Morgunblaðið - 03.12.1968, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, Í>RIÐJUDAGUR 3. DESEMBER 1968
Borð og stólur óskost
Óskað er eítir vel útlítandi 10 borðum og 40 stólum fyTÍr
félagsheimili. Uppl. í sdma 24020 á skrifstofutíma eða
síma 32628 eftir kl. 7.
Byggingarsamvinnufélag simamanna
Aðalfundur
verður haldinnlauigardaginn 7. des. 1968.
kL 1.30 í fundarsal F.Í.S. í landssímahúsinu.
Dagskrá: 1. Venjuleg aðalfundarstörf.
Önnur mál.
STJÓRNIN.
að BEZT
er að
auglýsa í
Morgunbla5inu
Meira en fjórði
hyer miði yinnuríípH
Dregið verður 5. desember
Hæsti vinningur 1 milljón
Endurnýjun lýkur ú kúdegi drútturdugs
Vöruhappdrætti SÍBS
Einbýlishús
Óska eftir að kaupa einbýlishús eða stóra hæð. Tilb.
sendist Mbl. merkt: „6389.“
Chéri
No. 262. - Dragt og hattur hekklað
úr Chéri gami. - Gæða garn úr
Orlon-Fjölbreyttar uppskriftir
finnast í Sönderborg Prjónabókum.
Þorsteinsbúð Snorrabraut 61
Þorsteinsbúð Keflavik
2
LESBÓK RARNANNA
LESBÓK BARNANNA
3
að í friði og ró.
Eftir skamma stund
var PaH'i grís kominn út
í skóg. í>að var dimmt í
ekógium og draugalegt
uim að liftast, en PaJli
grís herti upp huigamn og
gekk áfram. Hann hafði
efcki gengið lengi þegar
hann mætti rádýri. Ró-
dýrið var í þann veginn
að taka sér siðdegisblund
inn, því það var vant að
leggja sig á daginn. Það
var syfjað og alls ekki í
góðu skaipL
„Þú átt að heilsa kurt-
eialega, þegar þú mætir
sterkaata grís heims",
sagði Pailili grís móðgað-
ux.
Rádýrið svaraði ekki,
heldur gekk í kritngutm
Palla gris og horfði á
hann með hálflokuðuim,
syfj ulegum augum.
„Nei, þetta þoli ég
ekki“, æpti PallL „fyrst
þú getur ekki heilsað ai-
mennilega monithanmn
þinn, þá sieail ég kenna
þér það“. Og svo tók
Palli grís ianigt tilhlaup,
til þess að gefa rádýrinu
einn á ‘ann. Hann kom
æðandi í áttina að rádýr
inu, en rádýrið heyrði
hann koma og stökk ti'l
hliðar, en Palli grís gat
ekki stöðvað sig og rak
trýnið á kaf í eitt tréð.
„Afsakiaðu“, sagði rá-
dýrið sytfjulega, „en ég
var neyddur til þess að
stökkva annars hefðir þú
rekist á mig“.
Svo gekk rádýrið í
burtu, en PaMi grís iá
eftir á jÖFðinni með marið
og blátt trýni. Eftir
nokkra stund var hann
farinn að jafna sig og
staiulaðist loks heim.
Dýrin heima á bæmum
urðu mjög leið yfir að
sjá PalLa grís aftur, en
þau komust fljótt að
raun um að Palili gríis var
orðinn gerbreyttur, góð-
ur og vingjarnlegur og
gerði engum mein.
„Einhver hlýtur að
hafa tuskað hann til, ég
viidi að ég vissi hver“,
sagði Snoppia. Hún æ-tti
bara að vita, að það var
eitt af hinwm ótal mörgu
trjám skógariins, sem
lækkaði rositann í Paila
igrís!
Hvað gengur á?
(lausn úr síðasta blaði)
1:B, 2:F, 3:D, 4:C, 5:A,
6:E.
Það er greinilegt að þau vantar öll eitthvað.
Neðst á myndinni sérðu hlutina. Þú skalt nú
reyna og finna hver á hvað.
ganga. Reyndu nú einu
sinni enn“.
Rádýrskálfurinn reyndi
einu sinni enn, og í
þetta skipti tókst honum
það næsrtum þvi, en svo
datt hann aftur niður í
graisið.
„Eimiu sinni til“, sagði
„Á fæturna aftiur“,
ssigði móðÍT hans.
I þetta sinn var hann
m iiklu stöðugri og hann
giaddist yfir því að fá að
sjá svoiítið meira af heim
inum.
„Var það svoma erfitt
fyrir þig að læra að nota
Litli rádýrskálfurinn
IINNI í þétlta skóginum
stóð rádýrið og horfði á
lirtila díiótta kálfinm sinn.
sem lá þarma nýfæddur í
gnasinu. Kálfurinn
reyndi án árangurs að
standa á fóbunum, en það
var erfitt, vegna þess að
faeburnir voru, eims og
aillir aðrir rádýraifætur,
lamgir og mjög mjóir.
„Nei, mamimia", kvart-
aði hann, ,þú hlýtur að
hafa iátið mig fá vitlausa
fætur. . . . það er ekki
einu sinni hægt að
sbanda á þeim. Þegar hin
dýrin sjá mig fara þau
ábyggilega að hlægja og
kailla mig klaufa“.
kla-ufa".
Og rádýrskállfurinn litli
horfði reiðilega á
heimsku fæturna sína,
sem ekki viJdu hlýða hon
um.
„Vertu þolinmóður“,
sagði móðir h-ans hug-
hreystandi, „fæturnir
þínir eru rtógu góðir, þeir
eru bara svo nýir ennþá.
A'lit er erfitt í byrjun, og
ég man vel að ég var al-
veg eins leið á fótunum
mínum, þegar ég var litil
o® hafði ekki lært að
rnóðir hams buighreysí-
andi.
Og í þetta Skipti ga
hann staðið, — en aftur-
fæturnir nötruðu undir
honum og framfæturna
þorði harnn ekki fyrir siM
litla lif að hreyfa.
„Þarna sérð>u“, sagði
móðir hans, „þú getur
þetta alveg“.
„Já, en ég þori ekki að
’hreyfa mig“, sagði rádýrs
káifurinn a'um'ngjailega
og datt afbur niður í gras
ið.
fætuma, þegar þú varst
■ítiC?“ spurði hann móð-
ur sína.
„Já, það fúWvi-ssa ég
þig tim“. sagði móðir
^ans og hló.
. Gat pabbi ekki h> Idur
stiað ð á fótunum þegar
hann var litill?" spurði
'-‘'dvi-íktálfurinn.
„Nei, auðvitað ekiki“,
ivaraði móðir híins, ,,það
geta pmgin dýr eða menn
gengið, þegar þau fæðast
og mennirnir læra mikið
seinna en við að nota fæt