Morgunblaðið - 21.12.1968, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 21. DESEMBER 1988
Stefanía Snorradóttir
— Minningarorð
F. 27.3. 1954, d. 18.12. 1968.
STEFANÍU Snorradóttur aá ég
fyrst á öndverðu ári 1962 á heim
ili foreldra hennar, Sigurlauigar
Sveinsdóttur og Snorra Sigurðs-
sonar skógfræðings, sem áttu þá
heima á Freyjugötu 1: sjö eða
átta ára gamla telpu, ljósa yfir-
litum með hárband yfir enni og
skír, blá augu, sem ekkert virt-
ist fara framhjá, þegar hún var
ekki að teikna eða lesa, sem mér
fannst þá í fljótu bragði, að vaeri
líf hennar og yndi.
Ég býst ekki við, að ég hafi
þá veitt henni athygli umfram
áðra jafnaldTa hennar, en eftir
því sem ég kynntist henni og
heimilinu betur, varð mér æ ljós
ara, a@ hún var gædd afburða
námshæfileikum og þess konar
lundarfari, að engan þarf að
undra, hve bjartar vonir foreldr-
ar hennar og aðrir vandamenn
bundu við framtíð hennar með
aldri og þroska.
Stefanía fæddist í Noregi 27.
marz 1954, en faðir hennar var
þá við nám í landbúnaðarháskól
anum í Ási. Þar steig hún sín
fyrstu spor. Þegar heim kom og
skólaganga hófst, fyrst í Mið-
bæjarskólanum og nú síðast í
Kvennaskólanum í Reykjavík,
t
Okkar innilegustu þakkir til
allra þeirra er auðsýndu okk-
ur samúð og vinarhug við
fráfall sonar míne og bróður
okkar,
Einars Magnússonar
sem fórst með m/b. Þráni.
Guð blessi ykkuir öll.
Katrín Sigurlaug Pálsdóttir
og systkin.
t
Við þökkum af alhug fyrir
auðsýnda samúð við andlát og
jarðarför eiginkonu minnar,
móður og tengdamóður okk-
ar,
Ásthildar Jónasdóttur,
Uppsölum, Eiðaþinghá.
Magnús Jóhannsson,
börn og tengdaböm.
t
Þökkum af alhug öllum þeim
sem sýndu okkur samúð og
vinarirug við andlát og jarðar-
för,
Ólafar B. Steinsdóttur,
Útstekk.
Böm, tengdaböm og
bamabörn.
stóð hún sig með afburðum vel
í námi,_ virtist jafnvíg á flestar
greinar og var oftast efst eða
með hinum efstu í sínum bek'k,
þótt hún væri ári yngri en bekkj
arsystkini hennar. Ég veit, að
þetta varð henni sjálfri og ást-
vinum hennar ánægjuefni, en
það var eðli hennar fjarri að
flíka því. Hún ætlaði að taka
landspróf í vor, og það er til
marks um dugnað hennar og
einurð, að síðasta mi’ðsvetrar-
prófinu lauk hún daginn sem
hún veiktist. Hún var orðin veik,
þegar hún kom heim, en eink-
imnabókina fékk móðir hennar
afhenta daginn sem yfir lauk.
Þótt Stefanía væri duglegur
og efnilegur nemandi, fór því
fjarri, að þekking hennar og
áhugamál væru bundin skóla-
bókunum einum. Húh las margt
annað, enda bar þroski hennar
því vitni. Ég hygg, að hún hafi
einnig verið hneigð til listiðk-
ana af ýmsu tagi og haft yndi
af þeim, enda á hún ekki langt
að sækja það, því að listafólk
er og hefur verið í bá’ðum ætt-
um hennar. Síðustu árin var hún
farin að fylgjast með stjómmál-
um og var í því efni áreiðanlega
ekki þeirrar skoðunar, að búið
væri að leysa vandamál heims-
ins í eitt skipti fyrir öll. Hún
var sem sagt vakin og sofin að
uppgötva þann heim, sem hún
hefur nú orðíð að skilja við með
óvenju snöggum og sviplegum
hætti. Vinum sínum var hún
trygg og naut hylli og trausts
bekkjarsystkina sinna, jafnaldra
og kennara. Það er stutt síðan
einn þeirra komst svo að orði,
að slíkum nemendum væri létt
og skemmtilegt að kenna.
