Morgunblaðið - 11.12.1969, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 11. DESEMBER 1909
Sigríður Jóhannes-
dóttir — Minning
Fædd: 27. júlí 1917
Dáin 2. desemb«r 1969
Hún Sigga er dáin! Hún lézt
á spítala í Kaupmannahöfn 2.
desember.
Mig aetti hljóða, þegar ein
systir hennar hringdi í mig og
sagði „Ég aetlaði að láta þig vita
aið hún Sigga er svo mikið veik“.
Og ég er þakklát að systur
hennar hringdu og létu mig vita
eftir því sem fréttir bárust.
Þegar mig dreymdi hana, að-
faranótt sunnudagsins og sá
hvað var bjart yfir henni og
hún brosti, þá hélt ég að batinn
vaeri að koma. Og þegar sonur
hennair hringdi í mig á þriðju-
daginn þá sagði ég: „Eru það
gleðifréttir? Nei. — Pabbi
hringdi heiim. Mamma dó í morg
un“.
Að hryggjast og gleðjast
hér um fáa daga,
að heilsast og kveðjast
það er lífsins saga.
Sigga fæddist 27. júlí 1917.
Foreldrar hennar voru Jóhann-
es Sveinsson skipstjóri og Sig-
rún Rögnvaldsdóttir og áttu
þau heima á Bakkastíg 3.
Eignuðust þau 8 börn. Son
misstu þau tveggja ára gamlan
1914 og dóttur 15 ára gamla,
sem þau misstu 2. desember 1919
Voru því , slétt 50 ár á milli
dánardægra þeirra systra.
Þær voru 6 dætumar aem upp
komust og var Sigga næst yngst
t
Maðurinn minm, faðir okkar
og stjúpfaðir
Hálfdán Helgason
bifreiðastjóri, Njálsgötu 57,
andaðist að morgni 8. des.
Dagbjört Jóhannesdóttir
og börn.
þeirra. Sigga missti föður sinn
1922 þegar hún var 5 ára. Það
er mikið áfall þegar faðirinn
fellur frá, frá stómm bamahóp,
ekki sízt á þeim ámm þegar eng
ar bætur eða tryggingar voru
komnar til sögunnar. En Sig-
rún kom dætmm sínum upp með
dugnaði og þær hjálpuðu henni
til eftir þvl sem' þær uxu úr
grasi. En auðvitað hvílir þó mest
á þeim elztu eins og alltaf vill
verða
Sigga giftist 1. nóvember 1941
Jónasi Jónassyni frá Sílalæk í
Aðaldal í Þingeyjarsýslu, syni
hjónanna Sigríðar Friðjónsdótt-
ur og Jónasar Jónassonar bónda
þar.
Sigga og Jónas eignuðust 3
t
Maðurinn mirnn og faðir
okkair,
Friðrik Jónsson
Nesvegi 58,
verðuir jarðsuiniginin frá Fosis-
vogskirkju lauigardaginn 13.
des. k)l. 10.30.
Elín Þorbjarnardóttir
og börn.
t Maðurinn minm Stefán Jónsson fyrrverandi námsstjóri, Skeiðarvogi 135, t Útfiör móður okkar oig temigda- móiðiur, Messíönu S. Guðmundsdóttur,
andaðist þriðjudaginm 9. des. Lovísa Þorvaldsdóttir. fer firam firá Fossvogskimkju föstuidagkm 12. þ.m. kl. 13.30. Þeim, sem vildu mimnast hemmiar, er bemt á Hjartaveimd eða aðrar likiniaristotfnainir.

t Aage Schiöth fyrrv. apótekari á Siglufirði lézt í Sjúkrahúsi Sig'lufjarðar þann 10. þ m. Ragnheiður Jóhannesdóttir, Guðmundur Einarsson, Sigurjóna Steingrímsdóttir.

Fyrir hönd ættingja. t
Helga Schiöth Birgir Schiöth. Inmilegar þakkir fyrir auð- sýnda samúð og hlýhug við andlát og útför eiiginmaannis
míms
t Vinkona mín Helga Jónasardóttir frá Hólabaki, verður jarðeumigin frá Dóm- kirkjunni lauigardaginn 13. des. kl. 10,30. Þeim, seim vildu mimnjast himmar látrnu er vin- samnlegast bemt á S.Í.B.S. Helga Helgadóttir. Finns Torfasonar Þórsgötu 23. Sérstakiar þafckir skulu færð- ar Starfsimaininiafélagi Lamd- sipítalanis, einmiig lækmium og hjúkirumarfcomium spítalanis fyrir fórmtfúsa umönmiun í veikindium hams. Fyrir hönd baimia, foreldra, systkinia og anmiarra vamda- manna. Helga Gunnarsdéttir.
börn Jóhannes, sem fæddur er
1942, dreng fæddan 1952, sem
þau misstu og Elínu Mjöll, fædda
1954 —
Þau hjónin áttu gott og fallegt
heimili og nú síðustu 13—14 ár-
in að Hagamel 36.
