Morgunblaðið - 17.08.1969, Blaðsíða 21

MORGUNIBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 17. ÁGÚST H9©9
21
Viggó Benediktsson
frá Patreksfirði —
10 .ágúst s.l. lézt hér í Borg-
ansjúkrahúsiniu Viggó Benedikts
son .Andlát hans kom þeim, er
til þekktu, ekki á óvart, því
sniemma á s.l. vori fékk hanm
bráða kranisæðastífiu og vair kom
inn hætt, en hjarnaði við eftir
nokkurra vikma nákvæma með-
höndlan lækna og varð þá ról-
fær um sinm. t>á brast á hann
anniað voveiflegt áfall, heil&blóð
fall, og eftir það þótti sýnt að
ferð hanis lægi brátt héðan úr
'heimi.
Viggó var fæddur 17^-nóv. 1902
að Patre'ksfirði og var soniur
Elínar Sveirabjömsdóttur og
manras heranar, Bemedikts Sig-
urðsisoniar, sem var þekktuir sjó-
sókn'ari vestra, áræðinm og kapp
mdikill skipstjóri. Þau áttu fjölda
barraa og var Viggó ymigstur af
þeim ní.u syst'kinnm sem náðu full
orðinis aldri.
Ég kymmtist Viggó, þegar hamm
var fulltíða maðuir, kominm nær
þrítugu og get fullyrt að þeirri
kynsflóð, sem ólst upp í þorpinu
Patröksfirði á árunum fyrir 1930
og þar yfir, er Viggó minnisstæð
ur umfram aðra menn. Öll atvik
sem við hanm eru tenigd, lifa í
mimminigu minmi eins og þau hefðu
gerzt í hvíldardagsbelgi, em á
þeim árum var húm virt eiras og
guð æt'laðist til .Það lá í loftimu
kirimgum hann góðleiki án yfir-
drepsháttar, og stilileig kímmd í
augum og svipbrigðum kynti und
ir eldum lífsgleði bermskudag-
arania. Krakkar bóka jafraan fyrir
fnaim, að þeir sem skilja hugsaraa
garag þeirra ,sjá eiranig aðna hluti
í manmlegra ljósi en þeir, sem
meira látia. Og þaranig var því
eiramitt farið með Viggó. Það fór
heldur ekki fram hjá oktour, að
haran raaut virðiragar í þorpirau,
og þá sérstaklega fyrir, sem nú
þykir ef til vill fátítt ,hve skjöld
ur hiams var hreimm í samskipt-
um við allt lifaradi og dautt.
Bftir að faðir hann féll firá, og
dómi var Viggó gætiran og far-
sæll fonmaður, og það mun vera
sarranóma ræða þeinna ,sem áttu
líf og starf uradir forsj á hans á
sjó, em hamm var síðar á ævimini
oft formaður eða stýrimaður á
fiskiskipum, að ljúfari yfirmamm
og geðþetokard væri trauðlega að
finna, á 'hverju sem gekfk. Allt
þetta jók á virðiragu okkar stnák
aminia fyrir homim, því fá er sú
upphefð að tilstuðlan, sem jafn-
ast á við slíkt, í augum barraa og
ungliinga í sjávarþorpi.
Á vetrarvertíðum fór Viggó jafn
an á einlhvern togananraa , sem
gerðir voru út frá Patreksfirði,
og þar var honium æfinlega falið
eitt vamdamesta veir'kið um borð
að salta og hirða aflann í þeim
efraum gat vararæksla gert margira
mararaa strit og harðferagi að litlu,
en slíkair yfirsjóndr gerðust ekki
í umsjá Viggós. Því gátu allir
treyst.
Dagar hinma milklu þjóðlífs-
breytinga st.yrjaldarárin, gengu
yfir þorpið fyrir vestan eiras og
aðna staði á fslandi, og skekktu
eykbum í lífsbjargarviðleitni og
hugmymdum rraamraa um hamingju
ríkt maranlíf. Uragir leituðu á vit
meraratunar eða til fastlauraaðra
starfa í auðugni stöðum, en þeir,
sem heiima sátu, öfluðu fjár ákaf
ara en áður, svo nú eru sum heim
ili sjómanma þar betur búin ytra
sem innra en títt er um heimili rík
isfólks í stórborgum .
Viggó Benediktsson barst einm
ig með straumraum en, mest af
þeim sökum, að honum var borin
í brjóst tiryggð og ást til ætt-
meraraa, sem flutzt höfðu til Suð-
urlaradsimis. Hamn studdi við bak
þeirna af ráðum og dáð, og sér-
staklega þeirna, sem un.gir voru
og leituðu fótfestu í starfi eða
við heimilisstofnum. Fátt þótti
horaum dýrmætara en að sjá það
bera ánaraguir .Haran varan hér
að ýmsum störfum, oftast þó við
sjósókn af ýmsu tagi, og alls stað
ar urarau þéttofnar eigiradir haras,
hið góða hjarbalag og raákvæm-
ur skilniragur á tilfiraniragum
annamra, hylli og aufúsu sam-
ferðamarananiraa.
Ekki get ég varizt því, að mér
finnst miraningin um sjávarþorp
ið Patreksfjörð, eiras og því var
skoriran statokurinm fyrir bylt-
ingu nútímans, hafi fjarlægzt
lemgra út í móðu liðims tíma við
fráfall Viggós Ben'eddkts®oraar,
því bann átti í svo rítoum mæli
það, sem fortíðin réttiir nútíman
um bezt af manmlegum verðmæt
um til að ávaxta, em naumast
GLAUMBÆR
TRÚBROT
ásamt gesti
kvöldsins
söngkonunni
Já
un
/^olertó
getur birzt aftur í nákvæmlega
sömu mynd vegma eðlilegra
breytinga í rás timaras. Því þyk
ist ég geta mælt fyrir munm
allra gamalla sveituraga hams og
grarana, að hann fer héðan úr
heimd kærkvadduir hlýjum minm,
ingum, sem ekki gleymast sam-
ferðamönnum haras.
Andrés Davíðsson.
Skrifstofuslúlko óskost
Stúlka vön skrifstofustörfum, helzt með verzlunarskóla- eða
hliðstæða menntun óskast strax. Góð vélritunarkunnátta nauð
synleg. Tilboð merkt: „Áreiðanleg — 3633" leggist inn á afgr.
Mbl. fyrir 25. þ.m.

