Morgunblaðið - 05.09.1969, Blaðsíða 18

Morgunblaðið - 05.09.1969, Blaðsíða 18
18 MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 5. SEPTEMBER 1909 Egill Benediktsson fyrrv. veitingamaður Er ég frétti lát Egils frænda míns þ. 25. ág. setti mig hljóðan. Hann hafði með framkomu sinni allri markað svo djúp spor í hugi frændfólks síns og vina að þau verða eigi afmáð á stuttum tíma. Egill var að vísu orðinn 75 ára gamall, er hann lézt, en því gleymdum við alltaf í návist hans. Hann var ætíð svo ungur í anda og glaður, léttur í spori og fullur áhuga. Mikill vexti og gjörvilegur, sannkallaður höfð- ingi í sjón og raun. Hann hafði lengst af átt við góða heilsu að búa. Sem karl- menni sæmdi, kvartaði hann held ur ekki þótt á stundum einkum hin síðari ár á móti blési. Þetta endurspeglaði alla framkomu hans og lundemi. Hann vildi ekki láta neinn líða eða hafa á- hyggjur sín vegna. Glímdi við kerlingu Elli með harðfylgi og festu þar til yfir lauk. Egill fæddist að Ketilsstöðum í Hörðudal Dalasýslu þ. 18. okt. 1893. Foreldrar hans vom þau hjónin Benedikt Bjami Kristjáns son dbr. manns Tómassonar og Margrét Steiniunin Guðmuinds- dóttir, bónda að Snóksdal. Bjuggu þau fyrst að Ketilsstöð- um, síðan að Hóli í sömu svéit og loks að Þorbergsstöðum í Laxár- dal í Dölum. Þar tóku þau við stórbúi Kristjáns föður Bene- dikts og Ásu koniu hans árið 1907. Systkinahópurinn var þá orð- inn stór. Bræðurnir fjórir, Ágúst, Egill, Jakob og Kristján, systurn ar þrjár, Ása, Hólmfríður og Lilja. Hálfsystkin tvö, Hjörtur og Ása og auk þess ólu þau upp tvö barnabörn sín, Kristján og Margréti. Margt var því jafnan um mánn inn á Þorbergsstöðum. Slíkt kom Eiiginmaður miinin og faðir okkair Friðrik Elvar Sigurðsson Gíslabæ, andiaðist 3. september. Eiginkona og börn. Björn Samúelsson frá Tjamarkoti, Sandgerði, lézt að Vífilsstöðum miðviku- dagirwn 3. þ.m. Rörn hins látna. Kskuleigur soniur okkar og bróðir Ingólfur Kristmann Ingason Austurgötu 23, Keflavík, andaðist í sjúkTahúsinu í Keflavík miðvikudagimn 3. sept. Kristrún Pétursdóttir Ingi Hjörleifsson Hjörleifur Ingason Sóley Ingadóttir Guðný Ingadóttir. þó eigi að sök. Kristján, afi Egils, var forsjáll og búhöldur mikill. Hafði byggt um aldamótin eitt stærsta íbúðarhús í sveit á Is- Iandi og flutt allan við til húsa- gerðarinnar með eigin leiguskipi frá Noregi. Egill ólst þannig upp á stóru heimili, er lá í þjóðbraut, gestrisnu og myndarlegu. „Morgunstund gefur gull í mund“ voru einkunnarorð heim- ilisins. Húsbændur, Margrét og Bene dikt, gengu á undan og gáfu gott fordæmi. Systkinin létu eigi sitt eftir liggja. Dagur tek- inn snemma og starfað með gleði og þrótti. Að lokniu góðu og löngu dagsverki var líka oft brugðið á leik. Egill var hér alltaf framarlega í flokki. Var einn af stofnendum ungmenna- félagsins Ólafs Pá í Dölum er starfaði af fjöri á þeim árum. Glímumaður var Egill ágætur og glímukóngur um skeið í Döl- um. Raddmaður mikill og lék t.d. Skugga-Svein eitt sinn með tilþrifum, enda mikill vexti og sterkur. Margt fleira gerði æsk- an í Dölum sér til gamans á ár- unum fyrir fjrrra