Og þó þau hafi alla tíð verið
samhent, ræður jafnan miklu
húsimóður höndin, hvemig til
tekst og þá góðu hönd átti Sigga
mörgum fremur.
Hjá þeim hjónum dvaldist móð
ir Jóniasar 12 síðustu æviárin
én hún dó 1962 og reyndist
Sigga henni sem bezta dóttir.
Enda mun hún hafa kallað að-
vörun til nöfnu sinnar handan
yfir landamærin morguninn,
sem Sigga fór á spítalann.
Þó vettvangur Siggu væri
fyrst og fremst innan heimil-
isins og henni væri ekki um að
flíka því er hún rétti öðrum
hjálpaxhönd eða gæfi ráð og
það vildi hún helzt gtera í ein-
rúmi, þá var þó einn félagsskap
ur sem hún mat öðrum fremur
og þar vildi hún og vera virk-
ur þátttakandi, en það var
Slysavarnafélag íslands.
Ég kynntist Siggu þegar við
vorum 11. ára. Þá bauð faðir
minn henni heim til sumardval-
ar og var hún hjá okkur tvö
sumur. Ég man að við biðum
spennt eftir að vita hvernig stelp
an að sunnan liti út. Fullu
nafni hét hún Sigríður Jóhanin-
esdóttir, og þegar hún kom vest
ur, þá voru fyrir þrjár alnöfn-
ur hennar og varð því að gefa
hverri aukanafn til aðgreining-
ar. Var hún því alltaf kölluð
Sigga að sunnan. í mínum aug-
um hefur hún alltaf verið Sigga
systir kannski frekar, því ég
átti hana enga, finn ég það bezt
nú þegar hún er horfin.
Þegar ég kom fyrst suður, og
var hér að læra, þá var ég hjá
þeim á Bakkastíg 3.
Eitt sinn kom tengdafrændi
Sigrúnair til hennar og þegar
hann sá mig, þá sagði hann:
„Hver er nú þetta?“ „Þetta er
sjöunda dóttiir mín“. „Ég hélt þú
ættir nógu margar fyrir, þó þú
bættir ekki einini við“. Jú, Sig-
rún gat bætt einni við og var
ég meira og minna viðloðandi
það heimili þair til ég stofnaði
sjálf heimili.
Sigrún dó 1954.
Sigga mín, Það eru margar
myndir sem koma fram í hug-
ann frá þeim 40 árum sem við
höfum þekkzt og vil ég aðeins
minnast á eina þeirra. Ég var á
spítala og hafði fengið mikla
svæfingu. Alltaf þegar ég opn-
aði augun varst þú yfir mér og
settir kaldan klút á ennið á mér.
Vaknaðu, sagðir þú, ætlar þú
ekki að vakna núna, en alltaf
kom myrkrið og tók mig. Þeg-
ar ég loks vaiknaði, þá sazt þú
hjá mér.
Hve fegin hefði ég ekki vilj-
að getað kallað á þig út úr
dimmunni og inn í birtuna.
En nú ert þú kominn inn í
birtuna hinum megin.
Að leiðarlokuan, ég þakka þér
t
Þökkuim viináttu alla og sam-
úð vi’ð fráfaill
Valgerðar Jónsdóttur
Dalalandi 8.
Sigurður Jónsson
Guðriður Sigurðardóttir
Jón M. Jónsson
Valdís Þorgrímsdóttir
Eyjólfur Finnsson
Jósefína Jósepsdóttir.
allt sem þú hefur gert fyrir
mig og hversu notaleg þið hjón-
in voruð alltaf við foreldra
mína. Ég bið guð að styrkja
mann þinn og böm og systur,
sérstaklega að styrkja dóttuir-
ina sem er á svo viðkvæmum
aldri.
Vinkona
SYSTRAKVEÐJA
Vertu sæl, þú vinan kæra mín,
Vot er brá, vér sakna munum
þín,
svo snöggt varst kölluð Föður
vors á fund,
það fær ei nokfcur ráðið þeirri
stund.
Þó aftur leiti hugur, engu ráðið
fæ,
til æskuheimilis í Vesturbæ.
Þar samrýndar sér leifca systur
sex,
þar sérhver dafnar, þroskast
fljótt og vex.
Ekfci vair þó aldur okkar allra
hár
er elskulegi pabbi okfcar liggur
nár,
þá beygðum af við blíðan, kæran
móðurbarm,
hún burtu strýkur tár og sefar
hanm.
Hún mamima átti trú á gæzku
gjafarans
geymd henni voru systkin tvö
í faðlmi hans.
Á bernsfcuárum blíðan missti
einkason,
er bundið hafði hún drauma
við og von.
Og ungri dóttur einnig mátti á
bak hún sjá,
um eilífð núna dvelja munuð
henni hjá.
