Morgunblaðið - 07.03.1969, Side 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 7. MARZ 1969.
Gæði í gólfteppi
Gólfteppageröin hf.
Grundargerði 8. — (Áður Skúlagötu 51). Sími 23579.
Vymura vinyl-veggfóður
.. -. ■
ÞOLIR ALLAIM ÞVOTT
UTAVER Grensásvegi 22-24
æ
Simi 30280-32262
— Grein Gunnlaugs
Framhald af bls. 17
og afgreiðslufrestur miklu
skemmri, en völ hefur verið á
hér heirna eða annarsstaðar, auk
þess hefur framleiðslan reynst
mjög vel. Verksmiðjan á von á
stórri dósasendingu með Tungu-
fossi, sem hleður í Kristianssand
nú í vikulokin og síðan á eftir-
stöðvunum um miðjan aprílmán
uð.
Það skal sérstaklega tekið fram
að Síldarniðursuðuverksmiðja
ríkisins á nægar birgðir af síld
til þess að leggja niður fyrir um-
ræddan samning sinn við Prodin-
torg og eru það því staðlausir
stafir, sem fullyrt hefur verið í
útvarpserindi og blöðum, að verk
smiðjuna vantaði síld til þess að
geta uppfyllt samninga sína.
Að lokum vil ég leggja áherzlu
á, að reynt hefur verið að selja
sem mest magn af niðurlagðri
síld frá verksmiðjunni, en mark-
aðir reynst mjög takmarkaðir og
enginn aðili keypt verulegt magn
nema Sovétríkin, en þó miklu
minna en reynt hefur verið að
selja þeim og samningar þangað
jafnan takmarkast við það lág-
marksmagn, sem Rússar hafa
skuldbundið sig til að kaupa_ í
verzlunársamningunum milli ís-
lands og Rússlands á hverjum
tíma.
HÚSBYCCJENDUR
- ÍBÚÐAREICENDUR
Við bjóðum yður með stuttum fyrirvara:
Fataskápa (allar stærðir), sóltoekki, eldhúsinnrétt-
ingar og annað tréverk.
SMÍÐASTOFAN HF.
Trönuhrauni 5 — Sími 50855.
HÆTTA Á NÆSTA LEITI —<■— elfir John Saunders og Alden McWilliams
Jæja Rondo, hvað finnst þér? Pierre
Matin var snillingur í meðferð vatnslita,
Troy . . . sjáðu bara. (2. mynd). En með
stækkunargleri og dálítilli heppni get ég
líka orðið snillingur . . . flýttu þér með
teið konukiind. TEIÐ? (3. mynd). Þetta
er ekki til drykkjar, Danny. Axtel At-
hos hefur áhuga á mynd sem máluð er
fvrir einni öld. Smásopi af köldu tei get-
ur elt pappír um mörg ár.
Vegna þess að ekki hefur reynzt
unnt að selja meira magn á er-
lendum mörkuðum en raun ber
vitni, hefur verksmiðjan ekki
haft verkefni nema í 3 til 4 mán-
uði á ári og framleiðsla hennar
því takmarkast við söluna á hina
erlendu markaði, því alltof á-
hættusamt er að leggja út á þá
hálu braut, að framleiða þessa
vöru án þess að hafa selt hana
fyrirfram, því að geymsluþol nið
urlagðrar síldar er mjög takmark
að.
Reykjavík, 6. marz 1969.
Gunnlaugur O. Briem,
framkvæmdastjóri SíldarniS-
ursuðuverksmiðju ríkisins.
— Reykjavíkurborg
Framhald af bls. 17
að hann teldi að vísitölubæturn-
ar ætti að greiða meðan samn-
ingar stæðu a. m. k.
