Morgunblaðið - 11.04.1970, Blaðsíða 17

MQRlGUNIBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 11. APRÍL 1970
17
Mikil vinna
í Siglufirði
Skólafólki gefið frí til að starfa
að framleiðslunni
Siglufirð1!, 9. apríl
UM síðusitu helgi kom togbát-
uriinin Siglfk'ðingtur til Siglu-
fjarðar með um 100 tonn af
fi3ki til vinnslu og í miðri viku
kom Margrét með 60-70 tonn.
Þessi mi&li afli hefur skapað
aukna vinnu í frysti'húisum bæj
*
Israel
smíðar
Mirage
París, 9. apríl, AP.
EINS og kunnugt er neituðu
Frakkar ísraelsmönnum um
Mirage-herþotur. ísraelsmenn
hafa því gripið til þess ráðs
að framleiða þær sjálfir, eða
a.m.k. hljóðfráa orrustuvél
sem þeir kalla „Super Mir-
age“, og er byggð að miklu
leyti á frönsku vélinni. fsra-
elska Mirage-þotan verður þó
m.a. að því leyti frábrugðin
að hún verður knúin tveim
þotuhreyflum í stað eins.
Fyrsta tilraunavélin verður
senn tilbúin, að sögn franska
Zionistablaðsins Larche, og
framleiðsla ætti að geta haf
izt eftir eitt eða tvö ár. Blað
ið segir ennfremur að nokk-
ur erlend ríki hafi sýnt á-
huga á að kaupa ísraelsku
þotuna, m.a. Rúmenía.
arins og í morgun kom togar-
inn Hafliði með 230 tonn af
fiisfei til viðibótar til vin-nsiu. Eitt
hvað af þeim afla fer þó x
skreið.
Til þess að vinna þetta mikið
aflamagn þurfti mikinn mann-
skap, en þá kom í ljós að ekki
fundust nægilega margir menn
tiil þess að sinna þessum störf-
um og leita varð til sfeólanna.
í samþandi við eftirgrennsi-
an uim menn í vinnuna var auð-
Vitað fyrst leitað til vinnumiði-
unarinnar og óskað eftir karl-
mönnum í fiékilöndun úr togar-
anum Hafliða og við að vinna
í skreið.
Atvinnurekendum var gefinn
upp nafnalisti yfir 20-30 menn,
sem voru á atvinnuleysisskrá og
ekki vitað um að hefðu vinnu,
en þeir voru taldir færir í fisk-
vinnu samkvaemt skráningu.
Kom þá í ljós að sumir þess-
ara manna voru komnir í vinnu
anna>rs staðar, aðrir sögðust
veikir og enn aðrir voru að gæta
barnanna, þar sem húsmæðurn
ar voru úti að vinna. 2-3 sögðu
Þjóðhátíðar-
nefnd 1971
BORGARRÁÐ hefiur dkiipað eft-
intaJHdia mienin í þjóðlhábíðlannielfinid
1971: Elteit B. Sdhrami dkrilf-
stofuls'tjóina, fonmianm, Ánnia Guinin-
ansisian fréttamiamn, Böðvar Pét-
uirtsisian verziuiniartmianin og Balld-
ur Gu@Ilauigsson dtud. jiuir,.
nei takk, án skýrinigiar og einn í
viðbót lét að því liggja að hann
væri enginn slorfearl. Þar af
leiðandi fékfest fáltrt af verka-
mönnium til uppskipunarinnar
og varð því að leita úl Skól-
anna. Þar fengust um 15-20
un^lingar til starfsins.
Fréttaritari Mbl. fé'kk þær
upplýsingar hjá skrifstofu vinnu
miðlunarinnar að atvinnuleys-
ingjum hefði stórfækkað frá síð
ustu mánaðamiótum o>g m.a. voru
um 40 trillubátasjómenn sem
fóru af skrá um síðustu mán-
aðamót og stunda nú aðallega
hrognkelsaveiðar.
f hraðfrystihúsinu ísafold,
sem verið hefur lokað undan-
farnar vikur þar til nú, vinna
nú 35 manns. í hraðfrystihúsi
SR vinnu 90 manns, þar af 20
í skreiðarvinnu og í SigUó vinna
116 manns. Að sögn skrifstofu
vinnumiðlunarinnar mun eng-
imn verkamaður atvinnulaus í
dag af vinnufærum mönnum, en
nokkrir eru ekki færir tiil vinmu
samkvæmt Iséknisvottorði.
