Morgunblaðið - 17.08.1969, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 17. ÁGÚST 1089
17
öíllluim írá þivtf 11835 «g þairf
neyinidiair eklkii a/ð Jaira sivio llanlglt
alfbuir. GiuiSlmiumidiuir Miaigtniússom
á BfllesasitöiSluim á Skieiiðlum
imluin viema elziti ibóinidii þair um
Slóiðlir, 91 óins oig Ihidfluir veriið
Tdóinidii í sex ámaltlulgi. Hianin mam
þvá tkniania 'bvieninia. Er ég
Spiuirðiisit 'tfifl viagiatr aið Btflesa-
stöð'um sag'ði uinigiuir pd/libur miér
alð þalð vaeri emigiinin viainidtf að
finina þá. Þar vænu tvö bús
cig á öiðlnu væinu bweár sibromip-
air. Þar ‘byiggii Gulðimiulnidlur.
Er éig var seat >alð (kiaiffi-
dirylklk(j|u tf leflidlhiúisliniu lh(já Quð-
mluimdli og Kriistánlu Jólnisidlótbur
flaanu Ihlanis Sem er 8,2 ána,
saigði Ihiainin mér iað ibiaimn fliieifði
íbyiaglt hlúsiið 1934.
— Jia, þá var ettzttá soniuirinm
oiriðlinin smlilðtur >olg (hiainin sbjiónni-
'alði veirfldiniu. Alflir viomu látiniir
vininla og beipuriniar lyláflipiulðlu
tíl við að íhiraera sbeypiuinia. Á
ruimium miániulðii vair Uvúsiið
steypt iupp. Nú biúuim viið
giömfliu tfnjómlin í þesisiulm enidia,
en Maiglruús somlur io(klkiair mieð
ifjölslkyiidlu sima í (hiinium emd-
'ainiuim. í fliiiniu 'hiúsimu ibýr Hier-
miamin saniuir olklkiar, on bræð-
uinmir fóæu iað búa 1941, tfyrst
í fétflaigtf an síðian islkiipbu þeir
jörðfiinmli.
— Telurðu þig ekki bónda
emn, Guðmundur?
— Þieltita getur varfl'a tafliiz’t
bústoapur, svamaiðli Kr&tflím fyr-
ir bómida sinm. En við Ihiöiflum
þó sér (hieilmlili og þaið er igioitit
miaðiain viið geltlum það.
— Ég miissiti (hieillsuinia þegar
ég var áttræður, sagðfl Giuið-
miunidur, og þá sielidli ég bðlj-
umn/ar oig braslstilm. Nú er ág
baria tmieð 20 aar oig (hiaf svo-
lítíinm (bfliett. Drenigá/rmir hj'áflpia
miér miað bainm. Ég er efldki
flartfinin <al5 sfllá enlq, því að þlattia
baflur verið erftfð tíð. Dnemig-
iim'ir eæu þó ibáðlir búniir að
beyjia molktouð, em etokleait á
mióiti þvlí sem þarf.
— Hvað eru þeir með stór
bú?
— Þetfr balfla 30 kýr og oim
200 fjár bvar. Þaið er orðtflð
satið þetta kiat.
— Var þetta kot?
— Nei, þetta gait nú aflldnei
tkalBast (kiat, en var þó elklki
meimia etfmtoýlisjarð. Bfllesaistaðir
vomu kaflliaðlir Slægijlujörð, því
að það voæu góðar emgiiar. Sivo
fclom áveiitan qg þá böltlniúðiu
sfliægjiuirtmar. Nú er aflfflt kamiið
í töún, aiveg múlður að ÞjómSá,
en þau æitflia efldkji að æeyniast
vefl. í sumiaæ.
— Telur þú þetta mjög
slæmt heyskaparsumar?
—- Ég baf mú lifað þa/u
veirri. Þalð versta er að mú er
Itúnlbrestur. En það er ammiað
fyirir bændlurmia að heyjia mú
en var áður fyiræ. Þá þurftí
að slá aflfllt mieð orfi ag fljiá, en
nú ieru aflfllir miað þesstar óstoap-
arvéfliar ag geta niáð xnákfliu á
stuittiuim ifímia. Það þaæif orðlið
mieiria banidia fémiu nú, því að
nú er því gafið flram í miaitok.
Áðlutr fyrr var bægt að Mleypia
þwí á biedrt um suimiammiáíL
— Hvað byrjaðir þú með
stórt bú?
—• Aleigan var 7 Ihriass. Ég
var búáinm að vema lausamiaður
í itvö 'ár þegar ég kieypbi jlöæð-
irua á 3ö00 krómiur. Tók það
aflflit tfiifl láns. Svo keypti éig
svoflíti® af ifénaði á barnia ag
eíðarn befur þettia bæaslkiazit.
Fyrstíu tvö árim baifði óg bú-
stýiru, em svo tfaom flaomiam.
Nú 'hflió Kjristín við <ag sagðfl:
Ég siegi stuinidlum í grtfmii að
banm baifi igrætt fýirstiu tvö ár-
in, eða þar tiill ég kiorn. Þá
bæt'ti bamm að græðia, em ég
;fór að færa bonum bainn á
bverjiu ári. Þau urðu 15 og nú
eru 18 á lílfi.
Rignmgin fer illa með vegi
ekki síður en hey og Jón á
Fjalli þurfti að opna stíflað
vegaræsi.
— Það var ocft eæifitlt Ihjá
dklklur. saigðfl Giulðlmiumdiur, ag
miaðiur þurft^ að vtfmmia mtflkáð.
En þettia gekfc alfflit ag vtfð
bölfðluim aflllltaf mlóg að barða.
