Morgunblaðið - 07.12.1968, Page 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 7. DES. 1968
ar Guðmundsson ásamt Dóru og Ágúst Inga.
flautu. Þá kemur skrítinn og
kátur náungi ofan af fjöll-
um. Hann heitir Andrés. „Þú
leikur laglega á flautu“, seg-
ir hann, „eigum við að spila
þú líka á flautu?“ spyr Sí-
vert. — „O — ekki beinlínis
á flautu", segir Andrés og
dregur stærðar túbu upp úr
pokanum sínum, „byrjum
þá!“ Og svo leika þeir saman
litla lagið, sem Sívert hafði
einmitt verið að spila. „Þetta
lízt mæta vel á Andrés. Nú
leika þau öll þrjú saman lag-
ið hennar Kari, og nú hljóm
ar það alveg eins og hjá lít-
il'li hljómsveit.
En húsbóndinn hefur heyrt
tónlistina í fjósinu, kemur
þjótandi þangað og er bál-
vondur yfir því að þau skuli
vera að eyða tímanum í að
syngja og leika í stað þess
að mjólka kýrnar. Og þar
sem hann er nú svona bál-
Það var mjög spennandi að fylgjast með á ferðalagi félaganna 5. hinna síglöðu söngvara,
eins og sést á andlitum stúlknanna á myndinnl þar sem eftirvæntingin leynir sér ekkL
ekki að blása. En blásið get-
ur hann og sungið líka. Og
nú eru þau orðin fjögur.
Svo koma þau í veitinga-
hús, þar sem veitingamaður-
inn og allir hinir eru sorg-
Á ferð með ,Síglöðum söngvurum'
unum eiga einmitt afmæli
þennan dag leika þau og
syngja lítinn afmælissöng til
heiðurs þeim og öllum, sem
eiiga afimæli.
Söngvararnir fengu ágæt
an miat í veitingiahúsimu, uxa-
steik með rauðberjasultu og
fyrirtaks glot með rjóma, og
um kvöldið fengu þau góð
rúm til að sofa í. En þá —
þegar nóttin var næstum bú-
in og byrjað að elda aftur
— kemur kynlegur náungi
þrammandi eftir þjóðvegin-
um.
Þetta er bara ljóslifandi
trommuslagari, sem kemur
þarna eftir þjóðveginum, og
Andrés og allir söngvararnir
vakna. — „Halló, trommu-
slagari, hvert ertu að fara?“
hrópar Andrés ofan úr glugg
anum á annarri hæð. — „Eg
ætla út í heim og verða fræg
ur“, svarar trommsulagarinn.
— „Stendur heima. Það ætl-
um við líka. Þá getum við orð
ið samferða". Næsta dag er
enn meiri músík í veitinga-
húsinu, því nú hefur hljóm-
sveitinni bætzt hvorki meira
né minna en trommuslagari.
Jafnvel gestgjafinn syngur
líka morgunsöng um allan
góða matinn, sem hann fram
reiðir.
Að loknum dálitlum tón-
leikum fyrir gestgjafann og
•gestina, leggja söngvararnir
af stað til borgarinnar til
þess að verða frægir.
En í borginni er margt
öðruvísi en þau höfðu búizt
við, fólkið er svo dapurlegt
og alvarlegt og hefur ekki
tíma til neins. Til þess að
reyna að koma því í sivolítið
betra skap syngja þau og
leika eins vel og þau geta
— og þegar söngvararnir
koma með ósvikið „jenka“, ja
Líklega eru aldrei eins
margir leikarar í leikhúsi og
þegar börn fjölmenna á
barnasýningar, því að svo
sannarlega lifa þau sig inn í
hlutverkin. í Þjóðleikhúsinu
er nú verið að sýna nýjasta
barnaleikrit Thorbjörns Egn
ers, en það heitir Síglaðir
söngvarar.
Egner er ungum sem eldri
að góðu kunnur hérlendis
vegna leikrita sinna Dýrin í
Hálsaskógi og Kardimommu-
bærinn.
ísland er fyrsta landið ut-
an heimalands höfundar, Nor
egs, sem Síglaðir söngvarar
er sýnt í, en eftír áramót hefj
ast sýningar á leikritinu í
fleiri löndum Evrópu.
