Morgunblaðið - 16.09.1969, Blaðsíða 10

10
MORGUNiBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 18. SEPT. 1'98®
ÞAÐ væri sennilega að bera
í bakkafullan lækinn að
kynni Birgi Björnsson hand-
knattleiksmann úr FH fyrir ís-
lenzkum íþróttaunnendum. í rösk
an áratug hefur Birgir /erið í
eldlínunni og jafnan í fremstu
röð. 29 sinnum hefur hann t.d.
klæðzt iandsliðsbúningum og leik
ir hans með FH eru nú orðnir
349. Hann hefur orðið 22 sínnum
Islandsmeistari með liði sínu, þar
af 14 sinnum í röð í handknatt-
leik utanhúss. Þetta eru afrek
sem fáir munu eftir leika.
Við heimsóttum Birgi á heim-
ili hans í Hafnarfirði fyrir
skömmu og fengum hann til að
ræða við okkur um stund um
feril hans í handboltanum og
þessa skemmtilegu íþróttagrein.
Það duldist manni ekki lengi
eftir að inn til Birgis var kcmið.
að þarna bjó íþróttamaður. í her
bergi inn af stofunni hjá honum
héngu verðlaunapeningar upp um
alla veggi og á borðum voru fagr
ir verðlaunapeningar. Birgii hef
ur reyndar fengið verðlaun í
fleiri íþróttum en handknattleik
— nú hefur hann tekið til við
að æfa og 'keppa í golfi með ágæt
um árangri.
Áður en ég byrjaði að stinga
niður penna kom Birgir með
fulla skúffu af myndum og við
flettum í gegnum þær. Þarna
voru myndir frá ýwisum timum
og ýmsum leikjum. Þær sýndu
hörð átök, gleði og vonbrigði.
Sögðu meiri sannleika um hita
leikins en mörg orðð. Þarna voru
t.d. myndir sem teknar voru í
heimsmeistarakeppninni 1961, í
leiik íslendinga og Tékika. Á
skiptimannabekknum sátu m.a
Birgir, Ásbjörn Sigurjónsson sem
þá var formaður HSÍ og Axr-1
Sigurðsson stjórnarmaður í HSÍ.
Á einni myndinni er mikil eftir-
vænting í svip þeirra, og
á annarri hafa þeir stað-
ið á fætur og fórna hönd-
um af gleði. fsland hefur skorað
Birgir brosir þegar hann sér
þessar myndir: — Þarna a-tlaði
Axel að taka kvikmyndir, sagði
hann, — en spennan í leiknum
var svo mikil að allt fór í nanda-
skolum.
Ég spyr Birgi hvenær hann
hafi fyrst komizt í kynni við
íþróttir?
- Ég var kornungur strákur
þá, svaraði Birgir. — Ég hef eig-
inlega verið í íþróttum frá bví
að ég man fyrst eftir mér. Maður
fór að fara á æfingar með eldri
strákunum og reyna að læra af
þeim. Ég var reyndar alltaf í
sveit á sumrin og þá féllu æfing-
arnar niður, en tekið var til við
þær af fullum krafti þegar heim
kom á haustin. Um fermingarald
ur fór ég að æfa fimleika og var
nokkur ár í fimleikaflokk; sem
Guðjón Sigurjónsson leikfimi-
kennari æfði.
— Hvenær kom svo handbolt-
inn til sögunnar?
— Það var líka snemma. Þegar
Þarna hefur Birgir náð einu af sínu skemmtilegu sveifluskotumog knötturinn hafnar í mark
inu.
ÞAÐ KOSTAR ÞROTLAUST
ERFIÐIAD NÁ ÁRANGRI
Spjallað v/ð Birgi Björnsson sem
hefur orð/ð 22 sinnum íslandsmeistari
í handknattleik með liði sínu, FH
ég var unglingur átti FH mjög
gott lið í III. flokki og siðar í II
flokki. 1954 sigruðum við í lands
móti II. flokks og var það fyrsti
íslandsmeistaratitillinn sem FH
eignaðist. Þessi hópur hélt síðan
áfram að æfa og keppa saman
og varð von bráðar kjarninn í
meistaraflokksliðinu.