Fyrir tveimur árum kom í
ljós, að Stefanía var haldin sjúk
dómi í hálsi. Hún fór þá með
föður sínum til Kaupmannahafn-
ar, og eftir það gerðu flestir sér
vonir um, að lækning hefði
heppnazt, enda bar ekki á öðru
fyrr en vika var liðin af þess-
um mánuði. Þegar Stefanía var
ferrnd í vor og vinir hennar og
venzlafólk hittist í Hrauntumgu
52, þar sem foreldrar hennar
hafa undanfarin ár verið að búa
sér og bömum sínum nýtt heim-
ili, virtust skuggar sorgarinnar
órafjarri. Fyrir hálfum mánuði
veiktist hún, lá fyrst rúma viiku
heima, en var þá flutt í sjúkra-
hús. Eftir tveggja sólarhringa
vist þar lauk stríði hennar.
Svo skjótt hefur sól brugðið
sumri þessarar efnilegu 14 ára
stúlku. Og nú eiga foreldrar
hennar og systkinin fjögur í
vændum að halda jólin í skugga
dauðans. Aldrei em arðin van-
máttugri en þegar mest liggur
við. Ég vona, að tíminn og minn-
ingamar leggist á eitt um það
með hækkandi sól að létta ást-
vinum Stefaníu viðbrigðin, sem
nú eru or'ðin. Hún var gædd góð-
um hæfileikum og hafði öðlazt
mikinn þnoska. Er óeðlilegt að
spyrja, hvort slíku fólki sé sitefnt
inn á nýjar þroskaibrautir á und
an öðrum? Svo mikið er vist, ef
þeir vegir eru til, að Stefaníu
Snorradóttur mátti treysta til að
ganga þá með þeim, sem guðimir
elska.
Hjörtnr Pálsson.
t
Þökkum auðsýnda samúð við
andlát og jarðarför,
Guðrúnar Jóhannesdóttur
Sólbakka, Lágholtsveg.
Börn og bamaböm.
Rögnvaldur F.
Bjarnason
Fæddur: 5. marz 1910.
Dáinn: 15. desember 1968.
í gær, 20. desember var til mold
ar borinn Rögnvaldur Frey-
sveinn Bjarnason frá Fossvogs-
kirkju.
Rögnvaldur var fæddur þann
5. marz, 1910 að Þorsteinsstöð-
um í Skagafirði. Þar ólst hann
upp með foreldrum sínum til 6
ára aldurs er þau brugðu búi og
— Minning
var mjög traustur maður í starfi.
Hvert verk sem hann vann vildi
hann leysa af hendi með sem
fyllstri trúmeninsku og vand-
virkni og hann unni starfi sinu
og var síglaður við vinnu sína.
Hann var söngelskur maður og
unni mjög fagurri tónlist. Nátt
úruaðdáandi var hann og hafði
yndi af ferðalögum. Smekkvís
var hann á góðar bækur og unni
öllum ís’lenzkum fróðleik. Ræð-
inn var hann í vinahópi og hafði
frá mörgu skemmtilegu að segja
ef því var að skipta. Hann var
traustur fjölskyldufaðir og
unni sinu heimili aif öllum huga.
Þann 19. október, 1931 kvænt-
ist Rögnvaldur eftirlifandi eig-
inkonu sinni Elísabet J. Theo-
dórsdóttur og eignuðust þau 3
syni, sem allir eru á lífi. Þeir
eru Bjarni Theodór, kennari í
Vestmannaeyjum. Pétur, búsett
ur í Bandaríkjunum. Sveinn bú-
settur í Kanada.
