Morgunblaðið - 07.03.1969, Síða 10
10
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 7. MARZ 1969.
„Ægilegur tími óvissunnar"
Akureyringar segju frú óveðrinu
Akureyri, 6. marz.
Akureyringar urðu á
margvíslegan hátt fyrir
barðinu á veðurhamnum í
gær og fara hér á eftir frá-
sagnir nokkurra. Þó að að-
eins hafi verið rætt við fáa
skal það skýrt tekið fram,
að reynsla sumra þeirra
var reynsla mjög margra
hér í bæ. í sumum hverf-
um brotnuðu rúður í meir
en helmingi húsanna og
feikna skemmdir urðu á
innbúi Og húsgögnum
fólks. Járnplötur flettust
af þökum afar víða og sum
þök tók af í heilu lagi.
gamall maður, berhentur, sem
var frosinn fastur við hand-
riðið. Svo kom þarna rnaður,
sem hjálpaði mér heim.
Halldóra systir hans er 10
ára. Hún losnaði seinna en
hann úr skólanum. Þegar hún
var spurð hvernig ferðalagið
heim hefði gengið sagði hún:
Þegar við vorum komnar hjá
Lindu, var orðið svo hvasst,
að við gátum ekki gengið, svo
að við settumst í snjóinn, og
svo lögðumst við, því að ann-
ars hefðum við fokið. Þá kom
maður á.bíl og tók okkur upp
í bílinn. Rétt í því heyrðum
við brak og bresti í Lindu,
en við vissum ekkert hvað það
var, því að hríðin var svo
mikil. En á eftir sáum við að
þakið var farið af húsinu.
Vinkonurnar Edda Björk Ragnarsdóttir ®g Halldóra Þormóðs-
dóttir, sem lögðust í snjóinn að fíúka ekki Karl Þormoð-
ur, sem bjargað var af Glerarbru-
„Ég lenti d brúar-
handriðinu og þar
var líka gamall
maður, berhentur,
frosinn fastur“
Hjónin Þormóður Helgason
og Rannveig Karlsdóttir,
Skarðs!hlíð 11 í Glerárhverfi.
eiga tvö börn, sem voru í Odd
eyrarskóla, og var hvorugt
barnanna komið heim er
óveðrið skall á.
— Við vorum ekki mjög
óróleg vegna bamanna í
fyrstu, sagði Þormóður, því
að við bjuggumst ekki við að
þau hefðu verið komin af stað
heim þegar hvessti, en svo
var komið með Karl litla
heim. Maður, sem leið átti yf-
ir Glerárbrú, fann hann hang-
andi á brúarhandriðinu og
mun hafa staðið tæpt að hann
fyki út í Glerá.
— Þegar Karl var kominn
heim fórum við að óttast
verulega um Halldóru og fór-
um við bæði hjónin að leita,
og fundum hana hvergi og
fréttum ekkert til hennar. Þá
hringdi tengdamóðir mín og
sagði að stúlkan væri hjá sér.
Einhver maður hafði fundið
hana og vinkonu hennar, þar
sem þær voru seztar að í
skafli hjá Lindu, og komið
þeim í húsaskjól.
Karl Þormóður, sem er 12
ára sagði: Það var ógurlega
hvasst. Ég var nærri fokinrr
í ána, en þá lenti ég á hand-
riðinu og vindurinn hélt mér
alveg föstum, svo að ég gat
næstum ekkert hreyft mig.
Þarna rétt hjá mér var líka
„Skólapiltar lögðust
ofan d mig til að
skýla mér“
Steindór Steindórsson skóla
meistari fótbrotnaði illa fyrir
utan Menntaskólann. — Sagði
hann svo frá í dag:
— Ég var að koma að heim
an kl. rúmlega 12 og var kom
inn í hliðið norðan við Mennta
skólann, þegar stormurinn
hreif af mér skjalatöskuna. Ég
hljóp á eftir henni ofan að
Barði og náði henni þar, en
þegar ég sneri við vatzt undir
mér fóturinn og brotnaði,
þannig að ég datt af því að ég
fótbrotnaði en fótbrotnaði
ekki af því að ég datt. Nú
margur gamall maður hefur
náttúrlega fótbrotnað, án
þess að það yrði blaðamatur.
