Morgunblaðið - 09.06.1970, Blaðsíða 3
3
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 9. JÚM 1970
Það var hörð keppni í róðrinum milli sumra karlasveitanna.
— fylgst með dagskrá sjómanna
dagsins við höfnina og í
Sundlaugunum
DAGSKRÁ Sjómannadagsins skáta veitti hairða keppni.
í Reykjavik hófst kl. 14 á lauig Einis og allan tímamin með-
ardag mieð kmppróðri í an róðrairkieppndn'm fór fram
Rieykjavíkurhöfn.. — 16 róðrar var stireikkiniglsvindiur á móti
sveitir tókiu þátt í keppninni og í fynsbu gekik ekfci sem
Af uinigliinigasve ituim varð
íyrst sveit Sjóvinmiskólans
við Linidangötu.
Á sunnudag voru sfcip
í Reyfcjaivíkiuiriiöfn fánum
slfcrýdd og sjómaniniaimiessa var
í Dómikirkjumni, þar sem bisk-
up íslandis, herra Sigurbjöm
Einarsson, minratisit drukkn-
aðra sjómanna.
Laust eftir hiádeigi hófuist
síðan hátíðaihödd dagsine í
sumdlau'ginni í Lauigairdial með
því að Lúðrasveit Reykja-
Pétur Sigurðsson,
foi-maður Sjómannadagsráðs.
og Pétur Siigurðsson, fonmað-
ur Sjómaninadaigsráðs, sem af-
hienti heið'ursmerfci Sjómaintnia
dagi.sins.
I sundl'au'ginni var keppt í
stakfcasundi, björgiuniaæsuindi
Róðrarsveitin af Óskari Halldórssyni hlaut Fiskimann Morg-
unblaðsins og Lárviðarsveiginn fyrir sigur í kappróðrinum.
og eimindg var keppt á gúimimí
kajökum. Endaði sú keppnd
mieð því að eintn keppandinin
reri báti sínutm á hvolfi og
var það eklki hröð siigling, en
Skemmti á'horfendum vel. Þá
sýndu piltar úr sjóvinmuniám-
skieiði Æskulýðsráðs hagnýta
sjóvinnu.
Leiðindaveður setti framiam
atf svip sinn á hátíðaihöldin í
Lautgairdal, en rignintgin gafst
upp og það dró frá sótlu. Þá
fjölgaði lallverul'ega fóiki og
var Stúkan nærri full áður
en yfir lauk.
Þá ihélt Sjómaninadagsráð
dansleifci á suimnudiagskivöld á
Hótel Sögu, Hóted Loftieið-
■um, í Glauimibæ og í Sigtúni
Fjö'imienini var í öliiuim hús-
unum og skemmti fólk sér
við dans og sömg fram tál
fcluikfcan tvö og lauk þar mieð
dagskirá 33. Sjóm'anmtadaigsins
í Reykjavilk.
vi'kur lók sjómanma- og ætt-
jarðarlög.
Þá fluttu ávörp fulltrúi
rfkisstjómarinnar, Emil Jóns-
son, utanrí'kisráð'herra, fuilll-
trúi útvegsmianna, Gunmar í.
Halfsteimsson, fuiiitrúi sjó-
marama, Guðmundur Péturs-
son, forseti Farmainna- og
fiskimammasambands íslands,
Róðrarsveit kvennanna í fsbirninum sigraði glæsilega í sínum
riðli og fagnar hér að unnum sigri.
bezt áralagið hjá fcvenfóikinu,
en þær náðu því upp jafnf og
þétt og reru kraálegia í mark.
og var róið í þremur nýjum
kappróðrabátum.
Gjóla var raokfcuir af suð-
austri, en hann héfcfc þó þurr
á rraeðan fceppniin fór fraim.
Fjöldi fólfcs var við höfnina
að fylgjast mieð róðriraum,
sem var á tíðum mjög
Sfcemmtilegur og spemnandi.
Róið var frá Vesturlhöfninini
þvert yfir að Imgólifsgarði um
500 metra leið.
Siguævegari i kappróðrimum
vairð SkipShöfnin af Qskari
Hallildórssyni og hlau.t hún
FiSkimamn Morguntoiaðskis
og Lárviðarsveiginn. Aðrir
urðu skipverjar af Ásbergi og
þriðju I. sveit farmiainina.
Sigiuirve'gari af róðrarsiveit-
um, sem ekki töldust til far-
mianna- og fiskkmanna, var
róðirars’veitin af Gísla J. John
sen, en þar var Hainiraeg Haf-
stein stý-rimaðu'r. Stjóm'aði
hairan sveit si'mni af miiki'li
rögigsemi, hátt og ákveðið,
svo hátt að hann mun eiigin-
lega hatfa ru'glað áralaigið hjá
hiraum tveimur sveituinum, en
aMir höfðu gaman alf. Binn
róðirarformaðiurdnn hjiá uirfgl-
imgunum stjórnaði með setn-
iragunni: „Ró.a, dremgir, róa“
og gékfc það vel.