Ég og fjölskylda mín, vottum
þeim okkar dýpstu samúð í harmi
þeirra.
Páll Sigurðsson frá Skarðdal.
fluttu til Sauðárkróks. Eftir ferm
ngu flutti fjölskylda hans að Saur
bæ við Siglufjörð. Á Siglufirði
urðu okkar fyrstu kynni í leikjum
og það fór alltaf mjög vel á með
okkur. Síðan skildust okkar
leiðir, er hamn réðist til Trýggva
Jónatanssonar á Akureyrí til
múrsmíðanáms. Síðar flutti hann
aftur til Siglufjarðar og lauk
sínu námi hjá Hróbjarti Jónas-
syni. Árið 1942 flutti hann með
fjölskyldu sína til Reykjavíkur
og bjó þar síðan. Árið 1952 byrj
uðum við að starfa saman við
Ljósafossvirkjun og unnum þar
saman í alllangan tíma. Okkar
vinátta hélzt óslitin upp frá því
Við unnum saman í félagi að
húsasmíðum og við önnur störf
í allmörg ár og ég hef verið
tíður gestur á heimili hans. Hann
t
Alúðarþakkir fyrir auðsýnda
samúð og vinarhug við and-
lát og jarðarför eíginmanns
míns og föður,
Páls Kjartanssonar
Guð blessi ykkur öll.
Guðbjörg Guðmundsdóttir,
Svanur Pálsson.
t
Hjrtans þakkir færum við
öllum nær og fjær fyrir auð-
sýnda vináttu, hjálp og sam-
úðarskeyti við andlát og jarð-
arför móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
Sigríðar Þórðardóttur
Hafnargötu 78, Keflavík.
Sérstaklega þökkium við
lækni, hjúkrunarkonium og
starfsstúlkum sjúkraihúss
Keflavikur fyrir dásamlega
hjúkrun og aðhlynningu síð-
asta mánuðinn sem hún lifði.
Guð blessi ykkur öll og gefi
ykkur gleðileg jóL
Börn, tengdaböm, baraa-
böra og baraabarnaböm.
BÓKAÚTGÁFAN
HILDUR
I SUMARSOL
Fjórcía bók MARGIT RAVN í nýrri
úfgáfu —
GEISLANDI AF SÓL
O G
■ÆSKUFJÖRI
ÞRETTANDI KOSSINN
. ... en einnig fyrsti kossinn, sém
verður örlagavaldur í lífi ungrar
sfúlku, sem berst
fyrir ást sinni.
4>
ELDUR
OFRR SKYJUM
Frahski flugkappinn PIERRE CLOSTER-
MANN segir frá mestu loftorustum
stríðsins — orusfunni um Möltu,
sjálfsmorðsárásum
Japana o. f|.
r t’
eldub -
OJT*JR
SKTUUM
JOHANNA
Saga ungrar stúlku, sem berst við
láfækf og fordóma og rétti sínum
ti! að njóta ástar
í lífinu.
&
Eaa&Q&ss
Leyndardómur hallarinnar var Mörfu
knýjandi úrlausnarefni, en í leit
sinni drósf hún sífellt nær hættunni,
sem ógnaði saklausu
lífi hennar.
RODD
ASTAR-
W INNAR
w
ms.
m f‘
/i.GurfiAg
:w
RÖDD ÁSTARINNAR
Bækur CAVLINGS eru í sérflokki -
CAVLINGS—bók er alltaf aufúsugestur —
CAVLINGS-bók veldur aldrei
vonbrigðum.
BÓKAÚTGÁFAN
HILDUR
Lokað í dag
kl. 10—12 árdegis vegna jarðarfarar.
LANDGRÆÐSLUSJÓÐUR,
Fossvogsbletti 1.