Morgunblaðið - 05.09.1969, Blaðsíða 18
18
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 5. SEPTEMBER 1909
Egill Benediktsson
fyrrv. veitingamaður
Er ég frétti lát Egils frænda
míns þ. 25. ág. setti mig hljóðan.
Hann hafði með framkomu sinni
allri markað svo djúp spor í hugi
frændfólks síns og vina að þau
verða eigi afmáð á stuttum tíma.
Egill var að vísu orðinn 75 ára
gamall, er hann lézt, en því
gleymdum við alltaf í návist
hans. Hann var ætíð svo ungur
í anda og glaður, léttur í spori
og fullur áhuga. Mikill vexti og
gjörvilegur, sannkallaður höfð-
ingi í sjón og raun.
Hann hafði lengst af átt við
góða heilsu að búa. Sem karl-
menni sæmdi, kvartaði hann held
ur ekki þótt á stundum einkum
hin síðari ár á móti blési. Þetta
endurspeglaði alla framkomu
hans og lundemi. Hann vildi
ekki láta neinn líða eða hafa á-
hyggjur sín vegna. Glímdi við
kerlingu Elli með harðfylgi og
festu þar til yfir lauk.
Egill fæddist að Ketilsstöðum
í Hörðudal Dalasýslu þ. 18. okt.
1893. Foreldrar hans vom þau
hjónin Benedikt Bjami Kristjáns
son dbr. manns Tómassonar og
Margrét Steiniunin Guðmuinds-
dóttir, bónda að Snóksdal.
Bjuggu þau fyrst að Ketilsstöð-
um, síðan að Hóli í sömu svéit og
loks að Þorbergsstöðum í Laxár-
dal í Dölum. Þar tóku þau við
stórbúi Kristjáns föður Bene-
dikts og Ásu koniu hans árið
1907.
Systkinahópurinn var þá orð-
inn stór. Bræðurnir fjórir, Ágúst,
Egill, Jakob og Kristján, systurn
ar þrjár, Ása, Hólmfríður og
Lilja. Hálfsystkin tvö, Hjörtur
og Ása og auk þess ólu þau upp
tvö barnabörn sín, Kristján og
Margréti.
Margt var því jafnan um mánn
inn á Þorbergsstöðum. Slíkt kom
Eiiginmaður miinin og faðir
okkair
Friðrik Elvar Sigurðsson
Gíslabæ,
andiaðist 3. september.
Eiginkona og börn.
Björn Samúelsson
frá Tjamarkoti, Sandgerði,
lézt að Vífilsstöðum miðviku-
dagirwn 3. þ.m.
Rörn hins látna.
Kskuleigur soniur okkar og
bróðir
Ingólfur Kristmann
Ingason
Austurgötu 23, Keflavík,
andaðist í sjúkTahúsinu í
Keflavík miðvikudagimn 3.
sept.
Kristrún Pétursdóttir
Ingi Hjörleifsson
Hjörleifur Ingason
Sóley Ingadóttir
Guðný Ingadóttir.
þó eigi að sök. Kristján, afi Egils,
var forsjáll og búhöldur mikill.
Hafði byggt um aldamótin eitt
stærsta íbúðarhús í sveit á Is-
Iandi og flutt allan við til húsa-
gerðarinnar með eigin leiguskipi
frá Noregi. Egill ólst þannig upp
á stóru heimili, er lá í þjóðbraut,
gestrisnu og myndarlegu.
„Morgunstund gefur gull í
mund“ voru einkunnarorð heim-
ilisins.
Húsbændur, Margrét og Bene
dikt, gengu á undan og gáfu
gott fordæmi. Systkinin létu
eigi sitt eftir liggja. Dagur tek-
inn snemma og starfað með
gleði og þrótti. Að lokniu góðu
og löngu dagsverki var líka oft
brugðið á leik. Egill var hér
alltaf framarlega í flokki. Var
einn af stofnendum ungmenna-
félagsins Ólafs Pá í Dölum er
starfaði af fjöri á þeim árum.
Glímumaður var Egill ágætur
og glímukóngur um skeið í Döl-
um. Raddmaður mikill og lék
t.d. Skugga-Svein eitt sinn með
tilþrifum, enda mikill vexti og
sterkur. Margt fleira gerði æsk-
an í Dölum sér til gamans á ár-
unum fyrir fjrrra stríð.