Tvær 'kvemniaBiveitir kepptu
og sigraði kveranasveitin frá
ísbirniraum mieð miklum
gllæsibraig, en sveit bvenejó-
,Margt fer öðru vísi en ætlað er'
Tekið við heiðursmerkjum: Steingrímur Einarsson, Arinbjörn Sigurðsson, sem tók við heiðurs
merkinu fyrir föður sinn, Sigurð Eyleifsson, Halldór Gíslason og Ágústa Jónasdóttir, sem tók
við heáðursmeirk inu fyrir mann sinn, Guðmund K. Gis'lason.
STAKSTIINAB
Forréttindi
íslenzkir námsmenn erlendis
eru nú óðum að koma heim, og
margir hafa eflaust frá ýmsu að
segja eftir stormasaman vetur.
Þjóðviljinn átti viðtal við einn
þeirra, sem átti aðild að töku
sendiráðsins í Stokkhólmi á dög-
unum, Kristján Guðlaugsson,
sem stundar nám í félagsfræði.
Hann lýsir aðbúnaði náms-
manna í Gautaborg á þessa leið:
„Húsnæðisþægindin eru þau, að
í herbergjunum er kalt rennandi
vatn. Salerni eru engin, heldur
verðum við að notast við úti-
kamar. I herbergjunum er ýmist
viðarkynding eða fótógenofnar.
Það frýs í ofnunum, þegar kalt
er í veðri og ýmislegt fleira
gæti ég tínt til. Og auðvitað
hefur maður ekki efni á að
borða fínan mat. Ég lifði til
dæmis mest á hrísgrjónum í vet-
ur, sem raunar er ágætis . fæða,
en heldur þreytandi til lengdar."
Síðar í viðtalinu segir Kristján:
„Við gerum okkur grein fyrir
því, að með því að fara fram
á bætt kjör erum við í raun að
heimta forréttindi."
Lýsdngin á aðstöðu náms-
mannanna er ófögur. En hafa
verður í huga, að hér segir einn
frá; ekki er verið að draga í efa
sannleiksgildi orða hans, heldur
er rétt að benda á, að aðstaðan
mun ekki vera alls staðar með
þeim eindæmum, sem lýst er,
þótt viða sé hún slæm. En það
er hins vegar einkar athyglis-
vert í frásögn stúdentsins, að
hann telur það vera kröfu um
forrétt.indi, þegar stúdentar fara
fram á aðstoð til þess að bæta
úr þessu ástandi. Um lausn vand
ans segir hann: „Eina leiðin út
úr þessnm ógöngum, sem við er-
um komin í og lýsir sér í at-
vinnuleysi, landflótta, láglauna-
tímabili o. fl. er sósíölsk bylt-
ing. A þetta vildum við leggja
megináherzl u.“
Jafnrétti
Nú vaknar sú spuming, hvort
rétt sé að tala um, að náms-
menn njóti forréttinda, þó að
þeir fái aðstoð frá opinberum
aðilum til þess að geta stundað
sitt nám. — Það verður miklu
fremur talin krafa um jafnrétti,
að hver og einn eigi þess kost að
stunda það nám. sem hann helzt
kýs. Til þessa hefur a.m.k. verið
litið svo á, að aðstoð við náms-
menn væri til þess að jafna met-
in, skapa öllum sama rétt.
Stúdentar við Háskóla íslands
hafa einmitt rökstutt kröfur sín-
ar um hækkun námslána á þeim
grundvelli. Enda verður ekki
annað séð en þær kröfur séu í
samræmi við almenna réttlæt-
isvitund.
Ljóst er, að í þessu tilviki
stangast á tvö gagnstæð sjónar-
mið. Einn hópur telur aukin
námslán til forréttinda en annar
telur, að þau stuðli áð auknu
jafnrétti. Ekki er nema eðlilegt,
að þetta komi nokkuð spánskt
fyrir sjónir. Þetta er þó skiljan-
legt, þegar litið er á þá stað-
reynd, að þeir, sem tala um
námslán sem forréttindi, hafa
aðrar hugmyndir um uppbygg-
ingu þjóðfélagsins, en nú eru
viðurkenndar. Þeir álíta sósial-
íska hyltingu lausn allra þjóðfé-
la.gssv’andaímála. — Hinn hóp-
urinn telur hins vegar, að um
jafnréttismál sé að tefla, seim
leysa eigi innan endimarka þess
þjóðfélagsskipulags, sem við nú
búum við.
A þessi mál öll er ekki litið
af einum sjónarhóli, heldur
tveimur, því verður að draga
glögga markalínu þarna á milli,
þegar um þau er fjallað. Að
öðrum kosti fæst enginn botn í
umræðumar. Það er svo hvers
og eins, að ákveða á hvorum
hólnum hann stendur.
*
>
*