Þá hálfa öld hún hafði dvalið
himnavist,
þú henni með hinn sama dag
fékkst Guð þinn gist.
Sú ást var djúp er ung batzt við
þinn eiginmann,
sem eitt þið voruð alltaf, þú og
hann.
Þið stóðuð saman stoonum lífs-
ims í
og stundir glieði áttuð fyrir því.
Slík ást er gjöf, er ekkert grand
að fær,
þinn andi kærfeiiks ennþá til
hans nær.
Nú þig á ljúfar hendur felur
lausnarans,
þín lifa minning kær mun æ í
huga hans.
Nú ertu horfin, liðin er þín
lífsins stund
vér lítum firam á leið í von um
endurfund.
Nú móður syrgja blessuð börnin
þín,
vér biðjum Guð: ,,Ó, misfcunn
þeim nú sýn“.
Vér syrgjum þig, en samt skal
ekki mögla hót,
þú sæl ert nú, þér englar breiða
faðm sinn mót,
í Drotfcims sölum dýrðleg muntu
halda jól,
vér drjúpum höfði, er ennþá
byggjum jarðarból.
S. Á.
ÞAÐ VAR breitt bil milli lifsvið
horfa ofcfcar, en er leiðir skilj-
ast og ekki er lengur tækitfæiri til
endurfunda, gerast minningam
ar áleitnair, minningar um heim
ilið þitt sem ávallt bar vott um
snyrtimennsfcu og vandvirkni
húsmóðurinnar, hvort heldur efin
in voru meiri eða minni. Aldrei
hef ég séð neinn vinna verk sitt
atf meiri vandvirkni en þig. En
aðalisimerfci þitt var hve gestur-
inn var velkominn.
Ég vona að heimfcoman hafi
verið eins björt og henni hefur
verið lýst af þeim sem hæfileika
hatfa til þess að lýsa henni og sjá
út yfir hið daglega vafistur mann
lífsins.
Vona að gæfan fylgi litlu
stúlikunmi þitnni og þínum.
Hafðu þakk íyrir og þökk
þeirra sem þú skildir ölluan öðr-
uim betur.
Friður sé með þér á þínum
nýju leiðuim.
Mágkona
Guðmundur Gíslason
— Minning
F. 17/11 1893. — D. 4/12 1969.
í DAG verður jiairðsumginm
frá Possrvogisfcirkj'u Guðmiuinidiur
Gíslaaon sfciipsitjóri.
Guðmiuindiur var fæddiur í
Fljótum 17. nóvember 1893 og
var nýlega orðiinm 76 ára er
hiann lézlt. Mesifcam Miuiba ævinmiar
var hanin búsettur í Ólafsifirði
og stuindiaði stjó, gíldiveiðar á
siumruim, en á vertíð hér fyrir
sunmarn á vetruim. Síðar geirðlisit
hann útgerðarmaðr og var sfkip-
stjóri á eigin bát og famiaðdst
vel.
í Ólatfstfirði kvæntist hanin eft-
irlifiamdi koniu simmi, Jónínu
Jónsdóittur, glæsilegri mymdiar-
koniu. Þau eigwuðuat tvær dæt-
uir, Sigríði gifta Þórði Halldóirs-
synii verzlumammanmi og Jómiu,
sem er gitft Ragmiaii Júlíussyni
gkólastjóra. Aufc þeias eágmiuiðuist
þau einm aon, gem dó unigur. Þaiu
ólu einmig uipp Etfu, dófctiur Siig-
ríðar af fynra hijómabandii, sem
gifit er Smiáira Hermanmssyni ratf-
virkja, Veit ég að 'barmaíböm-
in og bamiabaimiabömin miurnu
saknia afa, því svo voru þaiu
'hæmd að hornum og hann hrifimm
af þeim.
Árið 1'945 fluttu Guðmuinidur
og Jómírua til Alkureynar oig árið
1949 ræðst hanin setm verfcBtjóri
tii Guiðmiuinidiar Jörumriggomiar út-
gerðarmniammis og þar verða ofcfciair
fyrstiu kynmi, siem enzit hatfa æ
síðam. Á Abureyri eigniutðuist þau
hjónim 'heimiili við Ægiisgötiu 27.
Þar var alllt snyrt og fágað úti
og immii og var tsefcið til þess
hve gairðuirinm við húsið var
fallegiur og vel hirtur, emidla
Framhald á bls. 25
t
Við sendum öllum innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vináttu, með samúðarskeytum, minningargjöfum og hjálpsemi
við fráfall og jarðarför
JÓSEPS hjAlmars jónssonar
Skógum. Vopnafirði.
Guð blessi ykkur öll.
Systur hins látna og aðrir vandamenn.
Þakka sfcieyti og gjafir á
sjötuigSBifimiæiliinu 16/11 sl
Kveðjtur.
Þorvaldur Þórarinsson
Blönduósi.
Helga Helgadóttir.