
mælti hún.
— Hugsa sér að geta verið
með hugann við mat, þegar. . .
sagði hann.
Hún leit á hann með sakleys
is svip. — Þegar hvað? spurði
hún rólega.
— Ekkert, tautaði hann. — Ekk
ert, sem ég . . . Ég vil bara
tala við hana Pam. En hanm gat
ekki leynt titringnum í röddinni
sem stafaði af eintómum fögnuði.
Pam sagði ekki neitt. Hún
þorði ekki að líta á hann. Ann-
að veifið fór hiti um hana alla,
en svo varð hún ísköld. Hún
neynidá að tyggja brauðbita, en
hiamn ætlaiði þá alveg að kaefa
hana.
Kay var óvenju lengi að
ljúka við kaffilöggina, sem eftir
var í bollanum hennar. Sem
snöggvast langaði Pam að biðja
hana um að flýta sér — grát-
biffja hana um að flýta sér, en
á næsta andartaki langaði hana
mest til að skríða til hennar á
hmjánum og biðja hana að yfir-
gefa þau ekki. Skilja hana aldrei
eftir eina hjá Jeff. Á einhvern
hátt, gat hún ekki hugsað sér að
vera ein með honum.
Loksins setti Kay frá sér boll
ann og sagði: — Jæja, þið tvö,
ég skal láta þetta eftir ykkur.
Svo benti hún fingri hæðnislega
að Jeff og bætti við: — Em ég
verð að fá eitthvað í aðra hönd
fyrir að hlaupa svona frá matn-
um í miðju kafi!
Hanm brosti til hemmiair, — Ég
skal gera mitt bezta systir góð?
Pam sat kyrr við borðið eftir
að Kay var farin út. Hún sat
grafkyrr og þorði sig ekki að
hneyfa. Hanm laigði hömd á öxl
hemmar.
— Pam, sagði hann, eftir þögn,
Vélfræðikennara
vantar að bændaskólanum á Hvanneyri.
SKÓLSTJÓRI.
eiJíSSft-
Tilkynning frá
barnamúsíkskóla
Reykjavikur
INNRITUN stendur yfir þessa viku eingöngu (til laug- '
ardags). Innritað er frá kl. 3—6 e.h. í Iðnskólahús-
inu, 5. hæð, gengið inn frá Vitastíg.
Allir nemendur, sem innritazt hafa í Forskóladeild
og 1. bekk skólans og hafa ekki komið með afrit af
stundaskrá sinni enn, geri svo í síðasta lagi mánu-
daginn 16. september kl. 3—6 e.h., en helzt fyrr.
Ógreidd skólagjöld greiðist um leið.
Þeir nemendur skólans, sem sóttu um skólavist sl.
vor, komi einnig þessa viku kl. 3—6 e.h. með afrit af
stundaskrá sinni og greiði skólagjaldið um leið.
Skólagjöld fyrir veturinn:
Forskáldadeild
1. bekkur barnadeildar Kr. 1500.—
2. bekkur barnadeildar — 2200.—
3. bekkur bamadeildar — 3200.—
Framhaldsdeild — 4000.—
sem virtist standa heila eilífð.
— Ég veit ekki, hvernig ég á
að koma orðum að því og hvern-
ig sem ég geri það,verðurþað
sjálfsagt vitlaust. Hann sitamaði,
en svo brýndi hann raustina og
saigði. Ég els'kia þiig, Paim!
Elska þig, elska þig! Ég reyndi
að segja þér það þarna um
kvöldið á dansleiknum — þegar
hann Ruthers ónáðaði okkur
Og svo skeði nokkuð. Mér
fannst ég verða, sóma míns
vegna, að giftast Phyllis Bevan.
En það var hræðileg tilhugs-
un. Ég elskaði þig svo heitt að
það var kvalræði til þess að
hugsa, og verða að giftast henni.
En nú hefur hún skrifað mér
og gefið mér frelsi mitt, af frjáls-
um vilja. Hún segir, að hún vilji
ekki giftast mér, en ætli aftur til
Eng'ands og setjast þar að. ,
Pam, ef þú vissir, hvílíkur léttir
þet'ta er. Hann næstum sfcundi.
Hægt og hægt lyfti hann henni
upp úr sætinu og sneri henni að
sér.