— Var ekki handboltinn tölu-
vert öðruvísi þegar þú byrjaðir,
en hann er núna?
— Óneitanlega var hann það.
Sænsk lið sem komu hingað upp
úr 1950 urðu til þess að breyta
handboltanum mikið og þessar
breytingar voru komnar til þegar
ég byrjaði. Eftir heimsókn
þeirra var farið að spila vörn-
ina aftur við teig og eins farið
að nota línuna í sóknarleiknum.
Áður tíðkaðist allt önnur leik-
aðferð. Menn voru þá oftast langt
úti á gólfi og spiluðu ekki eins
liðlega inn á milli. Þá mátti held
ur ekki stinga niður. Handbolt-
inn breyttist mjög mikið þegar
það var leyft, og eins eftir að
leynt var,að„dripla“ boltanum.
— Var leikurinn eins fjörugur
þá?
— Já, það vantaði ekki. En
yfirleitt voru miklu færri mörk
skoruð. f fyrsta handboltalands-
íslenzkt
íþróttafólk
Mynd þessi var tekin eftir að FH sigraði í fyrsta sinn í íslands-
mótinu í handbolta. Frá vinstri Hallsteinn Hinriksson, ólafur
Þórarinsson, Ragnar Jónsson, Hörður Jónsson, Birgir Bjömsson
með bikarinn, Snorri Jónsson, Bergþór Jónsson, Sigurður Július
son og Kristófer Magnússon.
leik íslands sem fram fór hér á
landi, var við Finna, voru t.d.
aðeins sex mörk skoruð í allt.
— Hver er skýringin á pví að
FH liðið hefur náð svona langt
í handknattleik?
Birgir hugsar sig um stundar-
korn, en svarar síðan: — Þessi
hópur sem vann II. flakiks mótið
1954 var mjög samstilltur og hélt
áfram æfingum. Hann var uppi-
staða liðsins í mörg ár og náði
góðum árangri. Þetta varð til
þess að strákarnir fóru að gefa
þessari íþrótt meiri gaum. Þáttur
Hallsteins Hinrikssonar er einn-
ig ósmár. Hjá honum var oft
brugðið á leik í leikfimitímunum
í barnaskólanum og handboltinn
dreginn fram. Þar fengu margir
strákar sína fyrstu undirstöðu
og áhugann.
— Var það ekki sætur sigur,
þegar þið urðuð fyrst íslands-
meistarar i meistaraflokki?
— Það má nú geta nærri. Við
úgruðuim fyrsta árið oiklkar
deildinni. Við höfðum æft mjög
vel og komum á óvænt, en KR-
ingar voru á þessum sama tíma
að koma upp með gott iið og
höfðu þeir orðið Reykjavíkur-
meistarar. Áður höfðu Valur og
Ármann venjulega skipt titlinum
bróðurlega á milli sín. f úrslita-
leik okkar og KR varð jafntefli,
en markahlutfallið var látið
gilda og það var okkur hagstæð-
ara. KR-ingar fengu síðar sæta
hefnd. Þeir unnu annað íslands-
mót á jöfnum stigum, en betra
markahlutfalli.
— Og nú hafa Framarar verið
‘ ykkar skæðustu keppinautar?
— Já, það hefur oft verið harð
ur slagur og á ýmsu oltið. Það
er alltaf spennandi að spila gegn
Fram, en mér hefur löngum fund
izrt slkemmjtiillegra að leika á mórti
KR. Lið þeirra er jafnan óút-
reiknanlegt og baráttuglatt
— Hvenær lékstu fyrsta lands
leikinn?
Það var í heimsmeistarakeppn
inni 1958. Við sem vorum í því
liði vorum allir nýliðar og viss-
um þar af leiðandi ekkert um
hvað við gátum í keppni við aðr-
ar þjóðir. Þetta háði okkur nátt
úrlega mikið, en við sigruðum þó
Rúmena.
