Morgunblaðið - 11.04.1970, Blaðsíða 10
10
MORGUNiBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 1)1. APRÍL 1970
SJOWARP
EFTIR
GlSLA SIGURÐSSON
INNLENDU sjónvarpsefni er að jafn-
aði tekið með heldur þakklátu hugar-
fari. En íramreiðsla þess kosfcar talverSa
peniniga að elklki sé talað um hrug-
krvæmmi. Mikinn efnivið höfiuim vi’ð í
þessu landi, þar sem eru fornisögur og
söguslóðir. Nú hefur sjónivarpilð freisitað
að giera mat úr þessu vdðiamilkla hrá-
efná. Síðastliðið siumar var borið niður í
nlágire'nmi við naesta þétfcbýli landsins,
og nú höfum við séð áranignrinn. Kjal-
nesimgasaigia varð fyrir valiiniu. Hún hief-
ur augljósa kosti fyrir fruimraiun af
þeissiú taigi; siögiusviðið er á takmörkuðu
avæði, þar sem mairgir þeikkja til og
saigan þair að amki atburðarík. En hér er
vissutega vamdi á höndium, þagar ekki
sést urmull eftir af bygginigum eða
maminivir'kjum frá þessum tmia. Söm eru
hún Esja og samur er Koliafjörður að
vísu, en lamigvarandi lamdislagsisenur
hafa sína anmimairka í sjónvarpi.
Emiil Bjömisson, fréttaistjóri, fhrtti
itextanm skýrt og skörulega og á ineðan
var sjónum myndavélairxnniar beiinit að
bamiskipifcum Esj'unnar, valllendisiþúfum
gamialla rústia, læikjarsiytrum eða Kjal-
armiesiinu úr lofti. En auigljóst er, að
landslagið dugar ekki sem myndefni
icl—jatL
eirrvörðunigu, og því var til fenlginm Jó-
hamm Briem, iistmlálairi og teiknaði
hann imm í frásögnin'a allmiairgair myndir
af atburðum. Allmjörg virðist Jóhamm
hafa fcaistað höndumum til þessara mynda
og eru þær miklum nwn síðri en aðrair
myindslkrieytin'gar í svipuðum dúr, sem
Jóhainm Briem befur gert. Þó þar hefði
vissulaga verið hægt að gera mun
bétur, dugðu teikninigar þó ti,l að gæða
myndefnið þeirri ijölbreytni að þátt-
urinn í heild varð þofchalega líflegt
efni.
★
í heimi dægurlagasöngsins er sam-
keppnin í mieira l'agi hörð og því kamur
það kynduigl'ega fyrir sjónir, hve mjög
dægurlagasöngvarar leitast við að lífcj-
ast hver öðrum, einfcum þó piltamir.
Þetta kom skýrt og gireinilega í Ijós í
söngkeppni sjónvarpsstöðva í Evrópu,
sem fram fór í Amisterdam. Fötin voru
eins, hársíddin sú sama og eitt af því
sem virðist allveg óhjákvæmilegt er að
standa í keinig og lyfta öxlunum upp
uindir eyru. Em þær Mairy Hopfcin frá
Bretlandi og sigurvegarimn, Dama frá
íriamdi, voru ncfcíkuð í sérflökki þarma.
Þessi úfcsendinig var bæriliegt efnd og óx
stórum gildi vegna þess að at'kvæða-
greiðsla fyl'gdi mieð. Sú írsba var alivel
að sigrinum komin.
★
:atg t- -3«^ zan
Hljómsveit, sem kallar sig Steppuúlfa,
er að minmi hyggju eitt ógeðsfliegaista
fyrirbæri, sem sézt hefuir í sjónvarpinu
firá byrjum. Það gildir um útlifcið. Þessir
tötralegu Hippar voru á ferðinmi í
Kaupmannalhöán á dögunum og léku
þar á hljómleikum. En það var eifcthvað
seiðamdi og talsveirt ékemmtillegt við
m'úsikina, og ég held að rnium sbárra
hefði verið að sjá þá alls etoki.
