Morgunblaðið - 13.09.1969, Blaðsíða 12

12
MORGUiNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 13. SEPT. 1960
Akbrautin
er ekki
leiksvæði
FariÖ meö lögreglunni í stutta ferÖ
Allt niöur í 2-3 ára aÖ leik á göfunum
LÖGREGLAN í Reykjavík
hefur g:ert stórátak í því aó
kenna bömum umferðarregl-
ur og hvetja til bættrar um-
ferðarmenningar barna. Ber
til að nefna að lögregluþjón-
ar heimsækja nú bamaskóla
borgarinnar, og ræða við böm
in, sýna myndir og kenna um-
ferðarreglur. Bréfaskólinn
„Ungir vegfarendur“, hefur
eða leik á götuiniuim. Viigfús
sagði otokur að fyrir örfáum
döiguim heíðiu þedir t.d. riefeizt
á eins og hálfis árs gamalt
barn sem var eitt á ferð á
umferðargötu noktouð frá
heknáli sínu.
— Við reynum að leiða börn
uruum það fyrir sjóndr hversu
bættutagit það er að veiria á
götunum, sagði Ásmundur.
einnig haft mikið gildi, en þar
er reynt að ná til yngstu barn-
anna eða réttara sagt foreldra
þeirra.
Sennilega er þessu aukna
fræðsiustarfi mest að þakka
að slysum á börnum í umferð-
imni hafuir fækkiað veiruilega
síðustu árin. Reyndar má segja
að slysin séu of tíð, t.d. slös-
uðust 48 börn í umferðinni í
Reytojavík í fyrra, en greini-
legt er að þróumin er í rétta
átt, þar sem fyrir nokkrum ár
um slösuðust nær 160 börn í
umferðinni árleiga.
Lögreglan hefur gert mik-
ið af því að faira um göturnar
og fylgjast með börnum sem
hafa verið þax að leito og á
gangstéttunum. Hefur verið
raett við börnin og foreldra
þeirra og þeim leiðbeint og
jafnfranat vöruð við hi-nni
miilklu hættu, sem er samfara
leik á götunum. Fyrir sköm.mu
fékto blaðamaður og ljósmynd-
ari Morgunblaðsins tækifæri
til að fylgjast rneð störfum
lögreglunnar í einnri slíkri
ferð og jafnframt að kynnast
uimferð'arfræðski hennar í
heild.
Það voru lögregluþjónarnir
Ásmundur Matthíasson og Vig
fús Þór Árnason sem tóku okk
ur með sér. Ásimundur hefur
undanfarna vetur farið í skól
ania oig kiennf þar umiferðar-
reglurnar og einnig hefur
hann heimsótt dag'heimili og
leikskóla í sömu erindagjörð-
um.
Ásmundur sagði, að því mið
ur bæri of mikið á því að
börn væru að leik á götum
og gangstéttum. Væri ekki ó-
algengt að sjá 2-3 ára börn
og jafnvel yngri á hlaupum
Við Bólstaðarhlíðina voru verktakar að koma fyrir brunahana og bömin söfnuðust að þeim.
Slíkum verklegum framkvæmdum fylgir vitanlega mikil slysahætta og Ásmundur hvatti
mennina til að kalla til sín, ef þeim tækist ekki að stugga krökkunum burtu. — (Ljósm.
Mbl. Sveinn Þormóðsson).
Þessar ungu dömur voru að leika sér á götunni. Onnur þeirra
hafði verið í umferðarskólan um „Ungir vegfarendur", og átti
því auðvelt með að sýna okkur hvemig átti að ganga yfir
götu, þótt það heilræði að halda sér frá götunni hafi gleymzt
um stund.
— Við reymum að hvetja þaiu
til þess að leitoa sér heldiur á
lóðunuim við húsin eða á leik
völlunum sem nú eru orðnir
mjög viðia. 1 mörigum tillivilk-
uim fönum við heim m-eð börn
in og tölum við fore-ldrania. Yf
irleitt taka foreldranniir okk-
ur vel þegar við komium með
börnin og eru þakklát fyrir
að fá leiðlbeiniinigar. >ó kemur
fyrir að við fáum heldur kald
ar kveðj-ur, en það eru undan
tetoniimigar.
— Við teljum að umferðar-
kemnslan hafi þeigar borið já-
kvæðan áranigur, sagði Ás-
miundur, — og ein.nig teljum
við ototour sjá þeisis greinileg
merki víðs vegar um borgina
að börnin láta sér segjast þeg
ar við tölium við þau ög að
foa-eldrar fylgjast betur með
börnum sínum eftir að við
höfum talað við þau. Við höf-
um látáð foreldrama og börn-
in fá lítinn miða frá umferð-
arnetfnd Reykjavíkur, þar sem
bent er á að atóbr.aiutin sé etoki
lleiitosivæiði og f ioma þurf i
heppilegri stað fyrir barnið.