— Hver er skemmtilegasti
landsleikurinn sem þú hefur tek
ið þátt í?
— Það er án alls vafa jafn-
teflisleikurinn við Tékka í heims
meistarakeppninni 1961. Við byrj
uðum mjög vel og náðum að spila
góðan handbolta leikinri út Mun
urinn var oftast 1—2 mörlk, en
undir lclkin tclkst okkur að jafna.
Fögnuðurinn var gífurlegur að
leik loknum. í þessari heimsmeist
arakeppni lentum við í 6. sæti,
eftir að hafa tapað á móti Dön-
um með einu marki í úrsl'taleik
um 5.—6. sætið. Við töpuðum
þeim leik af klaufaskap. Höfðum
þrjú mörk yfir þegar stútf var
til leiksloka.
— En hvaða leikir hafa verið
harðastir?
— Það voru mikil átök í leik
FH og Hasslock hérna um árið.
Sá leikur fór fram á Háloga-
landi og húsið var yfirfullt. Á-
horfendur voru meira að segja
komnir inn á völlinn. FH-liðinu
tókst mjög vel upp og það fór í
taugarnar á andstæðingunum.
Leikurinn við Honved var einnig
mjög harður. Þeir lúskruðu al-
deilis á okkur.
—i Qg þá vaari heldur ekjki^ úr
vegi að spyrja um sárasta ósig-
urinn?
— Það var tvímælalaust er við
töpuðum leik fyrir Fram í útimót
inu 1954. Við höfðum gert okkur
miklar vonir um sigur, og áttum
alls ekki von á því að Fram yrði
okkur örðugur hjalli. En þeir
komu mjög á óvænt í móti þessu
og urðu íslandsmeistarar. Það
var erfitt að sætta sig við það
tap.
Nú spyr ég Birgi hvort hann
hafi aldrei fengið leið á hand-
bolta. Hugsað sér að hættr Þess
ari spurningu á Birgir ekki
eirfitt með að svara:
— Ég hef alltaf haft mikla á-
nægju af íþróttinni og aldrei
fengið leið á þessu. Þegar vel
gengur hjá okkur og sigrarnir
vinnast, þá eru þeir það skemmti
legir að maður slítur sig ekki
frá þeim, og þegar ver gengur
reynir maður að einbeita sér að
því að finna hvað hafi verið
að og hvernig m£gi bæta úr því.
Ég gæti líka bætt því við að mér
finnst oft eins gaman á æfingun-
um og í sjálfum keppnunum
— Nú fer auðvitað mikill tími
í þetta. Er ekki sagt um íslenzka
handknattleiksmenn að þeir æfi
eins og atvinnumenn?
— Jú, það fer sannarlega
mikill tími í þetta. „Standardinn“
í handbolta hérlendis er orðinn
það góður að ef lið ætla sér að
ná einhverjum árangri verða þau
að æfa og æfa. Þetta þýðir einn-
ig það, að ungu mennirnir verða
að hafa mjög mikið fyrir því að
komast upp í aðalliðin. Við hjá
FH, höfum jafnan haft það mark
mið að æfa ekki minna en keppi-
nautar okkar. Árangurinn verð-
ur svo að skera úr um það hvort
rétt hafi verið haldið á spilunum
í þjálfuninni. Flestir handbolta-
mennirnir eru á þeim aldri að
þeir eru að byggja upp heimili
sín og gefur því auga leið bversu
mikið þeir leggja á sig í flest-
um tilfellum. Við missum líka oft
góða menn út úr liðunum vegna
þess að þeir hafa ekki tíma til
þess að æfa, sökum vinnu sinnar.
Hjá FH hefur það svo skeð að
þessir menn hafa komið aftur til
æfinga, þegar betur fór að
Framhald á bls. 16
Myndin var tekin að loknum leik íslendinga og Svisslendinga í
heimsmeistarakeppninni 1961, en í þeim leik sigruðu fslendingar
og tryggðu sér áframhaldandi þátttökurétt. Það er því ekki að
furða þótt þeir Ilallsteinn, Birgir og Asbjöm fagni innilega.