stríð. Egill gekk í Hólaskóla og út- skrifaðist sem búfræðingur árið 1921 og átti þaðan góðar endur- minningar. Ávöxtur uppeldis þeirra sysitkina varð margir nýt ir og góðir þjóðfélagsborgarar, hver á sínu sviði. Vorið 1923 kom að Þorbergs- stöðuim gjafvaxta prestsdóttir, — fríð og fönguleg, Margrét, dóttir síra Árna Þorsteinssonar prests að Kálfatjörn á Vatnsleysu- strönd hér syðra. Hér varð ást við fyrstu sýn og voru Egill og Margrét gefin sam an í hjónaband 1923 þann 3. okt. Bjuggu þau fyrst á föðurleifð Egils á hluta jarðarinnar, en fluttust síðar að Vatnsholti í Laugardal og sátu þar bú allt til ársins 1929. Vegnaði þeim vel, en þá varð veila í baki hjá Agli þess valdandi, að þau urðu að bregða búi og f.ytjast til Reykja- víkur. Konan mín Sigurbjörg Gunnarsdóttir frá Kirkjulæk, verður jarðsiunigiin frá Breiða- bólsBtaðarkirkju í Fljótshlíð, lauiga,rdaginin 6. sept. kl. 2. Steinn Þórðarson. Reyndi nú á dugnað og ósér- hlifni Margrétar. Hún hafði ung að árum numið matreiðslu og hússtjórn hér í borg. Kom sú kunnátta nú að góðum notum, er þau hjón tóku að sér rekstur KR hússins við Tjörnina árið 1930. Reyndust brátt hinir vin- sælustu gestgjafar, Margrét fór einnig á þeim árum utan til frek ari náms í veitingahússrekstri og skyldum s törfum. Athafna- þrá og starfsgleði rak þau áfram til meiri átaka .Egill greip því tækifærið, er veitingamann vant aði að Oddfellow húsinu og tóku þau hjón að sér samtímis rekstuT þess árið 1935. Horfur voru eigi bjartar í þann tíð, hagur flestra bágur, og mörgum þótti í mikið ráðizt af þeim hjónum. Nú reyndi á kjark og dug beggja. Egill gæddur eðliskost- um góðs veitingamanns Lipur, greiðvikinn og geðgóður eins og sönnum þjóni ber að vera, en samtímis stjórnsamur eljumaður sem forstjóra hvers fyrirtækis sæmir. Hér naut hann óskiptrar hjálpar Margrétar konu sinnar, sem lagði nótt við dag til þess að öll matreiðsla og þjónusta við gesti gæti orðið sem bezt. Þeim hjónum óx fiskur um hrygg. Starfsemin blómgaðist og enn juku þau rekstur sinn. Þau tóku á leigu nokkur sum- uir Stúdentagiarðinin gaimla og starfræktu þar gistihús og mat- sölu við góðan orðstír. Nú má segja að velgengni þeirra hafi náð hámarki. Ávöxt- ur þrotlauss starfs og vinniu beggja kominn í ljós. Þá brá bliku á loft. Stríðið skall á, ís- land hemumið. KR húsdð og Stúdentagarðurinn tekinn her- skildi. Egill lét þó ekki hugfallast. Hélt áfram af auknu afli veit- ingarekstri í Oddfeliowhúsinu, allt til ársins 1960. Eftir aldar- fjórðungsstarf á sama stað, þótti þeim hjónum tími til kominn að njóta elliáranna saman í friði og ró. Lauk þar með þrjátíu ára starfsferli þeirra ágætu hjóna að veitinigamálum höfuðstaðar ins. Hér nutust eiginleikar þeirra beggja í ríkum mæli Þökkum af alhuig auðsýnda samúð við fráfad og jarðarför dóttur ofckar ' Vigdísar Fjólu. SérsteMega þökkum við Kverufélagi Stokkseyrar og öUum Stokkseyrinigum. Kolbrún Oddbergsdóttir Sveinn Sigurðsson Hátúni, Stokkseyri. Þökkum imnille-ga öllum þeim, sem auðsýndu okkur samúð og vinsemd við andlét og jarðarför Egils Benediktssonar. Margrét Amadóttir Arni Egilsson Valur