Morgunblaðið - 20.08.1969, Blaðsíða 20

r
20
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 20. ÁGÚST 1969
Þessi morgunn, árið 1795, þeg-
ar hr. Fletcher kom með járn-
kassann til Nýmerkur-plantekr-
unnar, neðarlega við Canje, var
ósköp alvanalegur aprílmorgun
í Guiana. Lengst í burtu, uppi
yfir kaffitrjánum, sykurekrun-
um og frumskóginum fyrir hand-
an, sást þokuslæðingur, líkast-
ur, blárri grisju svífandi á
kóngulóairvef, og ilmiurinin af
ÁLFTAMÝKI 7
BLÓMAHÚSIÐ
—\ simi 83070
Opið alla daga
öll kvöld og um helgar.
Blómahúsið býður flest
blóm sem harma sefa
blóm sem gleðja brúðir mest
blómin til að gefa.
döggvotum runnunum og laufi
ávaxtatrjánna sveif hressandi í
röku, svölu loftinu. Það bafði
ekkeirt rignt í nokkra daga.
Þrælarnir voru að vinnu Sirani,
að vamda, og á venj uleguim tima
— klukkan hálfátta — komu
Storm og Elísabet íram í for-
skálann, í kaffið. Flest
ir ihollenzkir plantekruegendur
drukku morgunkaffi frammi í
forsikáliamum, íklæddir mor'guin-
slopp og ilskóm. En Storm og
Elísabet voru samt alklædd, því
að á G roen weigels-iheim -
ilinu voru ekki ríkjandi venjur
í heiðri hafðar. Elísabet var af
enskum ættum, og enda þótt
Storm væri hollenzkur, höfðu
Groenwegelshjónin alltaf verið
þekkt að óvenjulegu hátterni.
Til dæmis dokaði Storm aldrei
frammi í forskálanum til klukk-
an tíu, yfir morgunkaffinu,
reykjandi pípu og dreypandi á
gini, eins og margur annar holl-
enzkur plantekrueigandi taldi
Geymsluhúsnœði
með góðri aðkeyrslu, 80—120 ferm, óskast til kaups eða leigu.
Má vera i Hafnarfirði eða Mosfellssveit.
Sími 84537 næstu kvöld frá kl. 8—10.
Laugardalsvöllur Úrslit
í kvöld, miðvikudag, 20. ágúst, kl. 19.00 leika
til úrslita í 2. deild ísiandsmótsins
Breiðoblik — Víkingur
Dómari: Hannes Þ. Sigurðsson.
Hvort liðið leikur í 1. deild árið 1970?
Verð aðgöngumiða kr. 75.00 — barnamiðar
kr. 25.00.
Mótanefnd.
sjálfsagða siðareglu. Að loknum
kaffibollarauim og pípuinirai, fór
hann í hringferð um ekrurnar,
og sjaldan út úr húsinu seinna
en hálfníu.
Áður en hann lagði af stað
þennan morgun, reifst hann ofur
lítið við Ellsiabetiu, sem aftók að
hætta við að fara á dansleikinn,
sem áttd að halda í lanidsstjópa-
húsinu.
— Þú ert ekki í neinu standi
til að fara, sagði hann, og mælti
á hollenzku, eins og hann var
vanur, þegar hann var eitthvað
önuguir (en talaði annars ensku
til fullnustu, enda uppalinn í ná-
grenni við enskar plantekrufjöl-
skyldur). — Hvað á kona, kom-
in á fimmta mánuð, að gera á
dansleik? Það er óviðeigandi og
getur þar að auki verið skaðlegt
fyrir heilsuna þína.
