Morgunblaðið - 04.12.1968, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 4. DBS. 1968
17
Afbrotaaldan
MbL hefur haft samband vi5
fjórar konur, sem ráðizt hef-
ur verið á hér í borg og þær
misst veskin sín í árásumþess
um:
Guðrún Magnúsdóttir, ritari
var fyrsta konan, sem varð
fyrir barðinu á þeim, ogsagði
hún meðal annars:
„Mér varð auðvitað illt við.
Ég var á gangi í Garðastræti
er hann réðist á mig, maður-
inn.
Hamn var tegleigur, með mik
ið dökbt hár og vel klædd-
ur. Ég sá, að ekki skorti hann
neitt af veraldlegum aðbún-
aði.
Ég fór svo upp í Túngötu
til vinafó'lks míns, þangaðvar
ég á leiðinni, er þetta gerðist.
Þaðan hringdi ég á lögregl-
una og nokkru seinna bað
hún mig að koma og kíka á
menn niðri á lögreglustöð,
sem þá höfðu ráðizt á aðra
konu í sama tilgangi. Ég gat
ekki ábyrgst að þetta væru
sömu mennirnir því að mér
hafði sýnzt sá, er á mig réð-
ist vera eldri. Það kom þó
upp úr kafinu, að það voru
sömu mennirnir á ferðinni,
því að þeir játuðu á sig að
hafa rænt veski mínu. Höfðu
þeir setið inni á kaffihúsi, og
skort fé til að borga með,
og var þetta ráð það sem
þeir tóku til að borga upp í
skuldir sínar.
Margt var það, sem ég tap-
aði af eigum mínum, sem ó-
bætanlegt er og ófáanlegt, en
ekki samt nærri allt metið til
fjár. Piltarnir fleygðu vesk-
inu í höfnina og vissu, hvar,
því að þeir bentu lögreglunni
á staðinn.
— Mér líður ágætlega eft-
ir þetta. Það er ekkert að
mér. Ég er svo sem hvorugt,
örugg eða hrædd. En mér varð
hugsað til þessarra manna, og
hverskonar óilánsmanneskjur
þetta væru, að eiga engin
önnur úrræði.
H«Iga Jónsdóttir, heitir önn
ur kona, sem varð fyrir barð
inu á pörupiltunum, sem voru
þetta kvöld á ferðinni til að
leita sér skotsilfurs til að
mæta veitingahúsþörfum sín-
um.
— Hvernig varð yður við
Helga?
— Nú, mér varð svo sem
ekkert við. Þetta gerðist svo
fljótt.
— En hvernig hugsuðuð
þér til mannsins?
— Ég gat ekki annað en
sárkennt í brjósti um hann,
piltinn. Mér fannst hann eiga
svo bágt. Mér fannst það
svo ömurlegt, að ungir menn
skyldu fást til þess að gera
svona hluti.
— Var hann ekki skömm-
ustulegur?
— Ég veit það nú ekki,
það er ekki svo gott að segja.
Ég sá hann nú í ljósi úti á
lögreglustöð. Hann var snyrti
legur og ekkert þesslegur að
eiga svona tiltæki til. Hann
hefur verið viðvaningur, bless
aður. Hinn virtist vera kald-
ari.
— Hvernig er yður innan-
brjósts, núna er þér eruð ein
á ferli?
Hefur þebta haft ill áhrif á
yður? Eruð þér hræddari en
áður?
— Nei það er svo sem sama
hvar maður gengur. Fólk á
bara að passa sig. Það er
ekki vert að vera með neina
peninga eða neitt vermætt á
AUGLÝSING
Að gefnu tilefni skal ítreka eftirfarandi reglur, sem
gilda um áhafnagjaldeyri skipverja á togurum og öðr-
um fiskiskipum, er sigla með afla eða aðrar sjávar-
afurðir til sölu upp úr skipi á erlendum markaði. Ná
þessar reglur til al'lra söluferða, einnig veiðiskipa,
sem eru á veiðum á fjarlægum miðum og sigla þaðan
með afla á erlendan markað.
a. Skipverjar á skipum, sem sigla með ísfisk eða
saltfisk, mega mest fá 35 sterlingspund í söluferð
eða samsvarandi fjárhæð í öðrum gjaldeyri, en
skípstjórar á sama hátt mest 45 sterlingspund.
