Morgunblaðið - 12.09.1969, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 12. SEPT. 106®
Hoppað
á hleinum
op
fjalla-
foppum
frá Þórshöfn
í Færeyjum
Úr
Færeyjaferð:
eftir
Arna Johnsen
Marins Kn ut Ólafur
„Úfcvarp Reykjavík. Nú verð
ur endfurtekinin þát'turinn á Nót
um æsfcunnar í umsjá Péturs
og Dóru“. Engum þykir undar-
legt að heyra þessa kynningu
í islenzka útvarpinu, en örlít-
ið sfcakJk hún í sitúf þar sem
við sátuim í ei.niu af hinuim vist-
legu herbengjum á Hótel Hafnía
í Þói-shöfn í Faereyjum. En Fær
eyingar hhista víst talsvert á
islenzíka útvarpið og beyra vel
í því og hafa ánægju af. Fær-
eyinigar hafa að vísu sitt ei.gið
útvarp sem útvarpar á færey-
isfcu, en stöðin útvarpar aðeins
fáa tíma á dag.
Við Björn Vignir Sigurpáls-
son, blaðamaður, vorum að
úkipuleggja fyrsta daginn okk
ar í Þórshöfn, þegar íslenzka
„gufuradíóið“ skarsit í leikinn
og það varð aðeins hlé á frek-
ari ráðagerðum. Reyndar var
sitthvað á prjónumuim, því Nor
ræna félagið í Færeyjum hafð.i
skipulagt eibt og annað um orð
og afchöfn fyrir norrænu blaða-
mennina sem voru gestir félags
ins. En einhvern veginn fannst
mér, að öll þessi skipuiagning
hljómaði ekki í takt við þjóð-
lífsfasið og reyndi því útskot
þegar færi gafsfc.
í fögru landslagi er hægt að
eyða löngum tíma í að ganga
um og sfcoða, virða fyrir sér
og finna samhengi í fallegri
mynd. Það er sjaldnar hægt að
ganga um húsaþyrpingar ogsjá
mikið af skemmtilegum smá-
miunum sem byggja uipp órofa
heild margþættrar myndar. En
slíkt er hægt í Þórahöfn. Þar
eru það ekki aðeins mennirnir
sem hafa margbreytileg og mis-
gömui andldt og fas, einnig hús
in þéu: keppast um að halda
sínum einfcenmum sem stinga í
stúf við næsfcu hús og lóðir. Ein
'kiennilega lifandi hús.
Ég held að það sé ekkert
fjö&ýlishús í Færeyjum. Flest-
ir eiga eintoýlislhús og halda
þeim vel við. Á ísiandi er hvítt
eða einhver ljós litur rífcjandi
í rniáLninigu Shúsa, en í Færeyjum
keppast margir sterkir litir um
aiuigu manmiannia. Rautt, svaxt
og hvítt eru aðallitirnir og hús
in eru gjarnan máiuð í nokkr-
um litum þannig að þau rísa
eins og skrautblóm upp úr Mt-
ríkum húsagörðum, sem eru full
ir af blómfögrum jurtum og
runnum. Flest húsin eru frem-
ur lítil mi'ðað við störhýsim hér
lendis, en í öllu litaívafi sínu
og hreinieika minntu þau mig
stundum á lítið barn í spari-
föbumum sínium á kirkjugólfi.
Því einhvern veiginn virkar
þjóðlif Færeyja á mann eins og
kyrrláfct unfhverfi út af fyrir
sig og Sítumdum þegar maður
gekk einhverja af hinum
þröngu oig fallegu göturn Þórs-
hafnar, þá faminsfc manni bíll
sem kom brunandi fyrir horn
koma þar eins og skrattinn úr
sauðarleggnum. Og ugglaust
hafa hús og garðar getað tal-
azt betur við fyrrum þegar
færri rafm,agnstæki þutu ágætt
vegakerfi bæj arins.
En þessi bær er svo mann-
legur í alla staði að eftir sfcutta
kynningu er mianni farið að
þykja vænt um hann og taka
þátt í lífi hains án þess að líta
hann augum gesbsins.
Þórshöfn er höfuðstaður Fær
eyja. Bærinn er byggður í
kring um tvo voga sem heita
Vestuirvogur og Ausiturvogur.
Á milM þeirra skagar fram
mjóbt nes, Tinganesið eða Þings
nes eins og það er ritað á
okkar máM. Á Þingsnesi er
hinn forni lögþingstaðúr Fær-
eyinga og þar er elzt byggð í
Þórshöfn. Beggja vegna Tinga-
ness er höfnin, lífæð Þórshafn-
ar og reyndax að mörgu leyti
allra byggða á eyjunum, því að
Þórshöfn ex miðstöð flestra
hluta í landinu að fornu og
nýju Stærstu átök í gerð hafn-
armannvirkja þar voru gerð
laust fyrir 1930 og voru ságandi
allt til ársins 1955, og nú er
þar Örugg og góð höfn þar sem
meðal annars „strætisvagnar“
hafa aðsetui. Engir strætis-
vagnar eru í Þórshöfn, en fjöld
inm aitar af hyruvogiumum, eims
og leigubifreiðir heita á fær-
eysku.
Góð lægi fyrir smábáta eru
í Þórshöfn, enda eiga margix
trilluibátar, ýmist til skamm'ti-
siglinga eða daglegs brúks.
Trilliubátamdr eru margirhverj
ir byggð-ir eftir gömlu skipa-
lagi, sem þyfcir fara vel í sjó.
Almemnt hafa þessir litlu bát-
ar kraftmikLar vélar og á sól-
ardögum rátoa þessix litlu knerx
ir sundin á milli eyjanma eins
og götuslóðar kinduir í regtJvotu
grasd fjaUaþorpa.
Bngin fjöll blána í sjóniuxð
frá Þórslhöfn, en eyjam Nólsoy
heldur í horfinu nokkrar mílux
beint út frá höfnirmi við Tinga
nes. Þax leika sér ský og sfcugg
ar daginn út og daginn inn,
hoppa á hleinum og fjallatopp
um, renina sér um grösugar hlíð-
ar og stinga sér niður af hömr-
um unz aUt brotnar og hverfur
í faðmi djúpsins. Um fjögur
hundruð manmis búa í Nólsoy,
en frægasíw ailra Nólsoynigia
Flest allar stúlkur í Færeyjum eiga Færeyska þjóðbúninginn sem er svipaður að sniði og
íslenzki upphluturinn.