POPS leika kl. 3—6. Aðg. kr. 50,00.13—15 ara.
í kvöld
OPIÐ HÚS.
Kl. 8—11.
Spil — leiktæki.
DISKOTEK.
Munið nafnskírteini.
TÓNA
BÆR
him systkimin höfðu stofraað eig-
in heimili, flest fjanri föðurgarði,
var Viggó fyrirvimraa móður sinm
ar. Þau bjuggu á Klifirau, og “þar
var smyrtilega gemigið um garða,
blettuirinn eins og vin í grýttri
fjallshlíð, á vetrum griðlamd smá
fólksinis með sleða og síkíði, en á
sum.rum ilmigjafi frá safaríkri
töðu og öðrum gróðri. Seimraa
reisti Viggó þar myndarlegt hús
í samviranu við mág simn. Efcki
þótti þorpsbúum tiltöfcumál ,þótt
hanin léti kvonfangarmál lönd og
leið, því svo snotur maður til
orðs og æðis og ekki sízt útlits
gat átt nægra kosta völ í þeim
efnum, ef hugur leitaði til.
f sjávairþorpi nær tigraarstáða
í ihierant eða embætti skammt til
að skapa mönnum virðingu, sem
er viðurfcennd af fúsum vilja.
Persóniulegiar eigindir viðkom-
andi sfcapa haraa þar fremur en
nokkuð amraað.
Við stráfcarn.ir vissum að Viggó
hafði lært sjómamraafræði hjá
mikilsmetnum útvegsbónda ,Ólafi
Thoroddsen í Vatasdal, og hafði
um tvítugsaldur verið falið þil-
Sfcip til stjórraunar og unmið sér
t^aust reyndra mamma í því
verki .Hanm var og sjálfs síns
hierra, átti traustan vélbát, sem
bar sig tígulega á sjó. Að allra
GLAUMBÆR sínu 11777

t§RSRgR3tSRSf&»at§83
Selium á morgun og næstu fiölmargcar gerðir af iiweB HH ** daga /
ensKum KvensKí im
Verð kr. 298.- 398.- 479.- 492.- 519.- 533.- 574.- 628.- * Allar stærbir
SKGVAL, AUSTURSTRÆTI1 EYMUNDSONARKJALLARA 8