Morgunblaðið - 09.06.1970, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 9. JÚNÍ 1970
Jón Jónsson
skipherra Fæddur 26. febrúar 1909. Dáinn 2. júní 1970. Þegar kallið kemur, leggjum við í hinztu ferð okkar, til lands eilífðarinnar, þar sem einn dag- ur er sem þúsund ár og þúsund ár sem einn dagur. Megi sú stefna, sem við tökum þá, leiða okkur til æðri og betri tilverustigs þar sem drengskap- ur og góðvild ráða ríkjum og vin ir okkar lengra komnir á þroska — Minning brautinni, gerast leiðsögumenn og fræðarar í öllu, sem lyftir og göfgar hverja mannssál. Er við í dag fylgjum vini okk- ar og félaga Jóni Jónssyni skip- herra síðasta spölinn meðan kirkjuklukkurnar senda sína þunglyndis óma, sitjum við hljóð og rifjum upp löngu liðna at- burði og samskipti við hi-nn horfna vin. í september 1930 hófust kynni okkar Jóns. Þá innrituðumst við í farmannadeild Stýrimannaskóla fslands og lukum prófi þaðan vorið 1932. Það var glaður hóp- ur ungra manna er kvaddi skól- ann þetta vor og hélt vongóður út í lífsbaráttuna. Jón hafði aflað sér góðrar þekkingar í öllu er snerti störf á sjó, er hann kom í skólann. Barnungur byrjaði hann sitt sjó mannsstarf á Björgunarskipinu Þór, með hinum landskunna skip stjóra Jóhanni P. Jónssyni. Þá fór Jón í siglingar til þess að kynnast fleiri hliðum sjómennsk unnar og þá á e/s Gullfoss. Skip stjóri þar var Sigurður Péturs-
t Sonur minn og bróðir okkar, Ásgeir Ásgeirsson, Drafnarstíg 2, varð brá'ðkvaddur laugardag- tam 6. júní. Asa Asgrímsdóttir Ásgrímur Asgeirsson Sigríður Asgeirsdóttir.

t Bróðir minn, Guðbjörn Guðnmndsson, andaðist á sjúkrahúsinu Gimli 6. þ.m. Kristín Guðmundsdóttir Keflavík. t Faðir minn, Guðjón Sigurður Magnússon, frá Valbraut í Garði, andaðÍKt 7 þ.m. Jarðarförin auglýst síðar. Stefanía Sigurðardóttir.

t Maðurinn minn, Gunnar Sigurðsson, Skeiðarvogi 9, lézt 31. maí. Útförin fór fram í kyrrþey. Þakka auðsýnda samúð. Guðrún Lilja Þorkelsdóttir. t Maðurinn mtann, Stefán Skaftfell Marteinsson, sem andaðist 2. júnií, verður jarðsunginn frá Hvalsnes- kirkju miðvikudaginin 10. júní kl. 2,00. Athöfnin hefst að heimili hins látmia Suöurgötu 40, Satndgerði, kl. 1,15. Kristín Kristinsdóttir og vandamenn.

t Eiginmaður, faðir, tengda- faðir og afi, Júlíus G. Loftsson, múrari, Sólvallagötu 7A, verður jarðsunigtam frá Frí- kirkjunni miðvikudaginn 10. júní kl. 13.30. Maria Símonardóttir Lovísa Júlíusdóttir Óskar Júlíusson Alfreð Júlíusson tengdaböm og barnaböra. t Maðurtann mtain, faðir okkar, terugdafaðir og afi, Marteinn J. Lárusson, verður jarðsungiinin frá Foss- vogskirkju miðvikudaiginin 10. júni kl. 13,30 e.h. Þeim, sem vildu minnast hins látna, er vinsamlega bent á líknar- stofnanir. Anna Björnsdóttir, börn, tengdabörn og barnabörn.

