Morgunblaðið - 18.03.1970, Blaðsíða 22

22
MORGUTiBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 1«. MARZ 187«
Minning;
Magnús Magnússon
Fæddur 11. september 1873.
Dáinn 5. marz 1970.
NÆRRI aldarlöinig ævi' er liSin,
aevi gjámaimns og veirkamiamtnis er
hetst ári fyrr en lamdsmienin fá
sína fyrstu stjómarskrá, eða ár-
ið 1873. Það fer efcki á milli
mála að mairigit hetfur á dagana
drifið á þetta 'Tiönguim lífsferli.
Ýmis témabii í lífi þjóðarinmiair
hafa ruininið sitt Skeið.
Maigniús Magniússan var faedd-
ur að Skúmsstöðum á Eyrair-
bakkia, 11. september 1873, sonur
hjónaminia Gróu Jónsdóttur og
Magnúsar Ormssaniar, formaminis
og skipasimiðs þar. Þekn hjómsm
vairð áitita banraa auðið og var
Maganús elztur þeirra, en skiluir
þó við þetta ULf síðastur systkin-
arma, miastd yngstu og síðustu
systnjr sínia fyrir rébtiu áiri. Hanm
elst upp á rrnanmimörgiu heiimiM
við knöpp kjör og er vart vax-
iran úr grasi, þegar hamm er far-
irm að létita undir með heimi'liinu,
eiins og aðrir unglirugar á þeim
tkmuim. Næetu árin vinmur hamm
alis konar tilifalLaviininu og stumd-
ar sjósókn frá Bakkamim eða
Þarlákshöín í rúm þrjátíu ár.
Sjórimm var oÆt gjöfuJi, en bamm
var erfiður viðureigmar þama
við hafnliaiusa stiröndma og tók
oft háa tollia af þeim er á hartn
sóttu eftir sdófamigi.
24. nóvemiber árið 1Ú00 kvæmt-
ist Maigrnús Vigdísi Steindórs-
dóttur, ættaðiri frá Stóru-Samd-
vJk í FLóa. Bjuggu þau í Geats-
bæ á Eynarbakka fram tid 1020,
en fluttu þá tid Reykjavifcur.
Þau hjóm eignmðust eina dóttiur,
Eiginmaður minn, faðir okk-
ar, tengdafaðir og afi
Hermann Hjartarson
kennari, Egilsgötu 20,
lézt að Hrafnistu þ. 16. þ.m.
Ingeborg Hjartarson
börn, tengdabörn og
bamaböm.
Bjamnþrúði, er seimma giftisit
Þorbinni Sigurðssynd frá Króiki í
Ölfusi. Bjairniþrúðuir og moaður
benmar bjuggu aölfcaf í saanbýlá
við foreldra heuniar og sýrndu
þaiu gömffiu hjómiunuim einistaka
umhygjgj u, fyrst mióðiur henmar
í laintgvaramidi veikimidmn, og
seinmia föður í hármi elii.
Árið 1922 bygigði Magniús
ásamt temigdasyrni skuuœn «ð
Fálkagöbu 22 á Grámisstaðaulholti
og bjó þar ailia tíð, mamia síðustu
mámiðima er hamm var á sjúkra-
húsi. Hamn missti komu sína áirið
1944 eftir fairsæilia samíbúð.
Verksvið Magniúsar hér var
aligeng daigliaumaviininia við Reýkja
víkurhöfin, fyrst hjá Kofl & Salt
og aiðair Eimskipatfélaigi íslamds.
Á sumnrki stuindaði bamm hnogm-
kelsaveiðar hér við Skerjatfjörð-
inn á meðain honium enitist heilsa
og kraftar, en af hrognteelsa-
veiði hetfur margur hér á Holt-
inu haft lífsfrÆnmifaeri sitit að
drjúguim hliuita fraan á þeniniam
dag. Eimmág vamm hairm maingri
fjölskyldummá hér í borg ýmsa
tiMaLlavinmiu. Umn störf Magnús-
air ætla ég ékki að fama mörgumn
orðnm, em vil þó segja það, að
óg heíd að engmm hafi verið
svikinm atf verkum hans. Trú-
nmenmska var honum rikuLaga í
bLóð bomki og rrnábti hamm eteJri
vamm sLfct vita í inokkrum hkilt
Brýndi hamn oft fyrir mér sem
öðrum, að tæfcjum við að ofckur
eitfchvert verte fyrir aðra, aebbum
við að gera það arf fcnírrtenmdteu.