M.b. Einar Þórðarson, hið nýj a og glæsilega stálskip frá Vél
smiðju Seyðisfjarðar leggur úr höfn í reynsluferð.
Nýtt 50 tonna stálskip
NÝJUM 50 tonna stáibáti ’ar
hieypt af stokkunum hjá Véii-
smiðju Seyðisfjarðar s.l. sunnu-
dag. Skipið heitdr Einar Þórðar-
son NK 20 og er Jón Einarsson
Neskaupstað eigandi bátisins.
Þessi bátur er þriðji báturinn
frá skipasmíðaisitöðinni af þess
ari stærð og sá 4. er þegar langt
kominn í byigginigu. Reiknað er
með að leggja kjölinn að þeiim
5. seinnihluta sumans.
Báturinn er búinn öllum
helztu siglingatækjum, t.d. rat-
sjá, fiskleitartækjum, dýptar-
mæli, miðiunarstöð og sjálf-
virkri stýringu. Báturinn er bú
inn 230 ha Scania-bátavél og var
ganghraði í reynsluför tæpar 11
milur. Scania-bátavélar eru í
ölluim bátum skipasmíðastöðvar
innar. Báturinn verður gerður
út frá Neskaupstað, en hann er
búinn línu, netuim og trolli.
Forstjóri Vélsmiðju Seyðis-
fjarðar er Stefán Jóhannsson
og hafði hann yfirumsjón með
smíði akipsin-s. Eina-r Þórðanson
ALLS komiu ílliiðlleiga 63 þúisund
flairlþegiar iöil ísfliainds árið 1'969
mied skipuim oig flliuigvélluim. Hiéflur
-aulknlinigin veriiið ánviisis uim niokk-
uir þúsuinid, síðuistu ár. Útlienidinig-
anniir sem kamiu t'iil liaindSiins vonu
•liiðliega 42 þúsund em ÍSlemdinig-
er teiknaður af Ólafi Jónssyni
og Stefáni Jóhannssyni.
Mikil gróska er í starfi Vél-
smiðju Seyðisfjarðar og miöng
áform á prjónunum í nýsmíði
skipa, bæði af þessari stærð og
öðrum stærðum.
larnir tsepiliega 20 þúsiuinid.
Fliestáir enlendiu flenðiaimieniniiinntilr
vonu flná Biainidianílkjiumuim', öða
um 18 þúsuind aniamnis. Síðain
fcomu Bnetar, Þjóðverjiar og
Daniir um 4—5 þúsunid flná h'Verni
þjóð.
42 þúsund erlendir
ferðamenn sl. ár
=rc-
EFTIR
MATTHÍAS JOHANNESSEN.
1913, kveðst hann vera svo djarfur
að leggja með bréfinu bænaskrá til
Alþingis um nokkurn styrk, þótt
hann viti ekki „hvort þar sé rétt og
löglega að farið fyrir Alþingi, og
bið ég yður jafnframt, svo framar-
lega að það eigi ríði í bága við
sannfæringu yðar, að mæla með um-
sókn minni. Ég sný mér til yðar sem
neðrideildarþingmanns og alþingis-
manns Norður-Múlasýslu, sem ég tel
heimkynni mitt — og mun vera það
að lögum ■— þrátt fyrir langa úti-
dvöl. Mér er mikið um að gjöra að
fá þennan styrk, því ég er ungur
og á erfitt uppdráttar og hef nú um
mörg ár opt mátt vera án jafnvel
þess allra nauðsynlegasta, en það
þolir maður illtr til lengdar. Ég hef
fengið ekki alllitla viðurkenningu
hér í Danmörku. Einnig eru bækur
mínar nú seldar í Þýzkalandi, og
samningar standa yfir um sölu í
Svíþjóð. Ég er ungur maður, 24 ára,
en ungir menn þurfa opt frekar
styrks en gamlir.“
Síðan segir þetta 24urra ára gamla
skáld, að hann muni um hversu lít-
inn styrk sem hann fengi. En ef
þingmaðurinn treysti sér ekki til að
mæla með þessari umsókn hans, bið-
ur Gunnar samt um að hún sé lögð
fyrir þingið.