— Pam, horfðu á mig, elskan
imlín! Gefðu 'miér eitt orð tiíl upp-
örvunar og vonar! Ég elska þig
og ætla alltaf að elska þig. Æ,
Pam, geturðu ekki elskað mig
svolítið líka?
Þá le’Jt hún k>k,s upp. Tár voru
í augum hennar, en það voru
tár ótrúlegrar hamingju. Þau
runnu niður kinnar hennar, en
hún blygðaðist sín ekkert fyrir
þau.
— Ó, Jeff, hvíslaði hún. Rödd-
in var hás. En á næsta vetfangi
var hún í faðmi hans og hann
hélfc henni fast að sér. En henn-
ar airnmair lágiu fast um háls hans.
— Ég tilbið þig, hvíslaði hann.
— Þú ert dásamlegasta stúlk-
an í ö'llum heiminum.
— Þú ert dásamlegur sjálfur,
Jeff, sagði hún lágt og kyssti
hann. f sama bili kom Kay imm
um dyrnar utan af svölunum.
Hún stóð þarna með hönd á
síðu og hló að þeim.
— Jæja, Jeff, sagði hún. — Er
hún Pam ekki í þann veginn að
fara til Englands, eða hvað?
— Fara til Englands, gaus
upp úr honum í reiði. — Ekki
aldeilis: Hún verður kyrr hérna
hjá mér. . .alltaf!
Og armar hans hertu takið um
grannvaxnar herðar henni um
leið og hann sagði þetta
— Jæja, 9agði Kay, — þú þairft
nú ekki að verða vondur. Mér
datt bara svona í hug að spyrja
að því. Guð minn góður, svo að
þið ætlið þá að fara að gifta
yklkiuir! En óvænt! En uim leið og
hún sagði þetta, brosti hún
igliettniisliegia fcil Paim að baki
Jeffs.
(Sögulok).
12 SEPTEMBER
Hrúturinn 21 marz — 19 apríl
Forðastu eyðslu um efni fram.
Nautið 20. apríl — 20. maí.
Auðvelt er að láta blekkjast. Byggðu á reynsulnni. Ræddu
ekki um alvarleg málefni fyrr en á morgun.
Tvíburarnir 21. maí — 20. júní.
Forðastu óþarfa umgengni við aðra í dag, og skoðaðu hug þinn.
Krabbinn 21. júní — 22. júlí
Þú lendir auðveldlega í deilum varðandi fjármál við gagn-
stæða kynið. Festu fé eingöngu þar sem því er óhætt. Sinntu ein-
hverjum hugðarefnum.
Ljónið 23. júlí — 22. ágúst.
Það hefnir sín, ef þú gerizt of ýtinn. Farðu um flest mál
með ýtrustu varúð, þar eð fólk er þrasgjarnt í dag.
Meyjan 23. ágúst — 22. september.
Róðurinn reynist þungur í hafsjó fornra dyggða. Láttu eins
og ekkert hafi í skorizt. Reyndu að lenda ekki í áresktri við
forna fjendur.
Vogin 23. september — 22. október.
Hætta er á fjármunatapi. Gættu þess vel að eiga enga sök
því, og gerðu þér grein fyrir eigin takmörkunum.
Sporðdrekinn 23. október — 21. nóvember.
Efasemdir þínar fá byT undir báða vængi. Kviksögumar á
kreiki eru fremur ótrúlegar. Farðu varlega í umferð og allri
meðferð vélknúinna tækja, í dag og í kvöld.
Bogamaðurinn 22. nóvember — 21. desember.
Svo virðist, sem þú hafir haldið að einhverju máli væri með
öllu lokið, en það kann ennþá að hafa einhverja afleiðingar.
Upplýstu þá, sem ekki hafa heyrt nema aðra hlið málsins.
Steingeitin 22. desember — 19. janúar.
Þú skalt halda áætlunum þínum, því að þú kannt að iðrast
þess að leggja út á nýja braut. Ekki er allt gull sem glóir.
Forðastu deilur.
Vatnsberinn 20. janúar — 18. febrúar.
Kviksögurnar ætla allt að kæfa í kringum þig. Kannaffu
sannleiksgildi sagnanna, áður en þú leggur nokkurn trúnað á þær.
Fiskarnir 19. febrúar — 20. marz.
Erfitt reynist að komast að sannleikanum. Forðastu að særa
fólk með hranalegu orðavali þínu. Sjúkdómsgreiningar virffast
standa nokkurnveginn heima.