Gíengið er út frá því, að söluferðir falli ekki tíðar
en einu sinni í mánuði.
b. Skipverjar skipa, er landa afla erlendis tíðar en
einu sinni í mánuði skulu fá í gjaldeyri, sem nemur
£ 18-0-0, eða samsvarandi fjárhæð í öðrum gjald-
eyri, en skipstjórar á sama hátt £ 23-0-0 fyrir
hvern hálfan mánuð í úthaldi.
c. Skipstjórum og útgerðarmönnum er bent á, að
óheimilt er er með öllu að ráðstafa gjaldeyri af
söluverði selds afla eriendis, nema til nauðsyn-
legra útgjalda vegna heimferðar eða næstu veiði-
ferðar skips, svo sem til vista, veiðarfæra og út-
búnaðar, sem óhjákvæmilegt reynist að endurnýja
í söluferð. Á það skal sérstaklega bent, að öll
tollvöruúttekt skipverja skal greidd með þeim
gjaldeyri sem þeim er ætlaður eftir reglum skv.
a. eða b. hér að ofan.
d. Útgerð skips og skipstjóra ber skylda til að sjá um,
að reglum þessum sé fylgt. Ber þessum aðilum að
gera gjaldeyriseftirliti Seðlabankéms grein fyrir
greiðsium og gjaldeyrisskilum sem fyrst eftir lok
ferðar og síðast innan tveggja mánaða frá því að
sala á sér stað.
Reglur þessar hafa verið settar á grundvelli 17. gr.
reglugerðar nr. 79/1960 um skipan gjaldeyris- og inn-
flutningsmála.
Reykjavík, 2. desember 1968
SEÐLABANKI ÍSLANDS,
Gjaldeyriseftirlit.
sér. Það er ekki rétt ef hjá
því verður komizt, því að
ekki á að vera að glæða
gróðamöguleikana hjá þess-
um mönnum með því að ganga
með f jármuni í veskinu.
Ekki úr því að lífið er orð-
ið svona í Reykjavík.
Þriðja konan er fyrir árás
varð, var frú GuSsteina Sig-
urðardóttir. Er Morgunblað-
ið hafði við hana samband,
sagði hún:
— Mér er nú farið að líða
vel núna. Ég varð fyrir slysi
fyriir 2—3 árum, og var að
ná mér eftir það, en var þó
veil fyrir hjarta, svo að ég
fékk taugaáfall hálfgert við
þessa árás. Ég hafði hátt, svo
að til mn heyrðist, og komu
mér þá til hjálpar tveir dreng
ir, 10 og 11 ára gamlir. Ég
sagði þeim að fara heim og
hringja á lögregluna, og það
gerðu þeir.
Síðan var mér boðið inn í
hús þarna og var fólkið gott
við mig, og allt gert fyrir
mig.
— Ég hafði verið á leiðinni
upp á Mánagötu til systur
minnar, ætlaði að sjá sjónvarp
ið hjá henni, því að ég bý
ein, og langar gjarnan .til að
horfa á svona stundum.
Nú og ég var með egg
handa henni, kíló af eggjum,
en hann réðst á mig og ég fann
þau detta, en fann hinsvegar
ekki, að hann hrifsaði vesk-
ið. Drengirnir, sem mér komu
til hjálpar kölluðu til mín, að
hann hefði tekíð veskið.
— Ég var semsagt með
taugaáfall, hálfgert. Maður
getur tapað fleiru en pening-
um. Veskið fannst í húsasundi
þarna, og maðurinn hafði sézt
við sjoppu rétt hjá og verið
að kaupa eitthvað.
— Hann var með mikið
dökkt hár, og þykk gleraugu.
— Dóttir mín sótti mig síð-
an, hún býr uppi við Geitháls.
— Það er nú orðið svo, að
varla er þorandi að fara út
ekki a.m.k. ein síns liðs.
— Fólk á bara ekki að
hafa veski með sér, er það
fer út, maður þarf ekki að
vera með nein ósköp með sér.
— Lykla og smádót má gjarn
an geyma innan á sér eða í
vasa hitt á að skilja eftir
heima.
— Hvað ég hugsa til manns
ins?
— Ja, mér finnst sérstakt
að drengir skuli geta lagt sig
niður við svona lagað. Mað-
ur getur svo sem vorkennt
þeim að vera svona. Að þeir
skuli ekki heldur vera að
vinna.
— Maður má svo sem þakka
fyrir að hafa ekki tapað neinu
öðru en peningum. Það er
aldrei að vita, hvað þessum
óþokkum dettur í hug.
Fjórða konan, sem ráðizt
var á, var Áslaug Björns-
dóttir, og fórust henni orð á
þessa leið:
— Ég streittist á móti, og
hélt eftir veskishanskanum,
meiru ekki.
— Mér varð auðvitað afar
hverft við, er ráðizt var á
mig, en þetta skeði svo fljótt,
Framhald á bls. 21
CJft,
t
drealcir
eppi — leppacirecý
Glæsilegt úrval af gólfteppum frá hinum heimsþekkta gólfteppa-
framleiðanda
cJ~!ouló Jbe Poortere
í fJel^íu
f/oU ur mduersh 9ó(f-
teppi nýhomin
Urvaf af njateppam
Teppadreglar — breiddin er 365 cm. —
Við leggjum teppin með stuttum fyrir-
vara.
Laugavegi 31 — Sími 11822.