Morgunblaðið - 07.06.1970, Blaðsíða 28
28
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 7. JÚNÍ 1670
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
Reyndu að taka daginn snemma til þess að reyna að gera gott úr
illdeilum manna á mcðal.
Nautið, 20. apríi — 20. maí.
l*ú skalt taka vel i öll boð, sem tengja þig andans málum.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júní.
Þú skalt reyna að svæia út einhver ósköpin af illdeilum, Og þér
lánast að gera góð kaup.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Þú færð meira athafnafrelsi, ef þú aðeins gerir skyldu þína um-
yrðalaust.
I.jónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Viðskiptaleg vandamál verða auðveldar leyst. Reyndu að komast
hjá því að vekja athygli á sjáifum þér.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Rómantíkin og raunsæir vinir gleðja þig talsvert.
Vogin, 23. september — 22. október.
Starf þitt er undir því komið, hve vel þér tekst að leysa þau
verkefni, sem þú ætlar að taka þér fyrir hendur.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Þú eignast skemmtilega kunningja. Þær áætlanir, sem þú gerir
eiga sér framtið.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Reyndu að ná þér á strik og vera ekki lengur á eftir timanum.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Reyndu aö vinna með fleira fólki. Það kemur að góðu haldi seinna,
er á þarf að halda. Tilfinningamálin eiga sig fram á kvöld.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Þetta er sannkaUaður reynsludagur, svo að þú skalt umfram aUt
reyna að koma öllum sparihugmyndunum þínum á framfæri.
Fiskarnir, 19. febrúar — 20 marz.
Nú ætti fegurðarsmekkur þinn að vera eins góður og hann frek-
ast getdr orðið.
hver auðimýkt í röddinni.
Einhvern veginn hiefði Gilles
aldnei sagt Plantel þetta, en
sp-urningu Babins svaraði hann
blátt áfram:
— Marie.
Babin hleypti brúnum eins og
spyrjandi, svo að hann bætti
við:
— Það var nafn móður hans.
Babin laut höfði.
— Það hefði ég mátt vita.
Og þegar GilJes gekk til dyra,
endurtók hann:
— Hlauptu nú ekki neitt á þig
Gill'es.
Þegar Gilles stóð á gangstétt-
inni fyrir utan, horfði hann í
áttina að búðinni, sem þefjaði af
tjörukaðlli og steinolíu — þar
sem Gerardime frænka mundi nú
sitja í skritfstofunni sinni, bak
við glervegginn.
VI.
— Ég held ekki, að ég ætti að
koma lengra með yður, sagði
Rinquet hikandi.
Gilles var rétt að ganga út af
sódbakaðri gangstéttinni og inn í
dómhúsið. Rinquet beið árangurs
laust eftir svari, leit á húsbónda
sinn, og sá, að hann vissi alls
ekki af nærveru hans. Og líkast-
urr tryggum varðhundi leit hann
fjandsamlega á rykugan stigann
og tók sér síðan stöðu á gang-
stéttinni himum megin.
Án þess að hika, hljóp Gilles
upp stigann, en þegar upp kom,
varð fyrir honum hljóðdeyfð
hurð. Þarna var enginn maður,
svo að hann hratt upp hurðinni.
Það ískraði í hjörunum. En svo
varð hátíðleg þögn og andlitin
á finam eða sex mönn.um í svört-
um skikkjum horfðu beint á
hann.
Þessi sjón geymdiist í huga
Gilles sem ímynd mannlegrar rétt
vísi. Hann var alls ókunnugur
öllu réttarhaldi og kunni engan
greinarmun að gera á sakadómi
og borgararétti.
Þetta var langur satur með
gráa yeg-g.i og þar voru fláeinir
bekkir, eins og í skóla. Við ann-
an gaflinn sáitu þrír dómarar,
eða kannski bara borgardómar-
ar, en frammi fyrir þeim stóðu
tveir menn og hölluðu sér fram
á eittlhvað, sem líktist mest
skenkiborði. Gluggi1 var opinn og
h'Leypti inn svolitliu vorloftd og
hljóðiunum frá umiheiminum, og
einnig það minnti hann á skóla.
Marrið í hurðinnd virtist hafa
skielf t mennina, svo að þeir voru
eins og steinrunnir í sömu stell-
ingum. Þessar opnu dyr og ungi
maðurinn svartklæddi vdrtist
helzt hafa giert þá frávita.
Það var nú kannski vitleysa,
en Gilles fannst einhvern veginn
hann hafa ónáðað þá í eihverju
leynimakkL Enn ednu sdnni datt
honum í hug skóli, þar sem .tveir
eða þrír kennarar voru á ein-
hverju hljóðskrafi inni í bekkj-
arstofu, að gera að gamni sín.u
um nemendurna og refsmgarnar,
sem þeir höfðu vedtt þeim.
Þegar Gillles lolbaðd dyrunum
aftur, heyrði hann einn þeirra
segja:
— Þetta er frændi hans
Mauvoisin.