t Við þökkum innilega þá miklu samúð, sem okkur var sýnd vegna veikinda og andláts sonar okkar, bróður og mágs, ÓSKARS LILLIEIMDAHL Sérstakar þakkir færum við læknum og hjúkrunarliði 1. hæð S Landakotsspítala, Kiwanisbræðrum, stjóm Sparisjóðs Reykja- víkur og nágrennis og Einari B. Waage ásamt félögum hans. Guð blessi ykkur. Hulda og Theodór Lilliendal, Dagný Lilliendahl, Karl Lilliendahl, Hermína J. Lilliendahl, og aðrir vandamenn.
son, þjóðkunnur og dáður, af 511
um, sem með honum sigldu, bæði
áhöfn og farþegum.
Það voru því óvenjulega góð
skilyrði til lærdóms fyrir ungan
sjómann, að kynnast slík-
um mönnum og sjá hvernig þeir
brugðust við hinum margbreyti-
legu viðbrögðum í baráttunni við
Ægi. Jón var traustur og góð-
ur sjómaður og fékk því fljótt
stýrimannsstöðu að loknu prófi
á varðskipuim ríkisins og síðar
skipherrastöðu. Síðast var hann
skipherra á v/Ægi, þar til hann
fór sjúkur í land.
Áratugum saman vann hann
að björgun áhafna og skipa o.fl.
við hin verstu skilyrði. f þorska
stríðinu við Breta var hann einn
af þeim er lögðu sig alla fram til
þess að gera hróður íslands sem
mestan. Þjóðin stendur í þakkar
skuld við varðskipsmennina, sem
hávaðalaust, háðu erfiða baráttu
af einurð og festu þar til sigur
var unninn.
Það er margs að minnast og
margt að þakka, þegar litið er
til baka um fjögurra árafcuga-
tímabil. Þó loga þeir eldar bezt
og verma hugann mest, sem
kveiktir voru á skólaárunum.
Á þeim árum kynntumst við
hjónin Jóni og hans ágætu konu
Friðbjörgu og hefur sú vinátta
haldizt síðan. Það er skarð fyrir
skildi, þegar Jón er horfinn úr
hópnum. Hann var alltaf svo létt
ur í lund og færði fjör og líf í
vinahópinn.
En nú þegar leiðir skiljast um
sinn, eru efst í huga, þakkir
okkar félaga og vina til Jóns
fyrir það sem hann var okkur,
bekkjarbróðir, starfsfélagi og
vinur. f lífi sjómannsins öðrum
stéttum fremur eru kveðjustund
irnar margar á lífsleiðinni. Allt-
af eru þau augnablik sársauka-
kennd, því oft ríkir óvissa hve
ferðin verður löng og margt get
ur hent á langri leið. Þó er sárs
aukinn mestur þegar vinur kveð
ur þetta jarðlíf. En Alfaðir ræð
ur og við verðum að treysta því
að hans ráð séu okkur fyrir
beztu. f þeirri trú kveðjum við
þig vinur með orðum skáldsins:
„Haf guðs orð fyrir leiðarstein
í stafni. Og stýrðu síðan beint í
Jesu nafni. Á himins hlið.
Konu hans, börnum og öðrum
ættingjum sendum við okkar
innilegustu samúðarkveðj ur.
Theodór Gíslason.
HINN 1. þ.m. andaðist á sjúkra-
húsi hér í Reykjiavik Jón Jóns-
son, skipherra, eft.r erfiða sjúk-
dómslegu. í nóvember síðastli’ðn-
um kom hamn fárveikur í
land frá skipi síntu, varðskipiniu
Ægi, og náði sér aldrei eftir það,
þrátt fyrir miklar læfcnisaðgerð-
ir.
Með Jóni er fallitmn í valinn
elzti og reyndasti sfcipherre.
Landhelgj sgæzluninar — og jafn-
fraimt sá stiarfsmaðurinn, setm
lamglengst hafði verið í þjóniustu
hemhiar, að mestu leyti allt frá
upphafi bennar og þó niofckrum
árum betur, því hann var fynst
skráður á björgunarsfcipið Þór,
sem vifcadrenigur, aðeiins 13 ára
gamiall, hiinn 11. júlí 1922, en frá
þeiirn tíma og til hinztu stundar
var ævi hans öll, hugur og
hjarfca, bundin sjóruum.