í leikritinu Síglaðir söng-
varar koma fram um 25 leik-
arar, sem m.a. syngja dansa
og spila og einnig koma nokk
ur Afríkudýr í heimsókn. Þó
að leikritið sé kallað barna-
leikrit er það ekki síður
skemmtilegt fyrir fullorðna.
Við brugðum okkur á eina
sýningu hjá Síglöðum söng-
I Þjóðleikhúsinu:
Þau voru ekkert súr á svipinn krakkarnir, sem voru á leiksýningu í Þjóðleikhúsinu að sjá
„Síglaða söngvara". Þau skemmtu sér öll konunglega eins og sjá má á myndinni, þar sem þau
eru öll brosandi. Stúlkan með hljóðfærið fremst á myndinni átti afmæli sýningardaginn og
þess vegna fékk hún afmælisgjöf í leikhúsinu, litla básúnu, því að í leikritinu er líka gefin
afmælisgjöf. — (Ljósm. Mbl. Árni Johnsen).
reiður, skipar hann þeim að
hypja sig burt og segist
aldrei vilja sjá þau framar.
Líklega hefur hann þó ekki
meint það í alvöru, því að
hann verður bæði hryggur og
reiður þegar hann sér að
Kari og Sívert ætla að yfir-
gefa bæinn haras og ferðast út
í heiminn með Andrési, leika
og syngja, g,'leðja fólk og
verða fræg.
Kari kveður kýrnar sínar,
og svo fara söngvararnir þrír
af stað. Andrés með túbuna
sína, Sívert með flautuna
sína og Kari með banjóið, og
þau spila og syngja á leið-
inni, því að þá styttist tím-
inn.
Þegar þau fara fram hjá
herbúðum, koma þau auga á
trompetleikara, sem situr og
sefur með trompetið í fang-
inu. — „Er það ekki einmitt
trompet, sem okkur vantar í
hljómsveitina okkar — þá get
ur hann náð öllum háu tón-
unum, sem þú nærð ekki
Andrés", segir Kari. Og þau
vekja trompettleikarann, og
hann er alveg til í að slást í
förina með þeim, því honum
fimnst svo erfitt að vera á
verði og vera vakinn seint og
snemma, blása á morgnana, á
matmálstímum og á kvöldin,
og alltaf gerir hann ein-
hverja vitleysu og blæs eitt-
hvað, sem hann ætti alls
mæddir, en þegar tónlista-
mennirnir hafa leikið svolítið
og sungið eina eða tvær vís-
ur eru allir komnir í bezta
skap. Og þegar það kemur
svo á daginn, að tveir af gest
þá verða jafnvel þeir allra
alvarlegustu meðal borgar-
búa að lyfta fótunum og
dansa með. En þá kemur Bör
lögreglustjóri og tekur söng-
Framhald á bls. 24
— nýjasta leikrit Thorbjörns Egners
fyrir yngri, jafnt sem eldri
vurum í vikunni, og horfðum
á leikritið og spjölluðum við
áhorfendur um það. Við skul
um byrja á því að kynna okk
ur söguþráðinn í leikritinu:
ifwrw Aitunendrup, 5 ára
gömul, sagði okkur hvað var
að gerast.
Einn sólbjartan sumardag
situr Sívert á trédrumb í
skógarrjóðrinu og leikur á
var ágætt hjá okkur“, segir
Andrés. — „Já ... en ef til
vill of hátt uppi annars veg-
ar og of langt niðri hins veg-
ar ... minnti næstum á mús
og fíl“, segir Sívert. — „Ja-
há, við þyrftum að fá ein-
hvern á millitónana“, segir
Andrés íbygginn. — „Við
gkulum biðja systur mína að
spila með okkur. Hún spilar
á banjó“, segir þá Sívert.
Og svo leggja þeir af stað
til bóndabæjarins, þar sem Sí
vert á heima og systir hans,
Kari. — En húsbóndi þeirra
er voðalega skapvondur og
rífst og skammast bæði í
bundnu og óbundnu máli.
Við sjáum þar sem Kari sit
ur í fjósinu og spilar fyrir
kýrnar, en þær eru ákaflega
hrifnar af tónlist — meira að
segja geðvonda nautið hann
Napóleon, hann er orðinn
miiglu prúðari síðan hún
Kari kom og spilaði og söng
fyrir hann.
Sívert og Andrés sækja nú
Kari sem þykir fjarska gam-
an að fá heimsókn, og henni