Morgunblaðið - 12.09.1969, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 12. SEPT. 1009
17
OKKUR VANTAR
200 HESTA
5TUTT HEIMSÓKN I STORU SANDVIK
MENN horfðu furðu lostnir til
veðurs í fyrradag — sólskin tvo
dag'a í röð, skárri var það nú
lúxusinn. Fólk lék á als oddi,
og ritstjórinn okkar blessaður
varð svo kátur a3 hann ákvað
að „spandera stórum summum"
til fréttaleitar, senda okkur á
næstu bílaleigu og þaðan í sól
og heyskaparfréttaleit. Endirinn
varð nú samt sá að við fengum
aðeins einn Volkswagen saman
— SV andskoti gott var veðrið
heldur ekki.
hivStiri steiragirðingu og fyrir fram
ain það er faUeg'uir trjágiarðiur,
blómium Skreyttiux. Það er hiulgs
aið vel uim þanraain gairð, erada
ariu miairgar kvanhieradur tii að
Múa a'ð bl'ómum og trjtám.
Hér áðuir og fyrr var margt
toaupamiaininia- og kverania í Sitóru
Sainidvík, en raú eru börra. otg
barnialbörin orðira svo möing, að
þeiirira gerist ékki þörf, eiras og
ein frúin saigði brosaradi: „Nú
er þeittia ialHt eigin framiieiðdla.“
Stóra Sandvík. (Ljósm. Mbl. ÓliTynes).
Ögmundur
Vikuriðjan
Þa® er raú taiið vísiradalega
sanraað að blaðatmieran eigi að með
altali Skemmista ævi, starÆshópa á
jörðuinflili. Leragi vel voru filrauraa
fluigmieran í íyrsta ssetd, en nú
eiiu flulgvéiairraar orðraar svo ör-
uiggar iaö dau'ðsföll með blaða-
mönraum eru mifelu algeragari.
Ég bjóiát því e&ki við að eiga
ilanigt ‘Míf iiyrir ihöndum þegar við
lögðuim atf stað, því féiagi minra
isem ók, virtist ómöguiiegia geta
gert það upp við ai'g hvort hann
vae(ri Ihieiduir, Iþl'aðaimiaiðuir, eða
ti'ir'auiniaifluigm'aiðuæ á nýtnri þotu.
Ég 'vomia bar'a að Failur hafi feng
ið loftferðarieyfi á fðllksvaigniana
tíínia, því ainmaris erum við í vond
uim miállum.
Við iemltium á SeMoiasi, em það
ara var mér ekið í áttiraa að
Heiilu, og svo faierat út einfavers
staðar imiðj'a vegú. Þaðian iaigði
ég 'ianid 'Uiradir tfót á miæista bæ,
en fóilfesva'gnimn hvarf í ryfeský.
'Stóra Saradvík, er án etfa eitt
aif iglæsileguistu býlum lainidsiinjs.
Þar er raú fjórbýli sectn þeirretoa
'bræðumir Ögmuindur, Jófaamm
og Sigurður Hammessynir, ásamit
ékkj'u fjórða bróðurinis Ramra-
veigu Bjamniadóttur.
Stóra Samidvík hefur OJömguim
Verið moíkkuirs fcomiar höfuðból
þarrna í sveiitiraini, húsakynmi eru
svo stór og iglæsiilleig að þaæ eru
haildnir damsleikir og rláðsiteifmur
elftir því sem þuirfa þyfcir. Þar
©afur l'ílka að sjá nokkuð sem
elklki er laOlgenlgt á ísieinizkum
'bónd'aibæjium, húsið er umigirf;
Jóhann, og aðstoðarmenn, fylla heyvagninn.
Heyið itregið inn i hlöðu, Sígurður lengst t.li.
Þeigar mig bair að garði voru
að sj áiifsögðu al'l'ir sem vettlimigi
gátu valdið úfi á túni í heysfcapm
um. Ögmiuindur, sem stjórraar bú
iniu, var aö breiða gaRa, og gekfc
rösfciega til verltos.
Lltiil hópur Skammit frá hon-
um var að hirða. Tráktorinfli sem
lyftimgartælkiið er á, var því mið
uir bilialður, en Jófaainn og uinigur
maður með honium gerðu sitt
bezta til að fylla það Skarð, og
m'ökuðu heyirau upp á valgnámn
svo að svitinn dnaiup aif þeim.
Við fjárhúshlöðuinia anmaðisit
Sigiurður vertostjórini. Aður en
iheyinu &r motoað upp á vaigraama,
eru kaðl'air iaigðir eftir þeim eradi
lönigiuim, og þegair komið er að
hlöðurani er fiarmu'riran svo draeig
iran inin í eirau laigi, og er Larad-
rover jeppi raotaður tii þeiss.
Það eru mikil tún í Samdvík,
oig Ögmuradur hafði því sfcipt
liðii sírau í miarga litlia hópa, sem
uininiu .aif mi'tolu toappi, hveæ á sínu
t'úmd. Slættá á síðastia túniniu var
nýloikiði, og því haimiaðist fólfcið
við <að snúa, ýta samtain og hirðia.
Tíminin líður fljótt við hey-
viraniu í 'góðu veðri, og áðúr en
laragt um líðuir benst kialiið:
toaffi — toaffi“ firfá einium fHiekk
til anin'ars. Laindrover jeppinn er
Leystiur firá hífiniga'rvírraum, og
'Stafiað í haran einis og hægt er.
K'affitímikm er eklki lainlgur,
og ég röiti því aftur úrt á tún
trmeð Ögmiuinidi, ti'l að nabba ofiur-
llítið við hamn um búskapinn.
Hinium finrast, eiras og öilum öðr
Framhald á bls. 5