Morgunblaðið - 17.01.1969, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 17. JANÚAR 1969
Birgir Thoroddsen
skipstjóri — Kveðja
Andrés Guðjónsson
kaupmaður, Höfðakaupstað
HAFIÐ bláa haíið hugan dregur
— Hvað er bak við yztu sjón-
arrönd? Svo kvað Örn Arnarson
forðum og mælti þar sígild sann-
leiksorð. Hafið vekur útþrá. Það
er ungum dreng orðið ævintýri
að leika sér í fjöru við öll þau
undur og dásemdir sem þar er
að finna. Hin ýmsu gull sem sjór-
inn ber að landi, gjálfur logn-
öldunnar við fjörustein og sól-
skyggð víðátta hafsins gefa ung-
um huga byr undir vængi. Áð-
ur en varir sezt útþráin að og
leiitar á. En það er fleira en æv-
intýraþráin sem hér kemur til.
Fjölskyldan er stór og um leið
og drengurinn vex úr grasi
hefst þátttaka hans í lífsbarátt-
unni, við hlið foreldra og eldri
systkina. Þannig flétta atvikin
mönnum forlög.
Birgir Thoroddsen stundaði
sjóinn frá unglingsárum eins og
svo margir Vestfirðingar. Fyrst
á fiskibátum og togurum. Síðan
á íslenzkum kaupskipum þar sem
hann komst til æðstu stöðu. Birg
ir var enginn hversdagsmaður.
Hann var vörpulegur á velli,
karlmenni sem hressandi and-
blær lék um. Deyfð og lognmolla
var honum ekki að skapi. Hann
t
Konan mín
Steinvör Jóhannesdóttir
frá Svínavatni,
Iézt í Heilsuvemdarstöðinni
15. jan.
Pétur Ágústsson.
t
Sveinn Gíslason
vélstjóri frá Siglufirði,
andaðist á Fjórðungssjúkrahú
andaðist á Fjórðungssjúkra-
húsinu Akureyri 16. þ.m.
Fyrir hönd aðstandenda.
Jón Gíslason.
t
Föðurbróðir minn
Jón Benóný Matthíasson
frá Baulhúsum, Amarfirði,
sem andaðist á Elliheimilinu
Ási Hveragerði 11. þ.m. verð-
ur jarðsunginn frá Fossvogs-
kirkju laugardaginn 18. þ.m.
kl. 10.30 f.h.. Jarðsett verður
f Hafnarfirði.
Fyrir hönd ættingja.
Jóhanna Ásgeirsdóttir.
t
Þökkum hjartanlega þeim
mörgu sem vottuðu okkur
samúð og hjálp við andlát og
jarðarför föður okkar, fóstur-
föður, tengdaföður, afa og
langafa
Elíasar Jóhannessonar
Melkoti, Stafholtstungum.
Guð blessi ykkur ölL
Böm, fóstursonur, tengda-
dóttir, barnaböra og
barnabarnaböm.
lifði lifinu lifandi. Birgir var
mikill félagshyggjumaður, og
lét sig velferð og menntun sjó-
manna miklu varða. Glöggt man
ég hann er hann sat á frívökt-
um úti á hafi og þýddi grein-
ar og fróðleik, sem sjómönnum
mætti að gagni koma. Frá þeim
dögum er margs að minnast.
Greinilegust fyrir hugskots-
sjónum stendur minning um góð-
an félaga og traustan sjómann.
Það er okkur sem eftir stönd-
um sifellt spurnarefni hvers
vegna menn með fullt starfsþrek
og að því er við álítum mörg
ár framundan í starfi - eru svo
fljótt á braut kvaddir. Við slík-
um spumingum fást ekki svör.
Hvort við lifum lengur eða skem
ur er okkur húlið og er það vel.
Sú ferð um lífsins haf, sem hefst
við komu í þennan heim er mjög
misjafnlega löng. Og eins og í
öðrum sjóferðum verður aldrei
siglt í logni alla leið. Að lok-
inni hverri ferð er fleyinu snú-
ið til hafnar. Birgir Thoroddsen
sem hóf sína sjómennsku bam
að aldri í Patreksfirði vestur
er nú horfinn heill til þeirrar
strandar, sem við öll fyrr eða
síðar munum gista. Ég þakka hon
um samfýlgdina og sendi konu
hans, börnum og skylduliði min-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Sveinn Sæmundsson.
t
Alúðarþakkir færum við öll-
um sem sýndu okkur samúð
og vinarhug við andlát og
jarðarför móður okkar, tengda
móður og ömmu
Sigurlaugar Jakobínu
Sigurvaldadóttur
frá Gauksmýri.
Böra, tengdaböra og
barnabörn.
t
Hugheilar þakkir færum við
öllum nær og fjær sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við
andlát og jarðarför
Einars Vilhjálmssonar
Gerðum, Stokkseyri.
Fyrir hönd barna, tengda-
bama og bamabarna.