★
Bandariska kvikmyndin um draum-
ana sem rættust, er a vísu komin á fer-
tuigsaldurinin, en út af fyrir sig virtist
hún efltki verri fyrir það. Alil'ir bamm/ast
við Kaitheriinie Hepburn og Cary Gramt,
en þau urðu bæði heimsfræg á þeim
tímiuim, þegar kvikmyndalieikarair voru
mieiira dáðir en annað fólfc. Þetta var
ósköp og skelfinig ólistræn mynd, em
ekki beint ieiðinleg. Scott Fitzgerald
■sagði eitt sinm: „The rioh ame different":
hinár ráku eru öðruvísi. Sú kenming féfck
ákveðinm stuðminlg þarna. Ungi miaðúr-
inm, sem Cary Grant lék, hefði getað
verið íisleinzkur sjómiaðiur, eða eittbvað
þvíumllíkt, og hann var eims og illa
gerður hiultur í ríkmiammilegum safliar-
kyninum tUvaniamidi tenigdaföður síns^
★
Önnur amerísk mynd, Burstasalinn,
var gerð 20 árum síðar. Eftir henmi að
dæma hafa framifairir í kvikmyndagerð
ekki orðið teljamdi á þesBum áratuigum.
Höfiumdar mynda eims og Burstasatans
ig'ema þó trúleg'a emiga kröfiu til þess, að
uim listaveirik sé að ræiðia. Þetta er fyrst
og fremst „bisisnis" og Skemimtanaiðn-
aður. Burstaisalinn á að beita gamiam-
mynd, en því miður gatt ég ekfci brosað
út í amin'að, ihvað þá meira. En hins vegar
hef ég heyrt, að böm bafii hfliegið að
þessari mynid. Gaimiamið virtist eitthvað
í ætt við þætti Jerry Lewis; byggðist á
fettum ag brettum og grettum. Bn Red
Skeltom leilknr ónieitamileigia vel.
★
Jafngömul Burstasalanum er pólska
kvikmyndin Síðasti dagur sumars, gerð
árið 1958. Ég beið þessarar myndar með
miokfcurri eftirvæntinigu vegma þesa eJS
Pólverar eru kurnmir fyrir listræniar
kvikmymdiir og svo var efnið fiarvitmi-
legt: Baðströnd að haiusti, þagar allir
baðgestir eru farmdr, nema eim kona og
malður. En því miðuir: vonfbriigðim voru
alger. Hér etftir mum ég tala um póMoa
kvibmyndalkúnist með mikllum fyrirvaira,
Þetta var þeim mum verra, sem aiu(g-
ljósl'ega var reynt að nálgaist etfnið á
liistrænan hétt. Kvemmaðiurimin var aí
því tagii, að ólíklegt var að nofckur yrðd
Skotimm, í hecnni á baðströnd. Urugi mað-
uirinn virtist aiftur á móti vera fiufll-
komimm idíót. Þolinmæði áhorfiamdams
var misboðið í heitam kluikfcutíma með
því að mákvæmlega eiklkert gerðist, uitam
eniduirtelkninigair og tilganigsfl'aiuis hlaup
fram cig aftur um sandinm. Allt átti þetfca
víst að vera táknrænt: Þau tvö tákn
fyrir mannlkynið, meira og minma ráð-
villlt á ajnma rlegri strönd og óifriðairhætt-
an birtist í líki orustuflugvéla, sem öðru
hverju steyptu sér þama yfir strömdina.
Þetta hefiuir trúlega verið ódýr mynd
í framilleiðslu. En þvílíkt endamiis moð.
★
Vilhjálmur G. Skúlason, lyfjafræð-
ingur, sat fyrir svörum og svaraöi skil-
merkillega spurnimigum fréttamiammia
sjónrvairpisinis um eituirlyf. Áður hafðd
rauimar verið áikveð'ið að bangartstjór-
imn kæmi fram í þessum þætti og srvar-
að'i spurninigum þeirria Sighvaits Björg-
vinssoniar, ritstjóra Alþýðúiblaðsinls,
Andrésar Kristjánissonar, ritstjóra á
Tímamum, og Svavars Gestssonar,
biaðamiainns við Þjóðviljainm. En nú er
sóttlhiti tilvoniamdi kosnimga rnjög tefc-
inm að stíga í sumum herbúðum og Ifk-
lega tadið beldrur óiíklegt þar, að hægt
yrði að knésiatja borgarstjóramm. Að lok-
urn létu þessir svimniu menn alveg yfir-
buigast atf ihræðslunni við, að borgar-
'Stjórinm fienigi með þessu „þjótfstart“ í
koisininigabanáttuinini, Líklaga er uppgjöf
þeirra félaga, einhver mesta viðurfcemm-
irnig, sem Geir hefur hlotnazt síðam hann
tók að stýra borgarmáletfnium Reykja-
víkur.
