Morgunblaðið - 13.09.1968, Blaðsíða 15

MORGUNTBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 13. SEPT. 19G8
15
FlB vill nýja skipan á innheimtu
útvarpsgjalda
— 2. ársþing félags íslenzkra bifreiða-
eigenda haldið á Blönduósi um helgina
Annað landsþing F.Í.B. Félags
íslenzkra bifreiðaeigenda var
haldið á Blönduósi um s.l. helgi.
Meðal helztu mála, sem þingið
fjallaði um, var afnám útvarps-
iðgjalda í bifreiðum og tiliaga
um alveg nýja skipan á inn-
heimtu útvarpsiðgjalda, í stuttu
máli á þann veg, að útvarps-
gjald greiði allir einstaklingar
frá 18 ára til 67 ára, og þau
félög sem greiða kirkjugarðsgj.
Einnig var samþykkt ályktun um
stofnun ferðaskrifstofu FÍB, og
var skýrt frá henni hér í sunnu
dagsblaðinu.
Stjórn FÍB hefur sent frá sér
fréttatilkynningu um störf og
áhlytanir þingsins og er hún á
þessa leið:
Annað langsþing F.f.B. Félags
ísl. bifreiðaeigenda var haldið á
Blönduósi dagana 7. og 8 sept-
ember 1968. Um fimmtíu fulltrú-
ar og umbosmenn víðsvegar af
landinu voru þar mættir til að
ræða um málefni bifreiðaeigenda
og gera tillögur í þeim. Lands-
þingið var sett á laugardags-
morgun kl. 10 á Hótel Blöndu-
ósi af framkvæmdastjóra F.Í.B.
Magnúsi H. Valdimanssyni. Þing-
forsetar voru kjörnfr Ólafur G.
Einarsson sveitarstjóri og Kjart
son frá Akureyri. Formaður fé-
iflundarritari Sigurður Sigurðs-
son frá Akurepr.i Formaður fé-
lagsins Arinbjörn Kolbeinsson
læknir flutti skýrslu stjórnar-
innar fyrir síðastliðið starfsár.
í félaginu eru nú milli þrettán
og fjórtán þúsund félagsmenn
Gat Arinbjörn þess, að um 40prs.
bifreiðaeigenda í landinu væru
félagsmenn í F.Í.B. og væri það
meira hundraðáhlutfall en í öðr
um löndum. Arinbjörn gat því
næst um helztu viðfangsefni á
síðastliðnu starfsári, svo sem
vegaþj ónustuna, tryggingamálin,
mál varðandi hægri umferð,
ferðatryiggingar og aðild félags
ins að ýmsum samtökum, nefnd
um og alþjóðaráðstefnum og um-
ferðar- og slysamál. Auk þess
næddi hann um ljósastillingu,
sjálfsþjónustu og hina nýju skoð
unarstöð félagsins að Suðurlands
braut 10, sem hann kvað mjög
merkilegt nýmæli í starfsemi fé-
lagsins. Hann kvað einnig árs-
gjald F.Í.B. vera eitt hið lægsta
í hliðstæðum félögum í nágranna
löndunum. Þá las Valdimar J.
Magnússon gjaldkeri félagsins
reikninga þess og skýrði þá ýtar
lega, en niðurstöðutölur reksturs
reikninM voru kr. 5.130.486.64
en niÖurstöðutölur efnahagts-
reiknings voru kr. 3.152.114.42.
Reikningarnir voru samþykktir
í einu hljóði. Merkustu tillögur
sem fram komu á fundinum voru
m.a. þessar: Tillaga um niðurfell
ingu sérstakra útvarpsgjalda fyr
ir útvarpstæki í bifreiðum, og
var lagt til, að framvegis verði
útvarpsafnotagjöldin lækkuð frá
því sem nú er, en innheimt af
öllum sem skylt er að greiða al-
mannatryggingargjöld og orðnir
eru átján ára. Auik þess greiði
afnotagjöld þeir, sem eldri eru
en 67 ára og hafa brúttótekjur
150 þús. kr. eða meira. Þá verði,
á hvert það fyrirtæki sem gert
er að greiða kirkjugarðsgjald
lagt útvarpsafnotagjald og út-
varpsafnotagjöldin verði inn-
heimt um leið og önnur opin-
ber gjöld.