Jón var fæddiur í Reykjavík
26. febrúar 1909, og var því að-
eiinis rúmlega 61 árs er hanin lézt.
Foreldrar hainis voru þau hjónin
Jón Bár’ðarson, klæðstoeri og
Guðrún Ásmumidsdóttir, en hún
misisti foreldra sína mjög img,
ag var alin upp hjá Jóni Guð-
mundssyni, pósti, föður Jóhanns
P. Jónsisioiniar, sfcipherra.
Eins og þá var títt byrjaði
bann strax um ferminigaraldur
að vinma fyrir sér, fyrst í tvö
ár sem vifcadrengur á Þór, þá í
miessainum á Gullfossi og loks
sem aðsfcoð'armatsveinin og báseti
á togaranum Nirði 192ö, er skip-
ið lenti í hinu fræga Halaveðri.
Eftir það siigldi hamn sem háseti
á varðisfcipunum Þór og Óðní ti'l
1927, þá á Gullfossi að mestu til
1933, en á þeam tíma stundaði
hamn edninig nám vifð Stýrimanna
sfcólann í Reykjavík, þaðan sem
hann laiuk farmaoniaprófi árið
1932. Síðan hvarf hann aftur til
Landhelgisgæziumniar og varð
þar stýrimaður frá 1934, skip-
herra í forföllum anmiarra 1940,
en fastráðimm í þá stöðu 1947 og
stjórmaði síðan hinum ýmsu varð
skipum Landhelgiisigæzluininiar,
aiuk ýmissa leigubáta, svo og
fluigvéla á fyrstu árum fluigigæzl-
unnar. I heimsstyrjöldinni síð-
ari sigldi Jón um tíma sem
stýrtanaður og skipstjóri á varð-
sfciptaru Þór (mið-Þór), er þé var
ýmist leiigt í fiskflutmiiniga héðam
til Bretlands eða var í almenmium
stramdferðum hér við lamd.
Jón var sæmdur belgísku heið-
uramerki fyrir þáttitöku sína í
erfiðri em velheppmaðri björgun
sfcipshafnar á belgísfcum togara
er strandaði við Reykjanes um
jólin 1933, svo og heiðursmerki
Slysavarnafélagis íslands.
Jón vair góður sj >maður og
það var engin tilviljun að hamm
fcom ætíð skipi sínu heilu í höfn,
því hann var bæði glöggur og
mjög lagimm stjómamdi, lipur,
úrræðagó'ður og ósérhlífinn.
Snyrtimemmsku hamis var við
brugðið og hrókur var hann alls
fagmaðar hvar sem hann fór,
jafnt á sjó sem landi.
Öll sbörf hans í þágu Land-
helgisgæ zlunrua r báru ótvíræð
merki þessara eiiginleika. Hanm
leysti þau verfcefnii, sem honum
voru falim, í kyrrþey og án þess
að tíundia þau, þamedg að oft bar
miimnia á getu hams og giftu en
anniarra. Lanidlhelgisgæzlumni
helgaði hanm alla krafta sína
ósfcipta meðan þeir erutuist og
lagði með því simm drjúga sfcerf
til velgemigni lanidis og þjóðar.
Leiðir ofcfcar Jónis lágu oft
sarmain, allt frá fyrstu árum okk-
ar til sjós, og ekki get ég hiugs-
að mér traustari félaigia og sam-
starfsmanm. Hann var í rauninni
vfðkvæmur maður, en flítoaði
aldred með tilftamimigar símar, bar
erfiðian sjúkdóm sinn æðrulaust
— og vildi hverjum mianini gott. ■
Eftirlifamdi kiomu sinni, Frið-
björgu Si/gurðardótfcur, kvæntiist
Jón 1933 og eiiga þau þrjú upp-
komin börn, Ásu, gifta Jóhammi
Gummlauigsisyni. Jólhann Pétur, í
Astralíu og Birgi, er nú fetar
í fótspor föður síns, kvæntan
Lousiu Gun/narsdóttur. Er þeim
öllum sár harmur kveðinm við
fráfall hins góða hieimálisföður
og votta óg þetan ölluirn dýpstu
samúð míma og hluttekniimigu.