~ag: -j*- J g~
Nýja skólahúsið.
Nýtt barnaskólahús
vígt á ísafirði
húsimiu viðtöku tyriir hömd
NÝTT skóHaíhús Barmiasfcólana á
ísatfdrðd var vígt viið há'tíðlega
althöfin sl. suinmiuidag í hkuná mýju
byggimgu við Aiuistuirveg. Húisið
er vamidað að afliliri gerð og dmm-
irébtinigu. Það er að m/eslbu leytd
á tveimur hæðum, átta kemmisllu-
Stotfuir, sfciritfstotfa skólaistjóra,
yfiirfceminiaria og kenmiariaiStofia
ásaimt sniyrfciberbeirgj'um o. fiL
AJHlmiairgt gesta var samam-
komáö í anddyri hússrins till að
hlýða á vígsiniaithötfminia.
Jóhainm Eimvarðsisom, bæj'ar-
stjórli,, setfci aithötfndma og baiuið
igesti vefllkomma. Sérstafclega baiuð
hamm velllkomna þá gesti, sem író
Reykjaivík voru kommiir tíill að
ivera viðstaddir víigskunia, em þeír
voru: Aðalstedmm Eiríksson, fjár-
m/álaeítirliltsmaður Skóflia, Gurnrn-
Blað allra landsmanna
'laiuiguir Pálssom, arkibefct, sem
teilknaði húsið, Hefligi El'íaissom,
firæðsfliumáiaistijórii, Torfi Ásgeins-
sora, haigfinæðámigur, og Þónl'éifur
Bj'amraaisora, náirrastjóri.
Björgvin Sighvaitsson, skóflia-
stjóni, filiutti aðalræðúma og gat
hanm þess, aið sá ihluiti húsdins,
sem mú vaeri tefciran í notlkum,
væhi aðeiras fyristi áfamigi þess af
þnemiur. Hinir áfamgainniir enu:
samkomiuisafliur, sem miú þegar er
uippsfeypfcur og þrdðjii hfliuitinin,
sem æitliaðiur er fyrir heiilsu-
gæzfliu, aiukilð kenmsliurými og
aðra starfsemi skólairus. Rakti
hanm eminlfnemiur sogu slkóla-
byggimiga á ísiafirðti og kvaðst
efast uim, að rraeiri' stórhiuigur
hefði rílkt, þagar ráðdzt var í
þessa byiggiragu, en fymir 70 áæ-
um, þagar gamffla Skólahús
Banraaskólaras var bygigt.
í fllok næðú sinmiar þaktoaðí
dkólasfcjóráinm ölilum þeim, sem
að byiggimiguinirai uinirau fyrir ágæltt
stamf og sérsfcaka vamdivirknd við
■alll'am firágamig hússimis og afhenibi
síðan firæðslluiráðli ísafjiarðar hús-
ið itffl umtnáða, Guminiar Jóinssom,
vanaiflanmiaðúr firæðSluiráðs veittv
firiæðsllnáðs.
Séra Sigurður Kniistjárassion,
pnóíaisbur, flLuititd vígsluræðu og
isuiraginm var sálimiuir Faðir amd-
ainiraa.
Aðrftr, sem tii m/áfls tólku voru:
Helgi Eliasson:, Þórlleifur Bjiainraa-
sora, Aðalsteiran Eiríkssoin,, Úllfiar
Ágústisson, sem aifibemti Skóflian-
uim tffl varðvdizfliu 'heyrnarprtóf-
'Uiraartæiká, sam enu gjöf Líons-
klúbbs ísafjiairðar itiifL skóiararaa á
Isafirði og í Eyrarhreppi og
Mairimió Þór Guiðmuiradsson, yfiilr-
kenmiari Bairiraaislkóiiaras, en bamrn
færði skiófllanium gesltialbók, að
gjöf, firá kenmiuirum oig sfcólla-
Sfcjóma.
Þá var emmfremur tliilkynmit, að
íshúsféiag ísfirðliiniga gæf'i Skól-
lanium 20 þúsumd kr. tiil kaiuipa á
flibákyggraum till raota við keminisflú
í Skólamium. Að lofcinium ræðum
vonu bormiar finam veitimigar ag
húsið Skoðað, én Guminfliauigur
Páissom, arflciteíkt, fliýsti byigginig-
uinirti.