Egilsson Örnólfur Amason. Nutu þess að gleðja aðra og veita vel gestum sínum, enda vin sæl og veimetin í sitarfi. f einkalífi sínu var Egill gæfu maður. Hann kvæntist duglegri atorkukonu, lífsglaðri og lund- léttri. Hún var ætíð hans hægri hönd, bæði í atvinnurekstri þeirra og í einkalífi. Hún skóp honum fagurt og hlýlegt heimili. Synir þeirra tveir urðu dug- legir og myndarlegir menn. Árni loftskeytamaður, nú fulltrúi við Gufunesradíóið, kvæntur Finn borgu Örnólfsdóttur leikkonu og Ingi Valur búsettur í Deerfield Illinois í Bandaríkjunum, þekkt- ur tannlæknir þar í borg, kvænt ur Ólöfu Jónsdóttur, sem einnig nam tannlækningar í Bandaríkj- unum og starfar á stofu manns síns. Hjá afa sínum og ömmu bjó löngum á námsárum sínum í meninta- ag háskólia. Ötnnólfuir sonur Árna og Finnborgar. Hann varð þeim jafnan gleðivaki, því bæði voru þau sérlega barngóð. Vildu veg barna sinna og barna- barna ætíð sem beztan og studdu þau með dug og dáð til mennta. Egill og Margrét bjuggu lengst af að Tjarnargötu 26 hér í borg. Hér í gamla biskupshúsinu undu þau vel hag sínum. Heimili þeirra var einistaklega vel búið og mynd arlegt. Garðurinn stór, gamall og gróinn. Hér naut Egill sín vel á hvíldarstundum. í meina en aldarfjórðung starf aði Egill og bjó í návist Tjarn- arinnar og fagurs umhverfis hennar, og á betra var vart kos- ið þeim, er unni náttúrunni, gróðri og fuglalífi. í húsinu sínu þar áttu þau hjón marga glaða stund með ættingjum og vinum. Bæði voru gestrisin og rausnar- leg. Þar var gott að koma og vera. Fullorðin hjón, full af lífs- þrótti og lífsorku, árrisul, sístarf andi, létt í lund og lífsglöð verka sem hvati á þá sem í ná- viist þeiirra eriu. Slikiir haimiingju- urðum við Inger’ aðnjótandi, er við bjugguim í húsii þeirra uim þriggja ána skeið. Við hjónin gát uim aldrei fullþakkað þá ágætu sambúð. Lærdómsríkt var það einnig, ungum hjónum, að sjá nær á hverjum sunnudagsmorgni Egil og Margréti ganga saman til kirkju sinnar, Dómkirkjunnar, og njóta hvíldar, andlegrar og lík- amlegrar í friði og ró á kyrrlát- um stað. Góðvild og gjafmildi Egils var alkumm. Möngum mam-ninium er við bág kjör bjó eða hafði á sker siglt í lífsins ólgusjó, réttu þau hjón hjálparhönd og komu á rétt an kjöl á ný. Þegar Egill hætti rekstri Odd- fellowhússins fóru þau hjón fvrst til Ameríku og bjuggu í góðu yfirlæti hjá synii símum þar og tengdadóttur. Síðar er heim kom festu þau kaup á snoturri íbúð og bj-uggu þar inmiam um fagra muni og nutu hvíldar og góðra endurminninga langrar starfs- ævi. Umhyggja Árna og Finnborgar vo og Örnólfs og, konu hans Ielgu var þeim hjónum mikils irði þessi síðari ár æviskeiðsins. ^gill fékk hægt andlát að heim- li sínu að kvöldi þess 25. þessa nánaðar. Við hjónin vottum frú largréti, sonum hennar og öðr- m ástviniuim inmilegustu saimúð sorginini. Vomum að glóð minm- ’ganna um tryggan lífsförunaut iegi orna þér vel á kvöldi ævi- keiðs þíns, Margrét mín. Þökkum inmilega auðsýnda samúð og vin/arhug við frá- fall Ólafar G. Guðmundsdóttur Gunnarssundi 4, Hafnarfirði. Börn, tengdaböm og bamaböra. Irmilegusitu þakkir