Pétur Sigurðsson.
Genginn er góður drengur.
Þetta rann í gegnum hug minn.
Þegar ég frétti að vinur minn,
nánasti samstarfsmaður minn á
varðskipinu „Þór“ öðrum, áður
„Senator Scháfer", Jón Jónsson
skipherra, væri látinn.
Fyrstu kynni mín af Jóni voru
er við vorum báðir starfsmenn
hjá Eimskipafélagi fslands, var
hann skipverji á gamla „Gull-
fossi“, en ég á gamla „Goðáfossi“
er fórst út af Garðskaga árið
1945 af hernaðarvöldum eins og
kunnugt er.
Vorum við mifclir kunningjar
og vinir frá fyrstu tíð. Höfðum
við átt margar góðar stundir
saman bæði hér og erlendis.
Árið 1941 var ég skipverji á
e/s „Heklu“, áður „Kong Inge“
frá Haugasundi í Noregi, en hún
var keypt hingað til lands gömul
árið 1932, eigandi skipsins
var h/f Kveldúlfur. Vorum við
nýkomnir frá Englandi, og lág-
um við Ingólfsgarð. Utan á okk-
ur lá varðskipið „Þór“ og átti
að gera hann út á tundurdufla-
veiðar. Var í þá daga fátt um
fína drætti, engan mann að hafa
neinsstaðar. Kom Jón að máli
við mig og spurði mig hvort ég
væri ekki fáanlegur til þess að
koma sem II. stýrimaður til sín
um borð í „Þór“.Varð ég fúslega
við þeirri bón hans og skipti
yfir. Kvaddi ég nú alla um borð
í e/s „Heklu“, vissi ég ekki þá
að forlögin höfðu tekið í taum-
ana því tveimur dögum síðar var
„Hekla“ ekki lengur ofan sjáv-
ar. Varð það til þess að senni-
lega hefur Jón bjargað lífi mínu
í það sinn.
Hann var ætíð hress og kátur
og góður í allri umgengni, bæði
í stríðu og blíðu, sérstaklega góð
ur sjómaður í hvívetna og gott
að vera með honum til sjós.
Hafði halaveðrið árið 1925 kennt
honum að þekkja Ægisdætur í
raun. Var hann þá skipreika á
gamla Nirði. Höfðum við í sam-
einingu skotið mörg tundurdufl
við strendur landsins bæði út og
suður á gamla Þór og margt
fleira er mætti nefna.
Á kosningadaginn var ég að
kjósa í Barnaskólanum við Bar
ónsstíg. Hiitti éig þá Kristján Siig
urjónsson fyrrverandi yfirvél-
stjóra hjá Landhelgisgæzlunni
og spurði hann hvernig Jóni liði.
Kvaðst hann ekki hafa heimsótt
hann í mánaðartíma. Hafði Jón
þá verið mjög veikur. Ætlaði ég
nú að heimsækja hann daginn
eftir á Landakot, Nokkrum
klukkustundum seinna var hann
allur. Jón er fæddur 26. febrúar
1909 og uppalinn í Rvík, sonur
hjónanna Guðrúnar Ásmunds-
dóttur og Jóns Bárðarsonar,
klæðskera, sem starfaði í mörg
ár hjá Reinhard Andersen Lauga
vegi 2.
Eg votta konu Jóns og börn-
um og öllu skyldmenni hans
innilega samúð og blessuð sé
minning hanð.
Pétur Pétursson,
stýrimaður.
S. Helgason hf.
SÍMI 36177
Einholti 4.
<W>
VELJUM ÍSLENZKT
fSLENZKAN IÐNAÐ