Svo irLikið er vkit, að þek sem
honusn kynrtbust persómulega í
gegnum þessi störf hams, héldu
órofa tiryggð við hamin fraim á
síðaista dag.
A£i minm, mig lamigar til, niú
er Leiðir otekair Skilja að sinmi
eftir 46 ára saonveruisbundir, að
rifja upp nokteur abriði í samn-
skipbuim okkar og þateka þér það
sem þú hetfur verið mér og fjöi-
skyldurmi þessi áir. Fyrsbu minm-
ingar mínar unn þig og ömmu
enu sjálfsagt yfir 40 ára gamiliar,
frá því að ég sait í kjöltum ytek-
ar undir sögum, vísum og öðru
þjóðlegu, er um hönd var haft
fyrk okkiur bannunuim, eða vax
t Móðir okkar t Maðurinn minra, fðair otekar,
Hólmfríður Jóhannsdóttir teragd-afaðir og afi
frá Vopnafirði, Friðleifur Ingvar
andaðist að Heilsuvemdar- Friðriksson
stöðámni mánudaginn 16. marz. verður jarðsunginin frá Dóm-
Böm, tengdabörn og kirkjunrai fimmtudaginn 19.
barnabörn. marz kl. 2.
Halldóra Eyjólfsdóttir
og bömin.

Útför eiginmammB mins,
Þorsteins Þorsteinssonar
Nönnugöto 8,
fer fram frá Fossvogskirkju
fimmtudagiinn 19. þ.m. kl.
1.30 e.h. Blóm vinsamlegas*
afþökkuð.
Sveinsína J. Þorsteins.
Eiginmaður mirun,
Gestur Jóhannsson
frá Seyðisfirði,
verður jarðsunginn frá Dóm-
kirtejunnd fimantudaginn 19.
marz kl. 10,30.
Hólmfríður Jónsdóttir.
an þú vairst að dytta að nebum
og öðnu trllheyrandi, hvartt held-
ur það var á eldlhúagólÆiniu eða
niðri í kjaffllannaimrm. Seinmia
færði ég mig upp á Skatftið og
eliti þig niðuir í fjönu, en fjaram
varð svo iminin aiðailileikvainigur
sem aminairoa drerugja er alast
u pp við sjóiran.
Ég miam fyrstiu sjófierði'nnair
með þér út í œtin við Hókmana
og uindraiðist oft seigliumia í þér
sem öðnuim er urðu að iróa þebba
fraon og afibur með þvi sem þvi
fyigdi, en oft viar þó ságlt er
baigstæð leiði vomu. Seirma sóbt-
kðu svo í Djúpþaranirv, sem þú
kaHaðir svo, út atf ÁJtfbaóiesiniu og
lengdiust þá róðrannir. En svo
kom véfl í bátámin er létitá róður-
inn, Snemma fékkstu mér fæiri
í hendur, en þaiu urðu reyndair
mörg er þú úbbjóst fyrir mág umn
dagama, og sjálfsagit hefur þú
ektei verið Langt umdan er ég dnó
máren „Maríufisk". Það vonu mér
sem hátíðisdiagar er óg féteík að
fana með þér út í þaramm á fææi,
og átti ég oft emfitt með svetfn
af tiHhlöfckun nætumar á urndam.
Stiumdiufln vom nú þessar ferðk
fannar fyrir tiknæM min, en ektei
af beimmi þömf. Svo þegar heiim
var teomáð, hélztu því á itoft ef
stnákiur vaa- með hænri faaiusa-
töhi, bunt séð fná vigbinmi, sem
oftast var þér hagstæðará.
Oft vaknaði ég við það á vor-
mongnum að þið hnognfceLsa-
kariamir varuð &3 draga vagn-
ana ytekar eftir götunmá. neðan
frá sjónum á tímamun sjö til
rúu. Þú komst þá með gustá imn,
fékkst þér kaffisopa, áriptir uen
galla og hélzt svo á marteaðámn.