sendum viið ölliuim fjær og nær, siem aiuðsýndu okkur samú’ð og vin arih ug við anidlét og jarðarför Guðlaugar Guðnadóttur frá Sólvangi. Guð blessi ykkur öll. Fyrir hönd vamdamaininfl. Helgi Ólafsson. Öl'liuim þeim, sem auðsýndu mér vir'ðiinigu, hlýhuig og gleði á 70 ára afmælisdegi mí-mum 2. siept. sendi ég inmiliegar þafckir, G-uð blesisi ykkur öll og laiumi. Margrét Konráðsdóttir, Borg, Skagaströnd. Egill hefur ýtt fleyi síniu úr vör. Fjölmenni kvaddi góðan dreng í Dómkirkjunni þ. 30. ág. sl. Þar minntist sr. Jón Auðuns margra góðra stunda með þeim hjónum í þessu húsi guðs. Land- taka Egils á strönd morgunroð- ans verður auðveld, því þar sem góðir menn fara eru guðs vegir og gatan greið. Blessuð sé minnnig hans. Benedikt B. Sigurðsson. Sennilegt þykir mér, að flest- um mönnum sé svo farið, að þeg ar samferðamemm um lífsvegirun hverfa til anmarrar tilveru, þá líti menn til baka og rifji upp fyrir sér það skeið, sem viðkom- andi var samferða á lífsleiðinni. Við fráfall Egils Benediktsson ar, veitingamanns, koma upp í huga mér margar og mismun- andi myndir um samveru okkar og samstarf. Fyrstu kynni mín af Agli hófust, þegar hann var húisbómdi í Oddfellowihúisiiniu, en þá fór ég margar ferðir á fund hans til að semja um afnot af sial-arkynmium fyrir alls kon- ar fundi og mannfagnað, sem F.U.S., Heimdallur, gekkst fyrir. Seinna lágu leiðir okkar saman í samtökum veitinga- og gisti- húsaeigenda. Þannig átti ég sam leið með Agli Benediktssyni um þriggja áratuga skeið. Aldurs- munur á okkur Agli varð þess valdandi, að ekki varð á milli okkar vinátta í þessa orðs fyllstu merkingu, enda við mót- aðir með ólikum hætti. Egll mót aðist við þjóðfélagshætti, sem voru nærri jafngamlir byggð í landinu, — ég hins vegar við að- stæður, sem fóru í kjölfar þess frelsis, sem gerði íslendingum fært að rétta úr kútnum. Þó að Egill Benediktsson væri lengst ævi sinnar veitingamaður og væri þar sómi stéttar sinnar, var hann í eðli sínu fyrst og fremst sveitabóndi. Við náin kynni leyndu sér ékki beztu kostir ræktunarmannsins, trúin á vor og gróanda. Egill var bón- góður og greiðvikinn .Hann var fastur fyrir, en sáttfús og erfði ekki lengi misklíðairefni. Egill var um flesta hluti gæfumaður, þó held ég, að kvonfang hans hafi orðið honum stærsta gæfa lífs hans. Ma-rgrét Árm-adótt- ir prests á Kálfatjörn er mikil- hæf kon-a. Meðan hún var á Þakka vinsemd og kveðjur þ-eirxa ,seim glöd-diu m-iig þamm 29. á-gúsit sl. Sveinn Þórarinsson. Ininiille-ga þ-aktoa ég öllum þeim siem gllöddu mig á áttræðisaf- maeliniu 26. ágúst sl. með heiimsókmium, gjöfum og skeytum. Lifið h-eil. Jón Jóhannsson Skarði. Inm-ifegar þakkir færi ég börn- um, tonigdabörmim og barn-a- börnium mínium, frærudfólki, vinium og kummimigj-um, siem heiðiruiðu mig á 85 ára afmæl- iinu 28. áigúst sl. mieð heim- sófcnium, stócngjötfium, blóimium; sikeytuim og margs komiar hlýj'um kveðj'um í bundmiu ag óbiumidmiu máli ag gerðiu mér daigimm óg'leymanileigan. Guð blesisi yfckujr öli. Guðjón Magnússon, skósmiður, Öldnslóð 8, Hafnarfirði.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.