Morgunblaðið - 20.02.1970, Side 14

14
MOROUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 20. FEBRÚAR 1070
Alexander Árnason
bóndi - Minningarorð
Fæddur 6. ágúst 1894.
Dáinn 11. febrúar 1970.
í GÆR var til moldar borinn
eiran ai vimim mínfum, Alexaind-
er Árnaswn bóndi frá Kjós (og
KÍ-ðar Djúpavík) Árnesthreppi í
Strandasýslu.
Hanm fæddiat 6. ágúst 1894 að
Samrum í Laxárdial, Dala&ýslu.
Foreldrar hana voru. Björg Jóna-
dóttir og Ámi Júlíus Alexand-
ersson (Straindapósitur). Ungur
að árum fluttist hamin með foir-
eldruim síruum til Hrútafjaírðair,
og dvaldist þar á ýmsium bæjum
fyrst sem bam, og síðar sem
vinmu- og kaupmaður eins og
gerðist í þá daga, þar til mentn
hófu búsikap á eigin spýtur.
Árið 1919 fluttist Alexander
til Reykjarfjarðar í Árneabreppi
og gerðisít ráðsmaður þar hjá
Þórami Söbeck (eigamda jarðar-
tLnmar) ári seinna fær hann Va
part jarðarinmar til ábúðar fyrir
sig. Þann 30. júlí 1921 giftist
íhanin eftirlifandi koniu sirnnii
Sveinsími Ágústsdóttur Guð-
immdsisioniar frá Kjós í sama
hreppi. Þaiu hjóndn bjuggu svo
áfram í Reykjarflrði, árið 1926
tóku þau % jörðina til ábúðar
og bjuggu þar til ársins 1933 eða
í 13 ár, en þá flytja þaiu að Kjós
(æskuheimili Sveinsiínu) og búa
þar til ársins 1946, að þaiu byggja
sér íbúðarhús í Djúpavík og
flytja þangað, en halda jörðinni
áfraim í ábúð og hafa búpeniing
áfram, þar til mú fyrir síðustu
jól, að þau flytja til Reykjavík-
ur, vair þá heilsan biliuð og eíkk-
ert öryggi í lækn/amtálum norður
t
Sonur okkar
Jón Sigurður Lárusson
Sogavegl 150,
lézt á heimili sínu 18. febrúar.
Fyrir hönd systkina og amn-
arra varadamamna.
Halldóra Bjarnadóttir
Lárus Eyjólfsson.
t
Maðurinn minn
Magnús Ástmarsson
prentsmiðjustjóri,
Granaskjóli 26,
andaðist á Heilsuverndarstöð-
irani miðvikud. 18. febrúar.
Elínborg Guðbrandsdóttir.
t
Elskuleg dóttir mín
Helena Hooland
Skipholti 45,
lézt 13. þ.m. Jarðarförin hef-
ur farið fraim.
Lilja Gunnarsdóttir.
t
Fa'ðir okkar, tengdafaðir og
afi
Axel V. Sigurðsson,
Lönguhlíð 21,
iézt í Landspítalanum mið-
vikudaginn 18. febrúar.
F. h. aðstandenda.
Olgeir Axelsson
Sverrir Axelsson
Sigurður Axelsson.
þar, sesn og efkki hefur verið nú
um margra ára bil.
Hann lézt í Landspíta/lanum
11. þm. etftia- situitta legu þar, en
vaniheilsu síðustu ára, eins og
svo miargir á hans aldrf, sem
þurftu að vinraa hörðum höndium
og glíma við óblíða náttúru, erf-
iðar stamgöniguir án alirar tækni
og bena án bóta, alls konar
erfiðleika sem sttöfuðu af váleg-
um árferðium ísia og vinda. Svo
bóndinn varð að treysta á eigin
líkamishreyati með aðstoð „þarf-
asta þjónsins“ (hestsiins) eftir
því sem við varð kornið hverju
sinni.
Þaiu hjónin eignuðust 4 roann-
vænieg böm, sem öll eru á lífi
og gift; Sig’urbjörgu húisfreyju að
Krossnesi, Ágúst Jóhamn iðnað-
airmann í Kópavogi, Skúla fram-
kvæmdastjóra Heilissandi og
Öldu húsfreyju í Turugumesi í
Fnjóskadal.
Alexand-er átti sæti í hrepps-
raefnd Árrae&hrepps um áraskeið,
eimraig var hanra ganigraastjóri
fyriir suð'ur'hluíta hreppsiirais í tugi
ária, og gegndi ýmsum fleiri
trúnaðarstöðum fyrir hrepp sinn,
haran var traustur og önuiggur í
gtarfi og hvers manmB hugljúfi
er til þekktu, kátur og spaug-
Samuir í vinahóp, en þó maðuir
alvönunnair þegar við átti.