í nokkrar mínutur reikaði
hann um manntóma ganigana og
fann mygluþefinn af trénu, og
leit inn í herbergL sem voru
álíka mannlaus. Loksins rakst
hann á mann, sem hann gat beð-
ið að vísa sér til rannsóknardóm
arans. Án þess að hafa augun
LXIII
af brauðinu og súkkulaðinu, sem
hann var að éta, svaraði mað-
urinn:
— Hvern þeirra?
— Þann, sem er með Mauvodsin
rnálið.
— Snúðu til virastri og gakktu
svo ganiginn á enda.
Þegar hann fór að þessari leið
beininigu kom hann að lókum í
einhvers konar biðstofu, með
bekkjum við veggi, þar sem lög-
reglufulltrúinn og einn undir-
manna hans voru að reykja og
sknafa saman. Eins og lögmenn-
irnir og dómararnir í borgara-
réttinum, snarþögnuðu þeir um
d'eið og Gilles kom inn.
Hann þurfti ekki framar að
■spyrj a till vegar. Við dyrnar með
móðuglerhurðinni í var taska
lolette. Hann var svo tangaspenut
ut, að minnsta smáatriði orkaði
á hann eins og reið.arsdag og það
að sjá þessa einmanalegu litlu
tösku, sem beið eiganda síns
gerði honum eins hverft við og
hefði hann séð eimhvern drama-
tískan atburð.
Gilles skipti sér ekkert af lög-
regfljumönnunum og áðiur en þeir
fengu stöðvað hann, hafði hann
gengið beint að hurðinni og bar-
ið. Undrandi rödd að innan
sagði honum að koma inn.
Gilles opnaði dyrnar. Það
fyrsta, sem hann sá, var Colette,
sem sat á stól, og svo sá hann,
við stórt skrifborð, mann með
rautt uppgreitt hár. Rannsókn-
ardómarinn hafði sýnilega hald-
ið að þetta væri að minnsta
kosti lögregluþjónn, sem dirfðist
að ónáða hann. Sem snöggvast
var hann alveg dolfallinn, en
svo stökk hann á fætur, rétt eins
og til þess að koma í veg fyrir
einhverja vanhelgun, og ýtti
Gilles út úr stofunni.
— Ég tala ekki við neinn. Þú
átt ekkert erindi. . .
Og svo skellti hann hurðinni
aftur af þvílíkum krafti, að rúð
an í henni hristist og næstum
brotnaði. Fulltrúinn og félagi
hans brostu, hálfskömmustulega
fyrir að hafa hleypt Gilles fram-
hjá sér. Þeir gláptu á hann þeg
ar hann gekk að einum bekkn-
um og settist niður.
Mínúturnar liðu, þá stundar-
fjórðungur og loks hálftími. Gill
es vandist þögninni þarna, rétt
eins og augu venjast myrkri. En
eyru hans gátu merkt stöðuga
suðu innan úr hinu herberginu.
Á óhreinum gráum veggnum
var máríuhæna, sem hafði ein-
hvern vegirnn villzt inn í þetta
óvistlega umhverfi. Könguló
læddist hljóðlega að henni, svo
hægt, að hennar varð varla
vart. Gilles starði á þetta með
athygli. Hann var sveitlur á
höndunum og öðru hverju
strauk hann á sér ennið.
Hann hrökk við þegar skip
flautaði — kannski hefur það
minnt hann á þegar hann var
að koma hingað á FLINT. Hlýr
loftstraumurinn mninti hann
á kirkjugarðinn í Nieul, þarsem
fuglamir flögruðu í runnunum.
Hann hugsaði ekkert, að
minnsta kosti ekki skipulega.
Hann gat það ekki.. Nú þegar
hann sjálfur var orðinn svo að
segja miðdepillinn í öllu hér, gat
hann ekki lengur litið hlutina
eðlilega. En af áhyggjusvipnum,
sem á honum var, hefði mátt
halda að hann kepptist við að
hugsa. Rétt fyrir skömmu, þegar
þeir Rinquet voru að ryðjast
gegnum mannþröngiraa fyrir
framan Prisunic, hafðii lítil tólf
ára telpa reynt að selja honum
blómvönd. H-ann hafði bókstaf-
lega ekki séð haraa.
Hann var sonur elskendanna í
Esealegötu, sonur annars Mau-
voisirasoraarins, þessa síðlhærða,
sem var varaur að komia gang-
andli daglega frá Niieui, með fiðl-
ANDERSEN OG LAUTH H.F.
LAUGAVEGI 39 OG VESTURGÖTU 17
Vtií.
'sJ
4V
GRODRARSTODIN
□VIölK
V*
STJÖRNUGRÓF 18 SÍMI 84550
Tveggja ára
hrekkuvíðir
Birki, gljámispill.
Fjölærar plöntur
og fleira.
Opið til kl. 22 daglega.
NEÐRI-BÆR
sendir öllum sjómönnum og aðstandendum
þeirra árnaðaróskir í tilefni dagsins.
Réttur dagsins:
★
Sætsúpa til sjós, er
sunnudagur í landi.
Steikt lambalæri.
NEÐRI-BÆR
Síðumúla 24 — Sími 83150