Egill gekk í Hólaskóla og út-
skrifaðist sem búfræðingur árið
1921 og átti þaðan góðar endur-
minningar. Ávöxtur uppeldis
þeirra sysitkina varð margir nýt
ir og góðir þjóðfélagsborgarar,
hver á sínu sviði.
Vorið 1923 kom að Þorbergs-
stöðuim gjafvaxta prestsdóttir, —
fríð og fönguleg, Margrét, dóttir
síra Árna Þorsteinssonar prests
að Kálfatjörn á Vatnsleysu-
strönd hér syðra.
Hér varð ást við fyrstu sýn og
voru Egill og Margrét gefin sam
an í hjónaband 1923 þann 3. okt.
Bjuggu þau fyrst á föðurleifð
Egils á hluta jarðarinnar, en
fluttust síðar að Vatnsholti í
Laugardal og sátu þar bú allt
til ársins 1929. Vegnaði þeim vel,
en þá varð veila í baki hjá Agli
þess valdandi, að þau urðu að
bregða búi og f.ytjast til Reykja-
víkur.
Konan mín
Sigurbjörg Gunnarsdóttir
frá Kirkjulæk,
verður jarðsiunigiin frá Breiða-
bólsBtaðarkirkju í Fljótshlíð,
lauiga,rdaginin 6. sept. kl. 2.
Steinn Þórðarson.
Reyndi nú á dugnað og ósér-
hlifni Margrétar. Hún hafði ung
að árum numið matreiðslu og
hússtjórn hér í borg. Kom sú
kunnátta nú að góðum notum, er
þau hjón tóku að sér rekstur
KR hússins við Tjörnina árið
1930. Reyndust brátt hinir vin-
sælustu gestgjafar, Margrét fór
einnig á þeim árum utan til frek
ari náms í veitingahússrekstri
og skyldum s törfum. Athafna-
þrá og starfsgleði rak þau áfram
til meiri átaka .Egill greip því
tækifærið, er veitingamann vant
aði að Oddfellow húsinu og
tóku þau hjón að sér samtímis
rekstuT þess árið 1935.
Horfur voru eigi bjartar í
þann tíð, hagur flestra bágur,
og mörgum þótti í mikið ráðizt
af þeim hjónum.
Nú reyndi á kjark og dug
beggja. Egill gæddur eðliskost-
um góðs veitingamanns Lipur,
greiðvikinn og geðgóður eins og
sönnum þjóni ber að vera, en
samtímis stjórnsamur eljumaður
sem forstjóra hvers fyrirtækis
sæmir.
Hér naut hann óskiptrar
hjálpar Margrétar konu sinnar,
sem lagði nótt við dag til þess
að öll matreiðsla og þjónusta við
gesti gæti orðið sem bezt.
Þeim hjónum óx fiskur um
hrygg. Starfsemin blómgaðist og
enn juku þau rekstur sinn.
Þau tóku á leigu nokkur sum-
uir Stúdentagiarðinin gaimla og
starfræktu þar gistihús og mat-
sölu við góðan orðstír.
Nú má segja að velgengni
þeirra hafi náð hámarki. Ávöxt-
ur þrotlauss starfs og vinniu
beggja kominn í ljós. Þá brá
bliku á loft. Stríðið skall á, ís-
land hemumið. KR húsdð og
Stúdentagarðurinn tekinn her-
skildi.
Egill lét þó ekki hugfallast.
Hélt áfram af auknu afli veit-
ingarekstri í Oddfeliowhúsinu,
allt til ársins 1960. Eftir aldar-
fjórðungsstarf á sama stað, þótti
þeim hjónum tími til kominn að
njóta elliáranna saman í friði
og ró. Lauk þar með þrjátíu ára
starfsferli þeirra ágætu hjóna
að veitinigamálum höfuðstaðar
ins. Hér nutust eiginleikar
þeirra beggja í ríkum mæli
Þökkum af alhuig auðsýnda
samúð við fráfad og jarðarför
dóttur ofckar
' Vigdísar Fjólu.
SérsteMega þökkum við
Kverufélagi Stokkseyrar og
öUum Stokkseyrinigum.
Kolbrún Oddbergsdóttir
Sveinn Sigurðsson
Hátúni, Stokkseyri.
Þökkum imnille-ga öllum þeim,
sem auðsýndu okkur samúð
og vinsemd við andlét og
jarðarför
Egils Benediktssonar.
Margrét Amadóttir
Arni Egilsson
Valur Egilsson
Örnólfur Amason.