Þá var samþykkt tillaga að
FÍB. hæfi undirbúning að stofn-
un ferðaskrifstofu, sem verði
eign félagsins.Þetta mál hefur
verið alllengi á döfinni og heyr
ir til nýmæla í félagsstarfsem-
inni. Ýmsar vegamálatillögur
voru samþykktar og helztar þess
ar, að skipuð verði nefnd af
samgongumálaráðherra til að
rannsaka nýtingu vegafjár og
gera tillögur til endurbóta, eink
anLega, að hagnýttir verði þeir
setja ol'íumöl á vegi, sem eftir
aka 200 til 1000 bílar á dag.
Lausleg athugun hefur leitt í
ljós, að yfirborðsslitlag úr olíu-
möl mætti leggja mest allan veg-
inn milli Akureyrar og Reykja-
víkur fyrir 150 milljónir króna
á sex metra breiðan veg.
Þá hefur félagið ákveðið, að
stofna til vegamálanefndar inn-
an félagsins til að vinna á milli
þinga að ýmsum verkefnum, sem
voru nánar skýrð á þinginu. Mik
ið var rætt um benzínverð og
Ræðumaður fullyrti, að þungir
bílar yllu mestu sliti á vegum,
og skattl. á þá væru í engu sam-
ræmi við það slit. .Mótmælt var
nýjum álögum á bifreiðaeigend-
ur, nema þeir skattar væru not
aðir til að byggja varanlega vegi
á fjölförnum leiðum. Valdimar
upplýsti það, að ríkissjóður fær
kr. 4.67 af hverjum lítra benz-
íns og er áætlað að sú upphæð
nemi rúmum 310 milljónum ár-
ið 1968. Kostnaður við að leggja
olíumöl sem yfirborðsslitlag á
vegi er talinn kr. 300 þús. á kíló
meter. Fyrir þennan skatt
mætti því leggja olíumöl á 1000
kílómetra. Heildartekjur ríkis-
sjóðs af bifreiðum og rekstrar-

Mynd þessa tók Gunnar G. Iníimarsson af fulltrúum og umbíffsmönnum FÍB á 2. landsþingi
iélagsins á Blönduósi um helgina.
möguleikar, að bjóða út bygg-
ingu (lagningu) vega og við-
hald þeirra á almennum vinnu-
markaði.
Þá verði gerð áætlun um að
þungaskatt og hafði Valdimar J.
Magnússon framsögn um það mál.
Kom þar fram, að lélagir vegir
á fjölförnum leiðum valda á ári
hverju gífurlegu fjárhagstjóni.
vörum til þeirra voru árið 1967
kr. 902 milljónir. Heildarfram-
lög til vega voru það ár aðeins
kr. 374 millj. Áætluð framlög
til vega 1968 eru kr. 467 millj.
Þór Hagalín skrifar:
Enginn einstaklingur getur skotiö
sér undan þeirri ábyrgð, sem er
grundvöllur lýöræðis
IMaudsyn þjóðmálafræðslu
á víðsýnum grundvelli
arinnar ofurmannlegt afrek, og
þar eð andstæðar skoðanir hafa
ekki hljómgrunn þá stundina
verður það að venju að líta á
alla leiðtoga sem ofurmenni.
Allar þjóðir, sem hafa nýlokið
MÉR skilst að stór hluti þjóðar-
innar ætlist í dag til þess að
ungt fólk sé reitt þjóðfélaginu.
En ég er ekki reiður, því þegar
ég fletti blöðum mannkynssög-
unnar hef ég veitt athygli ýms-
um sannindum, sem allstaðar eru
svo undantekningarlaus á öllum
tímum, að ég hlýt að sannfærast
um, að aðeins sjálft éðli manns-
ins getur ráðið þar um. Ég ætla
að nota tækifærið hér að gera
tvenn slík sannindi að umræðu-
efni.
Fyrri sannindin, sem gagn-
fræðaskólanemendur reka fljótt
augun í eru, að sagan greinir frá
urmul af herkonungum, bylting-
arforingjum og sjálfstæðishetj-
um — en hins vegar er auðvelt
að hafa tölu á þeim mönnum,
sem hún hefur geymt sakir stjóm
vizku á friðartímum.