— Ég hef nú vitað sjálfa mig
fara á dansleik, komna á sjö-
unda mánuð, sagði Elísabet og
mælti einnig á hollenzku, sem
húin talaðí eiras liðugt og Stonm
enskuna. Hún var hávax-
in stúlka, með rauðjarpt hár, og
enda þótt hún væri orðin tutt-
ugu og sjö ára, ' var hún ekki
1
milkliu eldiri úlUMts, ein á sitóru
fjölskyldumyndinni, sem hékk í
borðstofunni, máluð af Edward
Groenwegel árið 1789, þegar
hún var tuttugu og eins og ógift,
og þegar Maybury-fólkið var í
Demerara. — Þú ert alltaf að
fárast um svona smámuni, Storm,
elskan. Manstu eftir dansleikn-
um, sem ég fór á, rétt óður en
hún Hermine fæddist? Engum
fannst það neitt óviðeigandi og
ekki hafði ég neitt vont af því.
Storm svaraði þessu engu.
Hann var ekki ráðríkur eigin-
miaður, og honum var meinilla
við allar deilur, en hafði samt
ákveðnar skoðanir og var óbág-
ur að láta þær í ljós. Hann var
með sömu skrítnu augun og fað-
ir hans, en frábrugðinn honum
að því leyti, að hann var ekkert
kvensamur. Hann var þrjátíu og
tveggja ára, frekar laglegur,
með ljósbrúnt hár, ofurlitlar
freknur á kinnunum og var
þekktur að því að vera kyrrlát-
uir og lítt áberandi. Það var Ed-
ward, tvíburabróðir hans, sem
var áberandi.
Þegar tengdafaðir hans kom
fram í forskáiann, leit Storm
upp úr bollanum sínum og sagði
á ensku: — Elísabet heimtar að
fara á dansleikinn í kvöld.
í átta skipti af hverjum tíu
var Wilfred gamli Storms megin
í öllum deilum, en nú snerist
hann á sveif með Elísabetu.
— O, lofaðu henni bara að
fara! sagði hann og rak upp
hrossahlátur, og deplaði augun-
u/m. Hamin lét falliasit í störa
strástólinn, og hvíta hárið var
úfið, rétt eins og hann hefði
ekki borið við að greiða það,
þegar hann kom á fætur, og
beinin í grönnum og visnum fót-
unum næstum glömruðu, undir
rauða morgunsloppnum. — Hvað
getur það gert henni til, drengur
minn. Farðu með hana og skemm
ið þið ykkur vel, ef þú vilt mín
ráð hafa!
— En hún er ófrísk — ertu
búinn að gleyma því?
Wilfred veifaði hendi létti-
lega og rak upp aðra hlátur-
roku.
— Og hvað um það, þó hún
sé ófrísk? Við erum seig, May-
buryættin! Farðu bara með hana,
drengur minn. Van Batenburg
yrði afskaplega vonsvikinn, ef
hún sýndi sig ekki. Hann er
feikilega hrifinn af henni.
— Þú gætir nú sparað þér að
fræða mig um það! Ég get ekki
lótið mér detta í biuig neiraa
snotra kvenpersónu hér í ný-
len>duin,ni, sem laradsstjórimin er
ekki hrifinn af.
— Ha, ha! Þarna er þá púki
afbrýðisseminnar á ferðinni!
Hann potar í kinnina á öllum
konunum, þessi van Batenburg.
— Ef hann léti þar við sitja,
væiri það raú ekká svo slæmt,
sagði Elsabet hlæjandi.
— Hvað segirðu? Wilfred
roðnaði. — Hvað ertu að reyna
að gefa í skyn, telpa mín? Ég
vona, að þú eigir ekki við, að þú
látir hann komast lengra við-
þig? Hafðu auga með henni,
dreinigur minin! Þetta þarf að at-
huga nánar, fjandinn hafi það!
Storm brosti. — Ég vona, að
ég þurfi þess ekki. Ég treysti
henni fullkomlega. Það eru ekki
töfrar landsstjóraras, sem ég hef
áhyggjur af, heldur heilsan
henraar.
— Þá geturðu alveg sleppt því.
Heilsan hennar er ágæt — og
verður það áfram.