Nutu þess að gleðja aðra og
veita vel gestum sínum, enda vin
sæl og veimetin í sitarfi.
f einkalífi sínu var Egill gæfu
maður. Hann kvæntist duglegri
atorkukonu, lífsglaðri og lund-
léttri. Hún var ætíð hans hægri
hönd, bæði í atvinnurekstri
þeirra og í einkalífi. Hún skóp
honum fagurt og hlýlegt heimili.
Synir þeirra tveir urðu dug-
legir og myndarlegir menn. Árni
loftskeytamaður, nú fulltrúi við
Gufunesradíóið, kvæntur Finn
borgu Örnólfsdóttur leikkonu og
Ingi Valur búsettur í Deerfield
Illinois í Bandaríkjunum, þekkt-
ur tannlæknir þar í borg, kvænt
ur Ólöfu Jónsdóttur, sem einnig
nam tannlækningar í Bandaríkj-
unum og starfar á stofu manns
síns.
Hjá afa sínum og ömmu bjó
löngum á námsárum sínum í
meninta- ag háskólia. Ötnnólfuir
sonur Árna og Finnborgar. Hann
varð þeim jafnan gleðivaki, því
bæði voru þau sérlega barngóð.
Vildu veg barna sinna og barna-
barna ætíð sem beztan og studdu
þau með dug og dáð til mennta.
Egill og Margrét bjuggu lengst
af að Tjarnargötu 26 hér í borg.
Hér í gamla biskupshúsinu undu
þau vel hag sínum. Heimili þeirra
var einistaklega vel búið og mynd
arlegt. Garðurinn stór, gamall
og gróinn. Hér naut Egill sín vel
á hvíldarstundum.
í meina en aldarfjórðung starf
aði Egill og bjó í návist Tjarn-
arinnar og fagurs umhverfis
hennar, og á betra var vart kos-
ið þeim, er unni náttúrunni,
gróðri og fuglalífi. í húsinu sínu
þar áttu þau hjón marga glaða
stund með ættingjum og vinum.
Bæði voru gestrisin og rausnar-
leg. Þar var gott að koma og
vera.
Fullorðin hjón, full af lífs-
þrótti og lífsorku, árrisul, sístarf
andi, létt í lund og lífsglöð
verka sem hvati á þá sem í ná-
viist þeiirra eriu. Slikiir haimiingju-
urðum við Inger’ aðnjótandi, er
við bjugguim í húsii þeirra uim
þriggja ána skeið. Við hjónin gát
uim aldrei fullþakkað þá ágætu
sambúð.
Lærdómsríkt var það einnig,
ungum hjónum, að sjá nær á
hverjum sunnudagsmorgni Egil
og Margréti ganga saman til
kirkju sinnar, Dómkirkjunnar, og
njóta hvíldar, andlegrar og lík-
amlegrar í friði og ró á kyrrlát-
um stað.
Góðvild og gjafmildi Egils var
alkumm. Möngum mam-ninium er
við bág kjör bjó eða hafði á sker
siglt í lífsins ólgusjó, réttu þau
hjón hjálparhönd og komu á rétt
an kjöl á ný.
Þegar Egill hætti rekstri Odd-
fellowhússins fóru þau hjón fvrst
til Ameríku og bjuggu í góðu
yfirlæti hjá synii símum þar og
tengdadóttur. Síðar er heim kom
festu þau kaup á snoturri íbúð
og bj-uggu þar inmiam um fagra
muni og nutu hvíldar og góðra
endurminninga langrar starfs-
ævi.
Umhyggja Árna og Finnborgar
vo og Örnólfs og, konu hans
Ielgu var þeim hjónum mikils
irði þessi síðari ár æviskeiðsins.
^gill fékk hægt andlát að heim-
li sínu að kvöldi þess 25. þessa
nánaðar.
Við hjónin vottum frú
largréti, sonum hennar og öðr-
m ástviniuim inmilegustu saimúð
sorginini. Vomum að glóð minm-
’ganna um tryggan lífsförunaut
iegi orna þér vel á kvöldi ævi-
keiðs þíns, Margrét mín.
Þökkum inmilega auðsýnda
samúð og vin/arhug við frá-
fall
Ólafar G. Guðmundsdóttur
Gunnarssundi 4, Hafnarfirði.
Börn, tengdaböm
og bamaböra.
