Alþýðublaðið - 29.07.1920, Page 1
Alþýðublaðið
GreíiÖ ilt aí Alþýöuflokknum.
1920
Khöfn 28. júlí.
Símað er frá Boulogne, að Mille-
íand og Lloyd George hafi í gær
setið á ráðstefnu, til þess að ræða
um vænfanlegan friðarfund í Lond-
on. Urðu þeir fullkomlega á eitt
sáttir. Akveðið, að tilkynna Bolsi-
víkum vísa skilmála: að haldinn
verði almennur friðarfundur, að
Pólland og önnur landamæralönd
sifji hann og að ekkert verði úr
fundinum, ef Bolsivíkar vilji aðeins
semja sérfrið við Pólland.
Vopnahléssamningarnir milli Pól-
lands og Bolsivíka byrja 30 þ. m.
i Baranowitsch.
€r!eitð siœskeyti.
Khöfn 28. júlí.
Japanskeis&ri sjúkur.
Símað er frá París, að keisarinn
i Japan sé hættuiega veikur.
Ungverjar og Frakkar semja.
Símað er frá Budapest, að samn-
ingar fari fram milli Ungverja og
Frakka um Jjármálasamvinnu.
Bolsivíkar og Litliáar.
Sfmað er frá Kovno, að her-
aveitir Litháa hafi verið kvaddar
burtu úr Vilna.
Einkaskeyti.
Ísafirðifí dag.
Engin herpinótaveiði. Kuldar.
Heknetaveiði gríðarmikil.
Bæn yngisstúlkunnar.
(gamall húsgangur.)
H sem að átt á öllu ráð,
ak getur framkvæmt sem þú vilt,
‘Útu til mín í líkn og náð, —
Iaagar mig a3 eigiist pilt.
Fimtudaginn 29. júlí
Alþbl. kostar I kr. á mánuði.
Ramsagi krónnnnar.
Eftir Ólaf Friðriksson.
(Niðurl.)
Þegar danska stjórnin takmark-
aði innflutning til þess að reynst
að hækka krónuna þá var hún á
réttri leið. I fyrsta lagi af þvf það
var of mikill innflutningur sem var
orsök í krónulækkuninni, í öðru
lagi af því að ágœtlega starfandi
verðlagsnefndir voru fyrir í land-
inu, svo engin hætta var á því að
varan stigi innanlands, þó innflutn-
ingur yrði takmarkaður.
Þegar íslenzka stjórnin takmark-
aði innflutning í sama tilgangi, þá
var hún algerlega á rangri leið.
í fyrsta lag'i af því, að meinið var
ekki það, að of mikið hefði verið
flutt inn, f öðru lagi af þvf að
takmörkun á innflutningi hlýtur
að skapa verðhækkun á þeim vör-
um sem Iítið er til af í landinu,
svo slík takmorkun er algerlega
óverjandi, nema verðlagsnefnd hafi
fult eftirlit með því að vörurnar
séu ekki settar uþp. En slík verð-
lagsuefnd er engin til, og með
þeirri reynslu sem áður hefir feng-
ist með slíka nefnd hér á landi,
eru líkindi til þess að hún réði
ekki mikið við að halda niðri verð-
inu, þegar takmörkun á innflutn-
ingi gæfi þeim sem vörur hefðu
kost á að setja þær upp.
Það virðist svo, sem að íslenzka
stjórnin hafi algerlega í blindni
fylgt fordæminu frá Danmörku,
þegar hún setti takmarkanir á inn-
flutning, því þar sem yfirleitt ekki
hefir verið flutt of mikið inn, þá
er það hlutfallslega svo lítið sem
hægt er að takmarka innflutning
á, að það getur engin áhrif haft
á gengið, þó það sé hinsvegar
nóg til þess að allskonar smávör-
ur stigi í verði innanlands. Með
öðrum orðum, nóg til þess að ein-
stakir kaupmenn og heildsalar,
171. tölubl.
sem eiga birgðir, fái tækifæri tit
þess að setja að mun upp vörur
sínar á kostnað almennings. *)
Það sem stjórnin átti að gera
var að setja útfiutningsnefnd, sem
á einhvern hátt réði fram úr þvf
að verð komi fyrir íslenzku afurð-
irnar sem óseldar voru — ef ekki
var hægt að selja þær, þá með
því að fá lán út á þær erlendis.
Ef einhver maður er votur upp
í hné í kaisa veðri, þá er lítið
gagn að því að bretta niður húf-
unni. Það verður að bæta það
sem í ólagi er þeim megín sem
ólagið er, þess vegna þýðir ekk-
ert að bretta húfunni niður, held-
ur ríður á að komast sem fyrst í
þurt. Á sama hátt er algerlega
þýðingarlaust að ætla sér að reyna
að bæta ólag, sem stafar af of
Iitlum útflutningi, með því að tak-
marka innflutning. Þess vegna er
bezt að breyta innflutningsnefnd-
inni sem fyrst í útfíutningsnefnd,
þá er von um að gagn verði af
starfsemi hennar. En eins og henni
er ætlað að starfa nú, verður á-
rangurinn af starfinu að líkindutn
aðeins sá að skapa nýja dýrtíð í
landinu, ojan á þá sem er jyrir,
til stórtjóns jyrir allan almenning,
og líklegast einnig til skaða fyrir
fjölda kaupmanna, þeirra, sem ekki
eiga eða áttu birgðir.
1) Eg hefi heyrt það sagt að
innflutningsnefnd hafi hindrað inn-
flutning á bifreiðum fyrir eina-
miljón króna. En eftir því sem
aðrir segja mér þá er það mis-
skilningur. Það kvað vera rétt að
neitað hafi verið innflutningi á bif-
reiðum fyrir nefnda upphæð eða
meira, en bifreiðainnflytjendur þó
flutt inn alt sem þeir vildu; þetr
aðeins haft vaðið svo vel tyrir
neðan sig að sækja um innflutn-
ing á margfalt meiru en þeir æt!-
uðú að flytja inn.