Hin sannindin em þau, að í
kjölfar hvers árangunsriks hern-
aðar, byltingar eða sjálfstæðis-
baráttu kemur ávallt tímabil
þjóðardeyflu, þegar þegnarnir
spyrja hvern annan í undrun:
„Til hvers var barizt?“
Og ef við skyggnumst dýpra
í ástandið á þessum deyfluskeið-
um hljótum við að viðurkenna,
að þjóðin hefur ýmsar ástæður
til að hrósa ekki sigri. Þjóðfélag
ið virðist fullt af misrétti, þjóð-
arandinn rislítill, stöðugleiki af
skornum skammti, framfarir til-
viljanakenndar og vfða má sjá
varhugaverðar sprungur í ýms-
um burðarásum þjóðarheildar-
arinnar, enda snýst deyflan oft
upp í upphaf nýrrar byltingar,
svo sem við höfum orðið vitni
að í Austurlöndum nær, en síðan
tekur við mýtt deyfluskeið.
Og ósjálfrátt vaknar spuming
í huga söguskoðandans: ,,Eru það
þriðju sannindin, að forustu-
menn nýbyltra þjóða séu ekki
vanda sínum vaxnir?“ Og ef við
eigum ekki áð þurfa að horfast í
augu við þetta, sem ömurleg en
óumflýjanleg sannindi, verðum
við að setjast niður og finna
aðra skýringu sannari.
I leit að þeirri skýringu skul-
um við taka til athugunar þá
þjóðarsögu, sem við þekkjum
bezt, og til að geta séð sjálf
okkur í réttu ljósi skulum við
líta á þann þjóðararf, sem við
höfum notið í uppeldi okkar.
í hugum tslendinga hafa stjórn
mál líðinna alda einkennzt af
tvennu: sífelldum neyðarsparn-
aði — og þegar lítilshgttar rofaði
til í brauðstritinu sjálfstæðisbar
áttu. Öll barátta þarf að hafa
sameiningartákn, og þjóð, sem á
sér engar stofnanir, hefðir, fána,
þjóðsöng eða annað slíkt, búa
sér til sameiningartákn í þeim
mönnum, sem fremstir ganga í
sameiginlegri baráttu, — þeim
mönnum, sem síðar verða sjálf-
stæðishetjur.
Um leið liggur það í eðli allrar
sjálfstæðisbaráttu, á sama hátt
og það lá síðar í eðli verkalýðs-
baráttunnar á fyrstu árum henn-
ar, að almennt er viðurkennt, að
við það ofurefli er etja, sem þjóð
in varpar á sökinni fyrir allri
áþján og óáran, sem hún verður
að þola.
Þess vegna er eðlilegt, að sjálf
stæðishetjurnar vinni í huga þjóð

Þór Hagalín.
að vinna stríð, bylta ranglátu
þjóðskipulagi eða öðlast sjálf-
stæði, hafa vanizt á að líta á
leiðtoga sína sem ofurmenni, þótt
að minnsta kosti sjálfstæðishetj-
urnar hafi hins vegar gert sér
grein fyrir, hve lítils þeir hefðu
verið megnuigir án velvildar og
stuðnings þjóðarinnar.
Eftir hæfilegan fögnuð vaknar
svo þjóðin með timburmenn sig-
urvímunnar, og verður að horf-
ast í augu við þá hversdagsgráu
staðreynd, að sjálfstæði er engin
allra meina bót, heldur aðeins
tækifæri til að uppskera eigin
ávöxt. En hvað, við höfum stjóm
málamennina — þessi ofurmenni
sem færðu okkur sjálfstæði —
þeim verður ekki skotaskuld úr
þessu.
En leiðtoginn var ekkert ofur-
menni — hann var aðeins sam-
og kr. 547 millj. árið 1969, en
aukningu þessa vegafjár er afl-
að með hinum nýja benzínskatti
án þess að um nokkur framlöig
úr ríkissjóði sé að ræða.
Ingvar Guðmundsson kennari
hafði framsögu í umræðunum um
afnotagjöld útvarpstækja, sem
áður er að vikið í þessari til-
kynningu. ..
Þá urðu miklar umræður um
notkun vegafjár, áætlunargerð í
vegamálum, tilraunir vegagerðar
ríkisins í vegalagningum oig um
olíumöl. Framsögumenn voru þeir
verkfræðingarnir Sveinn Torfi
Sveinsson og Jón Bergsson.