Elisabet Guðmundsdóttir.
t
Innilegt þakklæti fyrir auð-
sýnda samúð við andlát og
jarðarför
Lofts Halldórssonar
Hamrahlíð 25.
Ólöf Hjálmarsdóttir,
börn, tengdaböm og
barnabörn.
ANDRÉS Guðjónsson fæddist
15. febrúar 1893 að Harrastöðum
í Vindhælishreppi (hinum
forna), en dáinn 5. október
1968. Fór jarðarför hans fram
frá Hólaneskirkju á Skagaströnd
laugardaginn 12. október að við-
stöddu miklu fjölmenni.
Foreldrar Andrésar voru hjón-
in Guðjón Einarsson og Lilja
Pétursdóttir, er bjuggu lengst af
á Harrastöðum, en þangað flutt-
ust þau árið 18ðl frá Munaðar-
nesi í Árneáhreppi á Ströndum.
Var Guðjón fæddur og uppalinn
á Munaðarnesi, en Lilja ættuð
frá Dröngum.
Andrés ólst upp með foreldr-
um sínum á Harrastöðum og bjó
þar síðan sjálfur um alllangt
árabil. Hann giftist 4. nóvember
1916 Sigurborgu Hallbjarnardótt-
ur, ljósmóður, frá Flatey á
Breiðafirði, og lifir hún mann
sinn. Eignuðust þau hjón fimm
börn, og var þeirra elztur Hall-
björn Bergmann, organisti, dlá-
inn 1943. Hin fjögur eru á lífi,
en þau eru: Guðjón, kaupmaður
á Skagaströnd, Sigfús, skj-ala-
vörður í Reykjavík, Ámi, kenn-
ari á Akranesi og Lilja, gift ’
Bandaríkjunum.
Andrés var ágætum gáfum
gæddiur og naut auk þess góðrar
menntunar í æsku eftir því sem
þá gerðist, en hann stundaði
nám í Verzlunarskóla íslands
og lauk þaðan prófi vorið 1913.
Eftir það var hann barnakenn-
ari í heimasveit sinni um tíu
ára skeið og átti þá um tíma
heima í Kálfshamarsvík, en var
síðan bóndi á Harrastöðum alit
til 1936, er hann brá búi og
settist að í Höfðakaupstað ásamt
fjölskyldu sinni. Þar var hann
um hríð verzlunarstjóri við úti-
bú það, er Einar Thorsteinsson,
þá kaupmaður á Blönduósi, rak
í allmörg ár í Höfðakaupstað, en
stofnaði þar svo eigin verzliun
árið 1946. Mun það einróma álit
sveitunga Andrésar og annarra,
er áttu skipti við hann sem verzl i
unarstjóra og kaupmann, að
hann hafi verið traustur, heiðar-
legur og greiðvikinn í öllum við-
skiptum.
Mér virðist, þá er ég fer í hug-
anum yfir starfsferil Andrésar,
að meðfæddar gáfur hafi verið
honum enn drýgra veganesti á
lífsleiðinni en menntun sú, er
hann naut í æsku, og hann var
líka maður einbeittur og ötull
til starfa. Sem kennari var hann
virtur af nemendum sínum, og
almennt ávann hann sér traust
manna, svo að honum voru
snemma falin ýmis opinber trún
aðarstörf í sveit sinni. Hann var
t.d. lengi í stjórn Kaupfélags
Skagstrendinga eða þar til hann
gerðist verzlunarstjóri hjá Ein- I
ari Thorsteinsson. Þá sat hann í
alllengi í hreppsnefnd hins forna /
Vindhælishrepps og síðar í 1
hreppsnefnd Höfðahrepps eiftir ^
að hann settist að í Höfðakaup-
stað, en þar var hann hrepps-
nefndaroddviti í 12 ár. Það var
á nýsköpunarárunum, en Höíða-
kaupstaður kom, eins og kunn-
ugt er mjög við sögu þeirra
framkvæmda, sem nýsköpunar-
stjórnin gekkst fyrir. Fékk
hreppsnefnd Höfðahrepps þá og
eftir það mörg ný viðfangsetfni
til úrlausnar, sem ekki skulu tal-
in upp hér, en við það urðu ekki
sízt störtf oddvitans langtum um-
fangsmeiri og erilsamari en' áð-
ur, og sýndi Andrés þá sem
endarnær mikla ósérhlífni.
Mörg fleiri nefndarstörf hlóð-
ust á Andrés á þeim árum, og
átti hann t.d. sæti í hafnarnefnd
Höfðakaupstaðar, í skólanefnd
og var lengi formaður sóknar-
netfndar.
Andrés hélt ætíð röggsamlega
fram skoðunum sínum enda
prýðilega vel máli farinn og rök-
fastur. En eins og gengur, líta
menn málin frá mismunandi
sjónarmiðum, og fannst þeim,
sem voru á öndverðum meiði við
Andrés, hann vera mjög fylg-
inn sér og harður í horn að taka,
er því var að skipta. Minnast
sveitungar Andrésar hans sem
skeleggs baráttumanras hverju
sinni, manns, sem lagði sig ávallt
fram óskiptan til að leiða hvert
mál til lykta á þann hátt, er
hann taldi heillavænlegast.