Borgarstjóri tók aftur til máls
og sagðist ekki draga það í efa,
að Guðmundur skýrði rétt frá
vitneskju sinni um bréfið. Það
hins vegar sýndi, að hvorki Jón
Snorri Þorleifsson eða Guðmund
ur J. Guðmundsson hafa litið
bréfið þeim sérstöku augum Guð
mundar, úr því þeir sögðu hon-
um ekki frá því. Þeir hafi gert
sér greín fyrir, að hér var um
eðlilega afstöðu Reykjavíkur að
ræða. Reykjavík mundi fylgja
gerðum samþykktum um kaup
og kjör, þegar samningar tækjust
og sagðist borgarstjóri vona, að
þeir tækjust sem fyrst.
Þá lagði borgarstjóri fram til-
lögu til frávísunar tillögu þeirra
Guðmundar og Einars. í tillögu
borgarstjóra segir, að i trausti
þess að kjaradeilan leystist teldi
borgarstjórn ekki ástæðu til að
taka afstöðu til hennar nú og
vísaðl tillögu Guðmundar Vig-
fússonar fr:á.
Tillaga borgarstjóra var sam-
þykkt að viðhöfðu nafnakalli
með 10 atkvæðum Sjálfstæðis-
manna og Alþýðuflokksmanna
gegn 5 atkvæðum kommúnista
og Framsóknarmanna.
2
LESBÓK BARNANNA
LESBÓK BARNANNA
3
Tarobei látið skapið
bitna á Zensuku og bá
hefuT hann fleygt þvi,
sem naest var á eftir hon-
um. í annað skiptið
fleygði hann í Zensuku
ausu og í hitt skiptið
pönnu. Ég veit að strák-
urinn er klaufi, en hann
er nú Uka aðeins ellefu
ára“.
„Ég skil“, sagði Oka
hugsandL „Auðvitað
væri það ekki viðeig-
andi fyrir eiginmann
þinn að tala um þetta við
bróður sinn“.
Hann sat augnablik
hugsi og sagði því næst:
„Ég skal tala við hann“.
„Tarobei?“ spurði kon
an áköf.
„,Vissulega ekki“,
sagði Oka. „Ég ætla að
tala við Zensuku“.
„En, herra dómari,
ekki er þetta barninu að
kenna. Hann er aðeins ný
byrjaður að vinna. Það
er ekki óeðlilegt, að
hann geri eitthvað rangt
til að byrja með. Ef Taro
bei hræddi hann ekki
svona mikið myndi hon-
um ganga betur í vinn-
unni".
„Hvað sem öðru Uður
ætla ég að tala við Zen-
suku“, sagði Oka. „Ég get
ekki talað við Tarobei,
vegna þess að þú hefur
ekki kvartað undan hon
um. Ert þú búin að
gleyma? Það er á móti
lögunum".
Konan fór nú he'm
hrygg í bragði. Hún var
að hugsa um hvort allar
sögurnar um hinn vitra
og góða dómara væru
uppspuni einn“.
Næsta dag ákvað Oka
dómari að fara í verzlun-
ina til Tarobei kaup-
manns. Þegar hann kom
að búðinni heyrði hann
mikinn hávaða og læti
innan frá.
Skyndilega kom Zen-
suku þjótandi út á flótta
undan barsmíðum hús-
bónda síns. Hann rakst á
dómarann og þeir duttu
báðir kylliflatir. Þetta
var þeim báðum til góðs,
því það bjargaði þeim
frá því að fá stóra járn-
pottinn hans Tarobei í
höfuðið. Hann hafði hent
pottinum á eftir Zensuku
og hrópað um leið:
„Hafðu þetta, strákáfétið
þitt“.
Þegar kaupmaðurinn
sá hversu litlu munanði
að hann hefði hitt þenn-
an fræga dómara með
pottinum féll hann á kné
og bað Oka háetöfum
um fyrirgefningu.