Þegar hér var komið sögu
voirum við toominir imn á
Rauðalæik. Á gangstéttarbrún-
inni við eitt húsið, hatfði ungtf
stúltouibarn komið fyrir ýms-
um leiktætojum sínum — fötu,
skótflu og fl. og var þar að
leika sér. Hættan sem þesisu
barni var búin var augljós.
Hefði það t.d. misist eitthvað
af dóti sínu út á götuna er
ektoert líklegra en að það hefði
rilsdlð á fæitur og hlaupið etftir
því.
Ásmundur stöðvaði bflinn
og þeir Vigfús fóru út. Töl-
uðu við telpuna oig síðan fór
Ásmiundur mieð henni heim til
sín og ræddi við móðurina.
„Það er sammarlega vetojandi
þeigar manmii er bemit á 'þetta“,
sagði hún. Jafnframt sagði
hún að telpan væri venjulega
á leiksvæði bak við húsið, en
tíð að lögregiliam væri notuð
sem Grýla á börnin.
í Bólsiíiaðiairhlíðimmi v-ar hóp
uir barnia við jiamð'rask sem var
þar á götuinmi. Ásimiumdur
saigði að bömniuim hætti mjög
til að siatfnast saimam þar siem
gfórvirtoar vélar væru að
viruna og væri mjög arfitt við
það að ráða. Meninirmir sem
vciru að vinína þarmia tótou und
ir þetta og sögðu að Ktið
þýddi fyrir þá alð abugga við
kröklkumium, — þau væru óðar
komiin alftur. — Það datt
kiratolki niðuir í þennian ókurð
í gær, sögðu þeir.
Ásmundur ræðir við ungu dömuna Á Rauðalæknum sem var
að leika sér á gangstéttarbrún'nni að dóti sínu.
Hann var ekki hár í loftinu snáðinn sem sat á götuhorninu
og sullaði þar í polli. Vigfús fór með hann til móðurinnar og
ræddi við hana.
nú hefði hún verið að fara út
í búð og ætlað að hafa telpuna
með sér en litið af henni
augnablik. Þegar við fórum
var kiomian aö tíinia upp dót
barnsins af gangstéttarbrún-
inni,
Viigfús hafði gemigið lemgra
upp Rauðailækimin og þar batfðí
toarnm riekizt á tvö börn, 2jia—
3ja ára, sem voru aið suilla í
druilflupallli á horni götiumniar.
Eimmig þau vomu í yfirvotfamdi
hættu. Hamrn ræddi við rnóður
im.a, sem var miður sím yfir því
aið toatfia misst sjónar aif böwi-
unum og saigði að svomia laigað
aa.ti ekki að komaa fyriir aift-
ur. Hún sagði að vemijufliega
væru börnim í fyllgd mieð eifldri
krö'klkuim, em að þessu sinmi
toefði strálkurimm, sem átti að
passa þau, briugðið sér eitt-
hvað frá.
Áfraim héldum við ferð okk-
air. Við og við stönzuðu þeir
Ásmumdur og Vigfús og töl-
u/ðu við börn sem voru á göt
unuim. Við spurðum þá hvort
börnin yrðu aldrei hrædd þeg
ar lögregliain kæmi og talaði
við þau, og þeir svöruðu því
til að það væri afar sjald'gæft,
emda væri það sennilega liðin
Þeir Ásmumdur og Viigtfús
lögðu áherzlu á að igenigið yrði
sem bezt firá Skurðuinum fyrir
kvöldið og töluðu j'aifinifra'mt
við börmin o.g bemltu þeim á
hættiuina og visuðu þeim á lei'k
vöR sam var þarna í næsta
niágmemini.
— Anmars er það eftirtektar
vert sagði Ásmumdur, að böm
in eru efckent síður á götumni,
þótt l'eikvöllur sé skamimit und
am. Ég hetf taliað við faneldra
um þetta og í mokkirum tilvik
um hafia þau sagt að kraklk-
arnir fáist ekki ttil að vera á
ieikveKlimum og virðast þau
gefatst upp við að koma þeiim
þamtgað. Slífct er vi'tamílega
efkki mógu gott. Foreidrarniir
verða að ráða og koma böm-
um sínium á þá leilkstaði þar
sam þau hafa gotlt öryggi.
Við stönzuöum við ísatois-
skóflamm og þeir Ásmumdiur og
Vigfús bemtu okfcur á, hversu
frágaragur a'liliur á Skóflalóðinmi
var tiil fyrirmyndar. Bömndn
komiast etoki yfir girðinigamiar
út á götuna og útbúmaður við
hliðið er slíkur að þau geta
ekki hlaupið beint út á götu.
— Það kamm að vera að mainmi
Framhald á bls. 16