—■ Skólapiltar fundu mig
þarna eftir eina eða tvær mín
útur, breiddu ofan á mig og
lögðust jafnvel ofan á mig til
að skýla mér, af því að ég gat
ekki staðið upp. Enda hefðu
Miklar skemmdir urðu á íbú ð Elsu Guðmundsdóttur og Har-
aldar Sigurðssonar í raðhúsi á Byggðavegi 101 er rúður brotn-
uðu og stofan fylltist af snjó. Rúður brotnuðu á svipaðan hátt
í flestum hinna 7 íbúðanna í raðhúsinu.
Arnaldur litli 2 ára lét sér
ekki bregða í óveðrinu en leit-
aði skjóls með barnfóstrunni
í íþróttahúsinu. Þar hitti hann
fyrir mömmu sína, sem einn-
ig hafði flúið þangað.
þeir ekki getað ráðið sér með
mig á milli sín, eins og veðr-
ið var.
Það tók sjúkrabílinn um 20
mínútur eða hálftíma að kom
ast uppeftir, því aéi blindan
var svo óskapleg. Það mun
lika hafa tekið hann svipaðan
tíma a'ð komast frá Mennta-
skólanum til sjúkrahússins,
sem þó er næsta hús, aðeins
Lystigarðurinn á milli.
— Menn gengu á undan
sjúkrabílnum, þar á meðal var
Árni Friðgeirsson ráðsmaður.
Þegar komið var suður fyrir
Lystigarðinn fauk hann blátt
áfram í átt að brekkubrún-
inni og hefði áreiðanlega stór-
slasazt, ef hann hefði farið
fram af. Það varð honum til
happs að fjúka á umferðar-
merki, þar sem hann gat stöðv
að sig og haldið sér og síðan
skreið hann í húsaskjól upp
að sjúkrahúsinu. Já, það varð
margur maðurinn að skríða á
„Margur gamall maður hefur fótbrotnað án þess að það yrði blaðamatur",
Steindórsson skólameistari, sem nú liggur á sjúkrahúsinu. (L jósm. Sv. P.)
segir Steindór
fjórum fótum hér í bæ þenn-
an klukkutíma.
„Eg mætti barna-
skólabörnum hljóð-
andi og grdtandi“
Næst hitti ég að máli Álf-
hildi Pálsdóttur kennara við
Gagnfræðaskólann. Maður
hennar Bárður Halldórsson
kennir við Menntaskólann og
eiga þau tveggja ára son, sem
Arnaldur heitir, og var í
gæzlu barnfóstru í nágrenni
við heimili ömmu sinnar að
Gilsbakkavegi 5.
Álfhildi sagðist svo frá:
— Þegar ég sá veðrið
versna, hringdi ég strax niður
á Gilsbakkaveg, en þangað
hafði Arnaldur litli þá ekki
komið, né barnfóstran. Ég fór
því strax af stað þangað. Þá
var veðrið að vísu orðið vont,
en ekki afskaplegt. Ég mætti
þó nokkrum börnum úr
barnaskólanum, hljóðandi og
grátandi. Já það vax nú meiri
söngurinn. Þegar ég kom á
leiðarenda frétti ég að barn-
fóstran væri nýfarin með
Arnald litla áleiðis upp í
Gagnfræðaskóla. Þegar ég var
á bakaleið var orðið kolbrjál-
a'ð veður, en þó komst ég ein
hvern veginn upp að íþrótta-
húsi, með því að skríða og
hanga á hverju sem var og
handstyrkja mig áfram. Ég
leitaði skjóls í íþróttahúsinu
og komst ekki lengra í bili,
ætlaði aðeins að kasta mæð-
inni. Þá eru þau þar fyrir
Arnaldur og barnfóstran og
hafði sá litli lítið látið veðrið
á sig fá. En sá léttir að finna
barni'ð þarna. Guð minn al-
máttugur!
— Mágur minn, sem er í
Menntaskólanum, ætlaði heim
til sín í Helgamagrastræti, en
treysti sér ekki þangað á móti
veðrinu og fór því niður á
Gilsbakkaveg til mömmu. Þar
frétti hann að verið væri að
leita að Arnaldi. Fór hann
þá líka að leita, en komst
ekki lengra en upp að Frímúr
arahúsi, og þar fékk hann í
fangið einhverja fjúkandi
Framhald á bls. 20