En Oka steig rólega á
fætur, og lét sem hann
hefði ekki heyrt í kaup-
manninum og sagði: ,,Ég
óska eftir að fá að sjá
samninginn milli þín og
foreldra drengsins varð-
andi atvinnu hans hér.“
Kaupmaðurinnn flýtti
sér og sótti skjölin. Oka
leit yfir þau og sagði síð
an: „Með tilliti til þessa
samnings átt þú, drengur
minn, að fá hér fæði,
klæði og húsnæði og einn
ig máttu taka við þeim
gjöfum, sem húsbóndi
þinn víkur að þér“.
Zensuku kinkaði kolli
og horfið niður.
„í staðinn fyrir þetta
áttu að þjóna húsbónda
þínum af trúnaði i tíu ár.
„Já, já,“ sagði Zens-
uku.
„Jæja þá,“ hélt Oka
áfram, „ég skipa þér að
vinna vel til þess að
gleðja húsbónda þinn“.
Tarobei neri saman
höndunum af ánægju við
þessi orð dómarans á
meðan Zensuku lofaði að
bæta sig.
Oka brosti vingjarn-
lega til hans. „Ég veit að
þú munt gera þitt bezta",
sagði hann. „Taktu nýja
járnpottinn þinn og
geymdu hann vel.“
„Pottinn minn?“ sagð'
Zensuku steinhissa.
„Auðvitað“, sagð Oka.
„í samningnum stendur
að húsbóndi þinn megi
gefa þér gjafir ef hann
óskar þess og ég heyrði
hann greinilega segja:
„Hafðu þetta“, þegar
hann henti pottinum. Svo
að þú hlýtur nú að eiga
pottinn. Og lika ausuna
og pönnuna og annað,
sem hann hefur hent ti;
þín. Þú átt það allt sam-
an“.
„Herra minn“, sagði
Tarobei í mótmælaskyni,
„ég ætlaðist ekki til . . .“
„Að vera að fleygia
gjöfum í börn“, greip
dómarinn fram í. „Auð-
vitað ekki. Og ég dáist af
gjafmildi þinni við bróð
urson þinn. Ef þú heMur
áfram að vera svona gjaf
mildur rennur upp sá dag
ur að Zensuku á alla
verzlunina“.
Og Oka brosti til þeirra
beggja, sneri sér siðan
undan og gekk áleiðis
heim.
■y*m
Upp frá þessu hætti
Tarobei að fleygja hlut-
um i frænda sinn. Og
ekki leið á löngu þar til
þeir urðu beztu vinir.
<■ Skrýtlur *
Bónda nokkrum varð
það á að stíga á kjólfald
hefðarkonu í kaupstað.
„Hefur þú ekki augu í
hausnum, nautið þitt?“
sagði konan
„Ég varaði mig ekki á
þessu“, svarði bóndinn,
„því að í sveitinni hafa
kýrnar ekki svona lang-
an hala.
Faðirinn: „Ég skal gefa
þér eina krónu, Gunnar
litli, ef þú verður góður
drengur í dag“.
Gunnar: „Nei, pabbi.
Fyrir svo lítið geri ég
það ekki".
Kennarinn: „Hvaða
þrjú orð segja nemend-
urnir oftast?
Nemandinn: „Ég veit
ekki”.
Kennarinn: „Alveg
rétt“.
„Mér þykir það leitt,
frú“, sagði maðurinn á
þvottastöðinni við kon-
una, sem kom í bíl, sem
var allur beygður eftir
árekstur, „við þvoum að
vísu bíla hérna, en við
tökum alls ekki að okk
ur að strauja þá“.
„í gær sagði læknirinn
við afa, að giktin í hægri
fæti hans stafaði af þvi,
hvað hann væri orðinn
gamall".
„Og hvað sagði afi
þinn við því?“
„Hann sagði, að vinstri
fóturinn væri nú jaín
gamall og þó finndi hann
ekkert til í honum".
1 AFRIKU
(lausn úr síðasta blaði).
Hlutirnir nr. 4, 5 og 8
eiga ekki heima í Afríku.