Morgunblaðið - 17.06.1969, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 17. JÚNÍ 19©9
17
En ég kveð á tungu, sem kennd er til frostéls og fanna,
af fáum skilin, lítils metin af öllum,
ef stef mín fá borizt um óraveg háværra hranna,
þá hverfa þau loks út í vindinn hjá nöktum fjöllum.
Svo talaði vitið. En hjarta mitt hitnaði og brann.
A herðum mínum ég dýrmætan þunga fann.
Ég átti mér, þrátt fyrir allt, mína purpurakápu.
I salarkynnum þessum var engin sál nema ein
sem agaði mál sitt við síuðlanna þriskiptu grein
né efldist að bragstyrk við orðkynngi heiðinnar drápu.
HALLDÓR LAXNESS
Stóð eg við öxará
hvar ymur foss í gjá;
góðhesti ungum á
Arason reið þar hjá,
hjálmfagurt herðum frá
höfuð eg uppreist sá;
hér gerði hann stuttan stanz,
stefndi til Norðurlands.
Úr Iundi heyrði ég hvar
hulduljóð sungið var,
fannst mér eg þekkti þar
þann, sem sló kordurnar;
alheill og orðinn nýr
álfurinn hörpu knýr,
ástvinur engum jafn
alfari úr Kaupinhafn.
Stóð eg við Öxará
árroða á fjöllin brá,
kátt tók að klingja og fast
klukkan sem áður brast,
alskærum ómi sló
út yfir vatn og skóg.
Mín klukka, klukkan þín,
kallar oss heim til sín.
GUÐMUNDUR BÖÐVARSSON:
Djúpa og tregandi eiga þeir aðdáun mina
allir er dugðu hvað bezt, þegar tæpast stóð.
Þökk sé þeim hetjum er leystu land mitt úr viðjum,
lof sé þeim draumi er barg minni fátæku þjóð.
Vænti eg þess nú að litist um fold minna feðra
fylkingin hljóða, hin burtkallaða sveit.
Ást hennar, lífsreynsla, fórnir og fyrirbænir
fylgi þér, land mitt og þjóð mín, í hamingjuleit.
'En heill yður hinum, þér verkmenn sem voryrkjur kalla!
Veldur mér fögnuði hugsun um komandi ár:
Veit ég með stolti, að starfsamar, fórnfúsar hendur
stefna að því markvisst að græða míns fósturlands sár.
Og hvernig sem drápgjarnar holskeflur glymja við strendur,
hvemig sem illviðrin plægja nú mannlífsins sjó,
veit ég með gleði, að DumshafsinS drynjandi rastir
drenglyndi og samhugur brúar að endingu þó.
SNORRIHJARTARSON:
Land, þjóð og tunga, þrenning sönn og ein,
þér var ég gefinn barn á móðurkné;;
ég lék hjá þér við læk og blóm og stein,
þú leiddir mig í orðs þíns háu vé...
Þú áttir mig, ég er aðeins til í þér.
Örlagastundin nálgast grimm og köld:
hiki ég þá og bregðist bý ég mér
bann þitt og útlegð fram á hinzta kvöld.
ísland í lyftum heitum höndum ver
ég heiður þinn og líf gegn trylltri öld.
SEINN STEINARR:
ísland minn draumur, mín þjáning og þrá
mitt þróttleysi og'viðnám í senn.
Þessi vængjaða auðn með sín víðerni blá,
hún vakir og lifir þó emi,
Sjá,hér er minn staður, mitt líf og mitt lán,
og ég lít þér ætt mín og þjóð.
Ó, þú skrínlagða heimska og skrautklædda smán,
mín skömm og mín tár og mitt blóð.
Útí veröld heimskunnar,
út í veröld ofbeldisins,
út í veröld dauðans
sendi ég hugsun mína
íklædda dularfullum
óskiljanlegum orðum.
Gegnum myrkur blekkingarinnar,
meðal hrævarloga lyginnar,
í blóðr-egni morðsins
gengur sorg mín
gengur von mín,
gengur trú mín.
Ronson
RONSON kveikjari er tilvalin tækifærisgjöf.
EINKAUMBOÐ:
I. GUÐMUNDSSON & CO. H.F.
Hverfisgötu 89 — Reykjavík.