Mér er ljúft að minnasf þese,
hversu Andrés var ávallt boð-
inn og búinn til að veita fyrir-
greiðslu þeim, er voru minni-
máttar, enda hlaut hann margt
hlýtt orð af þeirra vörum.
Á langri mannsævi verður
vart hjá því komizt að sorgin
berji að dyrum. Er mér það
minnisstætt, er þau hjón, Andrés
og Sigurborg, urðu skyndilega að
sjá á bak elzta syni sínum, Hall-
birni, mesta efnismanni, aðeíns
27 ára að aldri. En hann hafði þá
í nokkur ár verið organisti við
Hólaneskirkju og söngkennari
við barnaskólann í Höfðakaup-
stað. Tóku þau hjón sér sonar-
missinn eðlilega mjög nærri, þótt
þau bæru harm sinn af þeirri
reisn, sem var þeim svo eigin-
leg.
Ég minnist þess vel, er ég sá
Andrés í fynsta sinni, því að
hann vakti þá þegar mjög at-
hygli mína. Hann var þá ungur
maður, fullur af æskuþrótti,
manna glæsilegastur ásýndum,
með góða menntun að baki eftir
því sem þá var talið og með ein-
beittan vilja til starfa. En í huga
mínum er einnig önnur mynd af
honum, aldurhnignum manni,
hvítum fyrir hærum og heilsu-
biluðum, en hann var þó eftii
sem áður ötull við störf sín og
glaður og skemmtilegur í sam-
ræðum. Ég átti stundum tal við
Andrés eftir að heilsa hans var
farin að bila og hann virtist sjá
fram á að vart yrði langt að
leiðarlokum. Fann ég þá glöggt,
að kjarkurinn, sem hafði ávallt
verið svo ríkur þátrtur í skapgerð
hans, var enn óbilaður. Og þótt
ég hefði ekki aðstöðu til að
heimsækja hann að sjúkrabeði
hans, er hann lá banaleguna, er
mér kunnugt um, að þjáningar
sínar bar hann með einstakri
karlmennsku og beið þess, sem
verða vildi, með rósemi og jafn-
aðargeði.
Ævistarfi Andrésar Guðjóns-
sonar er lokið. Hann er horfinn
yfir síðustu landamærin — lífs
og dauða — en minningarnar
um hann vaka. Hann er kvadd-
ur af sveitungum sínum með
hlýjum huga.
Höfðakaupstað í desember 1968.
Lárus G. Gnðmundsson.
í:
SVAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
ERUM við undir stjórn einhverra afla, sem við ráð-
um ekki við, eða hefur Guð fyrirætlanir með Iíf barna
sinna?
Biblían kennir alveg sérstaklega, að Guð hafi
ákveðna ráðsályktun fyrir börn sín og að hann
leiði þau þann veg, sem hann vill, að þau gangi.
Jesaja sagði: „Eyru þín munu heyra þessi orð kölluð
á eftir þér, þá er þér víkið til hægri handar eða
vinstri: „Hér er vegurinn, farið hann“. (Jes. 30,21.).
En þegar þér spyrjið, hvort við séum undir stjóm
afla, sem við ráðum ekki við, vil ég svara á þá Ieið,
að þeir, sem Guð leiðir, verða ávallt að vera fúsir til
að láta hann leiða sig. Hann leiðir okkur ekki gegn
vilja okkar. Það er ætíð á okkar valdi, hvort við för-
um þangað, sem hann vill leiða okkur. Hann virðir
ákvörðunarrétt okkar, alltaf — og neyðir okkur
aldrei til að gjöra vilja sinn.
En vitur maður hlýtur ætíð að beygja sinn vilja
undir vilja Guðs. Hann treystir óskeikulum úrskurði
Guðs í einu og öllu. Hann veit, að það, sem virðist
örðugt, er kleift, ef Guð leiðir hann. Þjáning og
þrautir geta verið því samfara að hlýða Guði. En
hann veit, að sá, sem hlýðir rödd Guðs, uppsker
gleði, frið og fullnægju. Sá er vitur, sem getur sung-
ið: ,í fylkingu sína mig frelsarinn kallar, ég fylgja
vil honum, unz marki ég næ“.
Alúðarþakkir til allra er sýnt hafa okkur samúð við
andlát og útför mannsins míns, föður okkar og tengda-
föður
SIGURJÓNS EINARSSONAR, skipstjóra,
Sérstakar þakkir til Oddfellowbræðra, Einars Þorgeirs
sonar & Co. og Sjómannadagsráðs.
Rannveig Vigfúsdóttir, Sjöfn Sigurjónsdóttir,
Hulda Sigurjónsdóttir, Páll Guðjónsson,
Vigfús Sigurjónsson, Jóhanna Andrésdóttir,
Bára Sigurjónsdóttir, Pétur Guðjónsson,
Einar Sigurjónsson, Jóhanna Brynjólfsdóttir.