Magniús' saniur þeiinrta var niú
komiinm inm ag tók uinidár mieð
föður sánum,.
— Þagar við bræðurmir
Ibyrjluðum búSkap í féfliaigi 11941
böflðuim við 6 ifcýr 'og 30 ær ag
ég miam að þá fengium við 270
besta af beyi. Nú bqyjum við
máfltltf. 4000 og 5000 besta og
að aulki beá/tt ég kúm á 8—10
betotiana næfataðs lanidis. Gg
þótt umdanieigit miagi várðast
þá bölflum við það ékfloent
betna nú. Rekstiriaævönunniair
enu svo miiklar og floröfluirnar
aulkaisit sööðúigt. Bezitu ártfm
ifyrtfr bæmidasrtéttíina vanu 1940
—1950, þá stóðuim við í stór-
flramlkvæmjdlum miað 8 befljiur
og það vonu aflflitaif tlill peminlg-
ar itiitt að bonga áburð ag anin-
,að. Animaæis eir það nú svo að
við bænidur getum sjiáíllfum
olklkur um kieninlt að ofldkiar
bagur er efklki beltiri. Biæmida-
sltét'biln er svo klloiflin ininlbyrðis,
en það bafsit ekkent nernia við
Stömdum saimiam.
Við áfcváðum að flana efkíkii
nániair út í bæmdapóltfltífc að
svo stöddu og ég spurði Magn-
úis — hvernig homuim þætti
últitið?
— Það er svarlt, em það Aer
alldneli svio að miaður nái efklki
©iinlhveirjiu, þótit lélegit sé. Það
vonu bænidlur Ibér s’am sfllóigu
7 belktara í vothiey oig feinigu
vant niema 70—80 basta. Með-
laHuppislkera er 40—50 beStar á
beflotana. Þetltia er elklkerit ignas.
En útliltdið bafur verið svairt
fyrr og alflltaf beflur þetta
bjiaingazt einbvenn vegiinm.
Þ. A.
Guðmundur og Kristín á Blesastöðum muna tímana tvenna, en nú eru 60 ar síðan Guðmund-
ur hætti lausamennsku, keypti jörð og hóf búskap.
beim að Fjiaflflii fliiltlii ég Jón
bónda Guðmtunidssom, þar sem
bamn Stóð qg var 'aið mlofaa frá
naesi í vaginium. Er valtinið
fossaði á ný gagnium ræsið
var balldið beim að Fjialfli, seim
sltanidlur fliátlt ’Og er þaðlan fag-
urt útsýnii yfiir Hvítá, sam var
beldur qgnivelbjiainidi á iað lita.
Út á bla/ðliið barst bávaðimn
tfirlá blásaramum, sami bfliæs
Horftö. í beyið sam toamiið er
í Ihfllöðu.
— Vdð verðlum iað faafia súg-
þurrlkun firam í ototótoer sagði
Jlóm, því að það vairð aið biirðia
beyið bálf ralkt. Það toom
ágiæitluir þurrlklur fyrstu befllg-
ima í júflíí og þá sflió óg snmá-
vagis. En, ég var oif seinrn í þvi
qg n/áði englu inm. Næsit þelgar
þomtalðli nláði ég imn uim 6 kýr-
fóðmum.
— Og hvað hefurðu margar
kýr?
— Tulttuigu. Amniaing enuim
Við Éummlemdimgar svo vaindir
þasisium rosa 'að við misauim
'elkki vomilma um þurrk fýrr em
Ikamið er íram í siepltemlbter.
Ártð 1955 gait ég t. d.. 'elkkierf
biint tfiyrr en 'etftír 12. sapt-
emlber og þá voru sulmliæ efak-
ert íainmir (aið sllá, en einbverm
Velginin fbjiairigaðlisit það.
Á gtafiulborðiimu á Fj.aililli ,stóð
rtfltvél qg 'áðspuirðuir saigðisit
Jón bómidli veira að islkrilfla tómia-
riltgglneán uim eiilnm mágramíma
sinm, miarkisimianm. —• Eiltthvað
verður miaður að gera í þeas-
ari ótíð.
Jóm. báfði sömiu sagu að
sagjia atf toaiiimiu ag Erlliemdur
á Vaitnslteysu.
— Mbmn eriu 'að vtelta þvi
ifynir siéæ bwað wellidiur þessiu
miilklla kali. Marigiæ setjia það
í salmibamid Við alð það fnaus
á bera j'örð Sl. vetur. Eiramig
toanm fljlárlbieiitin á tiúmum að
bafla verið of málkill. En víst
er að spre/tltian 'er ylfirffleiltt Mltíi
flriá fj.ailllli og miður að sjó. En
imman um eriu miemin, sem bafa
sloippið val ag eru mieð góð
túm.
— Þóltit ástemdið sé elklki
igott, þá á þatta surniar larnigt
í að niá sumrimu 1955. Mangir
töldu að það siumiar faeifiðli ver-
ið varSta roigaauimiar fná 1835.
Það er tifl grieimagóð lýsimig á
sumrimiu 1836 etfltíir Tómias
Sæmiuindsisoin á Bneiðiatoólsstað
og or í bnáflum flná bamum,
siam koimiið hafla út. Þar stagtir
bamn að bamrn faaifli etoki aáð
mediniu beyi imn tfyrr en 3.
septamtoar, etf ég mian rétt.
★
Það bafla arðið mlilkfliar
breytingar á búmaaairfaáttum
Sigurjón Jónsson kaupmaður á Hlemmiskeiði sló af miklum
krafti í vothey, þótt blautt væri á.