Kjartan Jóhannsson læknir
hafði framsögu um H-umferð
hér á landi og öryggismál ýmis
konar. Árni Guðjónsson hrl.
skýrði frá undirbúningi félagsins
að stofnun ferðaskrifstofu F.Í.B.
en Ferðamálaráð hefur yfir sitt
leyti mælt með því.
Mál varðandi þjónustu við fé-
lagsmenn voru mikið rædd og
hafði Hrólfur Halldórsson skrif
stofustjóri framsögu um það mál.
í stjórn félagsins fyrir næsta
starfsár eru þessir mienn: Arin-
björn Kolbeinsson læknir. Valdi
mar J. Magnússon framkvæmda-
stjóri, Haukur Pétursson verk-
fræðingur, Gísli Hermannsson
verkfræðingur og Ólafur G. Ein
arsson sveitarstjóri, en varamenn
Einar Sigurðsson verkfræðingur
og Gísli J. Sigurðsson póstfull-
trúi. Endurskoðendur voru kjörn
ir Jón Helgason kaupmaður og
Níels Carlsson framkvæmdastj.
Mikill áhugi ríkti á þinginu og
fór það mjög ánægjulega fram í
alla staði, en því var slitið að
afloknu hádegi á sunnudeiginum.
einingartákn í sameiginlegri bar-
áttu. Nú er hann ekki lenigur
sameiningartákn, oig baráttan
heldur ekki sameiginleg. En
samt vill þjóðin halda sínum of-
urmennum, þótt það kosti hana
að fyllast vonbrigðum, þegar
stjórnmálamennirnir fullnægja
ekki draumórum hennar. Afleið-
ingin verður svo, að fyrr en var-
ir missir fólkíð trúna á, að stjóm
mál geti komið góðu til leiðar —
þótt þau fjalli raunar ekki um
neitt annað en velferð þess sjálfs
— og lítur stjórnmálamenn sína
hornauga — eftir að hafa gengið
til kosninga og kosið þá til að
sjá um velferð sína og vernda
það fyrir allri óáran.
Þannig skapast sá þjóðarjarð-
vegur, sem upp úr sprettur það
illgresi, sem okkar bíður að reita,
ef vi'ð ætlum að sá arðbærum og
fegrandi jurtum, og er svo þétt-
vaxið, að í myrkviðum þess hef-
ur verið gengið tii kosninga milli
stjórnmálamanna og þjóðarinnar.
Vissulega verðum við að við-
urkenna þriðju sannindin:
„Stjórnmálamenn okkar em ekki
vandanum vaxnir.“ En við skul-
um bíða eilítið með að fella dóm,
því sannindin eru tvíþætt. Stjóm
málamennirnir sækja a'ð vand-
anum með vopnum, sem þjóðin
leggur þeim í hendur, alveg á
sama hátt og þegar vandinn var
fólginn í erlendu valdi, sem hún
vildi brjóta af sér.
Það mætti eins orða sannindin
þannig: „Vandinn er stjórnmála-
mönnum okkar ofvaxinn."
Það hefur verið haft að orði,
að Jón Sigurðsson hafi borið
sverð okkar og skjöld með sóma,
en leggur þjóðin í dag forustu-
mönnum sínum í hendur sverð
og skjöld, sem hægt er að bena
me'ð sóma?
Hvert var þá hið bitra sverð
og traustur skjöldur Jón Sigurðs
sonar í sjálfstæðisbaráttunni?
Svarið liggur í augum upp:
öflug og einhuga afstaða fólfcs-
ins í landinu, sem var að berjast
fyrir sameiginlegu takmarki —
sjálfstæði þjóðarinnar.
í dag er sverðið deigt og skjöld
urinn brotgjarn — því afstaða
fólksins í landinu er hvorki öfl-
ug né einhuga. Við getum ekki
búizt við að hún sé einhuga,
því þótt allir vilji stefna upp eru
menn ekki sammála um hvaða
tind þeir vilja klífa, né heldur
hver sé grefðasta leiðin.
En afstaðan er heldur ekki öfl-
ug — og þar er meinið, því það
Fr&mhald á bls. U