Þú hatfðá fyrir sið að fara ekki
niður í Miðbæinin, eiœ og beim-
ast fflá við, heldur fórsibu upp
í Þingholtin, þó erfiðBeiikar vænu
á þvi að teomast það með fulLan
vagnirm. Það gerðirðu áreiðan-
lega af tniitsseimá við tfélaga
þina, vildir eflrici driaga tfrá söliu
þeámra, og taJdir efldri efitár þér
þótt við mieira ertfiði væri að
etja.
Góðar minniinigar á ég frá
ferðum okkar aaistur í Öfltf us,
náður í ÞoriákSh öfin eða að Eyr-
arbateka. Þú bentir á ýmis kenini-
ieiiti við sjóirm, sagðir okteur
nöfnin á skerjunum, sunduinum
og öðru er fyrir augu bar Rifj-
Innilegustu þafckir fyrir auð-
sýnda samúð og vinarfaug við
andlát og útför mó'ður otekar,
tengdamóður og ömmu
Þórönnu R. Símonardóttur.
Sylvía Þorsteinsdóttir
Svanhildur Þorsteinsdóttir
Karl Lúðvíksson
og börnin.
uðust þá upp sötgur þinar er urðu
sem látfamdi, þegar váð voruim
komám á söguslóðir þeiinna. Já,
það varu miargar stuindiirmiar sem
þú styttdr mér og öðnum með
söguim frá lanigri ag viðbuirða-
rí’kni ævi
Kæri atfi mámm, þú ent nú
kvaddur af dötbur, temgdasyni,
barniuim þeáiroa og fjölsteyikiuim
og öðruim vimwn með kærri
þötek fyrir Ihlýhiuig þinin og
tryggð við okkur. Við þöfckum
samfyllgdina, og Truurniuim síðustu
bnosin og traiuistu hamdtöfein á
EHMtheimáflimu. Við biðjuim Guið
að blessa þér n/ýj'U beknikynrain.
Magnús Þorbjörnsson.
Valdimar Bjarnason
skipstjóri — Minning
ÞANN 28. febrúar s.l. fór fram
fra Fossvogsteirkju útför Vaidi-
mars Bjarmasonar steipstjóra.
Hamsr amdaðist í Borgarspítalan-
uim, eftir stutta legu.
Valdimö'r fæddist í Kárdiafls-
tumgu í Vatnsda-1 í A. Húna-
vatrassýshi, þaran 17. marz 1894.
Foreldrar hams voru Sigríður
Hjálmarsdóttir og Bjami Jóns-
son, hamm ólst upp rrveð þeim þar
til han-n var 18 ára gam-all, en
þá fór hairan til Austfjairða og
stumdaði þar sjósókn og gerðist
farmaðu-r á bát frá Norðtfirði.
Þaðan flyzt h-amn til Vest-
manmiaeyj'a. Þar kynmtist bamm
Ingibjörgu Stefánsdóttur, ætt-
aðri frá Austurlaffidi, þau reistu
bú í Eyjuim árið 1915. Þriggja
dætra varð þeim auðið, en þær
varu Gíslíma gift Sigurði Grims-
ayni sérieyfishafa á Hiaðfaöjnr-
uim í MosfeRssveit. Sigríður er
alla tíð bjó í föðúrgarðá og Lálja er
dó á bamaaldri. Syni Imgibjairgar,
Lárusi er eteki ólst upp hjá
þeim, var Valdi-maT aem bezti fað
ir, i ölluffn atfSkipfcum, uppeldis-
dóttir þeirra var frænte-a Valdi-
mars Lára.
í V estma-n-naeyj um gbundaði
Valdimar útgerð og skipstjóri um
árabil. Haran var brautryðjaradi
á miörgum sviðum varðaradi út-
gerð, fyrstur iraura hamm hatfa
orðið til þess að lýsa upp fiski-
báta rraeð rafljósum í Eyjum, sem
vitamflega var mjög mikil fram-
för frá því sem áður haifði tíðk-
aat Valdimar hafði jatfraan steips-
höfn sína á eigin heimúi og sá
herrni fyrir fæði og húsraæði, það
mum þá hafa verið venja á ver-
stöðvuffvum, jafnara var þvi marara-
rraargt á heimili þeirra Ingibjarg-
ar og Valdimars reyndi þvi mjög
á hæfileika húsmóðurraraar, en
hún var fyllilega þeim varada
varain, erada viðurteenrad fyrir
örlæti og ra-usn.