—Úr því þér finnst það, ætla
ég ekki að fara að halda aftur
af henni, sagði Storm rólega.
Honum þótti vænt um tengda-
föður sinn og vildi lofa honum
að ráða næstum hverju sem
hann vildi.
Næstu mínúturnar fórú í um-
ræður um nýjustu fréttir, sem
borizt höfðu af ófbriðnum í Evr-
ópu. Öðru hverju renndi hann
augunum — kæruleysislega og
áhyggjulaust — út í húsagarð-
inm, þar sem Nibia, fósitna bam-
anna, var að gæta þeirra, undir
appelsínutrénu .
Hr Robert Fletcher, enski
náttúrufræðingurinn, hafði ver-
ið gestur í Nýmörk í nokkra
daga, áður en hann lagði af stað
lengra upp með Canje-gilinu,
fyrir tveimur mánuðum. Þótt
hann væri bláókunnugur, hafði
verið tekið á móti homtuim sem
hverjiuim öðriuim gesti, einis lengi
og hann kærði sig um að standa
við. Storm hafði hitt hann í ein-
hverri krá í Nýju-Amsterdam,
daginn sem hann kom, og
er hann heyrði um þessa fyrir-
huguðu rannsóknarfór til Canje,
hafði hann boðið honum að
dvelj aist í Nýmörk.
Þennan morgun, er hann kom
aftur, úr fenjaskóginum, deplaði
hann augunum ótt og títt og
brosti til Wilfreds, sem var úti
á svölunum að húsabaki.
— Héma er það, Maybury! til
kynnti hann og benti með feitri
hendinni á gamlan, ryðgaðan
járnkassa, sem þræll einn hafði
lokið við að bera inn í húsið.
— Ég fann hann í kjallaranum
í gömiu, hálfhrundu húsi.
— Hann er orðinn nokk-
uð mikið beyglaður, finnst þér
ekki? stamaði Wilfred.
— Já, mér finnst vera farinn
að sjá á honum aldurinn. Ég var
að leita að ugluhreiðri og rakst
á hann í einu horni, innan um
bein og járnarusl og annan ó-
hroða. Náttúrufræðingurinn rak
upp tröllahlátur. — Sem snöggv
ast datt mér í hug, að þarna
væri einhver fólginn fjársjóður.
Gyllini og dúblónur og guð má
vita hvað! En ég varð fljótt fyr-
ir vonbrigðum. Þegar mér loks
tóks að opna hann — og það
var enginn barnaleikur, get ég
bölvað mér upp á - þá fann ég,
að innihladið var ekki annað en
pappírar — bréf rituð á holl-
enzku.
— Það er skiljanlegt. Þessi ný
lenda hefur vearið hollenzk í
mieira ©n beila öld.
— Einmitt! Stendur heima!
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
Þér gefst tækifæri til að gera allt, sem þú hefur áhuga á.
Nautið, 20. apríl — 20. maí.
Allar ferðaáætlanir fara út um þúfur, en það gerir lítið til.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júní.
' Vertu eins hógvær og þú getur i dag.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí
Þótt dagurinn byrji rólega, verður skemmtilegt í kvöld.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Það er svo margt skemmtilegt að ske, að erfitt er að velja um.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Vertu skynsamur og samvinnuþýður, er tækifæri gefst.
Vogin, 23. sept-ember — 22. október.
Biddu þess rólegur, að aðrir skilji afstöðu þina. Þér geðjast ekki
að öllum.
Sporðdrekinn, 23. október. — 21. nóvember.
Gættu heilsunnar, og heimsæktu lasburða vini.
I Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Það er gengið á góðsemi þína. Það er reynsla út af fyrir sig.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Þolinmæði þín verður lengi í hávegum höfð.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Láttu fólk í friði, sem viðkvæmt er.
Fiskamir, 19. febrúar — 20. marz.
Góður dagur, en mikil óiga niðri undir, og þú átt að lægja hana.