Eiras og áður er siagt byggði
hann snotiurt og gott hús í
Djúpavík og fluttist þangað
1946, en hélt þó búskapnium
áfram hafði kiraduir og heista í
Kjós, en kýmair í Djúpavík, þax
af leiðandi flutti- haran hey á
hestum til Djúpavikuir. Sem
dæmi um hve barragóður Alex-
arader var, blasti oft við sú srjón
að þrátt fyrir dagsins önm,
Didda mín!
Örlítil kveðja til þín frá okkur
bekkjarsystrunum. Fyrir nokkr
um dögum barst okkur sú sorg-
arfrétt, að þú værir dáin. Við
vitum, að þér finnst svona orða-
lag dálítið broslegt, því að fyrir
þér var dauðinn aðeins smá
ferðalag á milli staða.
Þú sagðir svo oft, að þú tryð
ir ekki öðru en þér auðnaðist
að ná fullum bata einhvera tím-
ann, og ef til vill reyndist þú
sannspá, þótt bati þinn yrði
með öðrum hætti en við hugðum.
Þegar við kynntumst varst þú
um tvítugt, en við flestar aðeins
t
Jarðarför
Arnljóts Jónssonar
lögfræðings,
verður gerð frá Fossvogs-
kirkju lamgardaginn 21. febrú
ar kl. 10.30.
Vandamenn.
t
Eiginmaður minn, faðir og
fcengdafaðir,
Ólafur Bjarnason,
Brautarholti,
verður jarðsumginm frá Braut-
arholtskirkju laugardaginn 21.
febrúar kl. 2 e.h.
Sætaferðir frá BifreiðastöS Is-
Lands kl. 1.
Ásta Ólafsdóttir,
börn og tengdabörn.
reiddi hanm 2—3 börm og aram-
að eiras beið eftir næstu ferð,
enda virtur og dýrkaður af þeim
að verðleikum. Ég sem þessar
líniur skrifa kom oft á heimilá
þeirra hjóna, þair sem ávallit
ríkti gestrisrai og alúð. Alexand-
er átti gott heimili, se.m kon-a
hans bjó horaum, þair fór saimam
diugraaður, þrifn-aðuir og stjórn-
serrai og kunrui hanm vel að meta
það.
Hjónaibamd þeinra vair gotit,
bæði saimherat um búsýslu ailília
ásamit uppeldi barraaramia, enda
uppskeran eftir því; vel hepprauð
höm og fjárh-agslegt sjálfstæði.
Góði viraiur, ég er þetss full-
viss, að handan lamdam.æramnta
m.iklu híður þín beinm og bjart-
ur vegur. Við hjónin og ékki
hvað sízt börn okkar, þökkum
þér fyrir allar samverustundir,
er við urðum aðmijóitandi iraeð
þér á lifsleiðininá, og miirairaa okk-
ur á að hér er kvaddur drengur
góðuir.
Við færum eftirlifaindi konu
hana og hörmium ásaimt öðrum
ástviraum okkar inrailegusitu sam-
úðarkveðjuæ, og biðjum guð að
veita þeim huggum og styrk í
hammi.
fimmtán ára. Samt var miklu
meira en fimm ára aldursmunur
á okkur, þú hafðir reynt svo
miklu meira en við.
En burt með sút og sorgarhug
Didda min! Við áttum margar
skemmtilegar stundir saman, og
ein þeirra er sjálfsagt okkur
flestum minnisstæðust, er við sett
um upp hvítu kollana í Akur-
eyrarkirkju. Sólin sendi geisla
sína inn um gluggana, og í hug-
um okkar var sólskinið ríkjandi.
Við elskuðum lífið mikið þennan
dag. Fæst leiddum við hugann
að því, að næsta dag myndi hóp
urinn tvístrast og sum okkar, ef
til vill aldrei sjást framar. Núna
tæplega fjórum árum síðar, sitj-
um við á köldum febrúardegi og
hlustum á veðrið lemja glugg-
ana. Við erum hryggar og mátt-
vana yfir því skarði, sem höggv
ið hefur verið í hópinn okkar.
En er þetta ekki dálítil eigin-
girni í okkur? Eigum við ekki
að vera þakklátar fyrir að hafa
fengið að kynnast þér og vera
samvistum við þig þessi ár?
Megi minningin um óþrjótandi
kjark þinn og seiglu verða okk-
ur hvatning í framtíðinni.
Bekkjarsystur að norðan.
t
Inrailegar þakkir fyrir samnúð
og viraarhug við andlát og
jarðarför
Jóhanns Valdimarssonar
Ránargötu 10.
Synir og affrir vandamenn.
Guðrún Antonsdóttir
Dalvík — Kveðja
Sveinn Bjarnason
frá Heykollsstöðum
Fæddur 12. nóvember 1879.
Dáinn 13. febrúar 1970.
í DAG er borirwi til hiinztu hvíld-
ar Sveinra Bj arraason, fyrrum
bónidi og oddviti að Heykolls-
stöðum í Hróairstuinigu, en hainin
lézit 13. febrúar sl. aið Dvalar-
heimilirau Ási í Hveragerði.