ByggimgarmeiiStiarí var Damíel
Kniisfcjánisison, rafllögm 'aniniaðúSt
Néisti htf., pípulögn amimaðiist Gair
Guiðbnaradisson, múrverk laniraað-
dist Hðlgi' Halflidóinsisiom, málmiiragu
aniraaðlist G. Sæmiuinidsson og
synir. — Fnóttaritaini.
Þorgeir Þorgeirsson
— Minning
Fæddur 6. janúar 1925.
Dáinn 22. marz 1970.
ÞEGAR ég frétti andiált vimar
mínis Þongeirs Þorgeinssomiar kom
rnér í huig, hvensu sbutt það
getur verið milli blíðu og élls,
svo snöggt bar amdlát hans að,
ég ég átti mjög ertfitt með að
átta mig á því, sem geirzt hafði.
Þongeir var duigaindi maður,
fiullur lifisþrótti og eljusemi,
óþreytamidi að vimma sér og sín-
um sem mest hanm mátti, emda
ber beimilið hamis að Norður-
tún 4, Keflavlk, vitni um það.
Aðaflistarf Þorgeirs var hjá Oiíu-
félaginu h.f. á Ketflavikurfiuig-
veili, en þess á milli sótti hamm
á sjóinm á síraum eigim báti, sem
hamn átti í félagi með öðrum. Og
sagir miér svo huigur um, að
baifi átt hug haras allan.
Þorgeir fæddist að Lamba-
stöðum í Garði þanm 6. jamúar
1925, O'g þar óist hamm upp í
stórum systkimiahópi í umsjá
ástríkra og dugamdi foreldm.
Faðir Þorgeirs var með dugieg-
uistu og aflLasæiluistu möniraum á
siranii fcíð í Garði, og er þá efldki
að umidra, þótt Þorgeir hafi
íetað í fótspor föður síns.
Ég læt 'huigaran reitoa út að
Lamibastöðum og dreg upp mynd.
Ég sé lítiran dremg labba niður
túnið í áttina að sjóraum, þar
sem úthaifisibárain gjálfrar við
steiin. Þamnia í f jörunmi er brim-
sartfið grjót, Skeljar, kuðumigar og
aran'að, er sjórinn hietfúr borið á
lamd. Það er heirnur, sem lítil'l
dremigur var sem bergirauminn við
að sfcoða.
Árin líða hvert aí öðru og litíi
dreragurinm þroskast með hverju
árirau, og svo keirnur að því, að
haran fier að mynda sér skoðanir
uim áform lífsins, og ölll miðaist
þau við það umhvertfi, sem hanm
er sprottinm upp úr, og þeir dag-
draumar, er hanm lét sig dreyma
í fjörunmi forðum, voru þá aðeiras
í hillin/gum, en ábbu etftir að
verða að verulleika.
Og svo, þegar kallið kom svo
skyndiléga og óvænt sem raium
ber vitni, varstu á sjó rétt umd-
ain þeim stað, er skóp þiig.
Þorgeir Þorgeirssom var gæfu-
maður í sírau fjölsfcy'ldiuilífi, hamm
urani fjölslkyldu sirarai mjög, enda
held ég, að þar hafi bamm notið
siín bezt, er heim var komið eftir
uranið dagsverk. Þorgeir dáði
korau síraa mjög og mat hama
mi'kils, enda var hún horaum
góður líflsförunautur, en hairan
kvæntist Ragmheiði Vald im-airs-
dótfcur 1947 og eigrauðust þaiu
þrjá imianinivænílega synii.
Og raú, þegar leiðir Skilja,
verður sú myrad, sem þú sjálfur
dróst upp fyrir mér, ávallt sterfc
í viturad minini og ég xraum aldrei
gleyma, af góðum drerag, sem
átti svo sterkia Skapfestu og
jaifiniaiðargeð, að til fyrirmyradar
var. SM-kum möranum er gott að
kymmast á lífsleiðinmi.
Far þú í friði, friður guðs þig
blessi, hafðu þökk fyrir alllt og
afllt.
Þér, Ra'gnlheiður mím, sonum
þíraum og öðnum vamidamömraum,
votta ég míraa dýpstu samúð.
Magnús Þór Helgason.