Árið 1930 flytjast þau alfarin
frá Eyjum til Reykjavíkur og
emm heldur Valdimar áfram
skipstóm í mörg ár. Síðuisto ár
ævi sinmaT var hamm maitsmaður
hjá fiskmati ríkisins og gegndi
þvi starfi við góðara orðstír, þar
til harara lézt. Sagt hafa mér merain
sem voru með Valdimar á harais
útgerðar- og dkpstjóranarárum, að
áhugi hans og kapp hafi verið
með fádæmum, einraa mest tmm
dugnaður hans hafa komið í Ijós,
er harara var á síldveiðum en þær
stundaði haran í mörg sumur.
Saima var rauinar að hvaða störf-
um harara gekk, barara var ekki
sdður áfaugasamur, afkastamikill
og skyldurækinn þótt hanra væri
í anraarra þjóraustu, allra sízt
hefði horaum til hugar komið að
láta aðra gairaga í sín verk. Þótt
Valdimar drægi síst af sér við
verfcleg störf, vararast horaum
tími til að aruðga arada sinra.
Harara var víðflesiran átti gott bótea
safn og kunmi skil á mörgum
hilutum. Ekki hefði verið fyrir
raakkuTin maran að tiireiða kerara-
iragar og skoðanir fyrir haram til
umdirskriftar at’h-u-gaisemda'rl’aust.
Því öll miáleifini sem haran lét sig
vairða fcruifði harain til mergjar
með eigin dómigreirad og tók atf-
stöðu samtevæmit því. Miflciiiin
áhuga hatfði Valdimar á Skáldsteap
í bundnu nráli, en var fcrötfuiharð-
ur um ljóðagerð, tók eflctei allt fyr-
ir góðia og gilda vöru sem ljóð
voru raefirad, enda þriðji m-aður
frá Bólu-Hjálmiari, en hjá aflkam-
endurn Hjáimars hefur Sfeáld-
slcapur verið mjög ættlægur.
Hamin var meðlimur í kvæða-
ma'ranaifélagirau Iðunn, og hatfði
mikið yn-di atf að starf-a í þeim
féteig&sk’ap, félagar hans hafa líka
kuiraraað að meta þanra skerf er
hairan liaigði til þeirra rraála, sem
sjá má á því að fáraa sinra létu
þeir stamda við kista harais. Valdi-
rraar var góður steemmtitegur fé-
lagi og greiðaimiaður miflrill og
giestrisinn. Þeir seim minnimáttar
votu, áttu góðara málsvara þar
sem harara var og mönguim muin.
haram hatfa rétt bjálpauhönd, á
eirara eða araraam hátt, en að höfð-
iiragta hætti hélt hann því sízt á
loft.
Nú er vegir skiljaist vil ég
færa honum hjartaras þafltkir fyr-
ir liðraar samverustumidir, ég
þaflctea tryggð hans við mig og
míraa fjölskyldiu, og bið guð að
blessa miraniragu hiras góða
drerags.
Jón Benediktsson.
Miraar beztu þakkir færi ég
öllum þeiffn, sem glöddu mig
á sjötuigsiafrnæli mínu. Lifið
heil.
Sigurður í Uthlíð.
t
Útför manirasinis míns
Skarphéðins Jóhannssonar
arkitekts,
fer fram frá Dómkirkjunni
föstudaginn 20. rraarz kl. 10,30
f. h. Þeim, sem vildu minraast
haras er benf á líkmarstofn-
anir.
Kristín Guðmundsdóttir.
t
Hugheilar þakkir færum við
öllum þerim, sem auðsýndu
samúð síraa víð andlát og
jarðarför korau minnar, móð-
ur, teragdamóður og ömmu,
Guðríðar
Gunnsteinsdóttur.
Kjartan Ólafsson
Gunnsteinn Kjartansson
María Sigurðardóttir
og sonarbörn.
t
Þökikuim auðsýrada samúð og
hlutteteniragu við andlát
Ámunda Halldórs
Ámundasonar
frá Bolungarvik.
Rósa Ámundadóttir
Kristbjörg Amundadóttir
Ámundi Ámundason
Gerður Hólm
Helga og Jóna Amundadætur.
t
Hjartkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi okkar
ÞORVALDUR V. JACOBSEN
Ránargötu 26.
andaðist að kvötdi 16. marz.
_ Dagmar Jacobsen,
Sigriður og Sverrir Bergmann,
Katrín og Egilt Jacobsen
og bamaböm.