Irmilegusitu þakkir sendum
viið ölliuim fjær og nær, siem
aiuðsýndu okkur samú’ð og vin
arih ug við anidlét og jarðarför
Guðlaugar Guðnadóttur
frá Sólvangi.
Guð blessi ykkur öll.
Fyrir hönd vamdamaininfl.
Helgi Ólafsson.
Öl'liuim þeim, sem auðsýndu
mér vir'ðiinigu, hlýhuig og gleði
á 70 ára afmælisdegi mí-mum
2. siept. sendi ég inmiliegar
þafckir, G-uð blesisi ykkur öll
og laiumi.
Margrét Konráðsdóttir,
Borg, Skagaströnd.
Egill hefur ýtt fleyi síniu úr
vör. Fjölmenni kvaddi góðan
dreng í Dómkirkjunni þ. 30. ág.
sl. Þar minntist sr. Jón Auðuns
margra góðra stunda með þeim
hjónum í þessu húsi guðs. Land-
taka Egils á strönd morgunroð-
ans verður auðveld, því þar sem
góðir menn fara eru guðs vegir
og gatan greið.
Blessuð sé minnnig hans.
Benedikt B. Sigurðsson.
Sennilegt þykir mér, að flest-
um mönnum sé svo farið, að þeg
ar samferðamemm um lífsvegirun
hverfa til anmarrar tilveru, þá
líti menn til baka og rifji upp
fyrir sér það skeið, sem viðkom-
andi var samferða á lífsleiðinni.
Við fráfall Egils Benediktsson
ar, veitingamanns, koma upp í
huga mér margar og mismun-
andi myndir um samveru okkar
og samstarf. Fyrstu kynni mín
af Agli hófust, þegar hann var
húisbómdi í Oddfellowihúisiiniu, en
þá fór ég margar ferðir á fund
hans til að semja um afnot
af sial-arkynmium fyrir alls kon-
ar fundi og mannfagnað, sem
F.U.S., Heimdallur, gekkst fyrir.
Seinna lágu leiðir okkar saman
í samtökum veitinga- og gisti-
húsaeigenda. Þannig átti ég sam
leið með Agli Benediktssyni um
þriggja áratuga skeið. Aldurs-
munur á okkur Agli varð þess
valdandi, að ekki varð á milli
okkar vinátta í þessa orðs
fyllstu merkingu, enda við mót-
aðir með ólikum hætti. Egll mót
aðist við þjóðfélagshætti, sem
voru nærri jafngamlir byggð í
landinu, — ég hins vegar við að-
stæður, sem fóru í kjölfar þess
frelsis, sem gerði íslendingum
fært að rétta úr kútnum.
Þó að Egill Benediktsson væri
lengst ævi sinnar veitingamaður
og væri þar sómi stéttar sinnar,
var hann í eðli sínu fyrst og
fremst sveitabóndi. Við náin
kynni leyndu sér ékki beztu
kostir ræktunarmannsins, trúin
á vor og gróanda. Egill var bón-
góður og greiðvikinn .Hann var
fastur fyrir, en sáttfús og erfði
ekki lengi misklíðairefni. Egill
var um flesta hluti gæfumaður,
þó held ég, að kvonfang hans
hafi orðið honum stærsta gæfa
lífs hans. Ma-rgrét Árm-adótt-
ir prests á Kálfatjörn er mikil-
hæf kon-a. Meðan hún var á
Þakka vinsemd og kveðjur
þ-eirxa ,seim glöd-diu m-iig þamm
29. á-gúsit sl.
Sveinn Þórarinsson.
Ininiille-ga þ-aktoa ég öllum þeim
siem gllöddu mig á áttræðisaf-
maeliniu 26. ágúst sl. með
heiimsókmium, gjöfum og
skeytum. Lifið h-eil.
Jón Jóhannsson
Skarði.
Inm-ifegar þakkir færi ég börn-
um, tonigdabörmim og barn-a-
börnium mínium, frærudfólki,
vinium og kummimigj-um, siem
heiðiruiðu mig á 85 ára afmæl-
iinu 28. áigúst sl. mieð heim-
sófcnium, stócngjötfium, blóimium;
sikeytuim og margs komiar
hlýj'um kveðj'um í bundmiu ag
óbiumidmiu máli ag gerðiu mér
daigimm óg'leymanileigan. Guð
blesisi yfckujr öli.
Guðjón Magnússon,
skósmiður,
Öldnslóð 8, Hafnarfirði.