Þingmaður Norðmýlinga hefur,
eins og sjá má af bréfum hans,
fylgzt með þessu unga íslenzka
skáldi og gerir það alla tíð eftir að
hann fær þetta bréf. Verk unga full-
hugans, líf hans og þrotlaus bar-
átta, hljóta að vekja áhuga óg sam-
úð. Þegar Gunnar Gunnarsson
löngu síðar les svo Fjallkirkjuna í
útvarp, situr þingmaðurinn gamli
við útvarpstækið sitt og hlustar af
mikilli athygli, hefur ekki sízt gam-
an af hvernig skáldið hermir eftir
afa á Knerri, „Hann talar alveg
eins og afi hans gerði, það veit ég,
því að ég þekkti hann vel,“ segir
þingmaðurinn og brosir, því að hann
hefur gaman af að fá með þessum
hætti staðfestingu skáldsins sjálfs á
því, hver sé fyrirmynd afa á Knerri.
T~~-----3fc- JCL
En það voru fleiri sem fylgdust
með Gunnari Gunnarssyni, þegar
hann ungur að árum haslaði sér völl
úti í hinum stóra heimi. Þannig seg-
ir dr. Valtýr Guðmundsson í bréfi,
sem hann skrifar þessum sama þing-
manni Norðmýlinga 24. nóv. 1913, að
„í honum (pakkanum) er til þín
sjálfs frá mér nýjasta skáldsaga
Gunnars Gunnarssonar, „Gæst den
enöjede", (eiginl. 3. þáttur af
„Borgslægtens Historie“), sem hefir
afar mikið og einróma lof í dönsk-
um blöðum, sem segja að það sé
bezta bókin, sem út hafi komið á
þessu hausti, og margir taka jafn-
vel dýpra í árinni. En menn þurfa
eiginlega að hafa lesið fyrri þætt-
ina á undan. G.G. virðist stórfara
fram, enda er hann ekki nema 22 ára
(sic.), minnir mig.“
Gunnar Gunnarsson mátti vel við
una þessi ummæli hins stranga há-
skólakennara, því að hann var vel
að sér í norrænum bókmenntum og
gat verið harður í horn að taka,
eins og sjá má af grein hans um ljóð
Einars Benediktssonar, þar sem
hann tætir þau í sundur. En þess
ber þó að gæta að þar ræður ekki
síður persónuleg óvild og gamal-
gróið stjómmálakarp. Og Einar
svarar auðvitað fullum hálsi.
Sjónvarpsrýnir Þjóðviljans segir
um samtalsþáttinn við Gunnar
Gunnarsson, að við Thor Vilhjálms-
son hafi rætt „gamall maður að
nafni Gunnar Gunnarsson og fékk
að skjóta að orði við og við.“ Rétt
er það sem segir í umsögn rýnisins,
„að spyrli er margvíslegur vandi á
hiöinduim“, þóitt efcki sé hæigt að ætl-
ast til að hann geti keppt við Smart
spæjara. En Gunnar Gunnarsson
gerði meira en að skjóta að orði við
og við, því að margt var eftirminni-
legt sem hann sagði. Aldrei þessu
vant get ég ekki verið sammála Þjóð-
viljanum, því að mér þótti gaman að
spjalli skáldanna. í þættinum var að
minnsta kosti enginn drepinn og er
það þakkarverð undantekning og
nokkur nýlunda í sjónvarpi. í um-
söign Þjóðviljans segir að margir hafi
hugsað sér Gunnar Gunnarsson
„annars háttar" en fram kom í sjón-
varpinu. Af hverju hafa menn hugs-
að hann annars háttar? Það hlýtur
þá að vera vegna þess sem um hann
hefur verið skrifað í Þjóðviljanum
árum saman. Eitt höfuðtema blaðsins
um langt skeið hefur verið að koma
því inn í hugsfcotsholið á hrekklausu
fólki að Gunnar Gunnarsson sé hald
inn mannvonzku, ef hann hefur þá
ekki gert sig sekan um eitthvað
miklu verra.