Það verður ek'ki héraðsbrestur
þótt ndræður maður fail.li. í val-
inin, haram hefur smátt og smátt
dregið sig í hlé. Þegar dauða ein-
hvers ber að, hefur hamn þó
oftast þa<u áhrif á saimferðar-
mienmiraa, að margir þeirra staldra
ögn við til þess að líta um öxl
yfir farinm veg, og dveljast um
sturad við gönmul kynmi. Þammig
varð mér við og niú lairagar mig
til þess að miraraast hins látraa
frænöa miras með nokkxum
kveðjuorðum.
Ég ætla ekki að rekja æviat-
riði Sveiras, því ég veit að það
verður gert -aif öðrum, sem betux
þek'kir til.
Þegar ég minmist Sveinis verð-
ur mér um leið hu-gsað til hinm-
ar miikilhæfu atorfcu- og gáfu-
koniu, Ingibjargar Halldórsdótt-
ur frá HaKkfreðarstöðum, sem var
lífsföruniautur hams í tæp 52 ár,
og raú lifir manin siiran. Með þeim
hjóruum var svo mifcið jafnræði
og þau virtust svo samihent um
flest það, sem máli skipti. Heim-
ili þeinra var hjúasælt, og þar
dvölduist oft þeir, sem ai ein-
hverjum ástæðmm voru þurf-
andi, því þar var öruggt skjól.
Mér firarast Sveini um maæigt
svipað til þeirra buigmyrada, sem
ég hefi gert mér um hinm samma
eraska aðalsmamm. Haras aðals-
merki var látlaust en virðntegt
yfirbraigð, raákvæmmi í hvívetnia
og samvizkusemi í gtóru og
smáu. Ættaróðalið kom efcki í
hamis hlut, það var hlutskipti
eldra bróðurins að varðveita
það, þess vegraa hlaiuit Sveinm að
byggja sitt óðal sjálfur, og það
gerði hamm líba á sinrn hátt í sam-
ræmi við þeirra tíma tíðaramda,
en hirti ekki sérlega um að færa
það í nýtízbulegra horf til sam-
ræmis við breytta tíðarhætti.
En Sveinm byggði á traiustum
gruinmi þefckingar og reynislu
siraraar og feðra simmia, og gerði
sér far um að ráðasit aldrei í
meira em það, sem hamm með
góðu móti gat haft næga yfir-
sým yfir og stjórn á. Búskapur
hains varð því ekfci stór né um-
svifaimikil!, em hamm eimkiemmdist
af farsæld og fyrirhyggju, og má
því fullyrða, að bú hams hafi
skilað airði í betra lagi.
Áttlhaigatryggð var Sveini í
blóð borim, en þó efast ég um
að hugur hams hafi í öndverðu
hneigzit til búskapar. En hamn
var fæddur inm í hið rótgróraa
bændaþjóðfélag 19. aldariraraar,
þar sem syminnir fetuðu oftast í
fótspor feðranna í því efni, og
hygg ég, að það hafi ráðið tölu-
verðu uma starfsval hams.
Ég held að Sveini hatfi fljótt
orðið það ljóst, að mammigildið
verðux ekki metið af ýtna bún-
aði, né neimis konar íburði, held-
ur af manmigöfgi og maranviti.
Við það tvenmt lagði hanm mikla
rækt. Sveinm las og dáði mjög
forrabókmemmir obkar, var skáld-
mæltur og hafði yndi af því að
glíma við foma bragarhætti og
kenminigar. Rómverjar sögðu um
þairan, sem þeim fammst mikils
vert um, „að haran væri fremstur
meðal jafningja." Sveinrn var
allra jafnimgi, hvar í stétt sem
samferðarmenmirmir voru. Hamm
var sá saimi, hvort sem hamm
þurfti að leysa vanda einihvers
þurfaradi, eða þiragaði með sýslu-
mammiraum. Þetta fumdu bæði
sveitumigar Sveiras og aðrir, og
fanmist forsjá margra sirania mála
bezt borgið í hans hömdum. Em
öll þau trúnaðarstörf sem önraur
störf rakti Sveiran með alúð, og
gerði í hverju máli eiras og hanm
vissi samraaist og réttast.
Ég ætla efctki að hafa þessa
kveðju leragri, en vil að siðustu
flytja Iragibjörgu og öðrum
vandamöraraum míraar inmilegustu
Á áttræðisiafmæli mínu þanm
5. þ.m. þakka ég þeim mörgu
þann hlýhug siem mér var
sýndur, með símtölum, bréf-
um og símskeytum.
Guffjón á Eyri.
ÞAKKARORÐ
Hjartanlegar þakkir til allra, sem sýndu
mér mikla vinsemd á sextugsafmælinu.
Helgi Ásgrímsson,
Siglufirði.
L0KAÐ
frá kl. 12 á hádegi föstudaginn 20. febrúar
vegna jarðarfarar Sverris Þorbjörnssonar,
forstjóra.
Tryggingastofnun ríkisins
Laugavegi 114.