í sjónvarpssamtalinu kom fram að
Svartfugl væri heimildarskáldsaga
og er það auðvitað réttur skilning-
ur á verkinu. Slíkar skáldsögur eru
mjög í tízku nú um stundir og má
með nokkrum sanni segja að Gunn-
ar hafi stuðlað að þeirri þróun hér
á landi, þó að auðvitað hafi slíkur
skáldskapur ávallt verið hátt á
hrygginn reistur, til að mynda gætir
hans mjög í verkum lítt kunnra höf-
unda eins og Shakespeares og Jóns
heitins Jónssonar, sem skrifaði fs-
lendingasögurnar svo sem kunnugt
er.
Gunnar sagði að málaferlin í
Svartfugli væru samvizkusamlega
rakin eftir dómabókum, hann hefði
jafnvel gefið einni sögupersónunni
rangt nafn vegna mislestrar í þess-
um sömu málsskjölum. Það er alltaf
bezt að segja sannleikann, sagði
skáldið. Eftir því boðorði hefur
hann sjálfur lifað og starfað. Af
þeim sökum hefur ýmsum fundizt
Gunnar Gunnarsson fremur harður í
horn að taka, jafnvel óvæginn á
stundum. En undir oft og tíðum
hrjúfu yfirborði slær hlýtt hjarta
mikils skálds og mannvinar.
Gunnar Gunnarsson var spurður
um frægðina, jafnvel talað um heima-
frægð. Hann tók því vel, brosti dá-
lítið glettnislega og sagði að hann
væri sér ekki meðvitandi um neina
frægð, eins og hann komst að orði.
Framhald á bls. 18
Fyrir rúmri viku var sjónvarpað
samtali Thors Vilhjálmssonar við
Gunnar Gunnarsson. Undir lok sam-
talsins sagði Gunnar Gunnarsson
aðspurður, að hann hefði alla tíð
verið mjög svartsýnn — en bjart-
sýnin hefði ávallt sigrað að lokum.
Svipbrigði skáldsins, einlægni og
viðmótshlýja sannfærðu mann um að
þessi orð voru, þrátt fyrir allt, nið-
urstaða langrar lífsreynslu. Sú þörf
Gunnars Gunnarssonar að takast
ungur á við heiminn, kveðja æsku-
slóðirnar og halda af stað út í veröld
óvissra drauma, aðeins 17 ára að
aldri, getur varla borið vitni um
eðlislæga svartsýni, heldur miklu
fremur óbilandi bjartsýni. Svo að
ekki sé talað um það hugrekki, sem
honum er öðrum mönnum fremur í
blóð borið.
Að vísu hefur svartsýni oft og tíð-
um ónáðað Gunnar Gunnarsson,
ekki síður en aðra ábyrga þegna
þessara róstusömu tíma. Stundum
hefur ýmsum jafnvel þótt nóg um.
En ástæður svartsýninnar hafa þá
blasað við allra augum, kalt stríð
og mengun svo geigvænleg um heim
allan, að sumir álíta að mannskepn-
an eigi eftir að sitja uppi á jörðinni
eins og svín í stíu.
En vonandi verður raunin önnur.
Gunnar Gunnarsson hafði á ung-
um aldri ástæðu til svartsýni, þó að
hann berðist eins og ljón fyrir list
sinni og lífi. í bréfi, sem hann skrifar
þingmanni Norðmýlinga 28. júní